สามประโยค
ทำไมมันดูเหงาจัง
เข้ากับเราดีจริงๆ

สีสดแต่เหงาเน้อ


คืนนี้หมีนั่งทำงานบนเก้าอี้สีดำค่ะ เปลี่ยนจากตัวสีแดงบุผ้านุ่มๆ มา built ตัวเองทำงานหลอนๆ ด้วยสีเก้าอี้ 55

"ฉันคือเก้าอี้ที่ว่างเปล่าสำหรับคุณ"

ดูเศร้า ๆ แต่ก็ซ่อนเร้นด้วยคุณค่า

สุขสันต์วันฮัลโลวีนให้พี่ยิปซีฯ ค่ะ
ขอให้พี่มีความสุขมากๆ ค่ะ

ในชีวิต..ยังไม่เจอเก้าอี้ที่ถูกใจเลยค่ะ

จำได้ว่าชอบม้านั่งไม้ที่พ่อต่อเอง
ตอนเด็กๆนั่งได้ทั้งสามคนพี่น้องเลย

แต่เก้าอี้..ยังไม่มีที่..ใช่

อารมณ์ไหนนะ..
ที่ปรารถนาจะอยู่เพียงลำพัง






-------


คิดถึงค่ะ

เพลงเพราะจังเล้ย....
ใครจะไปกล้านั่งเก้าอี้ของตาแวนโก๊ะ ดูสิเอาหนังสือวางกันท่าไว้แล้วเอาเทียนมาวางอีก กะจะลนขอน้ำมันพรายรึไง เก้าอี้ก็เก่าเกิดหักไปล่ะยุ่งเลย เก้าอี้ตัวนี้คงหลายร้อยล้านอยู่นะ
มาเชิญยิปซีไประบำชายหาดดีกว่า ไปป่าว...

ในความว่างเปล่าอาจอัดแน่นด้วยบางอย่างที่มองไม่เห็นก็ได้

แม้อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายเราก็โดดเดี่ยวได้

แต่ในขณะเดียวกันแม้อยู่เพียงลำพังก็อาจะไม่รู้สึกอ้างว้าง หากใจเราไม่รู้สึกถึงความอ้างว้าง

รู้แต่ว่า วันนี้ ไม่อยากเป็นเก้าอี้แวนโก๊ะ อ่ะ....มันดู

หลากอารมณ์จังอ่ะค่ะ

คิดถึงนะคะ

หายไปเลยนะครับไม่เข้ามาเยี่ยมกันบ้าง

พี่ยิปซีคะ..

..สำหรับนกเอง กำลังมองหาเก้าอี้ที่ถูกใจอยู่ค่ะ และคิดว่า เก้าอี้นั้นคงรอเราให้ไปนั่งนะคะ..

...แปลกมากค่ำคืนนี้
ฝนโปรยมาพร้อมสายลมหนาว
หรือว่านี่คือ 'ปลายฝนต้นหนาว",แท้จริง

อาจเป็นความปรารถนาที่ตรงกันของทั้ง "โต๊ะเก้าอี้"
และ "ใคร" ก็ได้นะ

Good Morning
***********************************
เช้าวันนี้.....ดับไฟ.....จุดเทียน......ไปชงกาแฟ
แล้วมานั่งอ่านหนัวสือ.....ที่เก้าอี้ตัวเหงา....ตัวนี้


คงหายเหงาได้นะครับ

***********************************

ใครจะกล้านั่งเล่า....

ไม่ใช่แม่นาคหรือผีตายทั้งกลมมาลนเทียนเอาน้ำมันพรายนี่นา.....

วางแผน...ล่อให้เรามานั่งจะเอาน้ำมันก็ว่าเหอะ...

แต่น้ำมันยี่ห้อปลายแปรง...เอาไว้ไล่ผีนะจ๊ะ
ม่ายช่ายแปะเสน่ห์

สนไหมๆๆ...

จะยอมสละชีพเพื่อยิปซี
เพราะดูท่าทางแล้ว....แค่เทียนไม่เท่าไรหรอก
ต้องแส้ฝาดก่อนแล้วค่อยเอาเทียนลน....นะ

ท่าจะสะใจดี...

แต่เพลงเพราะจัง.....แต่ก็ยังชอบตอนผู้ชายร้องนะ
อยากไปนั่งบนเก้าอี้ด้วยน่ะ....

เรียนเชิญครับ

ทั้ง เพลง และ เก้าอี้ ดูวังเวงจัง

บล็อกนี้สั้น ๆจังค่ะ
แต่ทิ้งคำถามไว้น่าคิดดีจัง

...............
คิดถึงนะคะคุณยิปซี
มีความสุขมาก ๆ และรักษาสุขภาพค่ะ

โต๊ะโดดเดี่ยว
หรือเรามองในขณะที่เราโดดเดี่ยว

หรือทุกอย่างมีความโดดเดี่ยว

ชักเริ่มจะงง ไปแว้ว

สวัสดีจะยิปซีสีน้ำเงิน

พูดถึงงานเขียนพจนา...
สำหรับพ่อพเยียแล้วถือว่าคือสิ่งมหัศจรรย์แห่งยุคสมัย

หลายต่อหลายชิ้นในงานของเขาทำให้สิ่งไม่มีชีวิตคล้ายๆกับมีชีวิตขึ้นได้เมื่อผ่านตัวหนังสือของเขา


ยังจำ "ประชากรร่มหลับใหล..."

