เบื่อบ่น เบื่อบำบัด -- ถ่ายรูปเล่น
ภาคหนึ่ง บ่นเบื่อ เที่ยวเบื่อ
เคยไหมคะ มันเบื่อน่ะ เบื่อทุกอย่างเลย
อยากจะหาอะไรมาทำให้หายเบื่อ มันก็ยังเบื่อ
เบื่อสภาพแวดล้อม เบื่อสิ่งที่เคยเชื่อ และตื่นเต้นกับมัน
แล้วมันก็เหมือนกับปลาทองที่ว่ายอยู่ในอ่างเล็กๆ
เบื่อ ติดกับ ได้แต่รอๆๆๆ ไม่รู้รออะไร
จริงๆมันก็มีเรื่องขำๆผ่านเข้ามาให้หัวเราะอยู่เหมือนกันนะ
ตอนเช้าได้ยินเสียงลอยออกมาจากทีวีว่า
มีประเทศไหนบ้างเขาด่านายกฯของเขาว่าไร้ยางอายมั่ง
ไปๆมาๆกลายเป็นเรื่อง "ผมขอไม่ไว้วางใจสื่อ"
เออเหวย น่ารักดีเหมือนกัน คิดได้ด้วยแฮะ
แต่ขำเสร็จก็จบ มันไช่การหัวเราะที่นำมาซึ่งความสุขเท่าไหร่
สุดท้าย เบื่อเหมือนเดิม
ไม่ได้การละ ... ขอออกไปปฏิบัติการ "ตามล่าแรงบันดาลใจ" หน่อย
เริ่มจากตั้งใจหนีเที่ยว แต่จะไปเที่ยวที่ไหนนั้น
ขนาดขึ้นมานั่งบนรถแล้ว ยังตัดสินใจไม่ได้เลย
ทำไม่ต้องหนี หนีจากอะไร ก็หนีจากงานที่รับมาทำน่ะสิ
ไม่อยากทำเหรอ ก็ไม่ใช่นะ
เพียงแต่ว่าเหตุผลเดิม ...ไม่มีอารมณ์ ทำไปหงุดหงิดไป
จะว่าไป ฉันไม่มีอารมณ์ทำอะไรสักอย่างแหละ
ในกระเป๋าใบโทรมๆใบเดิมมีดินสอสีเหลือง
กับสมุดบันทึกที่หลังๆไม่ค่อยได้เขียนเท่าไหร่
หนังสือคาถาแม่มด (อันนี้ไม่ได้พูดเล่น)
กับหนังสือชัมบาลา - หนังสือนักรบแนวจิตวิญญาณ
ใช่ ฉันอยากจะหาที่อ่านหนังสือเหล่านั้นเงียบๆ
นอกจากนี้ยังมี iPod กับกล้องถ่ายรูปที่แสนรักอีกด้วย
แม่ถามว่าฉันจะออกไปไหน ฉันตอบแม่ไปอย่างน่าตบว่า
"ไปตามหาแรงบันดาลใจ"
ก็พูดจริงๆนี่ แต่โดนแม่โกรธเลย
ตอนแรกกะจะไปจตุจักร ถึงจะเบื่อช้อปปิ้ง เบื่อผู้คน
แต่มันก็เป็นเพียงที่หมายเดียวที่นึกออกในตอนนี้
ไปหาเพื่อนที่ร้านมัน ... เอาอย่างนี้ไปก่อนแล้วกัน
ก้าวขึ้นรถไฟฟ้ามุ่งหน้าไปหมอชิต
ถึงสยาม กลับอยากเปลียนใจไปบ้านไร่กาแฟที่เอกมัย
แต่พอคิดถึงต้องเดินออกจากฐานที่มั่นที่ยึดไว้ได้นี้
แล้วเดินต๊อกๆๆๆ เปลี่ยนไปอีกขบวน
มันก็ ...ขี้เกียจว่ะ
อาการไร้จุดหมายแสดงชัดมากขึ้นเมื่อมาถึงสถานีอนุสาวรีย์ชัยฯ
แค่คิดอยากจะเข้าห้องน้ำเฉยๆ ขามันก็พาเดินเข้า century หน้าตาเฉย
แต่พอเดินเข้ามาจริงๆกลับลืมไปว่าอยากเข้าห้องน้ำ
เดินขึ้นไปชั้น 3 ดูว่ามีหนังอะไรดูเสียอย่างงั้น
ระหว่างที่กำลังลังเลๆอยู่ว่าจะดูเรื่องอะไรดี
เสียงงานโปรโมตหนังเรื่องโคนันก็ทำเอาเส้นขาด
หงุดหงิดโว้ย จะเสียงดังไปไหนเนี่ย
สำนึกขึ้นมาได้ว่า เราไม่ได้อยากจะดูหนังนี่หว่า
เราจะมาเข้าห้องน้ำต่างหาก เอ.. แล้วห้องน้ำอยู่ไหน
ทางที่จะไปห้องน้ำต้องผ่านร้านหนังสือ
แถมยังเป็นหนังสือลดราคาในกระบะติดป้าย 20 บาท
เอาอีกแล้ว ทำตัวนอกเรื่องอีกเรื่อง เป๋เข้าไปหาหนังสืออ่านอีกจนได้
เดินเลยไปจนถึงร้านที่ขายหนังสือราคาปกติ เดินดูไปเพลินๆ
มาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นหน่อไม้เล่มบักเฮกยิ้มเผล่อยู่บนชั้น
อุปาทานเหมือนได้ยินเสียงบอกมาดุๆว่า
"เฮ้! มึงมีกูนอนรอมึงอ่านอยู่ที่บ้านนะ"
เอาวะๆก็ได้ ใช่แหละ มีอีกหลายเล่มมากๆ
รวมทั้งที่นอนรออยู่ในกระเป๋าตอนนี้ด้วย
ในที่สุด ก็เดินไปเจอป้ายห้องน้ำ ต้องรีบเข้าไม่งั้นเดี๋ยวลืมอีก
เข้าเสร็จก็งงๆ เอ้ย นี่เราจะไปจตุจักรนี่หว่า ทำไมมันหมดอารมณ์
เลยเดินวนหาที่เหมาะๆนั่งอ่านหนังสือแทน
แล้วก็มานั่งแหมะอยู่ที่ร้าน squeeze กับเมนูเดิมๆ
นั่งอยู่นานจนหนาว.. เลยลุกหาทำเลอื่น
food court เห็นป้ายแล้วหิว (ไม่มีเหตุผลเลย) เลยเดินไปกิน
กินเสร็จก็อิ่มเกินอีก คราวนี้ทั้งอิ่ม ทั้งหนาว ไม่สนุกเลย
เดินออกไปข้างนอก กลับบ้านดีกว่า ยังไม่ทันจะขึ้นบันไดรถไฟฟ้า
ก็มีรถเมล์เขียวๆผ่านมาตะโกนบอกว่าไป central world
