Yamato
ขอบคุณภาพจากวิกิพีเดียค่ะ
ถ้ากล่าวถึงเรือรบประจัญบานของญี่ปุ่น คงไม่มีลำไหนขึ้นชื่อเท่า "ยะมะโตะ" (Yamato) ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ความยิ่งใหญ่ของยะมะโตะนั้นก็ด้วยขนาดของตัวเรือและประสิทธิภาพของปืนใหญ่บนเรือนั่นเอง
ป้าโซไม่เคยรู้จักยะมะโตะ มารู้จักก็เมื่อมาอยู่ที่่นี่แล้วเนื่องจากมีเรื่องราวของเรือลำนี้ถ่ายทอดทางทีวีให้ดูเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นหนัง สารคดี หนังสือ แม้กระทั่งการ์ตูน
หลายท่านคงพอรู้เรื่องราวของยะมะโตะแล้ว ป้าโซไม่ลงลึกถึงรายละเอียดละค่ะ (เพราะไม่มีปัญญา ) เอาคร่าวๆว่ายะมะโตะเป็นเรือประจัญบานที่ญี่ปุ่นแอบสร้างเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง โดยตั้งใจจะให้เป็นเรือลำใหญ่ที่สุด ให้ใหญ่กว่าอเมริกา และยังมีปืนใหญ่ประจำเรือขนาดใหญ่ที่สุดอีกด้วย ตัวปากกระบอกปืนใหญ่นั้นกว้างถึง 46 เซ็นติเมตรนั่นก็คือขนาดของกระสุนด้วย ประสิทธิภาพในการยิงนั้นสามารถยิงไปได้ไกลถึง 34 กิโลเมตร ระยะการยิงไกลขนาดนี้ ต้องให้เครดิตแก่บุคคลที่ทำหน้าที่นำร่องส่องเป้าหมายบนหอนำร่องที่อยู่สูงสุดของเรือ ซึ่งคนทำหน้าที่นำร่องนี้่ต้องได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี หนึ่งในวิธีฝึกก็คือหัดดูตำแหน่งของดวงดาวและจดบันทึกไว้ถึงการเคลื่อนตำแหน่งของดาว
ด้วยเป้าหมายที่ไกลถึงสามสิบกว่ากิโลเมตรนั้น ต้องอาศัยการคำนวณที่แม่นยำ เพราะนอกจากระยะทางที่ไกลแล้วยังต้องเผชิญกับกระแสลมอีก คิดถึงว่าสมัยก่อนยังไม่มีระบบคอมพิวเตอร์ใช้ นับถือการคำนวณของคนสมัยนั้นจริงๆ
มีเกิดก็ต้องมีดับ ยะมะโตะจมสู่ท้องทะเลก่อนถึงเกาะโอกินาว่าโดยการโจมตีทางอากาศของเครื่องบินสหรัฐนับพันเที่ยวบิน เป็นการจบสิ้นไปพร้อมกับชีวิตทหารประจำเรือ 3,000 กว่านายรวมถึงผู้บังคับการเรือที่ได้สละชีิวิตจมไปกับเรือด้วยเมื่อวันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2488 ถึงแม้จะสูญสิ้นไปแ้ล้วแต่ยะมะโตะก็ยังคงความเป็นเรือรบประจัญบานที่ใหญ่ที่สุดในโลกมาจนถึงปัจจุบัน เนื่องจากไม่มีใครสร้างเรือรบลำใหญ่กว่านี้อีกแล้ว ก็ยุคสมัยเปลี่ยนไปนิ การรบทางอากาศก็เข้ามามีบทบาทสำคัญใช่แต่จะสำคัญเฉพาะทางเรืออย่างเดียวซะเมื่อไหร่
คุณปู่เจ้าของบริษัทที่ลุงเคยทำงานก่อนหน้านี้ เคยเ่ล่าให้ลุงฟังอย่างภูมิใจหลายครั้งหลายคราว่าเธอเคยขึ้นไปอยู่บนยะมะโตะมาแล้วนะ และเมื่อถึงวาระเกือบจะสุัุดท้ายของยะมะโตะ ผู้บังคับบัญชาไล่ให้ทหารหนุ่มๆลงเรือเล็กหนีไปเพราะรู้แน่ว่าจะจม เพราะทหารหนุ่มๆสมัยนั้นก็สิบหกสิบเจ็ด ยังรุ่นๆกันอยู่เลย การอยู่รอดจะได้เป็นกำลังของชาติต่อไป คุณปู่เจ้าของบริษัทเล่าว่าเป็นการทิ้งเรือยะมะโตะทั้งน้ำตา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
คุยส่งท้ายกันหน่อยค่ะ..
