ขึ้นรถเมล์ีญี่ปุ่นคนเดียวครั้งแรกของป้าโซ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นช่วงวันหยุดยาวของที่นี่ เริ่มหยุดวันจันทร์ที่ 30 แล้วเปิดราชการอีกสองวันจากนั้นก็มาหยุดวันพฤหัสที่ 3 ยาวไปถึงวันอาิทิตย์ ซึ่งบางที่เขาก็หยุดอังคารกับพุูธให้จะได้หยุดยาวครบหนึ่งอาทิตย์พอดี แต่อิลุงกับเจ้าสองคนหยุดแบบมีเว้นวรรคสองวัน สำหรับป้าโซทำงานตามปกติฮ่ะ สัญญาการว่าจ้างไม่รวมวันหยุดนักขัตฤกษ์ ยิ่งถ้าเป็นช่วงเทศกาลหยุดยาวๆยิ่งห้ามลาเพราะทำงานเกี่ยวกับด้านของกินปากท้องคน ยิ่งขายดีในช่วงนี้ แต่ป้าโซก็ชอบนะถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้หยุดยาวอย่างเค้าก็เหอะ เพราะวันหยุดของพวกทั่นๆ ป้าโซก็ได้เว้นงานประจำไปเช่นไม่ต้องตื่นแต่เช้าเตรียมปิ่นโตแล้วกระหืดกระหอบซิ่งไปส่งคุณคนเล็กไปร.ร.ก่อนจะเลยไปทำงานเพราะเป็นทางผ่านอยู่แล้ว กลับมาจากทำงานก็ไม่ต้องคิดเรื่องเมนูอาหารเย็น เพราะเป็นหน้าที่ของอิลุงโดยปริยายเนื่องจากได้หยุดพัก ซึ่งถ้าฮีขยันก็เสาะหาเมนูใหม่ๆตามเน็ตแล้วออกไปหาซื้อวัตถุดิบมาทำกินกันโดยมีป้าโซเป็นลูกมือ เนี่ย..ชอบตรงเนี้ย วันนี้ท่านผู้เฒ่าของบ้านท่านมีนัดมี้ทติ้งกับบรรดาผู้เฒ่าด้วยกัน ป้าโซเลยต้องสละรถประจำตำแหน่งให้ปู่เอาไปใช้สอย (มันก็รถของปู่เค้าแหละ ยังมีหน้ามาติ๊งต่างว่าเป็นของเรา) อิลุงเก้าะเลยต้องไปส่งป้าโซทำงานตอนเช้า แต่วันนี้เจ้าตัวเล็กเค้าต้องไปแข่งยูโดในตัวเมืองคุรุเม่ด้วย พอส่งป้าโซเสร็จพ่อมันก็พานักกีฬาไปสนามแข่งเลย ไปถึงก่อนเวลาหน่อยแล้วไปงีบต่อในรถก่อนเค้าเปิดสนามแข่ง ปัญหาอยู่ที่ตอนป้าโซเลิกทำงานแล้วจะทำยังไง? เพราะช่วงที่ป้าโซเลิกงานเจ้าตัวเล็กอาจกำลังติดพันแข่งยูโดอยู่ก็ได้ พ่อมันก็ต้องนั่งลุ้นติดขอบเบาะไม่มีเวลามารับป้าโซซึ่งอยู่กันคนละทิศ เลยได้ฤกษ์ที่ป้าโซจะต้องนั่งรถเมล์ญี่ปุ่นคนเดียวซะที หลังจากที่อิลุงเคยพานั่งอยู่ครั้งสองครั้งสมัยที่แค่มาเที่ยวบ้านที่นี่ ยังไม่ได้ย้ายมาอยู่เป็นกิจจะลักษณะ ซึ่งมันก็นานมาแล้ว .. เอาน่ะ.. อยู่มาจนถึงปัจจุบันถึงแม้จะอ่านคันจิบางตัวไม่ออก แต่ปากเราก็มีถามเค้าก็ได้ เรื่องพูดนี่พอมั่นใจได้อยู่ว่าสื่อสารรู้เรื่องถ้าภาษาไม่เป็นศัพท์เทคนิคเฉพาะเิกินไปนัก.. ลองดูๆ ว่าแล้วก็ถามเด็กที่ทำงานที่นั่งรถเมล์เป็นประจำว่าค่ารถจากที่ำทำงานไปสถานีรถไฟที่ตัวเมืองคุุรุเม่ราคาเท่าไหร่ จะได้เตรียมเหรียญให้พอดีเอาให้ง่ายเข้าไว้ว่าไม่ต้องห่วงเรื่องเงินทอนซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะมีให้หรือเปล่าเพราะมีคนขับประจำรถเมล์อยู่คนเดียว ไม่มีกระเป๋ากระปี๋เป่านกหวีดเขย่ากระบอกเก็บตังค์แง้บๆเหมือนบ้านเรา .. เด็กที่ทำงานบอกสนนราคา 330 เยนค่ะป้า เอ๊ย..