อีกไม่กี่วัน ก็จะถึงวันสิ้นปี เป็นช่วงเวลาที่ ปีหลังๆ มานี่ ใช้ไปกันการทบทวนชีวิตตัวเองในตลอดปีที่ผ่านมา

เรื่องแรกที่ต้องแสดงความยินดีกับตัวเองเลยคือ ปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีเหตุให้ต้องไปหาหมอเลยแม้แต่ครั้งเดียว สุขภาพแข็งแรงดี ไม่เจ็บ ไม่ป่วย สิ่งใดที่เสื่อมอยู่ ก็ยังอยู่ตามสภาพ ไม่ได้ทรุดโทรมจนจะต้องไปซ่อม และโชคดีที่ไม่เจออุบัติเหตุอะไรร้ายแรง วัคซีนป้องกันโควิดที่ฉีดไปแล้ว 2 เข็ม ก็ไม่ได้ทำให้เกิดอาการแพ้มากมายอย่างที่เห็นตามข่าว

ขอยกความดีความชอบส่วนหนึ่งให้กับวินัยในการกินของตัวเอง ที่ไม่หนักหวาน ไม่เน้นแป้ง ไม่เติมเค็ม และไม่กินน้ำเย็น

แต่นานๆ ทีก็แอบกินไอติมบ้าง พอให้ชีวิตมีสีสัน

เรื่องดีที่สอง คือ ธุรกิจการงานที่ทำอยู่ ปีนี้ถือว่า ดีมาก ดีเกินปกติ ทั้งที่สภาพเศรษฐกิจโดยรวมก็ไม่ค่อยจะดี ก็เพราะโชคดีอีกว่า ของที่ฉันขาย เป็นของที่ช่วยแก้เหงาในยามที่จำต้องอยู่บ้านกันยาวๆ จะออกไปพักผ่อนหย่อนใจที่ไหนก็ลำบากใจ เลยกลายเป็นว่า ขายดีจนต้องจ้างคนเพิ่ม แล้วก็ได้จังหวะเหมาะพอดีที่บ้านติดกันกับร้านที่เช่าอยู่ คนอยู่เดิมเขาไม่อยู่เสียแล้ว ร้านของฉันเลยได้โอกาสขยายพื้นที่เพิ่ม โควิดที่ส่งผลกระทบกับใครหลายคน แทบไม่ได้ส่งผลอะไรกับร้านของฉันเลย

นับว่าโชคดีจริงๆ ที่คุณโควิดเขายังใจดีกับเราอยู่บ้าง

ปีนี้ เป็นปีที่ซื้อเครื่องประดับเยอะที่สุดในชีวิต ไม่ใช่เพราะกิจการดีมีเงินใช้ แต่เพราะรักเด็กน้อยเจ้าของแบรนด์ ใจบอกว่าน้องออกอะไรมาก็อยากได้ ซื้อตั้งแต่ยังไม่รู้อะไรเลย ซื้อด้วยอารมณ์ล้วนๆ ไม่มีสติ ไม่มีเหตุผล ได้ของมาแล้ว ก็ใส่ทุกชิ้น ทั้งที่ปกติ ไม่ได้ชอบใส่เครื่องประดับ รู้สึกว่ามันเป็นอุปสรรคในการทำงาน แต่สร้อยฝีมือการออกแบบของน้อง เห็นแล้วก็คิดถึง คิดถึงแล้วก็ยิ้ม สบายใจ บางแบบเห็นแล้วก็ไม่ชอบ บอกเจ้าของเขาด้วยว่า ไม่ได้ชอบเพราะสร้อยสวย แต่ชอบเพราะมันเป็นของเธอ แล้วก็ใส่ถ่ายรูปไปอวดเขา ทั้งที่ฝีมือถ่ายรูปอยู่ในระดับห่วยมาก แต่ก็อยากให้เขาเห็นว่า ใส่แล้วนะ

