วันเกิด.. กับความรู้สึกที่เปลี่ยนไปตามวัย
เปล่าหรอกค่ะ วันนี้ไม่ใช่วันเกิดของป้าโซหรอก แต่เป็นวันที่เกิดนึกอยากจะเขียน..
วันนี้เป็นวันเกิดของปู่ที่บ้านค่ะ ได้คุยกับปู่ในรถตอนที่ปู่ไปรับป้าโซกลับมาจากที่ทำงาน เลยคิดมาได้เป็นตัวอักษรนี่แหละ
วันเกิด.. ที่บางคนถือว่าเป็นวันสำคัญวันนึง ในขณะที่บางคนเห็นเป็นเรื่องปกติสามัญเสมือนเป็นวันธรรมดาที่ผ่านไปวันนึง เมื่อมามองย้อนไปตามวันเกิดที่ผ่านไปตามเวลา ความรู้สึกที่มีต่อวันเกิดนั้นมันเปลี่ยนไปจริงๆค่ะ
วัยเด็ก .. วันนี้จะเป็นวันสำคัญมากกกก เป็นวันพิเศษ ความรู้สึกในวันนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น จริงๆรู้สึกตื่นเต้นก่อนวันเกิดซะอีก เพราะได้ลุ้นว่าจะได้ของขวัญอะไรจากพ่อแม่ อันนี้แหละสำคัญมากสำหรับความรู้สึกเด็กๆ สำคัญกว่าการตื่นแต่เช้าไปใส่บาตรด้วยข้าวของที่แม่เตรียมไว้ให้ นี่ถ้าไม่ใช่วันเกิดแล้วมาถูกปลุกแต่เช้าให้ไปใส่บาตรนี่ มีเคือง.. นี่ความรู้สึกสมัยเด็กๆนะคะ แต่เพราะรู้ว่าวันนั้นเป็นวันเกิดตัวเองเลยหยวนๆ ถึงไม่ค่อยเต็มใจตื่นแต่เช้าก็เหอะ เพราะมีสิ่งจูงใจหลังจากนั้นคอยอยู่..
วัยหนุ่มสาว .. พอพ้นวัยเด็กล่วงเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ ทีนี้เป้าหมายที่รอคอยก็เปลี่ยนไป จากที่เคยรอคอยของขวัญจากพ่อแม่ทีนี้มาเป็นรอลุ้นจากคนรอบข้างที่ไม่ใช่คนในครอบครัวละ โดยเฉพาะตอนเริ่มมีแฟน จะใจวับๆแวมๆละ ว่าเขาจะเตรียมอะไรให้เราน้อ? จะรู้ใจเราแค่ไหนน้อว่าเราชอบอะไร? จะลืมวันเกิดของเรามั้ยน้อ? ซึ่งไอ้อันหลังนี่เป็นเรื่องถ้าเกิดลืมขึ้นมาจริงๆ
เรื่องทำบุญทำทานรึ.. ตามแต่โอกาสจะอำนวย ปีไหนฟลุ้คตื่นเช้าได้ก็ออกไปใส่บาตร วันเกิดในวัยนี้จะใช้เวลาไปกับเพื่อนฝูงคนรักเสียมากกว่า ซึ่งก็ยังเป็นความกระฉับกระเฉง รอคอยจะฉลองวันเกิดพอสมควร
วัยกลางๆเมื่อเป็นพ่อคนแม่คน .. เมื่อย่างเข้าสู่วัยนี้จากภาระรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น ทำให้เฉยๆละสำหรับวันเกิด จะฉลองหรือไม่ก็ได้ แต่จะอิงทางธรรมมากขึ้น ตั้งอกตั้งใจตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำบุญใส่บาตรกันเลยเชียว เปล่าหรอกที่ใส่ๆไปน่ะก็ขอพรเพื่อตัวเองทั้งน้านนน..
ในวันนี้สำหรับป้าโซ อย่างหรูก็แค่ซื้อเค้กมาก้อน ปักเทียนเป่าปู้ดดด เข้าไปเป็นอันเสร็จพิธี จากนั้นก็เป็นการเขมือบเค้กโดยเด็กๆ เจียดมาให้เจ้าของวันเกิดสักชิ้นเล็กๆกินกับกาแฟแก้วนึง.. คนสนุกน่ะคือเด็กๆค่ะจะเป็นด้วยเพราะนานๆทีถึงจะได้กินเค้กก้อนโตๆ หรือเพราะบรรยากาศ หรือบางโอกาสก็ร่วมแจมเป่าเทียนกับเจ้าของวันเกิดก็ไม่ทราบได้ แต่จะด้วยเหตุใดก็ตาม เมื่อลูกมีความสุขตรงนี้แหละคือของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับคนเป็นพ่อแม่..
วัยชรา .. ใส่ช่องว่างกันเอาเองนะคะว่าควรจะเป็นเมื่ออายุสักเท่าไหร่? 
และด้วยป้าโซเองยังไม่ถึงวัยนี้ หุหุ.. ก็เลยเอาความรู้สึกของปู่ที่บ้านมาเล่าแทนค่ะ
ตอนปู่ไปรับป้าโซกลับจากทำงาน ป้าโซก็บอกว่าวันนี้วันเกิดปู่นี่.. สุขสันต์วันเกิดนะคะ ปู่ทำหน้างงๆ แล้วก็เหมือนนึกขึ้นได้บอกว่าเออ..ใช่ ลืมไปแล้วว่าวันนี้วันเกิดตัวเองเพราะไม่ได้ใส่ใจกับวันเหล่านี้อีกเลย
แทนที่จะดีใจเมื่อถึงวันเกิดตัวเอง ปู่บอกว่ากลับกลายเป็นตรงกันข้าม.. คือน่าเศร้ามากกว่าเพราะเท่ากับใกล้วันตายไปเรื่อยๆ มันจะกลับกับตอนเป็นเด็กๆ เออหนอ.. เพิ่งรู้ว่าคนแก่เขาคิดกันแบบนี้ 
คนแก่จะคิดอย่างนี้กันเป็นส่วนมากหรือไม่นี่ไม่ทราบค่ะ แต่ที่แน่ๆคุณนายแม่ของป้าโซเธอยังกระดี๊กระด๊าอยู่กับวันเกิด มีลูกศิษย์ลูกหาสมัยดึกดำบรรพ์มาพาไปกินข้าว ปากเธอก็ว่าชั้นกินได้แค่อิ่มเดียวไม่ต้องมาเลี้ยงอะไรชั้นนักหนาหรอก แต่เธอก็หน้าตายิ้มระรื่นชื่นจิตออกไปกับเขาหรือคุณนายแม่จะยังไม่ถึงวัยแก่??
แล้วคุณๆล่ะคะ ถึงวัยไหนกันบ้างแล้ว? ขอให้มีความสุขในวันเกิดทุกท่านค่ะ 
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2553 14:02:01 น. |
|
27 comments
|
| Counter : 1341 Pageviews. |
 |
|
|
น่าจะจริงนะคะ 
) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
