|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Baby can I hold you tonight?
Baby can I hold you tonight?
ถนนสายเดิมรู้สึกจะยาวตรงจากวันก่อน เหมือนมุ่งหน้าไปสู่ที่ดาวไหนสักแห่ง แดดบ่ายทำให้ข้างหน้าระยิบระยับ ต้นตาลสูงๆข้างทางดูพลิ้วเอนเล่นลมได้ สาว Kelly Sweet ครวญเพลงให้ฟังอย่างแผ่วหวาน ยามขับรถคนเดียวดูเหมือนโลกจะเป็นของเรา แม้มันมีเพียงสี่หน้าต่าง...
พ้นโค้งรูปตัว s กระจกหน้าปรากฏภาพหนุ่มร่างใหญ่ ในเสื้อยืดคอกลมสีขาวกำลังบิดชอปเปอร์ ด้านหลังมีสาวน้อยกางเกงขาสั้น กอดเอวเขาแน่น ฉันรู้สึกคุ้นเคยอย่างไรไม่รู้
.
สายลมของวันวานพัดผ่านหน้าไปจนหนาวสะท้าน ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเคยเป็นเพื่อนเก่าในวัยมัธยม ไอ้เก่ง ของห้อง King แต่มันเก่งเฉพาะวิชาเลขเท่านั้นเอง เพราะบ้านมันค้าขายบะหมี่อยู่ถิ่นดังมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เก่ง ผู้ไม่เคยอยู่เล่นปิงปองในห้องไม้ผุพังหลังโรงเรียนจนค่ำมืดเหมือนฉันกับแก๊งในห้อง หัวหน้าห้อง ไม้จีนจอมตบ มักพากันไปกินบะหมี่ร้านมัน ก่อนเดินกลับบ้านอีกหลายกิโล
.
ทุกเช้าตรู่ในห้องเรียน ฉันเจอ ไอ้เก่งนั่งหลังห้องก่อนทุกที ฉันจะถูกมันแกล้งอย่างโหดๆดิบเถื่อนเสมอ อย่างการที่มันยืนค้ำตัวฉันเอามือเท่าใบลานของมัน ซึ่งก็ครอบหัวเท่าลูกตาลฉันไว้พอดี มันกดหัวฉันไว้ไม่ให้เงยหน้าเป็นนาน ฉันต่อสู้ด้วยการกัดที่ท่อนแขนใหญ่ๆของมันจนเป็นรอยเขียวปั๊ด หากมันหัวเราะชอบใจทุกที เก่งโกรธเคืองฉันด้วยเรื่องอะไรมาแต่ชาติก่อนไม่รู้ หรือว่า
..เป็นเพราะ มันเป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่สุดในห้อง ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กที่สุดในห้อง!
วันหนึ่งยามพักกลางวันมันทะเลาะกับแฟนสาวเพื่อนนักเรียนในห้อง ก่อนจะมีเสียงดั่งสนั่นในห้องเรียนของเรา ผนังบอร์ดข้างกระดานดำเป็นรูโหว่ เท่ากำปั้น ! ใช่ เท่ากำปั้นของไอ้เก่งนั่นแหละ เพราะมันวิ่งไปชกโครมเสียเต็มแรง ?!
.
ฉันไม่เคยเจอกับเก่งเลย ตั้งแต่จบมอหกไป ได้ข่าวเพียงว่ามันเรียนรามฯและย้ายบ้านจากที่เดิม หลังเรียนจบ ฉันก็ต้องย้ายบ้านจากในเมืองมาอยู่ปริมณฑล
วันหนึ่ง ฉันไปยืนเลือกซื้อซิงค์ล้างจานที่ร้านเฟอร์นิเจอร์แถวบ้าน รู้สึกเหมือนมีใครมาทุบตรงไหล่ดัง อึ๊ก ฉันร้องและหันกลับไป ผู้ชายร่างสูงใหญ่ในเสื้อยืด (ตราห่านคู่)ยืนยิ้มให้ เฮ้ย ไอ้เก่ง!!! มันมาเปิดร้านขายเฟอร์นิเจอร์ที่นี่ ตั้งแต่เรียนจบมาด้วยเงินเก็บในปี๊บของแม่ แล้วฉันก็รู้เรื่องราวในชีวิตของมันที่ผ่านมาทั้งมวล เพราะหลังจากวันนั้น มันก็มารับฉันออกจากบ้านทุกวันในยามค่ำคืน
ผัดไทเสาชิงช้า หวานเย็นถนนข้าวสาร ไม่รู้มีอะไรดีนักหนา ฉันกับเก่งจะต้องดิ้นรนไปกินกันทุกวัน ยามดึกดื่นที่ดาวเต็มฟ้า เราปีนบันไดหนีไฟขึ้นไปนั่งคุยกันที่ดาดฟ้าตึก
วันหนึ่งกลางวัน เก่งเอาชอปเปอร์ไปรับฉันที่ออฟฟิศ ฉันส่ายหน้าไม่ยอมขึ้น ยามที่บริษัทมองกันเลิ่กลั่กตอนมันเอามือดึงฉุดต้อนฉันให้ซ้อนมันไปจนได้ มันยื่นหมวกกันน็อคให้ ฉันนั่งซ้อนแบบผู้หญิง รู้สึกถึงความทรมานถาวรที่หลบหนีไม่ได้
แต่ก็รู้สึกประหลาด เมื่อวิ่งผ่านถนนสายหลังบ้านที่เป็นทุ่งต้นตาล ผมยาวของมันปลิวมาข้างหลัง แผ่นหลังใหญ่ๆดูอบอุ่นในเสื้อยืดสีขาว ฉันรู้สึกเหมือนมันยิ้มเริงร่าไปด้วยตลอดทาง พอถึงหน้าบ้าน ฉันบอกมันว่า คราวหลังถ้าเอาชอบเปอร์มา ฉันกลับเองนะ!(โว้ย)
.
