|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Misiem Yipintsoi :ศิลปินแห่งอาทิตย์หลังเที่ยงคืน
Misiem Yipintsoi :ศิลปินแห่งอาทิตย์หลังเที่ยงคืน
งานประติมากรรมที่ยังคงรูปแบบธรรมชาติ สะท้อนให้เห็นชีวิตของผู้คนรอบตัวเรา เด็ก ผู้ชาย ผู้หญิง ในอิริยาบถต่าง ๆ และแสดงออกถึงความรู้สึกอันเป็นปุถุชนธรรมดา ทั้งหมดนี้คือผลงานของศิลปินหญิงที่ฉันรักและศรัทธาคนหนึ่ง มิเซียม ยิบอินซอย
มิเซียม ยิบอินซอย เป็นคนทำงานที่น่าสนใจมาก เพราะเธอเริ่มหัดเรียนศิลปะเมื่ออายุล่วงเลยแล้ว หัวใจที่หลงใหลในศิลปะและไม่ย่อท้อ จึงใช้เวลาไม่นาน กลับมีผลงานออกมามากมาย และเธอก็ทำงานศิลปะไปตลอดวาระสุดท้ายของชีวิต ทิ้งผลงานล้ำค่าทั้งภาพเขียนและงานประติมากรรมที่งดงามนัก
"เมื่อดิฉันเริ่มเขียนภาพ ดิฉันเขียนเพราะอยากจะมี ภาพประดับผนังบ้านตัวเอง..."
มีเซียม ยิบอินซอย ก้าวเข้าสู่โลกแห่งศิลปะเมื่ออายุ 42 ปี ซึ่งนับว่าช้ามากสำหรับใครสักคน ที่คิดจะเริ่มฝึกและลงมือทำงานศิลปะ งานปั้นหรืองานประติมากรรมเป็นงานหนัก ต้องใช้แรงกายและแรงใจอย่างมาก
สำหรับฉัน การสร้างศิลปะช่วยได้มาก คือว่า ถ้าฉันไม่ปั้นไม่เขียนอะไรพวกนี้ ฉันก็ไม่สามารถลืมความทุกข์ได้...
ความหม่นหมองในชีวิต กลายเป็นแรงใจอันล้ำค่าของเธอ รูปปั้นผู้หญิงหมอบคว่ำหน้าสยายผม มิเซียม ยิบอินซอย ได้ปั้นในขณะที่มีความโศกเศร้าในครอบครัว เมื่อลูกสาวคนเล็กและสามีเสียชีวิตจากไป และในเวลาไม่ห่างจากนั้น ลูกสาวอีกคนก็ป่วยลงด้วยโรคร้าย...
คำร่ำลือถึงหญิงสาวคนหนึ่งผู้มั่งคั่ง ซึ่งมีลูกสาวแสนสวยเป็นโปลิโอ และการเดินทางเพื่อพบแพทย์ในยุโรป ทำให้เธอได้พบศิลปะ และเมื่อเธอพบศิลปะเธอได้พบโลกใบใหม่ เป็นโลกอันยิ่งใหญ่ที่เธอโหยหาลึกๆ มานานปี สิบสี่เดือนในยุโรป มีเซียม ยิบอินซอย ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในเดนมาร์ก ที่นั่นแม่กับลูกได้พบพิพิธภัณฑ์ และหอศิลปะที่มีงานชิ้นเยี่ยมแสดงอยู่ และงานเขียนที่ยิ่งใหญ่ของศิลปินชื่อดังได้ทำให้เธอเกิดแรงบันดาลใจ
"ฉันได้เรียนรู้ภาพเขียนต่างยุคต่างลีลาต่างสกุล ฉันได้เข้าใจในความหมาย และฉันได้พบว่างานอิมเพรสชั่นนิสม์ คืองานที่ต้องตาต้องใจฉันมากด้วยสีสันที่เจิดจรัส ด้วยรอยพู่กันอันหนักแน่น"