พี่.. ออกจากที่ทำงานก็เดินๆๆไปที่ป้ายรถเมล์ อิลุงเปิดเน็ตชี้ให้ดูว่าป้ายรถเมล์อยู่หน้ารพ. ให้เดินไปที่นั่น เอ๊ะ..แล้วรพ.มันอยู่ที่ไหนหว่า? ไม่เห็นมีเครื่องหมายกาชาดโชว์ว่าเป็นรพ.เลยนี่นา เห็นแต่อะไรลงท้ายว่า เซ็นเตอร์ๆเนี่ย ซึ่งอิลุงมักจะเหมารวมเวลาบอกเล่าให้ป้าโซฟังว่าเป็นรพ.ทุกที มันจะเป็นรพ.จริงหรือแค่คลินิคหรือแค่สถานพักฟื้นคนแก่ฮีก็เหมาแปลเป็นรพ.ไปซะหมด .. เล็งๆหาป้ายรถเมล์ก็หายากชะมัด เพราะป้ายมันไม่เด่นเป็นซะง่าหรือมีเพิงคอยรถเมล์แบบกุงเต้บบ้านเฮา ป้ายรถเมล์ที่นี่จะสูงเหนือหัวคนมานิดเดียว เป็นพลาสติกสี่เหลี่ยมสั้นๆแบนๆ ทาสีออกน้ำตาลๆ ไม่สะดุดตาเลยสักนิด ที่มั่นใจว่าเป็นป้ายรถเมล์แน่ก็คือมีป้ายพลาสติกสีขาวแ่ผ่นโตๆระดับสายตาบ่งบอกวันเวลาที่รถเมล์จะแล่นมาจอด อ่านๆไปเออ..รถเมล์คันต่อไปที่จะมาจอดคือเวลา 13.26 น. ป้ายนี้แหละชัวร์แล้วอิลุงบอกคันไหนก็ได้ที่มาขึ้นไดุ้ทุกคัน .. เจอป้ายรถเมล์แล้วสำรวจเหรียญในกระเป๋าอ้าว.. ไม่มีเหรียญเลยนี่หว่าต้องเดินไปกดน้ำดื่มที่ตู้เพื่อจะได้เงินทอนมาเป็นค่ารถเมล์ ดูเวลาที่มือถือบ่งบอก 13.24 น. อีกสองนาทีได้รู้กันว่ารถเมล์ญี่ปุ่นจะรักษาเวลาได้อย่างรถไฟหรือเปล่า มันต้องมีผิดเวลามั่งละ้ว้าาา .. รถมันก็ต้องมีติดมั่งไรมั่ง เหอๆๆ จะได้เห็นว่ารถเมล์ญี่ปุ่นผิดเวลาก็คราวนี้แหละชั้น (แล้วมันเป็นบร้าไรต้องมานั่งจับผิดเค้าเนี่ย?) นั่นๆ.. มานั่นแล้วรถเมล์คันเบ้อเริ่ม เฮ่ย.. มันฟลุ้คตรงเวลาพอดีร้อก เป๊ะเลย.. 13.26 ตามเวลาที่บอกที่ป้าย รีบถลาไปยืนหน้าป้ายให้คนขับเห็นว่ามีคนรอนะยะ โดยทั่วไปไม่เคยเห็นใครเค้าโบกมือหยอยๆเรียกรถเมล์แบบบ้านเรา .. เก็บไม้เก็บมือไม่โบกหรอกวะ ไม่จอดก็ช่างมัน.. แต่ขอให้จอดทีเท้อะะะ.. .. พรืดดด.. รถเมล์จอดแล้วแต่ประตูด้านหน้าเลยที่เรายืนรอไป ว่าจะเดินไปขึ้นที่ประตูหน้าแล้วแต่เอ๊ะๆ.. มันมีสองประตูตรงกลางรถเปิดกว้างๆตรงหน้าเราพอดีเด๊ะ เออ..