บล็อกนี้เขียนไว้ต่อเนื่องจากบล็อกสงครามโลกน่านแหละ ตะ ตะ แต่.. มันจบไม่ลงซะที เลยจบมันดื้อๆอย่างนี้แหละ ไม่งั้นไม่ได้อัพเรื่องอื่นๆ ตอนนี้กราฟความขี้เกียจในตัวอยู่ในระดับสูงที่สุด บวกกับความสนใจในเรื่องต่างๆพาหันเหไปจากบล็อก ช่วงก่อนนี้ก็นิยายติดอย่างหนึบหนับ ตามมาตอนนี้ด้วยกรีฑาโอลิมปิค อันนี้ไม่ดูไม่ได้ กีฬาๆเป็นยาวิเศษนี่เนาะ ถึงไม่ได้เล่นเองได้ดูได้ลุ้นก็ยังกระชุ่มกระชวยหัวใจ
พักนี้ต้องขออภัยอย่างแรงที่ไม่ได้โผล่หัวไปทักทายเพื่อนๆ แต่จะตามไปเคาะปั๊กกะตูกันทุกคนแน่ค่ะ ขอโด๊ปตัวเองสักสามสี่วัน.. หวัดรับทานอยู่จ้ะ นานปีทีหนเป็นกะเค้าซะทีเอาซะหน่อย.. คนนี่เนาะ
พบกันใหม่เมื่อหัวโปร่งความคิดแล่นฉิว..ขอบคุณและสวัสดีค่ะ
| Create Date : 30 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 30 สิงหาคม 2554 21:00:21 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 1444 Pageviews. |
 |
|
) เอาคร่าวๆว่ายะมะโตะเป็นเรือประจัญบานที่ญี่ปุ่นแอบสร้างเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง โดยตั้งใจจะให้เป็นเรือลำใหญ่ที่สุด ให้ใหญ่กว่าอเมริกา และยังมีปืนใหญ่ประจำเรือขนาดใหญ่ที่สุดอีกด้วย ตัวปากกระบอกปืนใหญ่นั้นกว้างถึง 46 เซ็นติเมตรนั่นก็คือขนาดของกระสุนด้วย ประสิทธิภาพในการยิงนั้นสามารถยิงไปได้ไกลถึง 34 กิโลเมตร ระยะการยิงไกลขนาดนี้ ต้องให้เครดิตแก่บุคคลที่ทำหน้าที่นำร่องส่องเป้าหมายบนหอนำร่องที่อยู่สูงสุดของเรือ ซึ่งคนทำหน้าที่นำร่องนี้่ต้องได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี หนึ่งในวิธีฝึกก็คือหัดดูตำแหน่งของดวงดาวและจดบันทึกไว้ถึงการเคลื่อนตำแหน่งของดาว 
ตอนนี้กราฟความขี้เกียจในตัวอยู่ในระดับสูงที่สุด บวกกับความสนใจในเรื่องต่างๆพาหันเหไปจากบล็อก ช่วงก่อนนี้ก็นิยายติดอย่างหนึบหนับ ตามมาตอนนี้ด้วยกรีฑาโอลิมปิค อันนี้ไม่ดูไม่ได้ กีฬาๆเป็นยาวิเศษนี่เนาะ ถึงไม่ได้เล่นเองได้ดูได้ลุ้นก็ยังกระชุ่มกระชวยหัวใจ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
แหมถ้ายามาโตะนี่มาอยู่บ้านขวัญได้
ก็ดีนะคะป้าโซ มีติดบ้านไว้เวลาตาแว่นมา
แล้วขัดใจขวัญจะได้ยิงถล่มซะเลย
เอาให้แว่นแตกเลยดีมั้ยคะ อิอิ