เมื่อกลับถึงเมืองไทยมีเซียม ยิบอินซอย ได้เริ่มต้นเขียนรูปด้วยตนเองอย่างที่ต้องการ "แม้จะไม่งดงามอะไรแต่ก็เป็นภาพเขียนที่มาจากฝีมือของฉัน"
มิเซียม ยิบอินซอย เริ่มเรียนการวาดรูปอย่างจริงจังกับ MR.Mounet Satomi ศิลปินชาวญี่ปุ่นด้วยเหตุผลสั้นๆ ง่ายๆ ว่า
"ฉันไม่มีเวลามาหัดวาดอย่างเด็กเริ่มใหม่ ฉันอายุ 42 ปีแล้วไม่ได้ใฝ่ฝันจะเป็นจิตรกรลือชื่อ เพียงอยากแต้มสีเล่นเท่านั้นเอง" การเรียนลัดด้วยใจรักและพรสวรรค์ที่หลบซ่อน ทำให้เธอผลิตผลงานเลอค่าออกมามากมาย
และในที่สุดครูชาวญี่ปุ่นก็แนะให้เธอพางานเขียนชั้นยอด ของศิษย์มือใหม่เข้าสู่งานประกวดภาพเขียน ที่จัดโดย มหาวิทยาลัยศิลปากรเป็นครั้งแรก ร่วมกับศิลปินคนอื่นๆ และที่นั่นบนเวทีนั้นมีเซียม ยิบอินซอย ได้ประกาศศักดาของนักวาดรูปผู้มากพรสวรรค์ ในที่สุดเหรียญทองก็เป็นของเธอ และในอีก 2 ปีถัดมาด้วย จนต้องลาเวทีตามประเพณีเพื่อหลีกทางให้คนรุ่นใหม่ ในตำแหน่ง "จิตรกรเหรียญทองประจำชาติ" มีเซียมได้รับคำยกย่องจากบรรดาศิลปินต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศมากมาย
ที่เธอจดจำคือ คำชื่นชมและยกย่องจากอาจารย์ศิลป์ พีระศรี ชาวอิตาเลียน ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยศิลปากร และอาจารย์ชลูด นิ่มเสมอ ศิษย์เอก ที่โลกยกย่องว่าเป็นอิมเพรสชั่นนิสม์มือเทวดา "คุณมีเซียมคือศิลปินผู้เรียนรู้ด้วยพรสวรรค์ของตนเองแท้จริง"
มีเซียม ยิบอินซอย เรียนกับครูญี่ปุ่นได้สามปี และฝึกด้วยตัวเองอีกสี่ปีก็ถึงทางตัน จนเธอไปเจองานปั้นของ ออกุส โรแดง ในปารีส เธอจึงก้าวเท้าพาชีวิตที่หลงใหลงานศิลปะ ไปหาอาจารย์ศิลป์ พีระศรี และคราวนี้ก็เช่นกันเธอวิงวอนอาจารย์ว่า สูงวัยแล้วไม่อยากเริ่มเหมือนเด็กๆ แต่อาจารย์ศิลป์ไม่ยอม วันนั้นเธอจึงถูกอาจารย์ศิลป์เคี่ยวกรำ ปั้นถูกปั้นผิดจนเกือบเลิกล้มความตั้งใจ
ฉันก็ปั้นใหญ่ ปั้นตั้ง 100 ศีรษะได้ ฉันนี่ เวลาทำงานเหมือนคนบ้านะคะ กลางคืนนอนก็ฝันเห็นหน้าออกมาทีเดียว นอนก็ไม่หลับเมื่อไหร่มันจะสว่างนะ เราจะได้ลงมือทำงาน ทำกลางคืนยุงก็กัด เดี๋ยวใครเขาว่าเราบ้า..."
