โบเน็นไค .. งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่า ตอนที่ 1 โบว์ลิ่งล้างท่อ
แหะแอ้ม.. จากนี้ไปเป็นการระลึกชาติเ่ล่าเรื่องปีก่อนนะจ๊ะ กรุณาอย่าสับสนในวันที่ๆเ่อ่ยถึง เพราะเขียนตั้งต้นไว้นานแล้วแต่เพิ่งมาจบและอัพได้เอาตอนปีใหม่ผ่านไปแล้วนี่แหละ..
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
วันจันทร์ที่ 24 ธันวาที่ผ่านมา เป็นวันหยุดชดเชยของที่นี่ วันหยุดจริงๆคือวันที่ 23 ซึ่งเป็นวัน อาทิตย์เลยต้องขยับมาหยุดชดเชยให้ในวันจันทร์ ปะเหมาะโชะเชะกับคริสต์มาสอีฟพอดี..
กลุ่มยูโดมิซูม่าที่เจ้าตัวเล็กเป็นสมาชิกมาตั้งแต่ป.หนึ่งนั้น ได้จัดเลี้ยงสังสรรค์กันประจำปีในวันนี้ งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่านี่เค้าเรียกว่าโบเน็นไค นัดรวมตัวกันตอน 10:30 เพื่อขึ้นรถบัสที่ทางร้านอาหารจัดมารับและส่งที่จุดนัดหมาย ที่นัดกันเร็วเพราะตามกำหนดการแล้วจะไปโยนโบว์ลิ่งล้างท่อกันก่อนให้หิวเต็มที่แล้วค่อยไปเขมือบกันที่ร้านอาหารซึ่งจัดเป็นแบบบุฟเฟ่ ..
ปีนี้ลงชื่อไปกินกันทั้งสามคนพ่อแม่ลูก เพราะคงเป็นปีสุดท้ายที่จะได้เข้าร่วมชมรมนี้เนื่องจากเจ้าตัวเล็กอยู่ม.2 ซึ่งจะเล่นยูโดเป็นโค้งสุดท้ายก่อนหยุดกิจกรรมตอนม.3 กลางปีเนื่องจากต้องเตรียมตัวติวเข้มเพื่อสอบแข่งขันเข้าร.ร.มัธยมปลาย อยู่ชมรมนี้มานานจนถึงปัจจุบันมีหน้าใหม่ๆเข้ามาในขณะเดียวกับพวกที่คุ้นๆหน้าตอนเราเข้ามาใหม่ๆนั่นก็ทยอยออกไปเกือบหมด เหลือที่คุ้นหน้าอยู่ไม่กี่คน จากนี้ก็เป็นเราละที่จะต้องจบออกไปมั่ง นึกๆแล้วก็น่าใจหายที่อยู่กันมานาน 7-8 ปีทีเดียว ได้รับประสบการณ์ต่างๆก็จากชมรมนี้ จากที่ย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆ ไม่รู้จักผู้คนที่นี่นักมีสังคมกับเค้าก็ที่นี่แห่งแรกและยาวนาน มีทั้งสนุกสนาน ดีอกดีใจเมื่อแข่งชนะและคอตกเมื่อแ้ข่งแพ้ ได้รับครบทุกรสชาติเลยทีเดียว
ลานโบว์ลิ่งที่ไปเ่ล่นนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเกมเซ็นเตอร์ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่ก็คือลานโบว์ นอกนั้นก็เป็นส่วนของเกมตู้่ต่างๆ คาราโอเกะ เป็นหนึ่งในแหล่งสุมหัวของพวกวััยรุ่นสมัยนี้ .. กรรมการของชมรมที่จัดงานนี้ไ้ด้ติดต่อกับลานโบว์จองเลนลงชื่อแบ่งกลุ่มไว้เรียบร้อย เล่นกันทั้งหมดคนละสองเกม หะแรกป้าโซคิดว่าจะไม่เล่นเพราะเรื้อมานาน ขี้เกีียจไปล้างท่อให้เป็นที่ขายขี้หน้าประชาญี่ปุ่น แต่อิลุงแจ้งชื่อไว้เรียบร้อยตั้งแต่ตอนลงชื่อร่วมงาน เอาวะ.. งามหน้าเป็นงามหน้า
