ก้าวขา.. หาเงิน (ทำงานครั้งแรก ตอน 2)
และแล้ว.. สามปีค่อนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ป้าโซมุดหัวอยู่แต่ในบ้าน จะออกนอกบ้านไปก็วันหยุดที่ไปกับครอบครัว เพื่อนที่ป้าโซมี.. ก็คือเน็ตนี่แหละค่ะ หลังจากทำงานบ้านเสร็จสรรพก็มุดหัวเข้ามาในนี้ ไม่รู้สึกว่าตัวเองเหงาหรือต้องการเพื่อนอื่นๆนอกบ้าน มีอยู่พักนึง บ้าเน็ตจนซะมีบอกจะขว้างเครื่องทิ้ง ก็ป้าโซเล่นแบบยันเช้านี่คะ แหะๆ 
หลังจากปรับตัวอยู่ที่นี่ได้พักใหญ่ๆ ก็ถึงเวลาอันสมควรที่ป้าโซควรจะทำตัวให้เป็นประโยชน์กับครอบครัวบ้างที่นอกเหนือจากงานบ้านประจำวัน เนื่องจากเด็กๆโตขึ้น ค่าใช้จ่ายก็โตตามด้วยเหมือนกัน ทั้งค่าเรียนพิเศษสำหรับคนโตที่จะต้องติวเพื่อสอบเข้ามัธยมปลาย ซึ่งค่าเรียนพิเศษต่อเดือนน้ำตาแทบเล็ด  ส่วนคนเล็กก็รักชอบเปียโนเป็นชีวิตจิตใจอยากเรียนต่อเนื่อง จากที่เคยเรียนไปจากเมืองไทย อุตส่าห์แบกเปียโนตัวโตกลับมาด้วย เอ้า!! ก็ต้องจ้างครูมาสอนที่บ้านซึ่งราคาออกจะถูกกว่าไปเรียนที่ร.ร.ยามาฮ่านิดหน่อยค่ะ
เยิ่นเย้อมานาน.. ป้าโซจะเข้ามาเล่าเรื่องการทำงานนะนี่ 
การหางานทำในต่างแดนโดยเฉพาะญี่ปุ่นที่ไม่ค่อยใช้ภาษาอื่นนอกจากภาษาตัวเองนี่ เรามักจะเลือกงานทำตามความสามารถ ตามประสบการณ์ที่เราเคยทำมาไม่ค่อยได้นักหรอกค่ะ นอกจากจะไปอยู่ตามเมืองใหญ่ๆที่อาจจะมีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในการทำงาน แต่เนื่องจากภาษาญี่ปุ่นของป้าโซได้แค่พูดสื่อสาร เพราะฉะนั้นหมดสิทธิ์ที่จะมานั่งทำบัญชีภาษาญี่ปุ่น หรืองานเอกสารอื่นๆ ดังนั้นงานที่พอจะทำได้ก็ไม่พ้นงานโรงงาน งานล้างๆถูๆ งานช่วยตามร้านจัดปิ่นโต ซึ่งไม่ต้องอาศัยการอ่านการเขียน..
พ่อเด็กๆจะเปิดสำรวจพวกโฆษณาจ้างงาน ซึ่งจะมีแนบมาพร้อมนสพ.ทุกวัน ไล่ดูไปตามสถานที่ของงานที่ไม่ไกลบ้าน เวลาที่เหมาะควรกับป้าโซ ส่วนค่าจ้างค่าออนอะไรนั่นก็ไม่ต่างกันนักค่ะเพราะเป็นอัตราการจ้างรายชม.