ถ้าไม่ใช่เพราะป่วยจนนอนซม และบังเอิญไปพบใบหน้าแม่บ้านผอมโซผู้น่าสงสาร วันนั้นเธอได้แรงบันดาลใจสร้างงาน.. ขณะที่วงการศิลปะได้นักปั้นมือระดับเซียน มีเซียม ยิบอินซอย เดินเข้าสู่วงการประติมากรรม ด้วยแรงบันดาลใจและพรสวรรค์ เธอทำงานปั้นต่างๆ ออกมามากมาย ปั้นทุกวัน ปั้นทุกปี ตลอดสามสิบแปดปีไม่เคยหยุด
ก้อนดินในอุ้งมือของเธอคือ ความงดงามที่สรวงสวรรค์ ประทานผ่านจิตใจและดวงตา ของมีเซียม ยิบอินซอย ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัศวินสาขาศิลปะและอักษรศาสตร์
"ฉันอาจจะไม่ได้มีชีวิตยืนยาว ไม่ใช่ศิลปินคนแรกที่จากโลกใบนี้ โดยทิ้งผลงานที่ยังไม่สมบูรณ์ไว้เบื้องหลัง แม้แต่โมสาร์ทยังต้องละทิ้งเพลงซิมโฟนี ที่แต่งค้างไว้เป็นสมบัติของโลก และนับแต่นี้ไปเวลาของฉันเหลือเพียงวันต่อวัน เดือนต่อเดือน และปีต่อปี เพียงเท่านี้ก็จัดว่าเป็นบุญล้นเหลือแล้ว..."
.
ข้อมูลและถ้อยคำบางส่วน จาก หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ : กันยายน 2549
Create Date : 27 กันยายน 2550 |
Last Update : 28 กันยายน 2550 8:27:18 น. |
|
41 comments
|
Counter : 8244 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:8:53:57 น. |
|
|
|
โดย: อินเดียน สีแดง IP: 125.24.179.10 วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:9:08:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:9:13:10 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:9:39:17 น. |
|
|
|
โดย: โมกสีเงิน วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:11:04:39 น. |
|
|
|
โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:12:58:50 น. |
|
|
|
โดย: filmgus วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:17:50:43 น. |
|
|
|
โดย: ดาริกามณี วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:19:03:12 น. |
|
|
|
โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:20:09:29 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้าดิน วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:2:57:02 น. |
|
|
|
โดย: nu-an วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:8:45:05 น. |
|
|
|
โดย: ภูเพยีย วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:8:59:30 น. |
|
|
|
โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:10:37:32 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:12:03:10 น. |
|
|
|
โดย: d_regen วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:14:11:00 น. |
|
|
|
โดย: เด็กหญิงนักเรียนโค่ง (ป้าซ่าส์ ) วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:14:40:30 น. |
|
|
|
โดย: ซอร์บอนน์ (ซอร์บอนน์ ) วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:15:24:16 น. |
|
|
|
โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.18.78 วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:20:46:27 น. |
|
|
|
โดย: Chini วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:21:24:59 น. |
|
|
|
โดย: ชิงดวง วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:23:07:05 น. |
|
|
|
โดย: ช่อชบา (HHG ) วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:23:21:20 น. |
|
|
|
โดย: ช่อชบา (HHG ) วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:0:11:22 น. |
|
|
|
โดย: cottonbook วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:0:53:45 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:10:22:31 น. |
|
|
|
โดย: เด็กผู้ชายที่ไม่เตะบอลตอนกลางวัน (kanapo ) วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:11:31:34 น. |
|
|
|
โดย: แซนด์ซี วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:11:55:37 น. |
|
|
|
โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:13:28:20 น. |
|
|
|
โดย: ตาพรานบุญ วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:19:03:17 น. |
|
|
|
โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:13:12:50 น. |
|
|
|
โดย: Neilnuch_T วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:20:02:13 น. |
|
|
|
โดย: มายด์ IP: 118.175.92.25 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:26:55 น. |
|
|
|
โดย: ครูเสริฐ.com IP: 118.175.218.162 วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:12:19:23 น. |
|
|
|
โดย: รั้วสีเขียว IP: 58.9.185.38 วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:54:44 น. |
|
|
|
โดย: lazii IP: 125.25.29.236 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:14:58:49 น. |
|
|
|
|
|
|
ผ่านไปไม่รู้กี่ปีต่อกี่ปี งานก็ยังงดงามเช่นเคย