เธอคิดว่าฉันจะทำตามในสิ่งที่เธอพูดอย่างนั้นเหรอ

แน่สิ แล้วเธอก็ตะเบ็งเสียงใส่ฉัน แต่ก็ช่างเถอะ ฉันไม่แคร์อะไรทั้งนั้น

ฉันจะไปตรวจตรารอบๆดูซะหน่อยนะ Jake ฉันไม่รู้สึกเหนื่อยเลย Seth ดีใจมากที่ฉันไม่ได้บังคับให้เขากลับบ้าน

ได้สิ ฉันจะเข้าไปดูพวก Cullens เหมือนกัน

Seth กำลังจะเริ่มออกวิ่ง Leah มองดูเขาแล้วยืนครุ่นคิด

บางทีก็อาจจะได้สักรอบสองรอบก่อนที่ฉันจะปะทะกับเธอ ....​เฮ้ Seth อยากเห็นมั้ยว่าฉันน๊อครอบเธอได้กี่รอบ

ไม่!!

Seth คำรามเสียงต่ำๆ ในขณะที่ Leah ตามเขาไป

ฉันคำรามอย่างไร้ประโยชน์ เพื่อเตือนให้ทั้งสองอยู่ในความสงบ

Leah พยายามทำทุกอย่างเพื่อตนเองเท่านั้น เธอพยายามวิ่งด้วยความเร็วต่ำที่สุด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่รู้สึกถึงอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเธอ ฉันกำลังคิดว่าเขาทั้งคู่กำลังคิดอะไรอยู่ แต่มันไม่ได้ผลเลย เพราะมีความคิดของเธอเต็มไปหมด ถ้ามันจะต้องเป็น "เราทั้งสามคน" จริงๆ มันก็ยากเหลือเกินที่จะคิดถึงใครสักคนที่ฉันไม่ต้องการจะแลกเธอมาแทนที่

Paul เหรอ เธอเสนอ

ก็อาจจะนะ ฉันตอบ

เธอหัวเราะกับตัวเอง

งั้นนั่นจะเป็นเป้าหมายของฉันล่ะกัน ....​การทำตัวให้น่ารำคาญน้อยกว่า Paul 

ดี พยายามเข้านะ

ฉันเปลียนกลับเป็นร่างมนุษย์ เมื่ออยู่ห่างจากสนามหญ้าหน้าบ้านเพียงไม่กี่หลา ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่นานนัก ไม่ได้วางแผนว่าจะมี Leah อยู่ในหัวของฉันด้วย

ประตูเปิดก่่อนที่ฉันจะเดินก้าวเข้าไป แล้วฉันก็ต้องแปลกใจเมื่อได้เห็น Carlisle แทนที่จะเป็น Edward อยู่ด้านนอกเพื่อจะรอพบฉัน หน้าของเขาดูเหนื่อยและอ้อนล้าเต็มที หัวใจของฉันหยุดนิ่งไป ฉันพูดอะไรไม่ออก

"เธอโอเคมั้ย Jacob" Carlisle ถาม

"เกิดอะไรขึ้นกับ Bella เหรอ"

"เธอ .....​ก็เหมือนเมื่อคืนแหล่ะ นี่ฉันทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเหรอ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ Edward บอกว่าเธอจะมาในสภาพของมนุษย์ และฉันก็มาที่นี่เพื่อต้อนรับเธอเมื่อเขาไม่สามารถที่จะละสายตาจากเธอได้ เมื่อเธอตื่น"

และ Edward ก็ไม่่ต้องการที่จะสูญเสียเวลาแม้แต่วินาเดียวที่จะได้อยู่กับเธอ เพราะเขาเหลือเวลาอยู่อีกไม่มากแล้ว Carlisle ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เขาก็รู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร

มันเป็นเวลาสักครู่ตั้งแต่ฉันได้นอนหลับไป ก่อนที่ฉันจะออกไปตรวจตราครั้งสุดท้าย ฉันรู้สึกได้ถึงสิ่งนั้นชัดเจนมากขึ้น ฉันก้าวไปข้างหน้าและนั่งลงบนโซฟา

พยายามเคลื่อนไหวให้เงียบที่สุดอย่างที่แวมไพร์ทำ Carlisle นั่งอยู่ระดับเดียวกับฉัน แต่บนโซฟาที่ถัดออกมา

"ฉันไม่มีโอกาสได้ขอบคุณเธอเมื่อคืน Jacob เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกซาบซึ้งในความมีน้ำใจของเธอมากมายขนาดไหน ฉันรู้ดีว่าเป้าหมายของเธอคือการปกป้อง Bella แต่ฉันก็ติดหนี้นายที่เธอช่วยดูแลความปลอดภัยครอบครัวของฉันด้วยเช่นกัน Edward บอกเธอว่าเธอควรจะต้องทำอะไร...."

