เอ่อ... ไอ้ข้างบ่นน่ะมันอะไรกันยะคะแม่คุณ?? มิใช่บล็อกรายงานผลบอลโลกนะยะแม่เพ้ออะไรของแม่   อิอิ.. ลืมตัวไปนิ้ดดดด เค่อะ.. มาเข้าเรื่องที่เกี่ยวกับบล็อกนี้ดีกว่า..


ตามบล็อกที่แล้วมาติดๆด้วยรูปชุดสุดท้ายของสวนดอกไม้แห่งนี้  คราวนี้ติดจริงๆเพราะขืนเอ้อระเหยลอยชายมีหวังได้เกือบข้ามเดือนแบบเก่าอีก  ไม่ไหวละเพราะมีรูปชุดอื่นๆจะนำเหนออีกเพียบบบบ.. ถึงแม้บล็อกแก๊งพักนี้จะมีคนเข้าน้อยก็ตาม  แต่ก็อิฉันก็ยังอัพอยู่เรื่อยๆตามแรงที่มี  คิดซะว่าเป็นกึ่งๆไดอารี่เก็บสะสมรวบรวมประสบการณ์ต่างๆของเราไว้


ความเดิมจากตอนที่แล้วที่เดินเหมือนฝันในเรือนเพาะชำดอกไม้สีฉูดฉาดบาดตานั่น   ออกมานอกเรือนเพาะชำลุงก็บอกเร็วเข้าเหอะเดี๋ยวจะเย็นย่ำดูไม่ทันเวลาปิดทำการ   อิป้าก็อะไรกันยังไม่หมดอีกเรอะ??  นี่ก็เดินจะขาขวิดแล้ว  ลุงบอกนี่ๆๆ เห็นแผนที่ๆถือติดมือมามั้ย? มันต้องเดินวนไปอีกที่นึง  ค่ะๆ นำไปอย่าได้ช้าเดี๋ยวแดด(ที่ไม่ค่อยจะมี)จะหมดซะก่อน  ถ่ายรูปออกมาจะไม่สวย


เดินขาสั้นแวะไปตลอดเพราะมีอย่างนี้ตามรายทางเรื่อยไป  แทบจะทุ่มตัวเข้าไปท่ามกลางดอกไม้แล้วเกลือกกลั้วซะนี่ปะไร..





น้องหมีใหญ่นี่ก็น่าเชยชม กอดทีเด๊..  มิรังเกียจว่าจะใครเค้าจับเค้ากอดไว้หลายขี้มือแล้วก็ตาม  ลุงบอกเดินขาสั้นแวะนู่นนี่ยังงี้เมื่อไหร่จะครบรอบฮะหล่อน?? ว่าแล้วลุงก็เดินนำหน้าไปโลดปล่อยอิเมียอิลูกวิ่งตามมั่งจอดมั่งตามเรื่อง ..




ก็ของเค้าสวยของเค้างาม  น่าแชะไปหมดนี่นะ  เอ้า.. แชะ..





เดินเลี้ยวมาด้านที่จะไปสวนด้านหลัง  ดู๊.. แม้กระทั่งบันไดทางขึ้นเรือนไม้ก็ย้างงง.. อุตส่าห์ประดับดอกไม้ไว้อีก

มัวตื่นตาตื่นใจกับบันได  พอหันขวาไป กรี๊ดดดดดดด... นี่อาร้ายยยยย.. โอ๊ยๆๆ  รัวๆๆๆ

สวยทั้งซ้ายทั้งขวาเลย  จะเดินไปทางไหนก่อนดีนี่?? เดินวนขวาก่อนละกัน

ไร้คำพูด นอกจากรัวถี่ยิบ.. ซ้ำไม่ซ้ำไม่รู้ละ ชั้นจะถ่าย

ตามทางเดินระหว่างดอกไม้นี่  เดินไปถึงด้านหลังซึ่งเป็นแปลงดอกไม้อีกชนิดนึง

แปลงนี้ถึงจะเยอะและสีจัดจ้านก็จริง แต่งามสู้หลากสีด้านหน้าไม่ได้แฮะ  (ไม่มีปัญญาจัดอย่างเค้าแล้วยังจำแนกเค้าอีก อิอิ..)

เดินมาถึงอีกหนึ่งทางแยกแม้มันจะเป็นแค่ป้ายบอกทางแต่ก็มีการประดับประดา

ทุ่งดอกป๊อปปี้

กว่าจะออกจากที่นั่นได้ก็เล่นเอาหมดแสงแดดกันเลยทีเดียว ขาไปรถจอดเยอะมากพอออกจากสวนไปที่จอดรถไอ้รถที่จอดเยอะๆตอนแรกนั่นกลับกันไปเยอะแล้วเหลืออยู่ไม่เท่าไหร่  เนื่องจากสวนดอกไม้แห่งนี้อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองแถมยังอยู่แถบภูเขา  คนมาดูเลยต้องเดินทางกันมาจากไกลๆ ไม่สามารถไถลเถลือกกันได้จนมืดค่ำ  บางรายมากับรถทัวร์คันใหญ่ๆก็ต้องกลับพร้อมกัน  ส่วนบ้านอิฉันวันรุ่งขึ้นยังเป็นวันหยุดอีกวันเลยเอ้อระเหยได้  มารู้ตัวว่าขาแทบลากก็ตอนกลับนี่แหละ เดินเยอะขนาด..

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม  พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ..