Bloggang.com : gluhp : เบื่อบ่น เบื่อบำบัด -- ถ่ายรูปเล่น

เบื่อบ่น เบื่อบำบัด -- ถ่ายรูปเล่น

ภาคหนึ่ง บ่นเบื่อ เที่ยวเบื่อ

เคยไหมคะ มันเบื่อน่ะ เบื่อทุกอย่างเลย
อยากจะหาอะไรมาทำให้หายเบื่อ มันก็ยังเบื่อ
เบื่อสภาพแวดล้อม เบื่อสิ่งที่เคยเชื่อ และตื่นเต้นกับมัน
แล้วมันก็เหมือนกับปลาทองที่ว่ายอยู่ในอ่างเล็กๆ
เบื่อ ติดกับ ได้แต่รอๆๆๆ ไม่รู้รออะไร

จริงๆมันก็มีเรื่องขำๆผ่านเข้ามาให้หัวเราะอยู่เหมือนกันนะ
ตอนเช้าได้ยินเสียงลอยออกมาจากทีวีว่า
มีประเทศไหนบ้างเขาด่านายกฯของเขาว่าไร้ยางอายมั่ง
ไปๆมาๆกลายเป็นเรื่อง "ผมขอไม่ไว้วางใจสื่อ"
เออเหวย น่ารักดีเหมือนกัน คิดได้ด้วยแฮะ
แต่ขำเสร็จก็จบ มันไช่การหัวเราะที่นำมาซึ่งความสุขเท่าไหร่
สุดท้าย เบื่อเหมือนเดิม

ไม่ได้การละ ... ขอออกไปปฏิบัติการ "ตามล่าแรงบันดาลใจ" หน่อย

เริ่มจากตั้งใจหนีเที่ยว แต่จะไปเที่ยวที่ไหนนั้น
ขนาดขึ้นมานั่งบนรถแล้ว ยังตัดสินใจไม่ได้เลย
ทำไม่ต้องหนี หนีจากอะไร ก็หนีจากงานที่รับมาทำน่ะสิ
ไม่อยากทำเหรอ ก็ไม่ใช่นะ
เพียงแต่ว่าเหตุผลเดิม ...ไม่มีอารมณ์ ทำไปหงุดหงิดไป
จะว่าไป ฉันไม่มีอารมณ์ทำอะไรสักอย่างแหละ

ในกระเป๋าใบโทรมๆใบเดิมมีดินสอสีเหลือง
กับสมุดบันทึกที่หลังๆไม่ค่อยได้เขียนเท่าไหร่
หนังสือคาถาแม่มด (อันนี้ไม่ได้พูดเล่น)
กับหนังสือชัมบาลา - หนังสือนักรบแนวจิตวิญญาณ
ใช่ ฉันอยากจะหาที่อ่านหนังสือเหล่านั้นเงียบๆ
นอกจากนี้ยังมี iPod กับกล้องถ่ายรูปที่แสนรักอีกด้วย
แม่ถามว่าฉันจะออกไปไหน ฉันตอบแม่ไปอย่างน่าตบว่า
"ไปตามหาแรงบันดาลใจ"
ก็พูดจริงๆนี่ แต่โดนแม่โกรธเลย

ตอนแรกกะจะไปจตุจักร ถึงจะเบื่อช้อปปิ้ง เบื่อผู้คน
แต่มันก็เป็นเพียงที่หมายเดียวที่นึกออกในตอนนี้
ไปหาเพื่อนที่ร้านมัน ... เอาอย่างนี้ไปก่อนแล้วกัน

ก้าวขึ้นรถไฟฟ้ามุ่งหน้าไปหมอชิต
ถึงสยาม กลับอยากเปลียนใจไปบ้านไร่กาแฟที่เอกมัย
แต่พอคิดถึงต้องเดินออกจากฐานที่มั่นที่ยึดไว้ได้นี้
แล้วเดินต๊อกๆๆๆ เปลี่ยนไปอีกขบวน
มันก็ ...ขี้เกียจว่ะ

อาการไร้จุดหมายแสดงชัดมากขึ้นเมื่อมาถึงสถานีอนุสาวรีย์ชัยฯ
แค่คิดอยากจะเข้าห้องน้ำเฉยๆ ขามันก็พาเดินเข้า century หน้าตาเฉย
แต่พอเดินเข้ามาจริงๆกลับลืมไปว่าอยากเข้าห้องน้ำ
เดินขึ้นไปชั้น 3 ดูว่ามีหนังอะไรดูเสียอย่างงั้น
ระหว่างที่กำลังลังเลๆอยู่ว่าจะดูเรื่องอะไรดี
เสียงงานโปรโมตหนังเรื่องโคนันก็ทำเอาเส้นขาด
หงุดหงิดโว้ย จะเสียงดังไปไหนเนี่ย
สำนึกขึ้นมาได้ว่า เราไม่ได้อยากจะดูหนังนี่หว่า
เราจะมาเข้าห้องน้ำต่างหาก เอ.. แล้วห้องน้ำอยู่ไหน

ทางที่จะไปห้องน้ำต้องผ่านร้านหนังสือ
แถมยังเป็นหนังสือลดราคาในกระบะติดป้าย 20 บาท
เอาอีกแล้ว ทำตัวนอกเรื่องอีกเรื่อง เป๋เข้าไปหาหนังสืออ่านอีกจนได้
เดินเลยไปจนถึงร้านที่ขายหนังสือราคาปกติ เดินดูไปเพลินๆ
มาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นหน่อไม้เล่มบักเฮกยิ้มเผล่อยู่บนชั้น
อุปาทานเหมือนได้ยินเสียงบอกมาดุๆว่า
"เฮ้! มึงมีกูนอนรอมึงอ่านอยู่ที่บ้านนะ"
เอาวะๆก็ได้ ใช่แหละ มีอีกหลายเล่มมากๆ
รวมทั้งที่นอนรออยู่ในกระเป๋าตอนนี้ด้วย

ในที่สุด ก็เดินไปเจอป้ายห้องน้ำ ต้องรีบเข้าไม่งั้นเดี๋ยวลืมอีก
เข้าเสร็จก็งงๆ เอ้ย นี่เราจะไปจตุจักรนี่หว่า ทำไมมันหมดอารมณ์
เลยเดินวนหาที่เหมาะๆนั่งอ่านหนังสือแทน
แล้วก็มานั่งแหมะอยู่ที่ร้าน squeeze กับเมนูเดิมๆ

นั่งอยู่นานจนหนาว.. เลยลุกหาทำเลอื่น
food court เห็นป้ายแล้วหิว (ไม่มีเหตุผลเลย) เลยเดินไปกิน
กินเสร็จก็อิ่มเกินอีก คราวนี้ทั้งอิ่ม ทั้งหนาว ไม่สนุกเลย
เดินออกไปข้างนอก กลับบ้านดีกว่า ยังไม่ทันจะขึ้นบันไดรถไฟฟ้า
ก็มีรถเมล์เขียวๆผ่านมาตะโกนบอกว่าไป central world
ไม่คิดอะไรอีกแล้ว กระโจนขึ้นรถเลย
ยังไงแถวนั้นมันถิ่นเรา ไม่หลงอยู่แล้ว

แล้วมันก็ไม่หลงจริงๆ แต่ก็ยังไม่ถึงบ้าน
รถจอดหน้าบิ๊กซี แต่เราเดินย้อนกลับไปที่ท่าน้ำ ตรงใต้สะพานน่ะ
ลงเรือไปผ่านฟ้าดีกว่า ..อารมณ์ไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ เหอๆๆๆ
เผอิญรถวิ่งผ่านท่าน้ำเมื่อกี้ แล้วอารมณ์จะไปเดินเล่นแถวนั้นมันเลยบังเกิด
(เป็นตรรกะที่ไม่สมเหตุสมผลอีกแล้ว)

ขึ้นจากเรือที่ผ่านฟ้า แล้วก็งงๆ หลงมาสิบรอบก็ยังพร้อมที่หลงต่อไป
แล้วก็ตามเคย ขึ้นรถเมล์ผิดสายอีกแล้วครับท่าน
โผล่ไปอรุณอัมรินทร์ เกือบต้องเลยไปถึงบางแคเสียแล้ว
ไม่ไหวๆ เดี๋ยวพระอาทิตย์ตกดินก่อนถึงบ้าน ไม่สนุกแน่
ข้ามสะพานลอยกลับไปอีกฝั่ง นั่งรถสายไหนกลับได้บ้างก็ไม่รู้

และแล้วก็กระโดดขึ้นรถยูโรทูไปได้คันนึง ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าสายอะไร
รู้แต่ว่ามันเขียนว่าไปสยาม ฉันก็ขอไปด้วยเลย มีที่นั่งด้วย เย้ ดีใจจัง
นั่งๆเกือบหลับ เพราะหาเรื่องเหนื่อยโดยใช่เหตุจริงๆเลยเรา
โผล่อีกทีถึงสยามแล้ว ทำไมมันง่ายอย่างงี้วะ

กลับมาถึงบ้าน งง วันนี้ไปทำอะไรมาเนี่ยเรา
หาเรื่องออกนอกบ้านชัดๆ อ่านคาถาแม่มดจบไปหนึ่งเล่ม
ส่วนชัมบาลาที่ดูมีสาระกว่านั่น แทบจะไม่ได้แตะเลย
งานยังกองอยู่ที่เดิม ทำงานสิโว้ย ทำงาน

ออกไปตามล่าหาแรงบันดาลใจ
สุดท้ายไม่เห็นได้อะไรกลับมาสักอย่าง

ภาคสอง เบื่อบ่น เบื่อบำบัด

ปลูกต้นไม้

รดน้ำต้นไม้

แอบดูดอกไม้

แอบถ่าย

บนรถเมล์สีเขียว

ยิ้มแก้เบื่อ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2551

Last Update : 14 กรกฎาคม 2551 18:25:50 น.