"อย่าไปพูดถึงมันเลยฮะ" ฉันพึมพำ

"ถ้านายต้องการ"

เรานั่งท่ามกลางความเงียบ แต่ก็ยังได้ยินเสียงพูดคุยกันเบาๆ ของ Emmett Alice และ Jasper

ส่วน Rosalie กับ Edward อยู่ใกล้ๆเธอ แต่ฉันไม่อาจบอกได้เลยว่าสิ่งนั้น....คืออะไร แต่ฉันสัมผัสได้ถึงความแตกต่างที่เปลี่ยนแปลงไป ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเธอ มันดูผิดปกติ

 มันเหมือนกับว่าโชคชะตาของฉัน ทำให้ฉันต้องทำทุกสิ่งที่ฉันเคยสาบานว่าฉันจะไม่ทำ ในตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้ และแล้วฉันก็อยู่ที่นี่ เพื่อเฝ้ารอ .......​รอเพื่อจะได้เห็นว่าเธอกำลังจะตาย

ฉันไม่ได้ต้องการจะฟังมันอีกต่อไปแล้ว

"เธอเป็นครอบครัวของคุณรึเปล่า" ฉันถาม Carlisle ฉันไม่ได้สังเกตมาก่อนเมื่อเขาพูดว่า ฉันจะช่วย "ครอบครัวของเขาทั้งหมด" ด้วยเหมือนกัน

"แน่นอนสิ Bella เหมือนลูกสาวของฉัน ลูกสาวที่ฉันรัก"

"แต่คุณกำลังจะปล่อยให้เธอตาย"

เขาเงียบไป จนกระทั่งฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง หน้าของเขาดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน ฉันรู้ได้เลยว่าเขารู้สึกอย่างไร

"ฉันเดาได้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่" ในที่สุดเขาก็เอ่ยออกมา "แต่ฉันไม่อาจจะมองข้ามความตั้งใจของเธอไปได้ มันไม่ถูกต้องที่จะตัดสินใจแทนเธอ ... ไม่ถูกต้องที่จะบังคับเธอ"

ฉันต้องการที่จะโกรธเขา แต่เขากลับทำให้มันยากเกินกว่าที่ฉันคิดไว้ ราวกับว่าเขาโยนคำพูดเหล่านั้นกลับมาใส่ฉัน พวกเขาอาจจะเคยถูกมาเสมอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่ตอนที่ Bella กำลังจะตาย ฉันจำได้ดีว่ามันรู้สึกอย่างไรเมื่อฉันต้องคุกเข่าลงอย่างหมดทางสู้ต่อหน้า Sam มันเหมือนกับว่าเราไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วแต่ถ้าเป็นเรื่องที่เราต้องไปเกี่ยวข้องกับการฆ่าใครสักคนที่เรารัก มันก็ไม่เหมือนกันเช่นกัน Sam ทำผิด และ Bella รักในสิ่งที่เธอไม่สมควรจะรัก 

"คุณคิดว่ามันพอมีความเป็นไปได้ที่เธอจะทำสำเร็จมั้ย ฉันหมายถึง ในฐานะแวมไพร์น่ะ เธอเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับ Esme"

"ฉันบอกได้แค่ว่า มันก็ยังจะพอมีโอกาสอยู่บ้างตอนนี้" เขาตอบด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา "ฉันเคยเห็นพิษของแวมไพร์ได้ผลอย่างน่าอัศจรรย์ราวกับปาฏิหาริย์มาแล้ว แต่มันก็มีเงื่อนไขบางอย่างที่พิษของเราไม่สามารถที่จะเอาชนะได้ หัวใจของเธอทำงานหนักมากตอนนี้และถ้าหัวใจล้มเหลว ฉันก็คงไม่สามารถทำอะไรได้อีก" 

เสียงหัวใจของ Bella เต้นแรง ยิ่งตอกย้ำถึงคำพูดนั้นของเขา

บางทีโลกใบนี้อาจจะเริ่มหมุนกลับแล้วก็ได้ อาจจะเป็นการอธิบายได้ว่าทำไมทุกอย่างราวกับจะตรงกันข้ามกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ฉันจะมีความหวังได้อย่างไรเมื่อสิ่งที่ฉันเห็น และได้พบเจออยู่ตอนนี้ เหมือนกับเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดอยู่แล้ว

"ไอ้นั่นกำลังทำอะไรเธอ" ฉันกระซิบ "เธอดูแย่กว่าเมื่อคืนมาก ฉันเห็นสายระโยงระยางเต็มไปหมด จากหน้าต่างนั่น"

265 

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2552 22:42:07 น.		37 comments
Counter : 796 Pageviews.
Share Tweet