มีอยู่แบบหนึ่ง เป็นคอลเลคชั่นวันเกิด น้องบอกว่าทำรอบเดียว หมดแล้วหมดเลย สร้อยเส้นน้อยบอบบาง ร้อยด้วยดอกทานตะวัน ดอกไม้โปรดของเขา มันบางเสียจนน่ากลัวจะขาด ไม่เหมาะกับมาใส่ทำงานสารพัดแบบในร้านของฉัน มันเหมาะกับการใส่สวยๆ แต่ฉันก็อยากใส่ แล้วน้องก็ขาดจริงๆ ยังดีที่เก็บชิ้นส่วนได้ครบ เอากลับมาประกอบร่างกันใหม่ได้ พอเจ้าของเขาประกาศให้ประมูลเส้นที่เขาเก็บไว้ จะเอาเงินไปทำบุญ ก็เลยประมูลไปแบบไม่คิดชีวิต เอามาเก็บไว้ เผื่อวันไหนเส้นแรกขาดซ่อมไม่ได้ จะได้มีอีกเส้นไว้ใส่

จะว่าฉันโรคจิตก็ได้ ฉันรู้ คนเราไม่ควรมีสร้อยแบบเดียวกันเปี๊ยบ 2 เส้น

แต่ฉันขอยืนยันว่า ฉันทำเพราะฉันรัก

ครีมทาหน้าก็ด้วยนะ น้องเป็นพรีเซนเตอร์ เสียวินัยมาก ปกติจะซื้อสักทีต้องดูว่าผลิตที่ไหน มีอะไรผสมอยู่บ้าง กว่าจะซื้อได้ ดูแล้วดูอีก ถามแล้วถามอีก แต่ปีนี้ ไม่รู้จักเลย ยี่ห้ออะไร มาจากไหน รู้แต่ว่า เขาแถมโฟโต้การ์ด ชิ้นแรกจัดมาแบบไม่ตั้งใจอยากใช้ ลองใช้แล้วก็ดี ได้อยู่ ตัวต่อๆ มาก็....นั่นแหละ ไม่ได้ดูหรอกว่าจะเหมาะกับเรามั้ย เอาเป็นว่า หน้าฉันไม่ค่อยแพ้อะไร ก็ใช้ๆ ไปเถอะ อยากได้การ์ด...ทำไงได้ล่ะนะ ก็มันไม่ใช่แค่กระดาษ มันคือ ความรัก

และก็เพราะรัก ปีนี้ ได้ฤกษ์ถอยมือถือใหม่ ก็เลยติดสติ๊กเกอร์ชื่อน้องรัก ที่ได้มาพร้อมกับ Special Package ของที่ระลึกจากเพลง 559 (Five FiftyNine) ของวงทรินิตี้ ไว้ที่หลังมือถือ ก็ไม่ได้อะไรมากหรอก แค่อยากให้มีเธอไปทุกที่ที่เราไป ก็เท่านั้นเอง

นอกจากรักน้องต่อเนื่องมาอย่างจริงจังแล้ว ยังมีเพื่อนใหม่อย่างจริงจัง เป็นสาวน้อยอายุคราวลูก จริงๆ เจอกันตั้งแต่ปีที่แล้ว เพราะวนๆ เวียนๆ อยู่ในโลก Twilight แปลกที่สาวน้อยเป็นคนเดียวที่ถามซ้ำมา 2 รอบ ในกิจกรรมแจกนิตยสารซึ่งไม่มีใครสนใจมาร่วมด้วยแม้แต่คนเดียว น้องทักมาครั้งแรก ฉันก็เฉยเสีย เพราะจริงๆ ก็แอบเซ็ง แต่สาวน้อยคนเดิม ทักมาซ้ำว่าเขาอยากร่วมกิจกรรม ต้องทำยังไง

