ภาษาญี่ปุ่นวันละคำ
ตกอยู่ในโหมดคนแก่ขี้บ่นมาสักพัก เว้นเรื่องบ่นไว้แค่นั้นค่ะ กลับเข้าสู่โหมดเบาปัญญา เอ๊ย.. เบาสมองกันดีกว่า
เรื่องของเรื่องวานนี้คุณนายแม่เล่าให้ป้าโซฟังถึงการสื่อสารระหว่างคุณนายกับปู่เด็กๆ จริงๆก็เคยนึกสงสัยนะคะว่าเวลาป้าโซออกไปทำงาน เด็กๆออกไปร.ร.กันหมด เหลือคุณนายแม่กับปู่อยู่เฝ้าบ้านกันสองคน เขาจะสื่อสารกันยังไงในเมื่อคนนึงพูดได้แต่ไทยกับอังกฤษกล้อมๆแกล้มๆ กับอีกคนพูดญี่ปุ่นล้วนๆ 
เคยถามคุณนายท่านว่าสื่อสารกันยังไง เธอบอกเก้าะง่ายๆพื้นๆ เช่น จะเรียกปู่กินข้าว..
คุณนายแม่ : โอะจี้จัง.. โกะฮัง? (ทำเสียงสูงหน่อยแสดงว่าเป็นคำถาม  )
แล้วคุณนายเธอก็จะมีตัวช่วยประกอบบทสนทนา เช่นกรณีนี้ก็จะถือถ้วยข้าว ตะเกียบ ถามไปก็ทำท่าพุ้ยข้าวเข้าปากไป เป็นนัยว่าฉันชวนเธอกินข้าวละนะ จะว่าไง? ส่วนคำตอบก็สามารถเดาได้จากอาการและคำพูดบางประโยคของปู่ เช่น..
ปู่ : อะริงะโต๊ะ โอะก้าซัง..
พร้อมเดินรี่เข้าหาถ้วยข้าว อันนี้แสดงว่ากิน.. แต่ถ้าเป็นอย่างนี้..
ปู่ : oujo??xf@@!fe!!$6fjw%#oujo??xf@@!fe!!$6fjw%#
พูดยืดยาวอย่างนี้ถึงแม้จะแปลไม่ออกแต่ก็ได้ความหมายว่าไม่กิน..
คุณนายแม่ก็เอาตัวรอดไปวันๆกับการสนทนาลักษณะนี้กับปู่ จนกระทั่งวานนี้ วันที่ต่อมใบ้ๆ เดาๆ มั่วๆ ของคุณนายเกิดอาการอับจน จะอุ่นกับข้าวกินตอนกลางวันซึ่งตอนนั้นเสียบปลั๊กเตารีดค้างไว้ ด้วยความที่ไม่อยากเปลืองไฟในการถอดๆเสียบๆปลั๊กเตารีด ไอ้เจ้าไฟที่บ้านนี่เขาจะติดตั้งแบบกำลังไม่สูงนัก ถ้าใช้เครื่องไฟฟ้าที่กินไฟพร้อมๆกันเช่น รีดผ้า หุงข้าว แอร์ ไมโครเวฟ คัทเอ๊าท์จะดีดตัดอัตโนมัติ คุณนายเธอก็ไม่แน่ใจว่าเสียบปลั๊กเตารีดคาอยู่แล้วจะใช้ไมโครเวฟอุ่นอาหารได้หรือเปล่า จึงถามปู่พร้อมท่าทาง ซึ่งปู่ก็ตอบว่า " ไม่หิว "  ตกลงคุณนายก็ต้องกินกับข้าวเย็นชืดๆอย่างนั้น
พอป้าโซกลับมา ก็ต้องทำหน้าที่แปลความหมายกัน แล้วคุณนายแม่ท่านก็ช่างเจรจาเสียนี่กระไร เจรจากับปู่เป็นภาษาไทย ทำมือทำไม้สื่อสารกันไปจะเข้าใจกันซักเท่าไหร่นี่ก็แล้วแต่ ถ้าป้าโซอยู่ในรัศมีการแปลก็จะทำหน้าที่แปลๆให้ แต่บางวันมันเหนื่อยจนแทบไม่อยากพูด ก็ต้องขอร้องคุณนายว่าอย่าไปคุยกับปู่แกนักเล้ยยย.. เหนื่อยป้าโซ..
วานนี้คุณนายท่านทักปู่ว่า ไป "เบียวอัน" มาเหรอ? ป้าโซฟังแล้วก็สะดุดกึก.. เดาว่าคุณนายท่านคงหมายถึง "เบียวอิน" อันมีความหมายว่าโรงพยาบาล..
ฝ่ายปู่ก็รู้ความ ทั้งๆที่คุณนายท่านเธอพูดผิด ปู่ก็ยังอุตส่าห์เข้าใจและตอบว่าไม่ได้ไป พลางโบกมือโบกไม้ประกอบ ป้าโซเลยแก้คำผิดให้คุณนาย สอนเสียใหม่ว่าเขาเรียกว่า เบียวอิน ไม่ใช่ เบียวอัน และแล้วปู่ก็เปิดคลาสสอนภาษาญี่ปุ่นวันละคำให้คุณนายแม่..
ปู่ : โอะก้าซัง..(ปู่เรียกคุณนายแม่) เบียวอิน โต๊ะ บิโยอิน
คุณนาย : หา??
ปู่ : เบียวอิน วะ ชูฉะ (พร้อมทำท่าฉีดยาที่แขนตัวเอง)
คุณนาย : อ้อๆ.. ด๊อกเตอร์ Hospital
ปู่ : yes..yes.. บิโยอิน วะ คัทโตะ (ทำท่าตัดผมตัวเองฉับๆ)
คุณนาย : อ้อๆ.. บิวตี้ซาลอน
ปู่ : yes..yes.. โอเค้.. (พร้อมยกนิ้วหัวแม่โป้งให้ )
ป้าโซ : แม่ๆ ไหนพูดคำว่าร.พ. ดิ๊
คุณนาย : เบียวอิน
ป้าโซ : คำว่า ร้านเสริมสวย ล่ะ?
คุณนาย : เบียวอิน
ป้าโซ :
ปู่ : โนๆๆ โอะก้าซัง (คนนี้ก็เดาเก่งอีกคน เขาพูดภาษาไทยกันยังจะรู้อีก ).. เบียวอิน .. บิ โย อิน
คุณนาย : ยากวุ้ย 
ป้าโซ : แม่ก็สอนภาษาไทยกลับไปมั่งดิ เอาให้สะอื้นเลย
ลาละค่ะ 
| Create Date : 29 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 12 พฤศจิกายน 2552 15:41:51 น. |
|
34 comments
|
| Counter : 2370 Pageviews. |
 |
|
|
) 
ตกลงคุณนายก็ต้องกินกับข้าวเย็นชืดๆอย่างนั้น 
)
).. เบียวอิน .. บิ โย อิน 
แวะมาขำเฉยๆจ้า....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
ตอนแรกๆ ที่พัชเรียนภาษาญี่ปุ่นก็ออกเสียง
เบียวอิน กับบิโยอิน เหมือนกันค่ะ
ก็เสียงมันไม่เห็นจะต่างกันเลยนิ