กลุ่มของป้าโซเป็นแม่ญี่ปุ่นคนนึง แม่ฟิลิิปปินส์คนนึง และป้าโซ แม่ฟิลิปปินส์คนนี้มาอยู่ญี่ปุ่นตั้งแต่อายุไม่ถึงยี่สิบ เกือบยี่สิบปีไม่ไ้ด้กลับไปเยี่ยมบ้านเลยจนจะกลายเป็นคนญี่ปุ่นไปแล้ว พูดญี่ปุ่นปร๋อผิดกับป้าโซที่พูดไทยปร๋อ  (แหม่..กับลูกฮ่ะ) เล่นไปได้ครึ่งเกม มีเด็กป.4จากอีกกลุ่มมาแจมด้วยเพราะเลนเค้าคนเต็ม เด็กคนนี้เลยต้องกระเด็นออกมานอกกลุ่มเพราะเป็นลูกกรรมการจำต้องเสียสละ เช็ดน้ำตาป้อยๆมาเล่นกับกลุ่มป้าโซ.. โอ๋ๆไม่เป็นไรลูก เล่นกับป้าน่ะได้เป็นที่หนึ่งในกลุ่มเชียวนาาาา.. ปลอบเด็กพอให้หายเศร้าแล้วออมมือซะหน่อยช่วงแรกๆ จากนั้นค่อยลงมือเชือดตอนหลัง อร๊ายยยย.. ร้ายกระทั่งเด็ก 
จริงๆแล้วที่กลุ่มคนที่เก่งที่สุดกลับเป็นแม่ฟิลิปปินส์ที่รูปร่างอ้วนตุ๊ต๊ะ เธอค่อยๆทอยลูกแต่แม่นแฮะ คนโหล่สุดคืออิแม่คนไทยในบรรดาสามแม่ไม่นับเด็กคนนั้น .. โด้.. ป้าโซไม่สนใจจะเล่นอย่างจริงจังตะหากเพราะมัวแต่ห่วงถ่ายรูปพ่อลูกอีกเลนนึงกะลุ้นแต้มพ่อลูก (เบะปาก ชั้นออมมือหรอกย่ะ)
กลับกลายเป็นว่าเจ้าตัวเล็กเป็นพี่ม.ต้นคนเดียวที่ไปร่วมงานนี้ เพราะคนอื่น(ที่มีอยู่อีกคนเดียวในชมรม) เค้าติดซ้อมอีกแห่งนึง
เอ้า..โยน กระด๊องก๊องๆๆๆ..
ยืนลุ้นหมู่หรือจ่า?
มาดูพ่อมันมั่ง.. รายนี้บ่นๆเจ็บไหล่แต่ฮึดสู้ กลับบ้านไปแขนกับไหล่เดี้ยงเป็นสองสามอาทิตย์ข้ามปีใหม่กันเลยทีเดียว แก่แล้วไม่เจียมก็เงี้ย..
เด็กเล็กๆก็เล่นได้นะจ๊ะโดยมีผู้ปกครองคอยกำกับวางรางช่วยกะให้ตรงตำแหน่ง
พอกะว่าแม่นแล้วก็อุ้มลูกโบว์ลิ่งวางบนรางให้เจ้าตัวน้อยผลักลูกให้ไหลลงไป ก็สนุึกไปได้อย่างเด็กๆ
อย่างที่บอก ไม่ค่อยตั้งใจเล่นเท่าไหร่ พอถึงคิวตัวเองโยนเสร็จสายตาก็สอดส่ายไปทั่วทางด้านหลัง ตรงนั้นมีโต๊ะปิงปอง ตรงนู้นมีมุมเด็กเล็ก ตรงโน้นมีเกมแอร์ฮอกกี้ เลยออกไปอีกฟากนึงถึงจะเป็นตู้เกมสารพัดเสียงดังโฉ่งฉ่างชิ้งแช้ง สายตาพลันสะดุดไปเจอป้ายห้องซู้ขา.. เออ.. ห้องน้ำที่ี่นี่ยังไม่เคยเข้าวุ้ย ลองไปสำรวจซะหน่อยตามประสาคนโรคจิต ปวดไม่ปวดไม่เกี่ยวขอให้ได้เข้าไปแล..
พอเข้าไป โอ๊ะโอ.. สะอาดสะอ้านดีทีเดียว ไหน..ส้วมเป็นยังไง คิดว่าน่าจะเป็นส้วมยองซะส่วนใหญ่ มองผ่านจากส่วนล้างมือปรากฏว่าเป็นส้วมชักโครกหมดทุกห้อง แต่.. เหตุไฉนฝาชักโครกถึงปิดหมดทุกห้องหว่้า? หรือเค้าเพิ่งเข้ามาทำความสะอาดไปหยกๆ ไหนๆมาถึงแล้วก็เข้าไปทิ้งร่องรอยไว้ซะหน่อย
เปิดประตูเข้าไปตาก็ยังสำรวจอยู่นอกห้องนะ แต่จากหางตาเห็นแว้บๆว่าฝาปิดชักโครกมันเปิด เฮ้ยยยย..ตาฝาดแหงม ห้องนี้มันอาจเปิดฝาไว้อยู่แล้วก็ได้ แต่เอ๊ะ..สายตาเราไม่เคยพลาดนี่หว่ามันเปิดให้อัตโนมัติรึ? ไม่เคยเจอระบบนี้แต่ทุกอย่างมันเป็นไปได้ในเมืองคนช่างคิดอย่างญี่ปุ่น ช่างหัวฝาชักโครกไว้ก่อน ขอคอมเม้นท์ชักโครกก่อนสักซ่าาาา นึง
มีน้ำยาให้ทำความสะอาดที่รองนั่งโดยดึงทิชชู่นั่นแหละมารองน้ำยากดปุ่มใ้ห้ปล่อยน้ำยาออกมา แล้วเอาทิชชู่ไปเช็ดทำความสะอาดที่รองนั่งก่อนจ่อมก้นลง ที่รู้เนี่ยเพราะรูปกับคำอธิบายที่เค้าแปะไว้