เค้าคงเชิญเข้าประตูนี้แหละ เดินขึ้นรถเมล์ตรงหัวบันไดมีกล่องที่มีกระดาษเล็กๆยื่นอยู่ ที่กระดาษมีหมายเลข 7 พิมพ์ไว้สีฟ้าๆ อิลุงบอกไว้ว่าให้หยิบป้ายนี่แล้วค่อยไปหย่อนตอนจะจ่ายเงิน เออ..ตรงตามที่อิุลุงบอกไว้เลยหยิบกระดาษนี่แล้วขึ้นไปนั่งแหมะเก้าอี้ตัวที่ใกล้ที่สุดตรงบันได.. นั่งลอยหน้าลอยตาไปอยู่พักนึง สอดส่ายสายตาสำรวจว่ากล่องจ่ายเงินอยู่ตรงไหน เก้าอี้ที่เรานั่งนี่ทำไมสีมันแตกต่างจากเก้าอี้ตัวอื่นๆหว่า? หันไปมองป้ายด้า้นข้างอ๊ะ..มีภาษาปะกิตคู่กับภาษาญี่ปุ่น มีภาพประกอบด้วยว่า .. ที่หล่อนจ่อมอยู่น่ะเป็นเก้าอี้ของคนเฒ่าชะแรแก่ชรา หญิงมีครรภ์และเด็กน้อยนะยะ.. อร๊ายย แล้วชั้นสะเออะมานั่งตรงนี้ได้ยังงั้ยยยย.. เผ่นผึงเขยิบไปนั่งอีกสองตัวถัดไปในพลัน อ้ะ..นั่งใกล้คนขับเข้ามาอีกหน่อย ใกล้กล่องจ่ายเงิน ทีนี้ละจะได้เล็งว่าเวลาเค้าจ่ายเงินกันเค้าทำยังไง? อ๊อด.. มีคนกดกริ่งจะลงป้ายหน้า เสียงเทปประจำรถเมล์พูดอะไรเจื้อยแจ้ว เริ่มมีสติสตังค์จับความละว่าเค้าพูดว่าไง อ่อ..เค้าพูดประมาณ... "ขอบคุณนะฮ้าที่ใช้บริการ.. ขอให้ท่านผู้โดยสารโปรดงดใช้โทรศัพท์ และกดเสียงเรียกเข้าให้เป็นระบบสั่น ป้ายต่อไปคือ... ท่านผู้โดยสารโปรดเตรียมตัวและค่าโดยสารให้พร้อม.." ... รีบควักโทรศัพท์มือถือออกมากดเสียงเรียกเป็นระบบสั่นก่อนอิลุงจะโทร.มาจิกว่าถึงไหนแล้ว ดูคนที่จะลงว่าเค้าจ่ายเิงินยังไง วะ!! เล่นถือการ์ดรูดกันปริ๊ดๆ เป็นการ์ดค่ารถเมล์สำหรับคนที่ใช้บริการประจำก็จะ่ซื้อเป็นตั๋วเดือนอะไรประมาณนั้น เล่นรูดการ์ดกันยังงี้แล้วตรูจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเค้าหย่อนเงินตรงไหนกัน? คือตรงคนขับมันมีกล่องใสๆอยู่หนึ่งกล่อง มีลูกศรชี้พร้อมเขียนคันจิไว้แปลว่าทางเข้า มันน่าจะเป็นกล่องนี้แหละนะช่องใส่เงิน .. แต่ๆๆ มันมีอีกสองช่อง อันนึงเดาว่าน่าจะเป็นช่องใส่ธนบัตรเพราะแบนๆ ข้างล่างช่องแบนๆมีกล่องรองรับที่น่าจะใส่เศษเงิน หรือจะเป็นไอ้ช่องนี้หว่า? แล้วยังจะมีช่องที่ใส่เฉพาะเหรียญเป็นเหรียญๆอีกช่องนึงอยู่ด้านบน .. มันชักจะหลายช่อง.. แล้วมันอันไหนกันว้าาาา.. เอาน่ะ ยังไงก็ถามคนขับตอนจะลงละกัน แต่อุ่นใจอย่างนึงว่าป้ายที่ป้าโซจะลงน่ะมันเป็นสถานีรถไฟใหญ่ศูนย์กลางเมืองคุรุเม่ซึ่งต้องมีีคนขึ้นลงรถเมล์กันมาก ไว้คอยทำตามๆเค้าก็ได้.. พอดีมีคุณยายแ่ก่ๆสองคนเดินลงจากรถ สองคุณยายหยุดยืนจ่ายเงินตรงช่องหย่อนเงินหน้าประตู ได้ิยินเสียงปรึกษากันว่าเบอร์สองๆ.. สองร้อยเจ็ดสิบเยน แล้วคุณยายทั้งสองก็หย่อนเงินลงในกล่องแรกที่ป้าโซหมายตาไว้ เออ..