|
ขยะ คิด...คิด...
เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว นึกอยากเปลี่ยน ตู้ โต๊ะ ที่ใช้งานมาร่วม 10ปี ไม่ ยังไม่พังหรอก ยังใช้งานได้ดีอยู่ เพียงแค่นึกเบื่อ อยากมีของใหม่ในชีวิตบ้าง จะให้คนขนไปทิ้งเฉยๆก็เสียดาย เคยได้ยินว่า มูลนิธิสวนแก้ว ของ พระพยอมกัลยาโณ รับบริจาคขยะทุกชนิด มีบริการมาขนถึงที่ด้วย ลองติดต่อไป เพราะไม่แน่ใจว่า อยู่ต่างจังหวัด จะมารับได้มั้ย เจ้าหน้าที่บอกว่ามาขนได้ แต่ขอมีของมากๆหน่อย ไม่งั้นเสียดายค่าน้ำมัน (จริงๆเสียดายเวลาของจิตอาสาที่ขับรถมารับของด้วย) จึงกลับมาคิดใหม่ ถ้างั้น เคลียร์ห้องเลยแล้วกัน ลองจดๆรายการของออกมา ติดต่อไปที่มูลนิธิอีกครั้ง แจ้งรายการสิ่งของไป เจ้หน้าที่ฟังรายการแล้วก็บอกว่า จะติดต่อรถให้
ตอนแรกที่แจ้งไป มี ตู้วางทีวี โต๊ะคอมพิวเตอร์ ที่นอน3ฟุตครั่ง CPu เครื่องเสียง เสื้อผ้า หนังสือ
นัดวันกันเรียบร้อย ก็เริ่มรื้อของแพคลงกล่อง กะว่า 5-6 ลังน่าจะพอ
ห้องนอนเล็กๆของสาวโสด ไม่น่ามีอะไรมากมาย
แต่พอรื้อเข้าจริงๆ คุณพระ นี่ห้องฉันเป็นแดนมหัศจรรย์หรือไง เอาออกมาเท่าไหร่ก็ไม่หมด
นอกจากเสื้อผ้าที่ไม่รู้ว่า เก็บอยู่ในตู้เล็กๆแค่นั้นได้อย่างไรมากมายขนาดนั้น เฉพาะเสื้อผ้าอย่างเดียว 3-4 ลัง แล้วยังมี กระเป๋า รองเท้า ที่บ้างก็ใช้ครั้งเดียว บ้างก็ไม่เคยได้ใช้ ส่งลงลังไปได้อีก 1 ลัง แล้วก็ยังมีข้าวของหลายอย่าง ที่เก็บไว้ "เผื่อใช้" แล้วไม่เคยได้ใช้ หลายชิ้นยังอยู่ในสภาพดีมาก ไม่รู้ว่าควรดีใจที่เราเก็บรักษาดี หรือ จะตกใจว่า เก็บมา20-30ปีแล้วยังไม่มีร่องรอยบุบสลายเลย นี่ถ้าเอาไปทิ้งเป็นขยะ มันจะใช้เวลากี่ปีแสง จัึงจะสลายหายไปหมด
แล้วยังมีของที่เป็นอันตรายถ้ากำจัดไม่ถูกวิธิ เช่น โทรศัพท์มือถือ ถ่านไฟฉาย
ของจุกจิกเล็กๆน้อยๆที่ร้านขายของเก่า ไม่รับซื้อ เพราะมันเอาไปขายเข้าโรงงานไม่ได้
ตามที่อ่านมา มูลนิธิสวนแก้วมีวิธีจัดการให้ทุกอย่างไม่เป็นขยะ จึงอยากให้เขามารับไป อย่างน้อย ก็ลดภาระให้โลกได้บ้าง แม้น้อยนิดก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา มีการเลิกแจกถุงหิ้วในร้านสะดวกซื้อ และ โมเดิร์นเทรด เกิดกระแสการนำสิ่งต่างๆไปใส่ของแทนถุงหิ้ว บางอันก็ดูดี บางอันก็ไม่แน่ใจว่า คนเอาไปเขาประชดหรือเปล่า
แต่ที่แน่ๆ งานนี้ ถุงผ้า เป็นพระเอก ถุงหิ้วที่ทำจากพลาสติก กลายเป็นตัวร้ายถูกถีบตกเวที ทั้งที่ มีอยู่เต็มบ้าน และก็มีกันทุกบ้านนั่นแหละ
จริงๆได้เห็น ได้ยิน การรณรงค์ให้ใช้ถุงผ้ามานานแล้ว ฟังทีไรก็หงุดหงิดทุกที ตัวฉ้ันเอง ไม่ถนัดใช้ถุงผ้า ปกติ กระเป๋าสะพายก็มีของมากมายอยู่แล้ว ให้หิ้วถุงผ้าไปช้อปปิ้ง รู้สึกว่า เป็นภาระ
ไม่นะ อย่ามองฉันอย่างนั้น ฉันรู้ว่า โลกเรามีขยะมากเกินไปแล้ว
ถุงพลาสติกที่เคยใช้ใส่ของแล้ว ยังสะอาด สภาพดี ใช้งานได้ พับเก็บไว้อย่างดี ถ้าไม่เอามาใช้ซ้ำ วันหนึ่ง มันก็จะกลายเป็นขยะ
วันไหนจะไปช้อปปิ้ง ฉันก็พับใส่กระเป๋าสะพาย เอาไปหลายใบ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ ถุงพลาสติกบางๆ ใส่กระเป๋า ไม่เกะกะอะไร ใช้เสร็จก็พับเก็บ พร้อมเอามาใช้ใหม่ ถุงพลาสติกแบบหนา ใช้งานเป็นสิบรอบ ก็ยังใช้ได้ดีอยู่ ไม่เคยซื้อผ้ามาใช้ เพราะไม่ได้จำเป็น