อย่างที่เคยเล่าว่าการจ้างงานของที่นี่ เขามีให้เลือกว่าเราจะทำงานช่วงเช้า บ่าย ค่ำๆดึกๆ หรือทำทั้งวัน แล้วแต่ความต้องการ ซึ่งตามประกาศก็จะบอกมาเสร็จสรรพว่าจะจ้างเวลาเท่าไหร่ถึงเท่าไหร่ อัตราค่าจ้างต่อชม.เท่าไหร่ วันหยุดมีวันไหนบ้าง ซึ่งส่วนมากก็จะเป็นวันอาทิตย์กับวันหยุดนักขัตฤกษ์(เรียกให้เก๋เหมือนไทย แต่จริงๆพวกวันหยุดพิเศษนี่แทบไม่มีอะไรเหมือนไทยเลยค่ะ เช่น วันผู้สูงอายุงี้  ) น่าแปลกที่งานพวกนี้จะมีประกาศมาให้เราเลือกทำได้ทุกวัน หมุนเวียนกันไป.. นั่นแสดงว่าการหมุนเวียนเข้าๆออกๆของการทำงานของคนที่นี่ค่อนข้างสูง .. ไม่ยึดติดทำกับที่ใดที่หนึ่งยาวนานนักสำหรับพวกงานพาร์ทไทม์ อีกอย่างหนึ่งก็คืองานพวกพาร์ทไทม์นี่ก็ขึ้นกับปริมาณงานของผู้จ้าง ณ เวลานั้นๆ เช่นจะยุ่งมากช่วงไหนก็มีการจ้างพาร์ทไทม์ซะทีนึง..
ลักษณะการจ้างงานแบบพาร์ทไทม์จะมีอยู่สองอย่างค่ะ เขาเรียกว่า "พาร์ท" หรือ พ้า-โตะ ซึ่งมาจากการทับศัพท์คำว่า "part" และ "อะรุไบท์" หรือ ไบ๊-โตะ ซี่งมาจากการทับศัพท์ภาษาเยอรมัน "arbiet" โดยอ่านออกเสียงทับศัพท์แบบญี่ปุ่น จริงๆแล้วทั้งสองตัวนี่เกือบจะเหมือนกันค่ะ ต่างกันนิดเดียวตรง "ไบท์" คืองานที่จะกำหนดระยะเวลาการจ้างงานไว้ เช่น หนึ่งเดือน สองเดือน ก็ว่าไปแล้วแต่ปริมาณงานของผู้จ้างที่จะมีมากแค่ไหน ส่วนมากพวกนักเรียนม.ปลายหรือนักศึกษามหาวิทยาลัยจะนิยมทำงานชนิดนี้กันตอนช่วงร.ร.หยุด เพื่อหารายได้พิเศษให้ตัวเอง บางคนขยันหน่อยสามารถเก็บเงินได้เป็นกอบเป็นกำเหมือนกันค่ะ อย่างอีตาพ่อที่บ้านนี่ ก็เคยทำงานช่วงเรียนหนังสือ เก็บเงินซื้อมอเตอร์ไซด์ได้ ซื้อกีต้าร์ได้..
ส่วน"พาร์ท" นั้น การจ้างงานจะค่อนข้างแน่นอนกว่าพวกไบท์ เช่นบางที่อาจจ้างไปได้เรื่อยๆ ไม่มีกำหนดวันหมดของงาน สวัสดิการต่างๆก็มีให้แล้วแต่บางที่ เช่นที่ป้าโซทำงานอยู่นี่ค่อนข้างดีหน่อย มีโบนัสให้ มีค่าเดินทางให้ มีการตรวจสุขภาพประจำปีให้ ถ้าเทียบกับพนักงานประจำ(เดือน)แล้ว เรียกได้ว่าเป็นสัญญาการจ้างงานแบบครึ่งนึง (Half Contract)
กรำ!! ถึงไหนละนี่ป้าโซ ?? 