เป็นอันว่ารู้แล้วว่า้ต้องหย่อนเงินลงที่กล่องนี้.. แล้วอีกสองสามช่องล่ะมีไว้ทำไร? ป้ายถัดไปมีสาวๆขึ้นรถเมล์มา เธอมานั่งตอนหน้าพร้อมควักธนบัตรออกมา .. ทีนี้ละจะได้รู้กันว่าเค้าจะทอนเงินยังไง แต่สาวน้อยคนนั้นกลับขยับไปสอดเงินตรงช่องสอดธนบัตรพร้อมกับเศษเงินก็ร่วงกราวลงมาตรงกล่องด้านล่าง ความโง่คลี่คลายลงตรงนี้แหละ.. ไอ้ที่สงสัยมันคือที่แลกเศษเหรียญอัตโนมัตินั่นเอง!! มาย้ำ่ความแน่นอนอีกทีก็ตรงสาวที่นั่งข้างหน้าป้าโซเธอหยอดเหรียญห้าร้อยเยนในช่องที่ใส่เหรียญ แล้วเศษเงินก็ร่วงกราวลงมาในกล่อง ใครมันจะไปคิดวะว่าจะมีที่แลกเศษเงินอัตโนมัีติในรถเมล์ด้วย!! คิดว่ามีเฉพาะในร้านซักผ้าอบผ้าแบบหยอดเหรียญกับตามเกมส์เซ็นเตอร์เท่านั้น จริงๆเค้าก็มีเขียนคันจิบอกไว้ตามช่องต่างๆ เพราะบ้านนี้เมืองนี้คนแก่เยอะ ต้องอธิบายวิธีใช้ให้กระจ่าง แต่ป้าโซอ่อนคันจิเอง .. แล้วก็ึถึงสถานีรถไฟที่ป้าโซจะต้องลง คนลงกันเยอะตามคาด ป้าโซหย่อนเงินพร้อมตั๋วกระดาษลงช่องจ่ายเงินตามราคาเป๊ะพอดีที่เด็กที่ทำงานบอกมา.. กะว่าจะไปดูไอ้ัตัวเล็กแข่งซะหน่อยปรากฏว่าอิลุงโทร.มาบอกว่าแข่งเสร็จแล้ว เด๋วจะมารับที่สถานีรถไฟ.. แล้วอุบเงียบเชียวว่าผลการแข่งขัีนลูกเป็นยังไง ผ่านมาได้กี่คน? .. พอขึ้นรถเจ้าตัวเล็กถึงได้ยื่นใบเกียรติบัตรให้ดู เดาเอาว่าคงได้ที่สองหรือที่สามน่ะแหละเพราะได้ใบนี่มา.. ถามเค้าว่าได้ที่เท่าไหร่ล่ะลูก? แม่อ่านไม่เป็นแต่ไม่เห็นตัวคันจิที่บอกว่าสองหรือสามนี่นะ? เจ้าตัวถึงชี้ให้เห็นคันจิตัวแรกแต่แม่ก็อ่านไม่เป็นน่ะแหละ เค้าบอกว่า "ยูโช" .. หาาาา.. ได้ที่หนึ่ง?? คนแข่งมีน้อยใช่มั้ยลูก? เจ้าตัวบอกพอดีคนแข่งแบบทีมไม่มีสิทธิ์ลงแข่งเดี่ยวนะแม่ แล้ววันนี้ทีมเ้จ้าตัวเล็กคนไม่พอก็ไม่ได้ลงแข่งแบบทีม เจ้าตัวเล็กเลยแข่งเดี่ยวไป แข่งแม็ทช์เดียวกันนี้ปีที่แล้วได้ที่สอง แต่ปีนี้เอาชนะเพื่อนคนที่แพ้ปีที่แล้วเขี่ยเค้าตกรอบไปอยู่ที่สามแล้วตัวเองมาเข้ารอบชิง มาชนะด้วยคะแนนวะซะอะริกับยูโคสองครั้งได้ที่หนึ่งไปครอง.. พักนี้ออกจะอัพบล็อกติดๆกัน(หรือเปล่า?) พบกันใหม่ในบล็อกหน้า ขอบคุณที่ติดตามค่ะ..   Create Date : 06 พฤษภาคม 2555 20 comments Last Update : 6 พฤษภาคม 2555 1:53:09 น. Counter : 3064 Pageviews. Share Tweet

