เรื่องมันมีอยู่ว้าาาา.. อัพคราวที่แล้วเสร็จก็หายหัวหายหางไปเลย ไม่ได้เข้าไปทักทายเยี่ยมเยียนผู้ใด รวมทั้งไม่ได้ไปแปะไว้ที่กลุ่มเฟซเหมือนกัน เพราะรู้ตัวว่าช่วงนี้คงจะไม่มีปัญญาไปหาใครได้ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้
สเตตัสนี้ขอนำเสนอการทำงานพิเศษในญี่ปุ่น.. อุ่น อุ่น อุ่น..แบบเล่าง่ายๆ
งานในญี่ปุ่นแบ่งเป็นงานประจำและงานพาร์ทไทม์(หรืองานพิเศษ) งานประจำก็พวกมนุษย์กินเงินเดือนทั้งหลาย ที่จะมีผลตอบแทนเป็นเงินประจำเดือน เบี้ยเลี้ยงต่างๆ โบนัส พักร้อน เงินบำเหน็จตอนเกษียณอายุงาน ตามแต่จะตกลงกัน ส่วนพวกงานพิเศษ ก็คือพวกกินเงินเป็นรายชั่วโมง ทำได้แค่ไหนก็รับแค่นั้น บางแห่งที่เป็นบริษัทดีๆใหญ่โตก็อาจมีโบนัส เบี้ยเลี้ยง วันหยุดพักร้อนให้บ้าง ซึ่งงานพิเศษนี้ส่วนมากจะทำสัญญากันเป็นรายปี พอหมดสัญญาก็เลิกจ้างหรือต่อสัญญาปีต่อปีตามแต่จะตกลง
งานพิเศษยังแยกย่อยออกไปอีกเป็น งานพิเศษแบบไม่จำกัดรายได้ อันนี้จะทำกี่ชม.ก็ตามใจแต่ต้องจ่ายภาษีรายได้ ประกันสังคม ประกันสุขภาพ ซึ่งยุบยิบพอควร ดังนั้นชม.การทำงานจึงต้องทำให้ได้มากพอที่จะคลุมกับรายจ่ายพวกภาษีต่างๆ ภาษี+ประกันฯ ที่ว่าเดือนๆนึงตกประมาณ สองหมื่นเยนอัพ เท่าที่เคยๆถามเพื่อนดู ก็ประมาณเจ็ดพันบาทคร่าวๆ
ส่วนงานพิเศษอีกแบบที่อิฉันทำอยู่นี่เป็นการจำกัดรายได้ คือไม่เกิน 1,030,000 เยนต่อปี ก็ไม่ต้องเสียภาษี เพราะฉะนั้นก็ต้องพยายามคำนวณรายได้ของตัวเองให้อัพเดทอยู่เสมอ เนื่องจากบางเดือนมีทำล่วงเวลาด้วย เพื่อไม่ให้เกินเพดาน แต่ถ้าเกิน 1,030,000 ขึ้นไปแต่ไม่ถึง 1,300,000 ต่อปี ก็จะเสียภาษีบ้างแต่ก็ไม่แพงนัก .. งานพิเศษอย่างที่อิฉันทำ จะเรียกว่า paa-to ซึ่งย่อมาจาก part time นั่นเอง ส่วนมากก็จะเป็นพวกแม่บ้านออกมาช่วยหารายได้พิเศษค่ากับข้าวกับปลาเข้าบ้าน ช่วยรายได้หลักจากสามีอีกแรงนึง ถึงแม้จะน้อยแต่ก็ยังดีกว่านั่งงอมืองอเท้าอยู่กับบ้าน
งานพิเศษอีกรูปแบบคืองานพิเศษของนักเรียนที่ออกมาทำงานระหว่างเรียน เรียกว่า อะรุไบ๊โตะ(Arubaito) หรือเรียกสั้นๆย่อๆว่า baito .. เด็กที่นี่เมื่อเข้าสู่ช่วงม.ปลาย ส่วนมากมักจะหารายได้พิเศษของตัวเองด้วยการหางานทำ บ้างก็หาเงินมาช่วยผ่อนเบาภาระค่าใช้จ่ายทางบ้าน บ้างก็ต้องการเก็บเงินเป็นของตัวเองเพื่อเป้าหมายต่างๆ โดยการทำงานของนักเรียนพวกนี้จะมีกฏหมายกำหนดไว้ว่า..