และนี่...
โต๊ะเก้าอี้ของค่ำคืนนี้โดดเดี่ยวว่างเปล่า
เป็นเพราะว่าไม่มีใครปรารถนาจะมานั่ง
หรือเพราะมันปรารถนาจะอยู่เพียงลำพังเล่า..


สงสัยท่อนนี้จาก "จากห้วงลึก" ใช่ไหม ?
พกมาด้วยนะจ้ะบอกให้ - ชอบ

ชอบพจนา ไม่ได้ชอบเจ้าของบล็อก

เหมือนมีคนจองเอาไว้นะโต๊ะตัวนั้น

เหมือนมีคนจองเอาไว้นะเก้าอี้ตัวนั้น

สวัสดีครับคุณยิปซี
ลุงกล้วยนำความคิดถึงและคำขอบคุณมาบ้านหลังนี้นะครับ
ลุงกล้วยก้คิดถึงครับ

พี่ยิบซีขา

บีมารายงานค่ะ

ว่าพ่อบูกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้วค่ะ

หมอบอกว่าอาการจะดีขึ้นเรื่อยๆ
อีกสิบวันไปเจาะเลือดและไปหาหมออีกครั้ง

ดีใจ ดีใจ ดีใจค่ะ

คิดถึงค่ะพี่ยิบซี

แวะมารับคุณยิปซี
ไปนั่งเล่นที่เก้าอี้ตัวที่ว่าง กันเถอะค่ะ

เพลงเพราะจัง
ใจล่องลอยเลยละค่ะ

เก้าอี้ตัวนี้อาจนั่งไม่สบาย
เหมือนเก้าอี้หน้าคอมที่เคยนั่งประจำ
เลยหายๆไป ..
จะไปหาเบาะรองนั่งที่ถูกใจ
รองเอาไว้บนเก้าอี้ตัวนั้น
ให้กลับมาชวนนั่งทำงานเหมือนเดิม




ปล.สนุกกะงานที่เมืองทองตอนนี้ค่ะ ไปมาหลายวันติด
และวันนี้ก้อจะไปอีกที หาเบาะรองเก้าอี้ ... สีทึมๆ

สวัสดีครับคุณ ยิปซีสีน้ำเงิน ผมแวะเข้ามาเชิญชวนคุณ ยิปซีสีน้เงิน เข้ามาขีดเขียนความนัยบนกระดานในฝันที่ blog ครับ ผมหวังความคุณ ยิปซีสีน้ำเงิน จะกรุณานะครับ(คนที่ชอบ ฟานโก๊ะ มักจะเป็นคนขี้เหงา จริงไหมครับ)

ขอบคุณมากครับ
มีน้ำยาแล้วครับ

แงๆๆกำลังฝันถึงกระดานดำมาติดผนัง
เขียนเตือนความจำอยู่พอดีเล้ยยยยย
ไปเดินดูที่ร้านบีทูเอส แบบมีสแตนท์ด้วย
990 อึ๋ยยยยย..แพงจัง
แต่จะทำเองแบบคุณสอน ก็โห..
โป๊วว..อะไรเนี่ย ทำเป็นที่ไหนเล่า เฮ้อ
กระดานที่จะเอาทำก็ไม่มี ต้องไปซื้ออยู่ดี แงๆๆ
น้ำลายหกต่อปายยยยยยย.............
(แต่สวยจริงๆนะที่คุณทำน่ะ ขอบคุณๆๆมากค่ะ)

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:18:00 น.

สวัสดีครับคุณ ยิปซีสีน้ำเงิน ขอบคุณที่แวะเข้ามาขีดเขียนบนกระดานที่ผมจัดไว้ให้ครับ ผมขอให้มีความสุขในวันหยุดนะครับ(จริงๆแล้วจะทำกระดานเขียนเพื่อเตีอนความจำมันไม่ยากอย่างที่คุณคิดหรอกครับ เป็นวัสดุแบบไหนก็ได้ ขึ้นอยู่กับความคิดและความฝันที่คุณมีน่ะครับ ในแบบที่ผมทำให้ดูเรื่องสีโป้วไม้เป็นการทำครั้งแรกครับ อาศัยแอบดูเด็กๆศิลปะเขานั่งทำกรอบใส่ภาพในการแสดงงานกันน่ะครับ)

ขอบคุณยิปซี ขอบคุณที่ตักเตือนการเขียนของข้าน้อย เด็กที่ชอบเหม่อไปนอกหน้าต่างเวลาสอน
ภาพนี้ยังอยู่กับกระผม กำลังรอเนื้อคู่ กระผมไม่ทราบว่าสไตล์ไปคล้ายใคร จริงก็อยากรู้เหมือนกัน มีคนเคยพูดว่ารูปแบบศิลปะที่เราคิดว่าไม่เหมือนใครแล้ว แท้แล้วมีคนทำมาก่อนแล้ว จึงเป็นการไม่แปลกที่จะเดินย่ำรอยเท้าใครสักก้าวหนึ่งบนเส้นทางที่คนย่ำเท้ามารุ่นแล้วรุ่นเล่า

ดูจากรูป เหมือนว่าผู้ที่เคยจับจองเก้าอี้ตัวนั้น จะแค่ปลีกตัวไปทำธุระชั่วคราวนะคะ

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หากมีเวลาว่างสักนิด อย่าลืมแวะไปเยี่ยม...หน่อยอิง....บ้างนะคะ***

กระจงมง กระจงมง เจ้าข้าเอ้ย...
บอกอย่างไม่อาย อัพแล้วเจ้าข้าเอ้ย...