13 comments

Counter : 1482 Pageviews.

..

ช่วงนี้ เบื่อ ๆ เซง ๆ เหมือนกันค่ะ
อยากออกไปหาแรงบันดาลใจที่ทะเล
แต่ชีวิตก็ยังติดแหง๊กอยู่กับเมืองใหญ่

ใครก็ได้ช่วยมาปลดโซ่ที ..

_________________

ยินดีด้วยนะคะ บัณฑิตใหม่ ..

โดย: ทิ .. (Ka - Ti

) วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:40:25 น.

โดย: KS IP: 203.198.111.231 วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:43:10 น.

เมื่อก่อนเป็นบ่อย
อาการเบื่อๆ ไม่อยากทำอะไร
ออกไปเดินกับธรรมชาติ
นั่งรถเล่น มองผู้คน เงียบๆ คนเดียว
สงบความเบื่อได้ค่ะ
สำหรับเรา

โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล

วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:6:36:30 น.

ยิ้มแบบนี้
ไม่น่าเบื่ออะไรง่ายๆนะครับล 5555

ดูเป็นคนอารมณ์ดีออกครับ

ชัมบาลาอ่านยากนะ
หรือว่าตอนที่ผมอ่าน
อายุผมยังน้อยเกินไปมั้งครับ
(หมายถึงอายุในการศึกษาธรรมน่ะครับ)

ตอนนี้หยิบเอามาอ่านใหม่
การรับรู้คงต่างไป

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:16:41 น.

ครูเสี้ยวอ่าน
The alchemist รึยัง
สนุกดีนะครับ
ผมไม่ได้อ่านนิยายมาตั้งนาน
เพิ่งหยิบมาอ่านเมื่อสองวันก่อนนี่เองครับ
เก็็บไว้เป็นปีแล้ว

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:32:59 น.

เป็นแบบนี้ก็ดีน่ะค่ะ
ทำอะไรก็ได้ไม่ต้องนึกหาจุดหมาย อยากไปไหนไป ปลดปล่อยอารมณ์กันไปเลยค่ะ
บัณฑิตยิ้มแย้มมีความสุขดีน่ะค่ะ

โดย: ดอยปุย

วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:19:27 น.

บางทีก็เป็นเหมือนกันค่ะ
อารมณ์กระเจิดกระเจิงเนี่ย กว่าจะดึงกลับมาได้
แทบแย่แน่ะ

โดย: t_karnya (t_karnya

) วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:08:38 น.

ขยันครับ
ยังดูไม่ทั่วเลย
จะค่อยๆแง้มอ่านไปเรื่อยๆนะครับ

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:30:27 น.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: t_karnya (t_karnya

) วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:15:56 น.

เคยมีอยู่ครั้งนึง
ออกไปทำธุระที่มหาลัย
เลยแวะถ่ายรูปเล่นที่สวนลุม สีลม เซ็นทรัลเวิร์ล
กลับมาบ้าน เอารูปลงคอม กดผิดลบทิ้งหมดเลย
เซ็งเป็ด อุตส่าห์ทำติสท์ เหงื่อตกฟรี

ปล. Congratulations ย้อนหลังนะครับ
รับซะที กับปริญญาใบนี้ หายเหนื่อยยังครับ

โดย: เพราะผมไม่มี Time Machine

วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:52:53 น.

ไม่ได้เข้ากทม.มา๑๐กว่าปีแล้วรถเมล์ยังห่วยเหมือนเดิมเลยน่ะครับ รถเมล์ต่างจังหวัดยังน่าขึ้นกว่าเลย

มียิ้มแก้เบื่อด้วยแฮะ

โดย: อนันต์ครับ

วันที่: 26 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:33:30 น.

ยินดีย้อนหลังนะครับ
กับการ "เรียนรู้และเติบโต" ในช่วงสี่ห้าปีที่ผ่านมา
: )

โดย: Amygdala

วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:4:33:14 น.

งงโคตะระ

โดย: 5555555555555 IP: 114.128.11.253 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:21:33 น.