ทำม้ายยยย....ไม่ได้ไปอยู่ญี่ปุ่น มีแต่ของกินน่าอร่อยทั้งนั้น

หวัดดีครับคุณน้องป้าโซ...

โอ๊ะโอ...จังหวะดี เปิดมาเจออัพใหม่ๆอุ่นๆ คงจะอ่านอาหร่อยตามเคยนิ

เห็นรูปแรกๆนึกว่ายี่ปุ่งก็แห่บั้งไฟด้วยเรอะเนี่ย แต่ถ้าแห่บั้งไฟจุดกันแบบนี้มีหวังหน้าตาแหกแหง็มๆ

ก็เป็นการเล่นไฟกลางลมหนาวเนาะ ช่วยให้เจอความร้อนแก้หนาวดิ
แต่ตอนนุ่งเตี่ยวแสดงนี่ผมว่าอะรัยๆคงหดหลบลมยะเยือกเป็นแน่แท้
แต่พอบทตอนหาของกินเนี่ย ถ้าท้องเริ่มว่างเพราะมื้อเย็นย่อยหมดแระ...ฮืมมม อะรัยก๊ออะหร่อย
งานวัดที่ไหนก็ต้องมีอย่างนี้นะป้า แต่งานวัดบ้านเราผมว่าขี้ฝุ่นมันเยอะอะ
ของกินที่วางๆขายกัน ถ้ามันคลุกฝุ่นแล้วจะทำให้น่ากินน้อยลงไปแยะ บางทีเคี้ยวๆไปก็สากปาก
ต้องทำใจคิดว่าฝุ่นเป็นผงพริกไทย 555

ฝีมือถ่ายรูปยังแจ๋วครับป้า ขนาดมือแข็งนิ้วชายังกดได้มาขนาดนี้
ขาดแต่เจ้าตัวเล็กหลานชายที่หลบกล้องป้า คงเกี่ยงว่า...เอานายแบบคนอื่นมั่งเดะ
ทะมายต้องเอาป๋มคนเดียว....

อะแห้ม...ลงท้ายจะชวนลุงนอนชมดาว...โมแรนติดสุดๆเรยนะปร้า เปงเอาว่า..........
ลุงไม่ปฏิเสธละกาน แต่ขอแง้มดูดาวทางป่องเอี้ยม ฮิ ฮิ

ปายแระคับปร้า บ๊ะบายยย

เทศกาลน่าสนุกดีนะคะ คนเยอะจัง แล้วเค้าจัดหลายวันมั้ยคะป้าโซ จะฝากซื้อข้าวโพดย่างซะโหน่ย เห็นแล้วน่ากินจังค่ะ ฝักโตได้อีก อันสุดท้ายที่โปะไข่ดาวก็ยั่วพยาธิดีจังค่ะ อยากกิน อยากกิน

ฉะหวาดดีกั้บป้าโซ
มาดูไฟ เห็งข้าวโพด อย่ะกิ๊งอย่ะกิง แฮ ๆ

อ๊ะ ๆ ป้าลุงคู่นี้น่ารักจังหู้ ไม่เชื่อว่าล็อกอินชื่อนี้อายุจะเป็นป้า ตั้งเอาเคล็ดเท่านั้นใช่ไหม เพราะอีกไม่กี่ปีก็ได้เป็น 55

สำนวนทันใหมวัยรุ่นมาก เช่น ไถลไถเถือก

ว่าแต่พิธีการเขาน่าดูนะ จะตื่นเต้นกว่าพิธีลุยไฟในช่วงเทศกาลกินเจที่ภูเก็ตซะละมั้ง

อ้อ ป้าโซครับ เกิดมันออก 260 ก็นับว่าแม่นนะ เพราะมันเป็นรางวัลข้างเคียง 555

ไม่ได้เจิม แต่มาก่อนพี่ลูกหมู กะน้องขิม แค่นี้ก็ดีใจแล้ว

ฮั่นแน่ วันนี้ป้าโซมาโฉมใหม่ เปลี่ยนรูปตัวเองเป็นวัยรุ่นมัดหางแกะซะด้วย ไปเที่ยวงานวัด แอบแต่งตัวใกล้ ๆ แบบนี้รึเปล่าน๊าา แต่ว่าป้าโซน่ะ อัพบล็อคทีไร อิจฉาทุกทีเลย ก็คิดถึงงานวัดแบบนี้จริง ๆ นะ ไม่ได้ไปตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เด็ก ๆ โน่นเลย สมัยพ่อกับแม่พาตระเวนไปทำงานตามจังหวัดต่าง ๆ เอ่อ..พ่อเป็นข้าราชการที่ต้องย้ายทุก ๆ สี่ปีค่ะ แต่ก็ยังจำความรู้สีกนี้ได้เป็นอย่างดี และมันช่างมีความสุขเสียจริง ๆ กลับบ้านพร้อมลูกโป่งสวรรค์ผูกข้อมือด้วย พอตื่นมาตอนเช้า ลูกโป่งก็ลอยติดอยู่เพดานบ้าง ตกลงมากะพื้นบ้าง

เรื่องที่เล่าให้พี่ลูกหมูฟังที่บ้านที่อเมริกาน่ะค่ะ คิดว่าแม่เค้าคงจะดีใจที่เรากลับมาเยี่ยมบ้าน และเค้าออกมาต้อนรับเราน่ะค่ะ แต่ตู่เป็นคนชอบเห็นอะไรแปลก ๆ มาตั้งแต่เด็ก ก็เลยทำให้เป็นคนขี้กลัวผีเอามาก ๆ มันก็เลยเดือดร้อนอย่างนี้แหละค่ะ สำหรับเรื่องจะไปอยู่ที่ไหนปีหน้านี้ ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ตกเลย แต่ตอนนี้เลิกคิดละ เดี๋ยวให้มันไหลไปตามเหตุการณ์ละกัน อาจจะอยู่ที่ละสองสามเดือน แล้วค่อยบินเปลี่ยนที่เอาก็ได้

สำหรับยัยบีบี้ ก็โดนลงโทษโดยการให้ดมฉี่ตัวที่รองเท้าแดดดี๊ แล้วก็โดนตีก้นสองแป๊ะแรง ๆ แล้วก็ตะคอกทั้งสองภาษา (ก็เพราะเด็กลูกครึ่งน่ะค่ะ และเค้าไม่ชอบให้พูดเสียงดังใส่ค่ะ) ว่า...ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีก เค้าก็คงจะรู้บ้างละ เห็นนั่งเลียก้นตัวเอง เพราะเจ็บที่ถูกตี สำหรับรองเท้า ก็ต้องเอามาซักล้างกันใหม่ แล้วก็พอกด้วยผงที่เค้าทำไว้สำหรับดับกลิ่นชิ้งฉ่องหมาแมวน่ะค่ะ ก็พอช่วยได้บ้างค่ะ

เมื่อกลางวันทานอาหารญี่ปุ่นอีกแล้ว และตอนเย็นจะทำข้าวยำเกาหลี บีบัมบับ ค่ะ ไว้จะแวะมาหาใหม่นะคะ ต้องเข้าครัวแล้วค่ะ ป้าโซนอนหลับฝันดีนะจ๊ะ

ปล. เห็นข้าวโพด ปลาหมึก และไข่ดาว น้ำลายไหลเลย

อยากกินข้าวโพดปิ้งจัง

อ่านไป อมยิ้มไป เทศกาลน่าสนุก คุณป้าโซก็บรรยายได้น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ!

ตามไปเที่ยวงานวัดญี่ปุ่นครับ อยากเห็นบรรยากาศจริงมานานละ หลังจากดูจากในการ์ตูน และในหนัง เห็นแล้วอยากไปเดินเล่นบ้าง แต่คงจะเสียเงินหลายเลย (ค่าของกิน)

เอาผมเป็นตัวประกันก็ได้ครับไม่เป็นไร

แวะมาเที่ยวงานวัดจ้ะ ดูพิธีเสร็จแล้วก็มาเดินหาของกินต่อ
เห็นปลาหมึกย่าง ราดน้ำจิ้ม แล้วก็ข้าวโพดปิ้งแล้วนี่ น้ำลายไหลจ้ะ ป้า เพราะน่ากินจัง หากจะได้บรรยากาศก็ต้องมีถุงน้ำโค้ก หรือเป๊บซี่ แบบมีน้ำแข็งด้วยนะ เดินไป กินไป บรรยากาศดีเหลือเกิน

พูดแล้วนึกถึงสมัยเป็นนักเรียนเน้อ งานวัดนี่เป็นแหล่งเอนเตอร์เทรนชั้นเยี่ยมเชียวหล่ะ

ป้าโซสบายดีนะจ๊ะ ได้ลิ้งค์ในบล็อกอันก่อนหรือเปล่า ขิมไม่ได้เม้นแบบล็อคอิน หากป้าไม่ได้ ยังไงขิมจะได้ส่งไปให้ใหม่นะจ๊ะ

รักษาสุขภาพด้วยจ้ะ

แหมพลาดให้น้องตู่ตัดหน้าไปเส้นยาแดงผ่าเป็นร้อย

รู้น่าที่ป้าโซไปยืนนานๆ นั้นเพราะแอบดูเค้าใส่เตี่ยวรัดง่ามก้นกันน่ะเอง ชอบสำนวนจัง คิดได้ไงอ้ะป้า

ปลาหมึกน่ากินเนอะ น่าจะเหมือนปลาหมึกกล้วยบ้านเรา แต่ทำไมมันเหนียวล่ะ หรือคนแก่กับคนรุ่นๆ เคี้ยวมันจะต่างกันมั๊ง วอนแล้วซิเรา หาเรื่องแต่เช้า

ฮิโรชิมา ตูมด้วยกระหล่ำปลี หาสูตรมาทำโชว์หน่อยนา..นะ..นะ

ยังไม่ได้อ่านหัวข้อ แต่เห็นรูปแล้วคิดว่าไฟไหม้...
พออ่านหัวข้อ..แล้วพิจารณารูป เอ๊ะ หรือว่าบุญบั้งไฟ..

คล้ายกับที่เบลเยี่ยมเลยป้าโซ พอจะเข้าฤดูใบไม้ผลิ จะมีเทศกาลก่อไฟนี่ล่ะ ที่อำเภอตุ๊กก็มี
บางเมืองก็มีหลังจากงานคานาวัล เรียกันว่า Grand Feu กรองเฟอ
แต่ทำไม่สวยเหมือนอย่างญี่ปุ่น เขาแค่เอาไม้มาสุมกัน แล้วจุดไฟ เหมือนสุมกองฟืน
ทำเพื่อขับไล่ความเหน็บหนาว....สิ่งชั่วร้ายด้วยรึเปล่า ไม่แน่ใจ...อิอิ..ต้อนรับแสงแดด...อันนี้เดาเอา

ที่จะไม่มีก็คือของกินที่น่ากินแบบญี่ปุ่นนี่ล่ะ ที่สนใจที่สุดคือปลาหมึกย่าง เลอะน้ำจิ้มไม่เป็นไร ขอให้ได้เคี้ยวตุ้ยๆ
ทำไมที่เมืองนี้ของกินเล่นที่ซื้อได้ตามงานแบบนี้ จึงมีแต่ วาฟเฟิล ลูกอม ช๊อกโกแลต ไม่เห็นมี แนวปิ้งๆย่างๆ เหมือนบ้านเราหรือญี่ปุ่นเลย...
เออ มีเหมือนกัน ไส้กรอกย่างขนมปัง แต่มันไม่โออ่ะ..

ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
เทศกาลไฟ บรรยากาศคึกคักดีจัง
อ่านเรื่องใส่เตี่ยวมางาน โอ้ววว คงหนาวนิดๆ อิอิ
หมึกย่างก็น่าหม่ำ ชอบเนื้อหนึบเหนียว
ดูอร่อยจริงๆ ค่ะ

ลายไหลป้าลายไหล เพราะตะกี้ ย้อยรอยดูรูปป้าโซใส่หมวกอยู่ หลอกกันไปดูภาพกระจิ๋วเดียวนะป้าทำกันได้

ขอรูปที่เห็นรอยตีนกาหน่อยดี้ โด่วววววว กล้ามั้ย คิคิ

เพิ่งกลับจากทานข้าวนอกบ้านมาตะกี้มาบล็อกนี้หิวอีกแระ

จริงอย่างที่ป้าบอกว่า ไม่ได้ตั้งใจมาดูไฟหรอก

มาหาของกินนี่ฟ่า เอิ๊กกกกกก อาหารแต่ละอย่าง

ข้าน้อยยังไม่เคยเอามากระแทกปากเลยป้า

เห็นแล้วลายไหล

กิ๊ดดดดด กลับมาอธิบายด่วน ว่าไอ้เต่า เป็ด ปลาหมึก ลอยน้ำพวกนั้น มันเล่นยังไงอ้ะ เห็นมีัตัวที่สว่างๆ เหมือนติดไฟด้วย แล้วมีกระบอกให้ตักอีก น่ารักมั่กมาก ปลาหมึกย่าง กับทาโกะยากิก็น่าหม่ำสุดๆ

ตุ๊กก็อยากไปทำขายนะป้าโซ เห็นของกินชาวเมืองหนาว หน้าหนาว แล้วมันเกิดคำถามตลอดเลย ทำไมไม่กินอะไรที่มันอุ่นๆร้อนๆ อยู่ท้อง มีของร้อนเหมือนกัน ไวน์ร้อน

แต่อย่างว่า บ้านนี้เมืองนี้เค้าค่อนข้างยาก ยากอย่างแรกคือคนที่บ้านนี่ล่ะ......ตุ๊กคิดจะปลูกผักขาย แกก็ไม่โอเคด้วย ปลูกแค่กินก็พอ.. เฮ้อ..ไม่เหมือนเมืองไทยบ้านเราเนาะ ใครใคร่ค้าช้างค้า ใครใคร่ค้าม้าค้า...

สมองตุ๊กก็หาแต่อะไรจะได้ตังค์เนาะ 555 งกอ่ะ
ก็ทำไงได้ เพราะรู้ว่าตัวเองหางานยาก เพราะภาษาไม่แข็งแรง ขับรถก็ไม่เป็น...งานอะไรมันก็ต้องที่บ้านนี่ล่ะ..

เห็นไฟเเล้วรู้สึกอุ่นขึ้มาบ้างค่ะ
ข้าวโพดปิ้งน่าอร่อยสุดๆเลย

เข้ามาอยากสัมผัสบรรยากาศแบบญี่ปุ่น เพราะเมืองนี้ตอนนี้หนาวมากกก ได้ผลเลยมาถึงเห็นแต่ไฟลุก แดงแฉดเลย คนก็เยอะดีช่วยกัน คนละไม้คนละมืออย่างป้าโชว่า ดูแล้วขลังดีค่ะ
หูยยย ปลาหมึกกกกกกก ย่างคลุกน้ำซอสด้วย น่าหรอย แบบนี้ต่อให้กัดจนฟันหน้าหักก็ยอม เห็นแล้วน้ำลายใหล

เจอของชอบอีกอย่างแล้ว ทำให้ทรมานคนอยากกินมั่กๆๆๆ เลยย ทาโกะยากิ โอมมมม จงมาๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ยังกะเสกของขลังเลย ป้าโซ ทำน้ำซอสราดทาโกะยากิเป็นใหมคะ สาวอยากทำดูอีกสักหน เคยทำมั่วๆนานแล้ว ใส่แต่มายองเนสราด แค่พอหายอยาก มา บล๊อคป้าโซ ทำให้ต่อมอยากทำงานอีก แล้ว นะ นะ นะคะ ป้าโซ ขอสูตรน้ำซอสทาโกะยากิหน่อย ( ตื๊อ จังเลยยัยนี่

) อิอิ

ไฟม้่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ดับไฟเร็ว... ^^


รูปข้างหน้าน่าทานมากๆครับป้าโซ
ซื้อมาฝากคุณขวัญหน่อยสิครับ 5555+
เพราะถ้าบอกว่าซื้อมาฝากผมป้าโซคงไม่ซื้อ 5555+
ส่งมาให้ผมเดี๋ยวผมลองทดสอบอาหารเสร็จแล้วจะส่งให้คุณขวัญครับ
555555+



สวัสดียามสายนะครับป้าโซ ^^

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ป้าโซ (ละเมออาราย นี่มันล่อไปครึ่งเดือนแล้วนะ)

ย้อนหลังแล้วกันค่ะ เพิ่งได้เล่นเน็ตก็สองสามวันนี้เอง

ปีใหม่ที่ ฟุกุโอกะ หนาวมากเลยนะคะ มีหิมะตกด้วย

พอดีปีใหม่ดาไปซาก้ามาค่ะ ได้เห็นหิมะตกครั้งแรก ประทับใจมาก
เลยค่ะ

ขอให้ป้าโซสุขภาพแข็งแรงนะคะ ครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ

ป้าโซคร๊าบ...

เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เม้นท์ลำดับของป้าโซ ออกเป็นหวยซะแล้ว

รางวัลที่ 281062 555

หลานชายแข่งยูโดเป็นไงบ้างคะเที่ยวนี้ หวังว่าคงมีข่าวดีนะคะ

บีบัมบับ อร่อยมากเลยค่ะเสียดายไม่มีกิมจิ ไม่งั้นก็ครบชุดเลย

เมื่อวานทำเบคอาลาสก้าที่น้องขิม กับพี่ลูกหมูสอน ทำครั้งแรกท่าทางจะสวยงาม แต่อบนานไปหน่อย เลยไหม้เกรียม เลยทำใหม่อีกรอบ แต่คราวนี้ไอศครีมด้านในเริ่มละลาย มันก็เลยกลายเป็นอาลาสก้าหัวล้านไปอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ

หะแรก สงสัยว่ามันหน้าหนาว นุ่งเตี่ยวกันแบบนี้ ไม่แข็งตายเหรอ คิดไปคิดมา เออ...เพื่อความปลอดภัย ไฟไม่ลุกมาติดเสื้อผ้าแน่ ๆ เลย

ไม่อยากจะนึกถึงตอนไม้มันไหม้เปรี๊ยะ ๆ แล้วกระเด็นกระดอนมาโดนตัวเลย

อยากกินปลาหมึกย่างขึ้นมาตะหงิด ๆ เลยป้า นึกรสชาติว่าน้ำจิ้มหวานเปรี้ยวเผ็ดแบบของไทยนะ ความจริงไม่ใช่ชิมิส์ ??

ป้าโซคับ

ตอนแรกดีใจมาก แอบคิดอยู่ในใจว่าตั้งแต่ทำบล็อกมาปีกว่า ไม่เคยได้รับการกริ๊ดมากมายขนาดนี้มาก่อน คิดว่าเราไม่มีเลขแทง (ธรรมดาไม่ค่อยซื้อ) กะจะเอามันละ ก่อนทำบล็อกใหม่ เห็นมีอยู่ 259 เลยเอามาเม้นท์เล่นๆในบล็อกตัวเอง และของน้องริน พอดีที่บ้านมีมอไซค์เบอร์ 259 ด้วย ซื้อไปไม่มาก 100 กลับ 5 อย่างละ 20

แต่เอะใจว่าน่าจะเป็น 260 เม้นท์สุดท้ายด้วย เลยเจียดเงินซื้ออีก 50 บาท ไม่ชอบ 0 นำหน้า กลับไว้ 20 กันเหนียว

555 รู้ว่าเจ๋งแบบนี้ ไม่ซื้อหรอก 20 นะ ซื้อ 2000 เลยคอยดู๊

ก็ได้นิดหน่อยนะครับ หอมปากหอมคอ คิดเป็นเงินก็ หมื่นเศษๆ พอได้ใช้ซื้อโน่นซื้อนี่ให้สมอยาก

บ้านนี้จะเปิดสำนักแล้วเหรอครับ

อรุณสวัสดิ์นะครับป้าโซ ^^

งวดหน้า เรามาทำซองขายเพื่อนบล็อกกันดีกว่า

ปะยี่ห้อ...

ป้าโซ vs โกติณ

สูตรไม่รับรองผล

5555555

^
^

แหม กะจะรวยคนเดียว เอ้ยสองคน

ขอน้องริน นับเงินรวยด้วยนะเคอะ อิอิ

เห็นมีไฟ ๆ กันอยู่มิน่าเล่า

ไฟยังแรงก็งี้

สวัสดีค่ะป้าโช ....

งานประเภทนี้ล่ะค่ะ เป็นที่โปรดยิ่งนัก
เพราะจัดขึ้นกันที ก็ต้องแน่นอนว่ามาพร้อม
กับอาหารการกินน่าอร่อยทั้งนั้นเลยค่ะ
เรียกว่า "งานวัด" "งานบุญ" ไม่ว่าจะที่ไหน
งานไหน งานนั้น เป็นได้จอดกับอาหาร
อร่อยๆ เสมอๆ น ะค่ะ

ได้ความรู้ดีจังเลยค่ะ ป้าโซ

เคยได้เห็นได้ยินมาก่อน แต่ไม่ค่อยรู้เหตุผลค่ะ

ชอบงานแบบนี้ค่ะ เหมือนงานวัดบ้านเรานะคะ

ที่สำคัญ.....มีของให้เลือกทานเยอะเลย อิอิ สนุกตรงเข้าคิวแย่งกันซื้อนี่แหละค่ะ

โอ้โหป้า งานระดับชาติ ไฟลุกท่วมท้นแบบนี้ ต้องสิบอกไห่เลยนะ ฮ่าๆๆๆ ชอบๆๆ

ของดีมีก็ต้องโชว์อ่ะเนาะ พลาดได้ไง ดีจังได้เปิดหูเปิดตาดูที่บล็อกนี้ แบบว่าเคยกรี๊ดญี่ปุ่นอย่างแสนสาหัสมาก่อนอ่ะจ้า อิอิ

เอาไปฝากเกือบทุกบ้านเเล้วนะชามนี้ ไม่ฝากบ้านนี้เด๋วมีโกรธ ต้องไม่ลืม เอ๊านี่ ซดกันหนาวซักคำสองคำนะจ๊ะ จุ๊บๆๆ

คนอื่นอาจเข้ามาดูอาหารการกิน แต่ลูกหมูเข้ามาดูง่ามแก่ ง่ามหนุ่มอีกรอบ ให้ความร้อนกระตุ้นหัวใจ ยามอากาศหนาวเหน็บเสียหน่อย หุ..หุ หัวเราะแบบมีเล่ห์เหลี่ยม


หิมะตกเป็นอย่างไรบ้างเล่นกับตัวเล็กเพลินเลยซิ เออนี่ป้ากะจะทำงานอีกเหรอปล่าวเนี่ยะ อย่าทำเลยเนอะ จะได้เป็นเพื่อนกันม่ายงั้นรู้สึกตัวเองเหงาๆ น่ะ

ปู่น่ารักเนอะ ขับรถไปไหนมาไหน ให้ศรีสะใภ้นั่ง หนาวๆ อย่างนี้ทำซุปให้ปู่กินดีกว่าเนอะ

คิดถึงคุณนายแม่ เมื่อไรคุณนายแม่จะมาป่วนอิมมิเกรชั่น ที่โน่นอีกล่ะ ชอบลีลาลูกล่อลูกชนจังเลย อิ..อิ..ไปไหนๆ ก็เอาตัวรอดได้เนอะ ถึงภาษาไม่เก่ง ปัญญามีซะอย่าง

พูดก็พูดเถอะ ลูกหมูก็ยังคิดถึงแม่ตัวเองอยู่ไม่หาย อยากให้แม่มาเที่ยวบ้่าง แต่แม่กลัวการนั่งเึครื่องบิน เคยจัดทัวร์ในครอบครัวให้ หนุ่ม-สาว ทัวร์จัดให้เป็นนั่งรถไฟขาไป กลับด้วยเึครื่องบิน เพราะแม่อยากนั่ง ทำมาทำไป คนอยากนั่งกลัว เพราะบอกว่าอาจหัวใจตายได้ จนแล้วจนรอด แม่เลยไม่เคยขี่เครื่องบิน ก็คงหนนี่ล่ะที่ลูกหมูเอาเสื้อผ้าแม่กลับมาด้วย แม่ได้เดินทางไกลแล้ว

ไปล่ะ คิดถึงคุณนายแม่ เลยมาลงที่แม่ตัวเองซะ

ขอบคุณนะตะเอง ที่ไปขุดสูตรมาให้ แหมชื่อมันจำยากน่ะ ก็เลยไม่รู้จริงๆ ว่าอันไหนเป็นอันไหน ลูกหมูก็งกเห็นอะไรก็อยากกิน อยากทำไปหมด

อรุณสวัสดิ์นะครับป้าโซ ^^

今晩は ป้าโซ

หวัดดีจ้าป้าโซ
คิดว่าลืมเค้าซะแว้ววววว คิดถึงป้าโซเช่นกันจ้า ไม่ได้ทิ้งบล็คแกงหรอกค่ะ เพียงแต่วัตถุดิบหมด อิ อิ ยังไม่ได้ไปไหนเลย ไว้ไปทริปนี้รับรองจะเก็บรูปมาเยอะๆเชียวแหละ ส่วนเฟสน่ะเปิดกะไอโฟนตลอดเวลา เลยเข้าไปบ่อยๆ แม้แต่ตอนเข้าห้องน้ำ อิ อิ
พี่ลูกหมูชวนไปเที่ยวอ่ะค่ะ อยากไปอยู่แต่ขอวีซ่าเมกานี่ไม่หมูอย่างชื่อคนชวนเลย 555+ เลยขอไปกะทัวร์ทริปนี้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาวางแผนระยะยาวอีกทีค่ะ
ป้าโซรู้ใจกันจริงๆเลย ว่ายังโยนทิ้งไปไม่หลุดซะทีเดียว ใครคนนั้นยังแว้บๆมาหลอกหลอนอยู่เป็นช่วงๆ เหงาๆก็ดันไปคิดถึงอยู่ เบื่อตัวเองเหมือนกัน แต่ได้ยินป้าโซพูดแบบนี้คงต้องสะบัดแรงๆให้หลุดซะแร้วววว
ขอบคุณนะคะที่ยังห่วงใยกัน
เพื่อนต่างแดนที่แสนรู้ใจ

โห ป้าโซอ่ะ ใช้ปากฉีก เอาขาหน้ายัน นั่นมาน้องสาวตุ๊กแล้ว...555
ตุ๊กจะบอกว่า ทำครัวเมืองนี้ ง่าย แต่นาน พ่อครัวแม่ครัว ต้องสำเร็จอรหันต์ด้านใจเย็น ทำอะไรก็ต้องรอ รอเวลา ที่สำคัญเปลืองไฟขนาดเจ้า...
ครัวบ้านเรา ฟาดกะทะตะหลิว แป๊บเดียวได้กินละ...

ป้าโซจะลดน้ำหนักหรอ...นี่เลย กินน้ำพริกผักต้ม รับรอง ลดชัวร์..ส่วนตุ๊กที่ไม่อ้วน เพราะกินอาหารฝรั่งทีไร รุ่งขึ้น ต้มน้ำปลาร้าทันที...สลายไขมันดีนักแล..555

ขอบคุณสำหรับกระต่ายน้อยที่มาจากแดนไกลนะคะ ช่วงนี้เปิดร้านเลยไม่ค่อยได้มาทักทายบ่อยๆ แต่คิดถึงอยู่เสมอนะคะ

อีป้าถ่ายรูปอาการได้แบบว่า แจ่มแจ๋วดีจริงๆ

โดยเฉพาะรูปที่มีควันลอยๆ พุ่งเป็นไอ ทำให้น่ากินมากขึ้นไปอีก



เทศกาลดีๆแบบนี้ น่าไปเที่ยวเนาะ ป้าออกตังค์ให้หน่อยจิ อิอิ

เง้อพิมพ์ผิด

รูปอาหาร ไม่ใช่อาการ เน้อ

หวัดดีค่ะป้าโซ
อาหารอิตาเลี่ยนเน้นแป้งๆ ชีสๆ เยอะค่ะ
ทานแล้วอิ่มจริงๆ อยู่ที่นี่ต้องระวังมาก
เผลอไม่ได้ เดี๋ยวไขมันมาเยือนค่ะ อิอิอิ

ป้าโซเล่นทำเอาขำก๊ากกับคอมเม้นท์
"เหวี่ยง" ... และก็ "แหครอบ" ฮาๆ
แต่ว่าได้ผลนะค่ะที่ว่าถ้าคนในครอบครัว
เหวี่ยงแล้วอารมณ์จะพุ่งกัน เพราะฉะนั้น
รักษาตัวเองและสมาชิกในบ้านด้วยการ
ไปเหวี่ยงแบบเงียบๆ จะปลอดภัยกว่ากันเยอะ
อีกอย่างเชื่อว่า ลูกชายของป้าโซก็คงไม่กล้า
เหวี่ยงล่ะค่ะ เพราะผลของแห มันยาวไกลค่ะ

