ส่วนอุด้งหรือโซบะที่กินแบบเย็นๆ โดยเขาเสิร์ฟแยกมากับน้ำจิ้ม เขาเรียกซะรุอุด้ง หรือซะรุโซบะค่ะ  อันว่าไม้ไผ่สานๆ ที่รองเส้นมานั้น เขาเรียกว่าซะรุ ชื่ออาหารมันก็เลยเป็นไปตามภาชนะที่ใส่มาเช่นนั้นแล..

มีพวกเส้นอีกชนิดหนึ่ง เรียกว่าโซเม็ง จะเป็นคล้ายๆเส้นหมี่บ้านเรา นิ่มๆ เล็กๆ นิยมรับประทานแบบเย็นๆ ในฤดูร้อนจะนิยมส่งไปเป็นของฝากกันค่ะ (ที่นี่เขาจะมีประเพณีอย่างหนึ่ง คือการส่งของฝากให้กันตามฤดูกาลที่เปลี่ยนไป คล้ายกับเป็นการอวยพรอย่างหนึ่งมังคะ)

โซเม็งที่ว่านี่ต้มในน้ำเดือดด้วยเวลาสองนาที จากนั้นก็เอาขึ้นมาล้างด้วยน้ำเย็น
แล้วสะเด็ดน้ำ วางไว้บนน้ำแข็งในภาชนะที่รองรับ โดยมากจะใช้ภาชนะที่เป็นแก้วค่ะ เพื่อความดูดีมีสกุล 
การรับประทานก็จะมีน้ำจิ้มต่างหาก เป็นโชยุใสๆซึ่งคนละอย่างกับโชยุที่จิ้มปลาดิบนะคะ โรยต้นหอมซอยลงไปในถ้วยโชยุ บางคนก็ใส่ขิงฝนลงไปด้วย  คีบเส้นจากอ่างจุ่มๆในถ้วยน้ำจิ้มแล้วซู้ดดด เข้าปากไป ความรู้สึกที่ได้คงคล้ายข้าวแช่บ้านเรามังคะ.. เพียงแต่ข้าวแช่ที่ไม่มีเครื่องเคียง

อันว่าลักษณะการทานอาหารประเภทเส้นนั้น เนื่องจากเส้นมันยาว เขาจะไม่ทานกันแบบค่อยๆใส่ปากแล้วกัดแบบเส้นก๋วยเตี๋ยวบ้านเรา หรือใช้ส้อมม้วนๆเส้นเข้าปากแบบผู้ดี๊..ผู้ดีทำ 
ถ้าเคยสังเกตพวกญี่ปุ่นทานเส้นพวกนี้ ส่วนมากจะส่งเสียงดังกันทุกคน
ถือเป็นเรื่องปกติของเขาค่ะ ไม่ใช่กิริยามูมมามแต่อย่างใด ลองดูสิคะ
ด้วยการคีบเส้นเข้าปาก แล้วก็ทำปากห่อพร้อมกับซู้ดดดเส้นให้เข้าไปในปากให้ได้  ไม่ต้องพยายามซู้ดดดให้หมดชามในคราวเดียวกันหรอกนะคะ เดี๋ยวจะขาดใจตายก่อน  เต็มปากแค่ไหนก็กัดเส้นได้ค่ะ ส่วนซุป บางที่เขาก็มีช้อนให้ บางที่ก็ไม่มี เขาก็จะยกทั้งชาม(เท่าควาย)ซดเลยค่ะ ใหม่ๆป้าโซก็ให้กระดักกระเดิดกับความเป็นกุลสตรีของตัวเองยิ่งนัก    ต๊ายยย หม่อมแม่เลี้ยงชั้นมา ไม่เค้ยยย ไม่เคยยย ต้องมานั่งซดดังฮวบฮาบยังงี้ 

ว่าแล้ว.. ได้เวลาอาหารกลางวันพอดี ราเม็งคัพซักถ้วยไหมคะ?