ค่ะๆ.. ต่อๆ.. หลังจากที่เฮียที่บ้านพลิกๆหน้าโฆษณาแล้วก็พบที่หนึ่งซึ่งไม่ไกลจากที่บ้านนัก ชั่วนั่งรถไฟไปสถานีเดียวเอง บ้านป้าโซอยู่ใกล้สถานีรถไฟแค่เดินไปไม่ถึงห้านาที เพราะงั้น..สะบายยย.. ว่าแล้วก็ลองไปสมัครดูดีกว่า มันเป็นงานโรงงานแพ็คไข่ปลา (คะระชิเม็นไต) เอ.. รู้จักกันไหมคะ? เป็นไข่ปลาค้อดที่หมักรสชาติออกเค็มๆ เผ็ดๆนิดๆ คนไม่คุ้นจะว่ากลิ่นคล้ายปลาหมึกเกือบจะเน่า 
เจ้าโรงงานที่ว่านี่ ติดอยู่นิดเดียวตรงเขามีแต่งานแบบเต็มวันให้ทำ 9.00-17.00 ซึ่งมันหนักไปสำหรับคนเพิ่งเริ่มทำงานที่นี่อย่างป้าโซ (ตามเฮียที่บ้านท่านว่า  ) แต่ยังไงก็ลองไปสมัครพูดคุยดู อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ว่าลักษณะการสัมภาษณ์งานในญี่ปุ่นเป็นยังไง .. เริ่มจากให้ปู่ของเด็กๆโทร.ไปสอบถามว่ารับคนกะเหรี่ยงเช่นป้าโซไหม? เขาบอกว่าถ้าพูดคุยรู้เรื่องก็มาซี้.. มาเล้ยย.. ปู่กับป้าโซก็ไปตามเวลานัดแล้วก็สัมภาษณ์งานเลยค่ะ เอา resume (ซึ่งสามีทำให้เสร็จสรรพเนื่องจากป้าโซเดี้ยงภาษาเขียนญี่ปุ่นอย่างแรง) กรอกข้อมูลส่วนตัวป้าโซว่าเคยทำงานที่ไหนมามั่ง เกาะสามีกินมากี่ปี เอ๊ย.. อันนี้ไม่ต้องบอก  .. เอากล้องถ่ายรูปชั้บเข้าให้ ผมเผ้ากระเซิงเสื้อยืดใส่อยู่กับบ้านอย่างนั้นแหละ แล้วก็แปะรูปในเครื่อง พิมพ์ออกมาพร้อมใบประวัติเสร็จสรรพ .. งามหลาย โฮะๆๆ 
พอไปถึง ปู่ก็ขอเข้าไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อด้วยเผื่อกรณีป้าโซบื้อรับประทาน สรุปว่าที่นี่อาทิตย์นึงหยุดวันเดียวคือวันอาทิตย์และหยุดตามวันนักขัตฤกษ์อื่นๆ เขาก็รับป้าโซเข้าทำงานนะคะ ให้มาเริ่มงานวันจันทร์ที่จะถึงนี่เลย เขาพาป้าโซเดินทัวร์มองดูห้องที่จะต้องไปยืนทำงาน ค่ะ.. ใช้คำว่ายืนน่ะถูกต้องแล้วเพราะงานต้องยืนเรียงไข่ปลาที่หมักแล้วทั้งหลาย จัดรูปทรงให้สวยงามเรียงใส่ถาดพลาสติกโดยทำงานในห้องที่ปรับอุณหภูมิไว้ที่ประมาณ 18 องศา เนื่องจากเจ้าไข่ปลานี่อ่อนแอในอากาศร้อน ก่อนจะเข้าไปทำงานก็ต้องเปลี่ยนเครื่องแบบ สวมหมวก ใส่มาสก์ปิดปากปิดจมูก
แต่เมื่อกลับถึงบ้าน สามีบอกอย่าทำเลยเพราะงานมันดูหนักหนาเอาการ ช่วงเวลาการทำงานมันนานเกินไป แล้ววันเสาร์ก็ไม่หยุดด้วย วันเสาร์นี่เด็กๆจะหยุดเรียนป้าโซก็ควรจะอยู่บ้านด้วยเหมือนกัน สุดท้ายสามีก็โทร.ไปบอกกับทางบริษัทว่าไม่ไปละคร้าบบบ.. เฮ้อ.. เล่ามาซะนาน รับประทานแห้ว
ว่าแล้วฝ่ายจัดหางานให้ป้าโซก็ตั้งหน้าตั้งตาคุ้ยกองโฆษณาจ้างงานต่อไป จนพบกับที่นี่.. โรงงานทำขนมแห่งนี้ ที่ขอเล่าต่อในวันหลังค่ะ เพราะตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว ขอตัวไปคร่อกฟี้ก่อน.. 
