หนึ่งรูปหลากอารมณ์ - ตอน ซ่อน รู้ไหม ฉันคือใคร วันที่อยากซ่อนตัวจากโลก ฉันหลบซ่อนกายในความเป็นสิ่งอื่น วันที่สายตาของบางคนกรีดแทง ชีวิตเปลือยเปล่า จึงเจ็บปวด จึงหลบซ่อนกายในความเป็นคนอื่น ผ่านช่องสี่เหลี่ยมทึบทึม ฉันมองเห็นพวกเขาหันมามองแล้วต่างเลยผ่านไป ฉันไม่มีตัวตน ฉันเป็นคนอื่น ฉันใส่เสื้อผ้าให้ความรู้สึก ปกปิดความแผกแตกต่างไว้ จะได้ไม่มีใครรู้จัก เพียงเร้นรู้สึกใต้หน้ากากสีเทา ฉันอบอุ่นปลอดภัย ในความเป็นสิ่งอื่นที่ไม่มีใครรู้จัก เห็นฉันไหม เธอเข้าใจผิดแล้ว เพราะนั่นไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉัน, ไม่ใช่ฉัน ไม่มีใครรู้จักฉันเลย เมื่อวานนี้ ช่างเอาหัวกระต่ายกับหนูมาส่ง เป็นคอสตูมการแสดง มีอยู่สองคนที่ต้องใส่ ซึ่งไม่ใช่เรา แต่อยากรู้ว่าใส่แล้วจะรู้สึกยังไง เลยเอามาลองใส่ดูบ้าง .. ผ่านช่องแสงเล็กๆ ที่เจาะไว้สำหรับลูกตา เราเห็นโลกภายนอก เพื่อนๆ ก็มองเห็นเรา แต่เขาไม่รู้ว่าเรามองเขาอยู่ เราจะยิ้มก็ได้ ไม่ยิ้มก็ได้ ไม่มีใครรู้ แปลกที่เรารู้สึกดี มันอบอุ่น ปลอดภัย ...   Create Date : 05 มกราคม 2555 4 comments Last Update : 5 มกราคม 2555 12:47:58 น. Counter : 1188 Pageviews. Share Tweet

อืมมม จริงค่ะ การเป็นเราที่ไม่มีใครรู้จัก ย่อมดีกว่าเป็นเราที่ใครๆ ก็อ่านเราออก... มีความสุขทุกนาทีในปี 2555 นะคะ คิดถึงเหมือนกันค่ะ   โดย: mutcha_nu 5 มกราคม 2555 18:04:41 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องเสี้ยว บางทีหลายคนอาจใส่เจ้าหน้ากากแบบนี้อยู่ทุกวัน โดยไม่รู้สึกตัว   โดย: กะว่าก๋า 6 มกราคม 2555 5:54:17 น.

อยากเห็นน้องเสี้ยวเขียนบล็อกหนึ่งรูปหลากอารมณ์ ทุกวันเลยนะครับ 555 ไม่รู้ขอมากไปรึเปล่า แต่พี่ก๋าอ่านแล้วชอบจังครับ ได้คิดตามไปด้วย สนุกดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 มกราคม 2555 11:06:34 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องเสี้ยว   โดย: กะว่าก๋า 7 มกราคม 2555 6:09:28 น.