คุณนายแม่ในญี่ปุ่น-2
ซุปเปอร์มาร์เก็ตบางแห่งจะมีโปรโมทตัวเองด้วยการแจกคูปองลดราคาให้ ซึ่งจะมีวันที่กำหนดไว้ว่าต้องใช้ในวันที่เท่าไหร่ส่วนมากจะเป็นกลางอาทิตย์ แต่ก่อนป้าโซก็บ้าเห่อกับคูปองลดราคานี้มากค่ะ ได้รับมาแม้กระทั่งใบเดียวก็ต้องไปพยายามหาทางซื้อของเพื่อเอาส่วนลดคูปองไปแปะลดราคาถึงแม้บางครั้งจะไม่ได้มีของจำเป็นต้องซื้อก็ตาม จนหลังๆเริ่มสำเหนียกว่านี่เราจะเป็นพวกเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่ายหรือเปล่านี่? ป้าโซเลยตัดๆใจทิ้งไปซะบ้าง เวลาที่ไม่ได้ต้องการไปซื้อของที่ห้างนี้ในวันที่มีสิทธิ์ใช้คูปองลดราคา อีกอย่าง..ที่ซุปเปอร์นี้ของโดยรวมราคาจะค่อนข้างสูงกว่าที่อื่นด้วย มีบางอย่างเท่านั้นที่ถูกกว่า ร้านก็เล็กกว่า ของให้เลือกซื้อก็น้อยกว่า หลังๆนี่ป้าโซเลยไปซื้อที่ซุปเปอร์อื่นที่ไกลออกไปหน่อย..
อาทิตย์ที่แล้วป้าโซได้รับคูปองลดราคามาตอนไปซื้อของคราวก่อนรวมเบ็ดเสร็จใบละ 200 เยน แบ่งเป็นดวงๆ ดวงละ 20, 30 และ 50 เยน ต้องใช้ในวันพุธที่ผ่านมา แต่ป้าโซคิดว่าจะไม่ใช้เพราะไม่จำเป็นต้องไปซื้ออะไรที่นั่น
พอควักคูปองออกมาวางไว้เตรียมจะโยนลงขยะ คุณนายแม่เหลือบสายตาอันตระหนี่ยิงแหมะตามันวาวมาทีเดียว..
แม่ : นี่มันคูปองลดราคานี่ แกจะทิ้งทำไม
ป้าโซ : ก็คิดว่าจะไม่ใช้น่ะแม่ เอาเงินไปทิ้งเปล่าๆ เพราะไม่ได้มีของต้องการซื้อ อีกอย่าง เมื่อกลางวันไปซื้อกับข้าวมาแล้วด้วย
แม่ : เสียของ!! เอามานี่ เดี๋ยวเย็นๆชั้นจะออกไปใช้เอง
ป้าโซให้คูปองพร้อมโทรศัพท์สอนกดปุ่มเสร็จสรรพสำหรับการติดต่อ แล้วก็ฝากแม่ซื้อเส้นโซเม็งจะเอามาต้มทำซุปอุ่นๆแทนอุด้ง แม่บอกรู้จักๆ เพราะเคยกินอยู่ ก่อนไปก็ท่อง.. โซเม็ง.. โซเม็ง..
จนค่ำฟ้ามืดสนิท ทุ่มกว่าแม่ก็ยังไม่กลับมา เอ๊ะ..ชักเป็นห่วงแฮะ เพราะที่บ้านนอกนี่ถ้ามืดก็คือมืดจริงๆค่ะ ยิ่งตามถนนเล็กๆตัดลัดทุ่งนาที่มีไว้สำหรับให้คนเดินหรือขี่จักรยานจะไม่มีไฟ เอ..ขากลับแม่จะเดินลัดทุ่งนามาหรือเปล่านะ มันมืดมากจะอันตรายเผื่องูเงี้ยวเขี้ยวขอเลื้อยมา อากาศเริ่มอุ่นเจ้าสัตว์เลื้อยคลานพวกนี้มักออกมาทักทายประจำอยู่ด้วย..
รอไปก็พยายามคิดไปต่างๆนานาว่าถ้าแม่เกิดเป็นลมล้มพับไป อย่างน้อยก็น่าจะมีคนใช้มือถือที่แม่เอาไปนั่นแหละโทร.กลับมาบอกกัน ทำใจเย็นรออีกสักพักก็ได้ยินเสียงประตูหน้าบ้านเปิดพร้อมเสียงคุณนาย.. ทะไดมะ.. กลับมาแล้วค่า.. (คุณนายเธอหัดพูดคำทักทายที่ใช้ในชีวิตประจำวันบางคำเหมือนกันค่ะ )
ป้าโซเดินออกไปดู คุณนายแม่เป็นแม่ค้าหาบของกลับมาเลยค่ะ ด้วยสภาพแบกไม้กวาดด้ามยาวที่ปลายด้ามไม้กวาดก็ห้อยถุงที่ซื้อของที่ซุปเปอร์พะรุงพะรัง..
