"บ้านข้าวปั้น" ในความแปลกตา มีความคิด

หลังจากเดินลัดเลาะผ่านหมู่แมกไม้ อ้อมตัวบ้านหลังใหญ่ในย่านวงแหวนกาญจนาภิเษกเข้าไป
ภาพแรกที่ปรากฏต่อสายตาของเราคือ อาคารรูปกล่องสี่เหลี่ยมสองหลัง หลังหนึ่งสีเหลืองมะนาว
ส่วนอีกหลังหนึ่งสีแสด ทั้งสองหลังเชื่อมต่อกันด้วย "ชาน"
ด้านบนมีโครงเหล็กถักรูปทรงแปลกตา ขึงผืนผ้าใบสีขาวคลุมอยู่เหนือหลังคาด้าน บนอีกทีหนึ่ง

หลังจากชมภายนอกของตัวบ้านด้วยความพิศวงอยู่สักพัก เราก็เดินขึ้นไปบนทางเดินแผ่นไม้สนที่ปูลาดเอียง
นำขึ้นไปสู่ระเบียง ด้านหน้าห้องรับประทานอาหารของบ้าน ซึ่งเปรียบเสมือนส่วนต้อนรับแขกแบบเอ๊าต์ดอร์
เพียงเท่านี้เราก็สัมผัสได้ถึงรูปแบบของบ้านไทย ที่แฝงอยู่ในเนื้อหาและจิตวิญญาณของบ้านหลังนี้แล้ว

แต่ไม่ใช่มีประเด็นนี้เพียงประเด็นเดียวเท่านั้น เพราะรูปทรง สีสัน การใช้ที่ว่าง
รวมถึงวัสดุและภาพลักษณ์ของตัวบ้านบ่งบอกอย่างชัดเจนว่า
ยังมีผลผลิตทางความคิดอีกหลายอย่างที่รอให้เราค้นหาคำตอบ



ในที่สุดความสงสัยของเราก็ได้รับการคลี่คลาย เมื่อเราได้พบเจ้าของบ้าน สามีภรรยาท่าทางอารมณ์ดี
ที่เป็นสถาปนิกด้วยกันทั้งคู่ อาจารย์ กวง -ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.กิจชัย จิตขจรวานิช
อาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
และคุณฝน-ดวงพร จิตขจรวานิช แน่นอนว่าทั้งสองเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ความคิดในการสร้างบ้านหลังนี้

" เราเรียกบ้านหลังนี้ว่า บ้านข้าวปั้น ตามชื่อลูก แรกเริ่มเลยคิดว่าจะเอาตู้รถไฟ 2 ตู้มาวางเหลื่อมกัน
แล้วทำระเบียงเชื่อมตรงกลาง แต่ปีนั้นการรถไฟได้ถวายตู้ แด่สมเด็จพระราชินีเพื่อนำไปทำโครงการอนุรักษ์
ระบบนิเวศน์ใต้ทะเล ให้เป็นที่อยู่ของปะการัง เราก็เลยอด ต้องหาอะไรแทน
เลยย้อนกลับไปคิดถึงตู้คอนเทนเนอร์ เราไม่สามารถยกตู้รถไฟขึ้นเพื่อใช้พื้นที่ข้างล่าง
แต่ตู้คอนเทนเนอร์สามารถวางยกพื้นเพื่อใช้พื้นที่ข้างล่างได้ บวกกับตอนที่เราไปทำงานวิจัย
ได้เห็นบ้านไทยที่มีใต้ถุนสูง สามารถใช้ประโยชน์ทำกิจกรรมต่างๆได้ดี
นอกจากนี้ยังนำภูมิปัญญาในบ้านไทยอย่างชานบ้านมาประยุกต์ใช้ด้วย "



บ้านหลังนี้จึงเป็นการผสมผสานทางความคิดระหว่าง เรื่องแฟนตาซีสำหรับลูกกับการ ผนวกลักษณะพื้นถิ่น
และพฤติกรรมการอยู่อาศัยของเจ้าของบ้าน สำหรับพื้นที่ใช้สอยแบ่งออกเป็นสองหลัง
หลังแรก(บ้านสีเหลืองมะนาว)เป็นพื้นที่รับประทานอาหารและส่วนครัวที่เปิดโล่งเชื่อมถึงกัน
มีการเจาะช่องเปิดรอบตัวบ้านให้ลมพัดผ่านได้ตลอด