อร๊าย ไม่เชื่อๆ ตำส้มตำไม่หร่อยเหรอ ไมอ่ะ ต้องพิสูตรชิมก่อนค่อยตัดสิน

ที่ญี่ปุ่นหาอุปกรณ์ง่ายมั๊ยค่ะป้าโซ ทางแอ๋นอยู่จะง่ายเพราะคนเอเชียอยู่เยอะมาก ร้านมีเพียบค่ะ

เพื่อนๆอยู่นี่ก็ใกล้กันและรู้จักกันมาตั้งกะอยู่เมืองไทย ง่ายๆกันเอง เฮไหนเฮนั่น หน้าเดิมๆ อิอิ แต่ว่านานๆจะเจอกันทีค่ะ ต่างคนต่างมีภาระ ลูกหลาน ทำงานด้วย พอเจอกันก็เต็มที่ๆโดยเฉพาะเรื่องอาหาร อิอิ แบบนี้เพื่อนๆต่างแดนที่ไหนก็คงเหมือนกันเนาะป้าโซเนาะ


วันนี้เป็นไงบ้าง สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพเด้อ

ป้าโซอ่ะก็ แอบแซวน้องลูกหมูข้ามบ้่านเค้าตามไปจิกเรียบร้อยล่ะ

อืม..จริงๆ ด้วยป้า คนมันชอบทำ ทุกครั้งเวลาที่แขกจะมาบ้านเค้าก็จะเสนอว่าจะให้ทำอะไรมาแจม แรกๆ เราก็บอกเค้า แต่ส่วนใหญ่เค้าจะนำมาไม่เหมือนกับที่เราบอกก็เลยเซ็ง จัดเองดีกว่า และก็แบบชอบจัดจานประดิดประดอย แต่แบบเร็วๆ นะ ไม่ล่าช้่า

ชอบว่ามันท้าทาย ต้องคิดว่าจะทำอะไรตามอาหารที่มีใีนตู้เย็น และต้องจัดการทำเวลาว่าทำอะไรก่อนหลัง มันเหมือนได้ทำงานอีกครั้งน่ะ คอนเซ็ปเหมือนกันต่างจากเอกสารมาเป็นกับข้าวแืทน

สามีก็ช่างสรรจ้ะเมื่อวานบอกว่า ถ้าทำพิซซ่าให้ได้อาทิตย์ละวันล่ะเริดเชียว ไม่รู้จะเอาใจอย่างไรดี เพราะบ่นว่าไม่อยากกินชีส แต่ขอพิซซ่าอีกแล้ว


เดือนเมษา ก็จะได้ลดหุ่นหรือจ๊ะ ก็ดีนะ เพราะป้าจะได้มีวัตถุดิบมาเล่าให้ฟังอีกบ่อยๆ ถ้าลงเราได้ออกจากบ้านก็เห็นอะไรเยอะแยะไปหมด ลูกหมูก็อยากเล่าไปหมด แต่ขึ้เกียจพิมพ์ แต่ทีโม้ยาวๆ ล่ะทำได้เนอะ

น้องๆ ที่เห็นๆ ก็กันเองทั้งนั้น จากบ้านป้าซะส่วนใหญ่ ต้องให้เึีครดิตป้าน่ะเนี่ยะ ที่ทำให้เราเจอกันเป็นเพื่อนต่อกัน วันไหนไม่ได้คุยมัน เหง๊า..เหงา เนอะ

ถ้านับมานับไปก็มีไม่กี่คนหรอกจ้ะ ไม่เหมือนบ้านป้า แขกเยอะ ลูกหมูมีแต่ขาประจำจ๊ะ ทักกันวันละหลายรอบเลยเหมือนเยอะ อิ..อิ..

ย้ายมาใกล้ๆ เลยนะ วิศวะอย่างลุง หางานง่ายจะตาย (แต่ทำไมกำนันหางานไม่ได้เลยฟ่ะ) อ๋อ..เพราะกำนันแกยูนิคค่ะ แกรู้เรื่องทุกอย่างดีหมด คนอื่นเลยทำไม่ถูก แกเลยต้องทำงานคนเดียวโดยมีลูกน้องได้แค่เพียง 1 คนเท่านั้น เอ้า..ทำมาืทำไปนินทาเจ้านา่ยที่เึคารพอีกแหล่ะ จนป่านนี้เค้ายังไม่อนุมัติให้ลาออกเสียที

น่าเที่ยวค่ะ ได้บรรยากาศเชียว

สวัสดีค่ะ

เชิญมาร่วม comment ไขปริศนาในตัวคุณ

ได้ที่ blog นี่ ค่ะ

ขอบคุณที่ร่วมสนุกกันนะค่ะ

สวัสดีครับ คุณป้าโซ ของกินในงานน่าทานดีนะครับ

สวัสดียามสายนะครับป้าโซ...
ขออภัยล่วงหน้าครับ 5555555555+

อะ.......