ไม่คิดอะไรอีกแล้ว กระโจนขึ้นรถเลย
ยังไงแถวนั้นมันถิ่นเรา ไม่หลงอยู่แล้ว
แล้วมันก็ไม่หลงจริงๆ แต่ก็ยังไม่ถึงบ้าน
รถจอดหน้าบิ๊กซี แต่เราเดินย้อนกลับไปที่ท่าน้ำ ตรงใต้สะพานน่ะ
ลงเรือไปผ่านฟ้าดีกว่า ..อารมณ์ไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ เหอๆๆๆ
เผอิญรถวิ่งผ่านท่าน้ำเมื่อกี้ แล้วอารมณ์จะไปเดินเล่นแถวนั้นมันเลยบังเกิด
(เป็นตรรกะที่ไม่สมเหตุสมผลอีกแล้ว)
ขึ้นจากเรือที่ผ่านฟ้า แล้วก็งงๆ หลงมาสิบรอบก็ยังพร้อมที่หลงต่อไป
แล้วก็ตามเคย ขึ้นรถเมล์ผิดสายอีกแล้วครับท่าน
โผล่ไปอรุณอัมรินทร์ เกือบต้องเลยไปถึงบางแคเสียแล้ว
ไม่ไหวๆ เดี๋ยวพระอาทิตย์ตกดินก่อนถึงบ้าน ไม่สนุกแน่
ข้ามสะพานลอยกลับไปอีกฝั่ง นั่งรถสายไหนกลับได้บ้างก็ไม่รู้
และแล้วก็กระโดดขึ้นรถยูโรทูไปได้คันนึง ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าสายอะไร
รู้แต่ว่ามันเขียนว่าไปสยาม ฉันก็ขอไปด้วยเลย มีที่นั่งด้วย เย้ ดีใจจัง
นั่งๆเกือบหลับ เพราะหาเรื่องเหนื่อยโดยใช่เหตุจริงๆเลยเรา
โผล่อีกทีถึงสยามแล้ว ทำไมมันง่ายอย่างงี้วะ
กลับมาถึงบ้าน งง วันนี้ไปทำอะไรมาเนี่ยเรา
หาเรื่องออกนอกบ้านชัดๆ อ่านคาถาแม่มดจบไปหนึ่งเล่ม
ส่วนชัมบาลาที่ดูมีสาระกว่านั่น แทบจะไม่ได้แตะเลย
งานยังกองอยู่ที่เดิม ทำงานสิโว้ย ทำงาน
ออกไปตามล่าหาแรงบันดาลใจ
สุดท้ายไม่เห็นได้อะไรกลับมาสักอย่าง
ภาคสอง เบื่อบ่น เบื่อบำบัด
ปลูกต้นไม้
รดน้ำต้นไม้
แอบดูดอกไม้
แอบถ่าย
บนรถเมล์สีเขียว
ยิ้มแก้เบื่อ
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2551 18:25:50 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1550 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ทิ .. (Ka - Ti  ) วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:40:25 น. |
|
|
|
| โดย: KS IP: 203.198.111.231 วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:43:10 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า  ) วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:16:41 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:32:59 น. |
|
|
|
| โดย: ดอยปุย วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:19:27 น. |
|
|
|
| โดย: t_karnya (t_karnya ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:08:38 น. |
|
|
|
| โดย: t_karnya (t_karnya ) วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:15:56 น. |
|
|
|
| โดย: อนันต์ครับ วันที่: 26 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:33:30 น. |
|
|
|
| โดย: Amygdala วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:4:33:14 น. |
|
|
|
| โดย: 5555555555555 IP: 114.128.11.253 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:21:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]
|
Here...
I'm on the rooftop
Between...
pavement and stars.
Here's...
hardly no day
nor hardly no night
There're things...
half in shadow
and half way in light
It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams
which...
are scattered
all around
In my words,
my songs,
my dance.
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
..
ช่วงนี้ เบื่อ ๆ เซง ๆ เหมือนกันค่ะ
อยากออกไปหาแรงบันดาลใจที่ทะเล
แต่ชีวิตก็ยังติดแหง๊กอยู่กับเมืองใหญ่
ใครก็ได้ช่วยมาปลดโซ่ที ..
_________________
ยินดีด้วยนะคะ บัณฑิตใหม่ ..
..