ป้าโซ : หายจ้อยไปเลยนะแม่ ค่ำมืดออกอย่างนี้ กำลังเป็นห่วง แล้วนี่เดินกลับมาทางไหนล่ะเนี่ย?
แม่ : มืดจริงๆว่ะ มืดตึ๊ดตื๋อเลย ชั้นเดินกลับมาทางถนนใหญ่มีไฟสว่างดี แล้วนี่ถ้าชั้นไม่ได้ไม้กวาดกายสิทธิ์อันนี้ที่ไปแวะซื้อมา ชั้นคงแย่..กว่าจะหอบของกลับมาถึงบ้าน
ป้าโซ : ก็ซื้อมาเยอะแยะทำมั้ยยย.. บอกแล้วว่าให้ซื้อนิดๆหน่อยๆ ไม่ต้องขนซื้อมามาก แล้วได้โซเม็งมาหรือเปล่า?
แม่ : ได้สิ.. แกใช้ใครไปซื้อฮะ? มีรึจะไม่ได้ แต่ชั้นจำชื่อมันผิดว่ะ ได้คนญี่ปุ่นช่วยเลือกให้ด้วย
ป้าโซ : ฮะ?? คนญี่ปุ่นที่ไหนอีกล่ะแม่?
แม่ : ก็ตอนชั้นถึงซุปเปอร์ ชั้นก็ลืมแล้วว่ามันเรียกว่าอะไร คิดว่าราเม็งก็ถามแม่บ้านญี่ปุ่นที่ซื้อของแถวนั้น บอกเขาว่าราเม็งๆ เขาก็พาเดินไป พอดีชั้นเห็นซองเส้นหมี่นี่ก็จำได้ เลยชี้นี่แหละๆ คนญี่ปุ่นเขาส่ายหน้าบอกโซเม็งๆ แล้วทำมือไม้บอก ราเม็งอยู่ทางนี้ค่ะ.. ชั้นก็ยืนยันกับเค้าว่าโซเม็งๆ นี่แหละ โนราเม็ง จำผิดๆ
เค้าก็ใจดีนะ ช่วยเลือกยี่ห้อให้เสร็จสรรพ ชั้นเลือกอย่างที่แพงที่สุด(ตอบด้วยความภูมิใจ
จบข่าว..
| Create Date : 24 เมษายน 2552 |
| Last Update : 24 เมษายน 2552 23:16:00 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1166 Pageviews. |
 |
|
|
ป้าโซเลยตัดๆใจทิ้งไปซะบ้าง เวลาที่ไม่ได้ต้องการไปซื้อของที่ห้างนี้ในวันที่มีสิทธิ์ใช้คูปองลดราคา อีกอย่าง..ที่ซุปเปอร์นี้ของโดยรวมราคาจะค่อนข้างสูงกว่าที่อื่นด้วย มีบางอย่างเท่านั้นที่ถูกกว่า ร้านก็เล็กกว่า ของให้เลือกซื้อก็น้อยกว่า หลังๆนี่ป้าโซเลยไปซื้อที่ซุปเปอร์อื่นที่ไกลออกไปหน่อย..
เพราะที่บ้านนอกนี่ถ้ามืดก็คือมืดจริงๆค่ะ ยิ่งตามถนนเล็กๆตัดลัดทุ่งนาที่มีไว้สำหรับให้คนเดินหรือขี่จักรยานจะไม่มีไฟ เอ..ขากลับแม่จะเดินลัดทุ่งนามาหรือเปล่านะ มันมืดมากจะอันตรายเผื่องูเงี้ยวเขี้ยวขอเลื้อยมา อากาศเริ่มอุ่นเจ้าสัตว์เลื้อยคลานพวกนี้มักออกมาทักทายประจำอยู่ด้วย..
)
ด้วยสภาพแบกไม้กวาดด้ามยาวที่ปลายด้ามไม้กวาดก็ห้อยถุงที่ซื้อของที่ซุปเปอร์พะรุงพะรัง..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
คุณนายแม่เค้าไฮโซนิ
คนขายเลยเชียร์ของแพงให้
ให้รู้ซะบ้าง
ใครเป็นใคร