สำหรับหลังที่สอง(บ้านสีแสด)เป็นพื้นที่ส่วนตัวสำหรับพักผ่อนในตอนกลางคืน ประกอบด้วยส่วนนอน
ส่วนชมโทรทัศน์ ส่วนอ่านหนังสือและสอนการบ้านลูก ซึ่งพื้นที่ส่วนนี้สมาชิกในบ้านชอบที่จะนั่งหรือนอนกับพื้น
และใช้พื้นที่แบบ "ไม่ตายตัว " ดังนั้นจึงใช้เฟอร์นิเจอร์ที่สามารถเคลื่อนย้ายหรือพับเก็บได้
พฤติกรรมดังกล่าวส่งผลต่อการออกแบบหน้าต่างให้เป็นแบบบานกระทุ้งยาว
เวลานั่งพื้นจะอยู่ในระดับที่รับลมพอดี



ระหว่างบ้านทั้งสองหลังมี " ชาน " เปิดโล่งแบบไทยเชื่อมอยู่ตรงกลาง
โดยออกแบบขั้นบันไดให้มีระดับการก้าวขึ้นลงพอดี กับการนั่งในกรณีที่ใช้เป็น พื้นที่อเนกประสงค์
เราไม่แปลกใจเลยที่ตลอดการนั่งสนทนา ณ ที่นี้จะมีลมพัดผ่านให้รู้สึกสบายตัวและเพลิดเพลิน

ถึงแม้ความกว้าง ของบ้านจะมีขนาด 3 เมตร
( เป็นระยะที่ลงตัวสำหรับมาตรฐานโครงสร้างเหล็กที่ใช้ในบ้านหลังนี้ ) ฟังแล้วดูเหมือนว่าจะแคบ
แต่ด้วยการออกแบบที่ใช้หลัก "ไม่ตายตัว" ทำให้รู้สึกว่าไม่คับแคบหรืออึดอัด
ทั้งยังรองรับการใช้งานที่หลากหลายในพื้นที่เดียวกันได้ดีอีกด้วย

"ในส่วนการทำงาน ด้วยความที่เราเป็นสถาปนิกทั้งคู่ ผมจะออกแบบแปลน วางพื้นที่ใช้สอยต่างๆ
ส่วนฝนจะเป็นสไตลิสต์ กำหนดเรื่องสี การออกแบบหลังคาและรูปทรง รวมทั้งเรื่องวัสดุ
จะให้บ้านเป็นแบบไหนเพื่อให้คนจำได้ตามคอนเซ็ปต์ที่วางไว้เบื้องต้น "

ภาพ ลักษณ์ทั้งภายนอกและภายในบ้านที่ปรากฏให้เห็น
ดูเป็นงานที่รู้ได้ทันทีว่าจงใจ "เล่น" กับการออกแบบอย่างสนุกสนาน
ขณะเดียวกันก็ยังคงสาระสำคัญของความเป็นบ้านที่ต้องอยู่สบาย
ตอบสนองความต้องการของเจ้าของได้อย่างลงตัว และทำให้เราคิดว่า
บางครั้งการทำบ้านลักษณะกึ่งทดลองเช่นนี้ อาจไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลมาอธิบาย การออกแบบเสมอไป

" ปัจจุบันเราย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว ในอนาคตถ้าข้าวปั้นโตขึ้น
อาจต่อเติมพื้นที่ใต้ถุนบ้านสีแสดให้เขาอยู่เป็นส่วนตัว ส่วนใต้ถุนหลังนี้ (บ้านสีเหลืองมะนาว) จะทำเป็นออฟฟิศ
แต่ต้องรอมีงบอีกหน่อยครับ " อาจารย์กวงพูดปิดท้ายด้วยรอยยิ้ม




เรื่อง : "ศุภอริญ"
สไตลิสต์ : ฤดี ศราวุฒิไพบูลย์
ภาพ : สิทธิศักดิ์ น้ำคำ,ปิยะวุฒิ ศรีสกุล
เจ้าของ-ออกแบบ : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. กิจชัย - คุณดวงพร จิตขจรวานิช
ที่มา : //www.baanlaesuan.com


สารบัญค้น เรื่อง แต่งบ้าน จัดสวน ที่มีในบล็อกค่ะ
คลิกที่นี่ค่ะ

Create Date : 28 มกราคม 2553		0 comments
Last Update : 28 มกราคม 2553 14:59:26 น.
Counter : 1810 Pageviews.
Share Tweet