เขาเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่ได้ละสายตาจากเธอเลย ฉันเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับเขา ไม่ใช่บางอย่างที่ควรจะเล่าให้ฉันฟังในเมื่อมีบางสิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นมาก

Bella ไม่ได้เพิกเฉยเหมือนเขา มันดูเหมือนข่าวร้ายสำหรับเธอด้วยซ้ำ

“ทำไมกันล่ะ” เธอถอนหายใจ

ฉันไม่ต้องการที่จะเล่าเรื่องนิยายน้ำเน่าทั้งหมด ฉันเลยบอกเธอแต่เพียงแต่ว่า “เธอต้องการจับตาดู Seth ไว้น่ะ”

“แต่ Leah เกลียดพวกเรามากนะ” เธอกระซิบบอกฉัน

พวกเราเหรอ เยี่ยม ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นว่าเธอกลัวก็ตาม

“Leah จะไม่กวนใครหรอก” ยกเว้นฉัน “เธออยู่ในกลุ่มของฉันแล้ว” ฉันอดหวาดกลัวกับคำพูดนั้นไม่ได้ “ดังนั้นเธอจึงต้องทำตามคำสั่งของฉัน”

Bella ไม่ได้เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด

“เธอกลัว Leah แต่เธอกลับเข้าได้ดีกับยัยผมบลอนท์จอมไซโคนั่นเหรอ”

มีเสียง หึ ของใครสักคนดังออกมาจากชั้นสอง เยี่ยม เธอได้ยินฉันด้วย

Bella คร่ำครวญใส่ฉัน “อย่าสิ Rose เป็นคนที่เข้าใจฉันนะ”

“ใช่สิ” ฉันเริ่มโวยวาย “ยัยนั่นเข้าใจว่าเธอกำลังจะตายและเธอไม่แคร์มันด้วยซ้ำ ตราบใดที่เธอได้ไอ้สัตว์ประหลาดตัวนั้นไปเลี้ยงน่ะ”

“อย่าทำตัวงี่เง่าน่ะ Jacob” เธอเอ่ยเสียงเบาราวกับกระซิบ

เธอดูอ่อนแอเกินกว่าที่จะโวยวายใส่ฉันได้ ฉันพยายามยิ้มให้เธอ "เธอพูดเหมือนกับว่ามันเป็นไปได้อย่างนั้นล่ะ"

Bella พยายามไม่ยิ้มตอบกลับมาให้ฉัน แต่ท้ายที่สุดเธอก็ไม่อาจฝืนทนได้ เธอแอบยิ้มที่มุมปากเล็กๆ

และแล้ว Carlisle กับยัยจอมไซโคนั่นก็มาถึง Carlisle ถือถ้วยสีขาวไว้ในมือ พร้อมกับหลอด

โอ้ ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว Edward ไม่ได้อยากให้ Bella คิดว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร เธอไม่อาจจะเห็นได้เลยว่าอะไรอยู่ในถ้วยใบนั้น แต่ฉันก็ยังคงได้กลิ่นมัน

Carlisle รั้งรอ มือของเขาจับถ้วยไว้ครึ่งหนึ่ง Bella มองมาที่ถ้วยอย่างหวาดกลัว

"เราจะลองวิธีอื่นก็ได้นะ" Carlisle เอ่ยเสียงเบา

"ไม่" Bella กระซิบบอก "ไม่ ลองดูนี่ก่อนค่ะ เราไม่มีเวลาแล้ว"

ในตอนแรก ฉันคิดว่าเธอกำลังจะบอกใบ้อะไรเราสักอย่าง ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องตัวเอง แต่แล้วมือของเธอก็เอื้อมไปลูบท้องเบาๆ

Bella เอื้อมมือไปหยิบถ้วยมา มือของเธอสั่น และฉันยังได้ยินเสียงนั้นจากภายในร่างกายของเธอ เธอพยายามพยุงตัวเองขึ้นด้วยศอกข้างหนึ่งแต่เธอก็แทบจะยกหัวไม่ขึ้น ฉันรู้สึกร้อนวูบที่กระดูกสันหลังตัวเองเมื่อเห็นว่าสภาพของเธอย่ำแย่ขนาดไหน

Rosalie พยุง Bella ขึ้นมา และจับศีรษะเธอไว้ ราวกับว่าเธอเป็นเด็กแรกเกิด ยัยผมบลอนท์นั้นห่วงก็แต่ทารกในครรภ์เท่านั้น

"ขอบคุณจ้ะ" Bella กระซิบบอก สายตาของเธอมองกวาดโดยรอบ และยังคงมีสติอยู่บ้าง

"อย่าไปสนใจพวกเขาเลย" Rosalie พึมพำ

มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนยิ่งนัก ฉันควรจะไปซะเมื่อ Bella เสนอให้ฉันจากไป ฉันไม่สมควรจะอยู่ที่นี่ เพื่อมาเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ ฉันกำลังคิดจะปลีกตัวออกไป แต่แล้วก็คิดได้ว่านั่นจะยิ่งทำให้ Bella รุ้สึกแย่ขึ้นไปอีก เธออาจจะคิดว่ามันน่าขยะแขยงเกินกว่าที่ฉันจะทนอยู่ได้ ซึ่งก็เกือบจะจริงแล้ว

ในขณะที่ฉันยังคงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรนั้น Bella ก็ค่อยๆประคองแก้วไว้ และจับหลอดขึ้นมา

"Bella ที่รัก เราน่าจะหาทางที่ง่ายกว่านี้นะ" Edward เอ่ยบอกเธอ ในขณะที่เขาช่วยพยุงถ้วยใบนั้นไว้

"บีบจมูกเธอก็ได้นะ" Rosalie เสนอ เธอมองไปที่มือของ Edward ราวกับว่าต้องการจะสลัดมันออก ฉันหวังว่าเธอจะทำอย่างนั้น ฉันพนันได้เลยว่า Edward คงจะไม่ปล่อยให้ยัยนั่นลอยนวลแน่ ฉันอยากเห็นยัยนั่นเสียแขนไปสักข้างนัก

"ไม่ มันก็แค่นี้เอง" Bella สูดลมหายใจเข้าลึก "กลิ่นมันใช้ได้เลยนะ"

ฉันกล้ำกลืนความรู้สึกของตัวเองลงไป พยายามเก็บสีหน้าที่ขยะแขยงสิ่งนี้ของตัวเองเอาไว้

"นั่นเป็นเรื่องที่ดีจ้ะ" Rosalie พยายามกระตุ้นให้ Bella อยากรู้อยากเห็น "นั่นหมายความว่าเรากำลังเดินมาถูกทางแล้ว ลองดูสิ"

Bella เอื้อมไปกัดหลอด และดูดมันขึ้นมา ในขณะที่เธอปิดตา จมูกของเธอย่นไปหมด

ฉันได้กลิ่นเลือดไหลขึ้นจากถ้วยในขณะที่มือของเธอสั่น เธอดูดมันไปอีกสักครู่แล้วก็คร่ำครวญอย่างเงียบๆ ในขณะที่เธอปิดตาอยู่

Edward และฉันก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน เขาแตะไปที่หน้าของเธอ ฉันรีบเก็บมือตัวเองไว้ด้านหลัง

"Bella ที่รัก"

TBC