ได้ยินคนหนึ่งพูดว่า เขารำคาญพวกตามกระแส ลดใช้ถุง เพราะรักโลก เขาว่า ไปสำรวจตัวเองด้วยเถอะ ของที่ซื้อม่าแล้วไม่ได้ใช้ หรือ ใช้ไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องทิ้ง มีมากมายเท่าไหร่
ก็ถูกของเขา ยิ่งเดี๋ยวนี้มีร้านทุกอย่าง 10 บาท 20 บาท ยิ่งไปกันใหญ่ ของพวกนี้ หน้าคาสวยดี แต่ใช้ไม่กี่ทีก็พังเสียแล้ว พอใช้งานไม่ได้ก็ต้องกลายเป็นขยะ
บางคนก็ซื้อเพราะเห็นว่า มันถูก ใช้ได้หรือไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่ได้คิดเสียดาย
ส่วนฉัน ลูกอีช่างเสียดาย
เสียดายเงินที่เอาไปซื้อของ คิดแล้วคิดอีกว่ามันใช้ได้ ราคาเหมาะกับคุณภาพและความจำเป็น เพราะบางอย่างคุณสมบัติดีมาก แต่มันดีเกินไปกว่าที่เราต้องการใช้ จะไปจ่ายเงินซื้อทำไม
แล้วก็ไม่ซื้อเพราะสวย น่ารัก เป็นกระแส เป็นแฟชั่น เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้ อยากใช้จริงๆ แล้วก็พยายามไม่ใจอ่อนกับโปรโมชั่น ซึ่งอันนี้ยังทไม่ค่อยได้ พยายามต่อไป
ซื้อมาแล้ว ก็เสียดาย กลัวจะหมดอายุก่อนกำหนด ก็จะใช้อย่างพอดี พองาม ทะนุถนอมให้ใช้งานได้นานๆ ไม่ใช้งานผิดประเภท ใช้อย่างระมัดระวังไม่ให้แตกหักเสียหาย
พอมีเหตุให้เลิกใช้ ไม่ว่าจะเพราะเสีย พัง ไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว หรือ เบื่อ ก็ตาม ไม่จำเป็นก็ไม่ทิ้งทันที พิจารณาก่อน โดยเฉพาะอันที่จะก่อให้เกิดอันตรายจากการทิ้งผิดที่ เก็บรวมๆกันไว้ แล้วค่อยส่งต่อไปให้คนที่เขาบริหารจัดการเป็น แบบมูลนิธิสวนแก้วนี่แหละ
วันนี้ เขาให้โฟกัสเรื่องถุง เพราะมันเป็นของใกล้ตัว ได้ง่าย ใช้ง่าย ทิ้งง่าย
แต่จริงๆ กว่าจะได้ถว่าจะมาเป็นถุงพลาสติก ไม่ได้ง่าย
ต้องเริ่มจากขุดหาบ่อน้ำมัน เอามันขึ้นมา ผ่านกระบวนการทางปิโตรเคมี จนได้สารที่เอามาผลิตเป็นเม็ดพลาสติก แล้วก็เอาเข้าโรงงานทำถุง เอาเม็ดพลาสติกไปหลอมจนละลายกลายเป็นของเพลว แล้วใช้เครื่องเป่าของเหลวให้มันพองเหมือนลูกโป่ง จากนั้นไปฝ่านเครื่องรีดให้แบน แล้วค่อยไปเข้าเครื่องช๊ล เครื่องตัด แล้วแพคส่งมาขาย ไม่ได้ง่าย
ถุงพลาสติกโดยทั่วไป มีความคงทน แข็งแรง ไม่ขาดง่ายอยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยมีใครสนใจคุณสมบัติข้อนี้ จึงใช้คร้ั้งเดียวแล้วก็ทิ้งไป ไม่ได้คิดจะเอามาใช้ซ้ำ ทั้งๆที่มันใช้ได้
แล้วก็ทิ้งแบบไม่ได้คิดอะไร
ไม่ได้คิดว่า มันจะไปอุดตันคูระบายน้ำ ไม่ได้คิดว่ามีนจะไปทำให้เครื่องสูบน้ำทำงานไม่ได้ยามจำเป็น ไม่ได้คิดว่าทิ้งแล้วมันจะไปอยู่ที่ไหน ไม่ได้คิดว่ามันจะลอยไกลไปถึงทะเล ทำให้เพื่อนร่วมโลกของเราตายไปอย่างที่เห็นกันในข่าว
เพราะฉะนั้น ควรเริ่มจากเปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ ถึงพลาสติก โดยเฉพาะถุงหิ้วทั้งหลาย นั่นเป็นของมีคุณค่า ควรใช้ให้คุ้ม ให้สมกับความยากลำบากกว่าจะได้มันมา อย่าเห็นว่าเป็นของไม่มีราคา ทิ้งขว้างกันไปง่ายๆ
คิดก่อนซื้อ คิดก่อนใช้ คิดก่อนทิ้ง
เพราะโลก ไม่ได้มีเราคนเดียว
| Create Date : 10 มกราคม 2563 |
| Last Update : 12 มกราคม 2563 10:40:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1164 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| วัลยา |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