เหม่ เล่าได้อย่างมันส์ ลุ้นตามแทบตายว่าป้าโซจะปล่อยไก่รึเปล่า ดันรอดตัวไปซะได้ เชอะ   โดย: เ จ้ า ช า ย น้ อ ย 6 พฤษภาคม 2555 2:02:39 น.

เจ้าตัวเล็กเก่งจังเลยค่ะเเสดงความยินดีด้วยนะค่ะ.....ญี่ปุ่นอะไรก็ทันสมัยหมดเลยดีจังค่ะเเต่เป็นบีคงจะนั่งงงเเน่ๆเลยอิๆ   โดย: นาทัชชา 6 พฤษภาคม 2555 11:53:58 น.

ฟังแล้วรู้สึกดีจัง ผมชอบระบบของญี่ปุ่นก็ตรงนี้นี่แหละ เขากำหนดเวลาได้ตรงจริงๆ ทำให้เราวางแผนในการทำอะไรได้ง่่าย ถ้าเป็นที่ประเทศไทยพลาดไปคัน ใครจะไปรู้ว่าจะต้องรออีกี่ชั่วโมง ที่จีนจะเป็นระบบให้ใส่เหรียญ 1 หยวน หรือแบงค์ 1 หยวน ลงกล่องเหล็ก หรือไม่ก็เอาบัตรแปะในจุดที่เขากำหนด เครื่องก็จะหักเงินจากบัตร (มีส่วนลด 10%) เมืองไทยตอนนี้มีบัตรรายเดือนรายสัปดาห์ก็ช่วยให้ประหยัดได้เหมือนกัน ถ้าเป็นไปได้ผมอยากได้ระบบในเรื่องของเวลาแบบญี่ปึ่น กับเรื่องบัตรรถเมล์ของไทย และของจีนมาผสมกัน เพราะแต่ละที่ก็มีจุดดีจุดด้อยที่ต่างกัน ขอเเสดงความยินดีกับเจ้าตัวเล็กด้วยนะครับ ที่บล็อกโมเดลที่ผมซื้อมาเป็นแบบเปลี่ยนหน้า เปลี่ยนแขนได้ครับ เลยมีหลายแอค แบบในภาพด้านล่าง เห็นอย่างนี้นี่คือตัวเดียวกันเวลาซื้อ 1 ชุดนะเออ มันเปลี่ยนหน้าได้น่ะ ขอบคุณที่แวะมาร่วมอวยพรวันเกิดครับ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 พฤษภาคม 2555 13:53:11 น.