-อายุ 15 ปีขึ้นไป นับจากวันที่ 31 มีนาคม
-ทำงานไม่เกิน 28 ชม. ต่ออาทิตย์ หรือ
-ทำงาน 8 ชม.ต่อวัน และ 3 วันต่ออาทิตย์
-ถ้าทำงานเกิน 6 ชม. ต้องมีเวลาพักให้อย่างน้อย 45 นาที และถ้าทำงานเกิน 8 ชม. ต้องได้พักอย่างน้อย 1 ชม.
-ถ้าอายุต่ำกว่า 18 ห้ามทำงานกลางคืน คือช่วง 22:00 - 05:00 และห้ามทำเกิน 8ชม.ต่อวัน
-ในช่วงเวลา 22:00 - 05:00 ต้องเพิ่มค่าแรงให้ 25%
แต่ก็มีบางนายจ้าง ที่การว่าจ้างงานไม่อยู่ในขอบเขตที่กม.กำหนด ลักษณะอย่างนี้เรียกว่า "แบล็ค ไบ๊โตะ" เช่น บังคับให้อยู่ทำงานเกินกว่าเวลาที่ตกลงไว้ ไม่ยอมให้หยุดเมื่อเด็กมีการสอบ ไม่ยอมให้ลาออกจนกว่าทางบริษัทจะหาคนมาแทนได้ ไม่จ่ายในส่วนที่เพิ่ม เมื่อทำงานดึกในช่วงเวลาที่กำหนด
ที่เล่าได้เป็นวรรคเป็นเวรนี่ ก็เพราะเจ้าสองตัวที่บ้านมันก็ไปล่าหางานพิเศษทำกันเหมือนกัน เจ้าคนพี่ไปเป็นพนักงาน 7-11 อยู่เกือบ 4 ปีที่ Sasebo จังหวัด Nagasaki ที่เจ้าตัวไปเรียนที่นั่น ได้ประสบการณ์หลากหลายจากการพบปะลูกค้าต่างๆกันมาพอควร จนรู้จักรับมือกับปัญหาต่างๆได้ เรียกว่านอกจากเม็ดเงินที่ได้รับ ยังได้ประสบการณ์ทางสังคมมาอีก
ส่วนเจ้าคนน้องนี่หลากหลายหน่อย เริ่มจากไปเป็นครูพิเศษที่ร.ร.สอนพิเศษ เพื่อเอาประสบการณ์ความเป็นครู จากนั้นก็ไปเป็นเป็นพนักงานขายอาหารฟ้าสฟู้ดที่ Mos Burger ทำได้อยู่ 4-5 เดือนก็ลาออก เพราะไม่เข้ากับนิสัยตัวเอง มาได้งานใหม่เป็นพนักงานร้านเช่าวิดิโอใกล้บ้าน .. การทำงานพิเศษของเด็กนักเรียนนี่ดีอยู่อย่างคือ สามารถเปลี่ยนงานได้ถ้าไม่เข้ากับงานนั้น โดยไม่ต้องมากังวลเรื่องการว่าจ้างนัก เพราะเป็นเหมือนกันมือปืนรับจ้าง รับเป็นจ๊อบๆ ถือเป็นประสบการณ์ของเด็ก ไม่เหมือนกับมนุษย์เงินเดือนที่จะยึดติดกับบริษัทเพื่ออนาคต
เดือนนี้อัพได้ 2 บล็อก คือต้นเดือนกับปลายเดือน นับเป็นนิมิตหมายอันดีกับงานเขียนบล็อก จะพยายามต่อไปจ้ะ สู้ๆๆ 
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามา จะพยายามไปเยี่ยมเยียนทักทายเพื่อนๆนะคะ พบกันใหม่บล็อกหน้า
ขอให้มีความสุขในทุกท่าน สวัสดีค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
ได้ความรู้ใหม่เติมสมอง