พอจ่อมก้นลงนั่ง อู๊ยยยย อุ่นสบายก้นเหลือหลายเพราะฮีทเตอร์ที่เปิดอุ่นที่รองนั่งไว้ เค้ามีแผงให้กดกลบเสียงซ่าาาาา ปู้ดป้าดจ๋อมแจ๋ม แต่ป้าโซไม่ไ้ด้กดเพราะรู้ว่าอยู่คนเดียว พอเสร็จกิจลุกขึ้นก็มองหาแผงว่าจะกดน้ำทิ้งที่ไหน ไอ้ชักโครกนี่ไม่มีปุ่มให้กดซะด้วยมันก็น่าจะเป็นที่ไอ้แผงๆนี่แหละ กำลังคิดๆอยู่ว่าจะเอามือไปลูบตรงไหนดีที่่น่าจะเป็นเซ็นเซอร์ ส้วมมันก็ปล่อยน้ำทิ้งมาให้อัตโนมัุติ .. วะ.. ดูถูกกันนี่หว่า แล้วถ้าชั้นลุกขึ้นยืนทำกายบริหารแต่ยังเช็ดไม่สาสมความสะอาดล่ะ หล่อนสู่รู้ทิ้งน้ำให้ชั้นเสร็จสรรพแล้วไอ้ทิชชู่ที่ชั้นทิ้งลงไปทีหลังนี่จะทำยังไง? มันต้องมีปุ่มกดน้ำตามสั่งหละวะ .. ว่าแล้วก็จิ้มๆลูบๆตรงแผงข้างๆ อันนี้ ..ไม่ใ่ช่.. อันนั้น.. ก็เงียบ เอ้า.. เอาอันนี้แหละวะมีตัวคันจิเขียนไว้ว่าน้ำ เออ..ใช่จริงๆ สบายใจที่ค้นพบ
พอออกมาจากห้องส้วมก็หันไปดูอีกที เ็ฮ่ย.. มันปิดฝาให้ด้วย ไอ้ที่สงสัยหะแรกว่ามันเปิดฝาให้ตะกี้น่ะถูกต้องแล้วคร้าบบบ สายตาเรายังดีอยู่เช่นเดิม ไม่ใช่ผีหลอกหรือตาหลอน เลยเดินไปชะโงกหน้าห้องโน้นห้องนี้ให้ฝาััปิดชักโครกมันเปิดต้อนรับกันพึ่บพั่บ .. อ๊ากกกกส์ส์ส์.. หนุกว้อย 
เซ็ตทุกอย่างให้มันเป็นระบบเซ็นเซอร์นี่ ซักวันคงผลิตส้วมแบบที่พอเสร็จกิจแล้วมีมือยื่นมาล้างให้เสร็จสรรพอย่างที่ป้าโซเคยคิด(แดกดัน)เล่นๆ อ๊ายยยย.. นึกแล้วให้จั๊กกะดึ๋ยยย จริงๆคงไม่ไหวอ่ะผ่านการล้างก้นใครต่อใครมาันักก็ไม่รู้
จบตอนที่หนึ่งไว้ที่ส้วม ที่แบ่งเป็นตอนๆก็เพราะเอาส้วมมาเขียนรวมกับเรื่องกินคงไม่อร่อยเท่าไหร่ .. บล็อกหน้าพบกับเรื่องกินนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมา สวัสดีค่ะ..
| Create Date : 14 มกราคม 2556 |
| Last Update : 14 มกราคม 2556 0:13:35 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 3414 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: aew_ IP: 1.2.151.59 วันที่: 14 มกราคม 2556 เวลา:14:04:36 น. |
|
|
|
โดย: Dingtech  วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:16:33:41 น. |
|
|
|
| โดย: find me pr วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:22:39:10 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:16:29:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(แหม่..กับลูกฮ่ะ) เล่นไปได้ครึ่งเกม มีเด็กป.4จากอีกกลุ่มมาแจมด้วยเพราะเลนเค้าคนเต็ม เด็กคนนี้เลยต้องกระเด็นออกมานอกกลุ่มเพราะเป็นลูกกรรมการจำต้องเสียสละ เช็ดน้ำตาป้อยๆมาเล่นกับกลุ่มป้าโซ.. โอ๋ๆไม่เป็นไรลูก เล่นกับป้าน่ะได้เป็นที่หนึ่งในกลุ่มเชียวนาาาา.. ปลอบเด็กพอให้หายเศร้าแล้วออมมือซะหน่อยช่วงแรกๆ จากนั้นค่อยลงมือเชือดตอนหลัง อร๊ายยยย.. ร้ายกระทั่งเด็ก 
ห้องน้ำญี่ปุ่นนี่ ไฮเทคที่สุดแล้ว ชอบจริงๆ น่าไปทิ้งระเบิดเนาะ