ไม่มีขาดครึ่งนะครับ

ไม่กล้าขนาดนั้น แค่ให้เจอน้องหมาแล้วพ่ายยับ ก็ดูโหดร้ายแล้ว ไม่กล้าให้ถึงขนาดขาดครึ่งหรอกครับ

สวัสดีครับป้าโซ

ผมรู้ว่าป้าโซไม่ชอบแนวนี้ ฮือ ๆ งั้นบล็อกต่อไป ผมจะเขียนเรื่อง "หอย" ไม่เชื่อคอยดูสิ

เรื่อง "หอย" จริงๆนะ มิได้โม้

แต่ต้องรอกลับจากสงขลาก่อนนะ

ป้าโซคะขวัญมารายงานตัว
พร้อมเขียนจดหมายรักด้วย
เมื่อเช้านี้..ขวัญจับมือป้าโซไว้
แน่นเลย

คิดถึงนะคะ

ป้าโซสบายดีเหรอเปล่าจ๊า วันนี้เค้าขึ้นบล็อคใหม่แล้วนา นาน ๆ ทำที เพราะตัวขี้เกียจเกาะเต็มหลังเลย เอาเมนูไก่คิวบามาฝาก รสก็แซ่ป ๆ ดีค่ะ แก้เบื่ออาหารได้ และรับรองว่าญี่ปุ่นมีเครื่องปรุงทำจ้า ไปก่อนนะคะ บ้านป้าโซหิมะละลายยังคะ รักษาสุขภาพให้ดีนะจ๊ะ

เข้ามาเที่ยวบ้านป้าโซก่อนนอนค่ะ

ตื่นตาตื่นใจดีค่ะ หายง่วงไปเลย

ปลาหมึกทำน้ำลายไหล ข้าวโพดก็น่าแทะ

ฝันดีนะคะ

โอะนิโยะ (Oniyo) .. เทศกาลไฟประจำตำบลไดเซ็นจิ

ดูอลังการดีนะค่า ที่สำคัญ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลยค่า

มาส่งความคิดถึงจ้า

รายงานตัวก่อนถูกตีจ้า
ขวัญคงไม่ต้องตอบแล้ว
เพราะมีคนตอบให้เสร็จสรรพ
แล้วยัง...รายงานด้วยว่าป้าโซมาส่งเข้านอน
ดีใจจริงวิ้วววววววววว

ไม่ดึกเกินไปใช่มั้ยคะ..อิอิ
วันนี้ฟ้าใสเลยค่ะ
ดีขึ้นมาก แต่รับประกันได้เลยค่ะว่า
"รูทีน" คือสิ่งที่ขวัญ"อยาก"ทำ
มิได้"ต้อง"ทำแต่ประการใด
ร้ากกกกกกกกกก
ป้าโซมากขึ้นทุกวัน...

ว่าจะเม้นท์อะไรลืมเลย มัวแต่อ่านข้างบน 555+
ร้ากกกกกกกกกกก
คนข้างบนเช่นกันครับ อิอิ



อรุณสวัสดิ์นะครับป้าโซ ^^

ยินดีที่ได้รู้จักคร่า

ชื่อรุ้งคร่า

เทศกาลน่าเที่ยวจริงๆเลยคะ

หุหุ

เห็นไฟลุกโชนขนาดนี้แล้วดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ครับ แต่พอมาเห็นตอนช้อนปลาช้อนของเล่นค่อยเย็นลงมาหน่อย ยิ่งตอนเห็นหมึกย่างข้าวโพดปิ้งล่ะน้ำลายไหลเรยยย


ปล.อยากฟังป้าโซแหล่เพลงยอยศพระลอจังเลยครับ มีคลิปให้ดูเปล่าครับ

ป้าโซก็...ใครจะกล้าว่าป้าโซเป็นสิ่งชั่วร้ายเล่า ฮ่า ๆ ๆ เวลาเห็นยะไตแล้วคิดถึงงานฤดูหนาวที่บ้าน ขนมถังแตก ขนมจีนน้ำยา ผัดไทย งี๊ แต่ยาไตไทยแลนด์น่ะถู๊กถูก...เจอยะไตญี่ปุ่นเข้าไปแพงอ่า...สุดท้ายทำใจไม่ได้ไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง...ข้อยยังใหม่ทำใจบ่ค่อยได้จ้า...คิดถึงป้าโซเน้อ...

โห้ป้าโซ เวลาผมแวะเข้ามาไม่ค่อย อัพบล๊อกเลย

มาดูอีกที อัพติด ๆ กันเลย อ่านจนตาเหล่. ไม่เป็น
ไร ยอมอ่าน เพราะสนุกดี แต่ไฟลุกแบบนั้นไม่กลัว
ไฟใหม้เหรอ