สวัสดียามค่ำครับคุณป้าโซ โอ้โหเล่าเรื่องรถเมล์ได้น่าลุ้นมากจ้า แต่ไหงเรื่องยูโดกีฬาโปรดของกระหม่อมได้แค่ตำแหน่งกับขั้นตอนที่มาไม่ยักมีท่าล้มท่าเตะสักกะตี้ด จะได้ยอเจ้าตัวเล็กได้เต็มที่หน่อย๕๕๕ มาชวนไปฟังเพลงคณะสี่เต่าทอง ด้วยภาษาที่ง่าย ฟังง่าย เข้าใจง่าย ด้วยทำนองสนุกสนานครับ   โดย: find me pr 6 พฤษภาคม 2555 20:49:38 น.

แวะมาเยี่ยมยามค่ำ...สวัสดีครับ   โดย: **mp5** 6 พฤษภาคม 2555 21:28:48 น.

คุณพี่หายไปนานมว๊ากกกกกกกกกก วันก่อนยังคุยกันตุ๊กตาอยู่เลยว่าป้าโซหายไปเลย ติดละครหรือมัวแต่ร้องเพลงอ่ะคุณพี่ กรี้ดๆๆๆๆ รุ่นพี่ของน้องเก่งจังเลย ในที่สุดก็ได้ที่หนึ่งมาครอง สุดยอดมากๆค่า ฝากจุ๊บๆแสดงความยินดีด้วยนะคะ อิ อิ ป้าโซเล่าเรื่องขึ้นรถเมล์แล้วทำให้เค้านึกถึงตอนที่นั่งรถเมลล์ที่ญีปุ่นครั้งแรก คนขับแทบจะถีบเค้ากับลุงลงรถ ฮ่า ฮ่า.... ขนาดว่าอ่านคู่มือมาแล้วนะว่าต้องทำยังไงบ้าง แต่ถึงเวลาจริงๆงงและมึนไปหมดเลยค่ะ ว่าอะไรมันอยู่ตรงไหน แต่ไม่เข็ดนะ ถ้ามีโอกาสก็จะขึ้นรถเมลล์ตลอด เพราะมันสามารถมองเห็นวิวว่าบ้านเมืองเค้าเป็นยังไง คุณพี่หลังบ้านด้วย เค้ามีอะไรจะบอก อิ อิ   โดย: ปลาทอง9 7 พฤษภาคม 2555 1:20:26 น.

อ่านไป ลุ้นไป..บรรยายได้ละเอียดมาก สมกับอยู่แดนไกลเมืองศิวิใลซ์ ชอบระบบบ้านเมืองเขานะทั้งเรื่องรถและเรื่องเวลา เมื่อไหร่บ้านเราจะเป็นแบบนี้บ้างน้อ...เก่งจริงๆค่ะทั้งคุณแม่คุณลูก ....... ขอแสดงความยินดีกับเจ้าตัวเล็กด้วยนะคะ... เช็ค M. บ้างเด้อป้าเด้อ.....   โดย: aew_ IP: 49.48.133.68 7 พฤษภาคม 2555 13:37:56 น.