| Create Date : 13 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2551 23:51:10 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1400 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แม่เจ้าสตีเว่น นอร์เวย์ IP: 88.89.10.47 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:3:34:16 น. |
|
|
|
โดย: Nok (nokjeffus  ) วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:9:37:49 น. |
|
|
|
| โดย: Jujastar วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:14:23:01 น. |
|
|
|
| โดย: moomi55 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:21:46:06 น. |
|
|
|
| โดย: Jack Sparrow IP: 202.60.199.126 วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:16:51:04 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าโซ วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:21:21:28 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าซิ่ง (Naomichan ) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:14:29:31 น. |
|
|
|
| โดย: น้องกระป๋อง IP: 85.180.20.62 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:6:56:19 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าโซ วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:23:52:55 น. |
|
|
|
| โดย: แอน IP: 122.103.76.77 วันที่: 28 มิถุนายน 2555 เวลา:14:48:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ส่วนคนเล็กก็รักชอบเปียโนเป็นชีวิตจิตใจอยากเรียนต่อเนื่อง จากที่เคยเรียนไปจากเมืองไทย อุตส่าห์แบกเปียโนตัวโตกลับมาด้วย เอ้า!! ก็ต้องจ้างครูมาสอนที่บ้านซึ่งราคาออกจะถูกกว่าไปเรียนที่ร.ร.ยามาฮ่านิดหน่อยค่ะ
) น่าแปลกที่งานพวกนี้จะมีประกาศมาให้เราเลือกทำได้ทุกวัน หมุนเวียนกันไป.. นั่นแสดงว่าการหมุนเวียนเข้าๆออกๆของการทำงานของคนที่นี่ค่อนข้างสูง .. ไม่ยึดติดทำกับที่ใดที่หนึ่งยาวนานนักสำหรับพวกงานพาร์ทไทม์ อีกอย่างหนึ่งก็คืองานพวกพาร์ทไทม์นี่ก็ขึ้นกับปริมาณงานของผู้จ้าง ณ เวลานั้นๆ เช่นจะยุ่งมากช่วงไหนก็มีการจ้างพาร์ทไทม์ซะทีนึง..
) แต่ยังไงก็ลองไปสมัครพูดคุยดู อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ว่าลักษณะการสัมภาษณ์งานในญี่ปุ่นเป็นยังไง .. เริ่มจากให้ปู่ของเด็กๆโทร.ไปสอบถามว่ารับคนกะเหรี่ยงเช่นป้าโซไหม? เขาบอกว่าถ้าพูดคุยรู้เรื่องก็มาซี้.. มาเล้ยย.. ปู่กับป้าโซก็ไปตามเวลานัดแล้วก็สัมภาษณ์งานเลยค่ะ เอา resume (ซึ่งสามีทำให้เสร็จสรรพเนื่องจากป้าโซเดี้ยงภาษาเขียนญี่ปุ่นอย่างแรง) กรอกข้อมูลส่วนตัวป้าโซว่าเคยทำงานที่ไหนมามั่ง เกาะสามีกินมากี่ปี เอ๊ย.. อันนี้ไม่ต้องบอก 
.. เอากล้องถ่ายรูปชั้บเข้าให้ ผมเผ้ากระเซิงเสื้อยืดใส่อยู่กับบ้านอย่างนั้นแหละ แล้วก็แปะรูปในเครื่อง พิมพ์ออกมาพร้อมใบประวัติเสร็จสรรพ .. งามหลาย โฮะๆๆ 