ค่ำคืนหนึ่ง ที่ฉันออกมาจากบ้านมาอยู่ในรถของเก่ง หลังจากมันขอคิวอย่างด่วน เก่งนอนนิ่งอยู่กับพนักที่ปรับนอนยาว มือข้างหนึ่งวางที่หน้าผาก ในความมืดสลัวฉันก็รู้ได้ว่าดวงตาของมันเปียกซึม ขอโทษด้วยกับทุกอย่างนะไอ้ตัวเล็ก เราต้องแต่งงาน ? ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเอาหัววิ่งชนกระดานดำในห้องเรียน ! มันไปทำเด็กนักเรียนสาวที่ต่างจังหวัดท้อง พ่อแม่ของเด็กเอาเรื่องให้แต่งงานเร็วที่สุด คืนนั้น เราไม่คุยอะไรกันอีกเลย นอกจากฉันจะคอยป้ายเช็ดน้ำตาให้มันตลอด
.
หลังจากนั้น ค่ำคืนที่ฉันต้องแอบปีนรั้วเข้าบ้านเจอกับตุ๊กแกหลังประตู ก็ไม่มีอีกเลย เกือบสองปีแล้ว ฉันดูเหมือนจะเห็นผู้ชายร่างใหญ่กำลังอุ้มลูกชายอยู่ที่หน้าร้านขายเฟอร์นิเจอร์ ฉันพยายามมองไปข้างหน้าเสมอเมื่อผ่านตรงนั้น
.
..
ชอปเปอร์ข้างหน้ายังเคลื่อนไป ราวกับมันลอยสูงขึ้นจากพื้นถนน ชายหนุ่มคอยหันมาคุยกับสาวที่ผมสยายปลิวเบื้องหลัง เสียงพูดคุยล่องลอยทะลุกระจกรถเข้ามา แล้วก้องอวลเข้ามาอยู่ภายในฉัน ไม่รู้สิ ...ฉันรู้สึกเหมือนมีความสุขประหลาด ๆ หยิบแผ่น Tracy Chapman ผลักใส่ไปในช่องซีดี
ฉันขับรถตามหลังชอปเปอร์ไปตลอดทาง เจ้ากรรม... หนุ่มคนขับก็ขับราวกินลมเล่นอยู่นั่น ปล่อยให้ฉันมองภาพข้างหน้าไปยาวนาน
ถึงทางสามแยกใกล้ถึงบ้านฉัน ชอปเปอร์วิ่งออกทางซ้ายพ้นทางไปแล้ว แผ่นหลังกว้างในเสื้อยืดตราห่านคู่
ยังค้างอยู่ในสายตา
Forgive me Is all that you can say Years gone by and still Words don't come easily Like forgive me forgive me forgive me
.
ฉันจอดรถนิ่งที่หน้าบ้าน ฟังเสียงแหบเสน่ห์ของ Tracy ที่ยังคงเล่นอยู่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันผละจากห้วงความเหม่อลอยคว้างๆ ดูเบอร์โทรที่เครื่อง ฉันมองอีกครั้ง อีกครั้ง
.หากก็ปล่อยให้มันเงียบไป ฉันยิ้มเศร้าให้กับอะไรไม่รู้ ? ตอนหยิบมือถือมาดูเบอร์อีกที
1 สายที่ไม่ได้รับ ,เก่ง
MySpace Playlist at MixPod.com
..
Create Date : 25 สิงหาคม 2552 |
|
24 comments |
Last Update : 26 สิงหาคม 2552 16:22:53 น. |
Counter : 1602 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ภูเพยีย 25 สิงหาคม 2552 12:23:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: KOok_k 25 สิงหาคม 2552 13:55:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 25 สิงหาคม 2552 21:53:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 26 สิงหาคม 2552 5:46:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: be-oct4 26 สิงหาคม 2552 21:18:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 27 สิงหาคม 2552 7:20:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อพเยีย 27 สิงหาคม 2552 7:34:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง แห่ง ปลายวา IP: 61.19.67.13 27 สิงหาคม 2552 9:44:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 27 สิงหาคม 2552 9:51:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: เค้าคนซ่าส์ที่น่ารักไงล่ะ IP: 202.57.171.89 27 สิงหาคม 2552 13:03:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 28 สิงหาคม 2552 6:04:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2552 6:58:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2552 11:30:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 30 สิงหาคม 2552 6:59:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2552 6:50:51 น. |
|
|
|
|
|
|
อุบัติเหตุ..
หรือจะเรียกว่าความรัก..ก็ดี
มีแล้วก็ต้องรับผิดชอบ
ชีพจรชีวิตยังไม่หยุดเต้นหรอก
ยังยิ้ม
หัวเราะ
ร้องไห้
มีเรื่องราว
ให้เล่า
และ
ระลึกถึงกัน
--
1 สายที่ไม่ได้รับ ,
หากรับ
เสียงห้าว ๆ นักเลง ๆ
จะร้องเพลงนี้ให้คุณฟัง..
Words don't come easily
Like I love you I love you
..