ชอบที่ รถเขาตรงเวลา ยอดเยี่ยม แต่ไม่ดีตรง อ่าน ภาษาเขามิออกนี่ซิ ถ้าเป็นปะกิตหน่อยก็ยังดีนะป้านะ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 พฤษภาคม 2555 20:24:22 น.

อย่าเอามาเทียบกะรถไฟไทยเราเลยนะป้า อายเขาจริงๆ   โดย: Rinsa Yoyolive 8 พฤษภาคม 2555 0:01:06 น.

ป้าโซ สบายดีนะค่ะ รถเมล์เค้าทันสมัย ตรงเวลา ดีค่ะแต่ไดขึ้นบ่อยๆ รู้เลย ถ้าเจอคนมีอายุขับหน่อย หรือบางทีแล้วแต่คนเหยียบเบรคบ่อยมาก ทำเอาเวียนหัวก็มีค่ะฮะๆ ส่วนตัวเจอมาเองนะค่ะพูดถึงรถไฟบ้านเรา กลับไทยมาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ก็อ่านข่าวสารมาก็กลัวช้าเหมือนกัน ไปใช้บริการการรถไฟไทยไปเชียงใหม่มา ไม่ได้ขึ้นที่หัวลำโพงนะค่ะ ขึ้นที่ลพบุรี ตรงเวลาเหมือนกันแบบรถด่วนมาก จอดแบบบางสถานี จอดแค่แป๊บเดียว กระโดดขึ้นรถไฟแถบไม่ทัน แถมเจ้าหน้าที่คอยส่งบริการดีเยี่ยมค่ะ ปรบมือค่ะ เล่าสู่กันฟังนะค่ะป้า ขอบคุณค่ะ   โดย: daikon 8 พฤษภาคม 2555 8:09:08 น.

ลุ้นอยู่ว่าป้าโซจะขึ้นรถผิดคัน หรือว่าไปปล่อยลูกจ๊งลูกเจี๊ยบไว้บนรถเมล์ญี่ปุ่นเขาหรือเปล่า แต่ไม่ยักกะมีอะไรผิดพลาดแฮะ ทำเอาคอซาดิสม์อย่างผมผิดหวังไปเล็กน้อย 555   โดย: steelcobra 8 พฤษภาคม 2555 10:03:32 น.

สวัสดีตอนสายค่ะป้าโซ คิดถึงจังเลยยยยยยยยย หนูกลับมาถึงเมืองไทยได้อาทิตย์หนึ่งแล้วค่ะ ตอนนี้ผลไม้ในสวนยังอยู่อีกเพียบ รอป้าโซมาเก็บไปญี่ปุ่นค่ะ อิอิ แต่สวนหนูมีแค่มังคุด กับลองกองนะคะ เมื่อไหร่ป้าโซจะมาน้อ....   โดย: หกพันไมล์ 9 พฤษภาคม 2555 10:43:42 น.

อ๊าย ไม่บอกไม่รู้นะคะเนี่ยป้าโซอยู่ญี่ปุ่นตั้งหลายปี ญี่ปุ่นเป็นเจ้าแห่งความไฮเทค ทุกอย่างอัตโนมัติไปหมดเลย เคยดูเดี่ยวของโน๊ตอุดม ที่เล่าเรื่องห้องน้ำญี่ปุ่นน่ะคะ ไฮเทคสุดๆเลย   โดย: พี่โมกข์กับน้องต้นไม้ 9 พฤษภาคม 2555 10:53:30 น.

สวัสดียามเย็นจ้ะคุณป้าโซ พอดีว่างแปล๊บเดียวก็เลยแอบเข้าบล็อกบินมาเที่ยวชมดอกไม้ที่ญั่ปุ่นซะหน่อย จะไปบ้านป้าโซแล้วไปไม่ถูก ช่วยส่งกลิ่นมาหน่อยชี่ ได้มิได้มิ   โดย: find me pr 9 พฤษภาคม 2555 16:50:15 น.

อ่านบล็อกของป้าโซแล้วทำให้คิดถึง .. เมื่อก่อนตอนนั่งแทรม หรือว่ารถรางที่ NL คนเดียวเลยค่ะ อารมณ์ตอนนั้น แบบว่า ตื่นๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ แบบว่าไม่เคยได้ออกไปไหน มาไหนคนเดียว เจอแบบว่านั่งแทรมคนเดียวก็ แบบว่าตื่นเต้นไปเรื่อยเปื่อยค่ะ กลัวตัวเองจะทำผิดหน้าแหก อายชาวบ้านเค้าไปค่ะ แต่ว่าพอนั่งบ่อยๆ เลยคล่อง แต่ว่าก็ยังไม่จ๋าเพราะว่ายังไงก็ยังกลัวทำอะไรเปิ่นอยุ่ดีค่ะ แอบมีเรื่องเปิ่นเล็กๆ เหมือนกันนะค่ะ เล่นทำเอาฮาแตกของตัวเอง คนเดียวเลยในเรื่องของการนั่งรถราง ว่างๆ ว่าจะเอามาอัพบล็อก ดีกว่าค่ะ อ่านแล้ว "ได้เรื่อง" อัพบล็อกเลยค่ะ   โดย: JewNid 9 พฤษภาคม 2555 23:34:37 น.

สวัสดีครับคุณป้าโซ ขึ้นรถเมล์เก่งแสดงว่าเป็นอีกคนที่ชอบเพลงนี้นะครับ 1 เกิดเป็นคนแท้จริงแสนลำบาก ทำให้มากยากเย็นอย่าท้อถอย สร้างความดีเป็นทุนด้วยอย่ามัวคอย วันลาภลอยมีน้อยไม่ยืนยาว มาชวนพี่ชวนน้องไปฟังเพลง ที่บรรเลงเกรงคนไม่ขยัน จะมัวคอยฟ้าดินเฝ้ารำพัน ต้องบากบั่นถือมั่นลงมือเอง จะทำการสิ่งใดขอให้ชอบ ต้องรอบคอบรอบรู้บวกขยัน จะสำเร็จหรือไม่ไม่สำคัญ จงยึดมั่น My way แล้วดีเอง My Way จาก Frank Sinatra & Elvis Presley   โดย: find me pr 10 พฤษภาคม 2555 13:31:07 น.

แวะมาทักทายให้หายคิดถึงค่ะป้าโซ   โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) 12 พฤษภาคม 2555 9:31:59 น.

สวัสดีจ้าคุณป้าโซ อ่านดูสองสามบันทัดนึกว่าขึ้นรถเมล์สายใหม่ ปอ.มาไทย อะจ้ากส์เรื่องเก่านี่เอง๕๕๕ น่าจะถ่ายวีดีโอน้องตัวเล็กรันโดริมาให้ดูสักตั้งนึงนะ ชอบเชียร์อ่ะ   โดย: find me pr 12 พฤษภาคม 2555 15:51:45 น.

เรื่องขึ้นรถเมล์ที่ญี่ปุ่นดูน่าสนุกดีค่ะ น่าแปลกใจที่รถเขาทำเวลาได้ยังไงตามป้ายกำหนด   โดย: -Ki- 22 พฤษภาคม 2555 1:17:53 น.

อ่านอย่างตั้งใจครับ หากให้ผมขึ้นรถเมล์ญี่ปุ่น ถ้าจะงงแน่ๆครับป้าโซ บล็อกนี้เพิ่งอ่านครับ โอ้ มีอีกตั้งหลายบล็อกที่ไม่ได้อ่าน ดีใจกับความสามารถของเจ้าตัวเล็ก นี่อนาคต คงจะเก่งระดับชาติแน่นอน   โดย: yyswim 26 กันยายน 2555 11:08:22 น.