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ การที่โลกหมุนให้เราได้เจอใครสักคน มันเป็นเรื่องที่ถูกกำหนดไว้แล้ว จริงๆ น้องเขามีเงินไปซื้อเองได้ ไม่ลำบากอะไร แต่ก็อยากได้จากฉัน ส่วนฉันเอง ลงกิจกรรมแจกของไปหลายครั้ง ก็มีคนมาร่วมเล่นด้วย มากบ้างน้อยบ้าง แจกแล้วก็แล้วไป ไม่ได้สนใจว่าใครได้ คราวนี้มาคนเดียวโดดๆ แถมยังแสดงออกว่าสนใจมาก พอทักไปคุย เริ่มแรกๆ ก็คงคุยกันเรื่องศิลปินที่รักนี่แหละ แล้วก็ลายเลยไปคุยเรื่องเรียน เรื่องชีวิต การบ้าน การเมือง เรื่องซีรี่ส์วาย

แปลกที่เด็กน้อยอายุแค่ 21 ชอบจะมาคุยกับคนอายุ 46 แต่ฉันเข้าข้างตัวเองว่า น้องคงชอบ ชอบอะไรก็ไม่รู้

สาวน้อยเขาชวนดูซีรี่ส์ ดูตามเขาแล้วต้องกลับมาถามเขาว่า เบอร์นี้เลยเหรอ เขาตอบกลับมาพร้อมอีโมจิหน้ายิ้มกวนๆ ว่า หนูไม่ใช่เด็กใสๆ

อัตตาเรา ทำให้เราวาดภาพน้องไปในแบบที่เราชอบ เจอคำตอบนี้เลยต้องกลับมาคิดใหม่ ถอยอัตตาตัวเองลงไป ลบภาพในใจ ลบความคาดหวังออกไป ก็เลยได้เพื่อนใหม่ ที่คุยกันยาวๆ มาปีกว่าๆ แล้ว

ในความที่คิดว่าตัวเองแกและรู้เยอะ การคุยกับน้อง ทำให้ได้รู้สึกว่า จริงๆ เราไม่ได้รู้เยอะ พอไม่ฟอร์มใส่น้อง ไม่รู้บอกไม่รู้ น้องก็ใจดี พยายามอธิบาย แคปหน้าจอให้ดู ส่งลิงค์มาให้ตามไปอ่าน แนะนำให้รู้จัก Omega Verse เวบไซต์ ReadAwrite ชวนอ่านนิยายที่วัยรุ่นเขาเรียกสั้นๆ ว่า ฟิค แนะนำให้รู้จักกับ ชิปเปอร์ พอเอาเรื่องที่เขียนเล่นลงใน Blog ไปอวดเขา น้องเขาบอกว่าให้เอาไปลงใน Read เลย

ความที่ขี้เกียจ เวบไซต์ก็ไม่รู้จัก ฟิคนั้นที่น้องชวนอ่าน ลองดูแล้วก็ไม่ใช่ทาง แต่น้องเขาไม่ละความพยายาม ถามหลายทีจนฉันรู้สึกว่า ทำให้ก็ได้ ซึ่งกว่าจะได้ก็ใช้เวลาไปมากอยู่ แต่พอไปส่งให้น้องดู น้องคงอ่อนใจกับความไม่รู้ของป้า อุตส่าห์ไปหา reference มาให้ดู ช่วยหารูปมาลง ให้ปกนิยาย มันดูเป็นนิยายเหมือนของคนอื่นเขา

ลงไปวันแรกๆ ก็สงสัยว่าใครจะมาเห็นของเรา จะมีคนมาอ่านมั้ย เวบไซต์เขาเป็นที่รวมงานเขียนจริงๆ มีนิยายทั้งเรื่องใหม่ ตอนใหม่ มาลงกันทุกวัน  จะมีใครมาสนใจ พอไปปรารภให้น้องฟัง เขาก็ให้กำลังใจมาตลอด

ปีนี้ จึงได้ทั้งเพื่อนใหม่ ประสบการณ์แปลกใหม่ และ ความภูมิใจใหม่

ฉันเขียนฟิคได้ มีคนอ่าน มีคนกดหัวใจให้ แวะเวียนเข้ามาชมรวมๆ กันร่วม 2 พันครั้ง

ก็เลยอยากถือโอกาสนี้ ของคุณน้อง Chanya อย่างเป็นทางการ ที่ช่วยทุกอย่าง จนได้ไปมีตัวตนอยู่ในอีกโลกที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน

และ ที่สุดที่ทำให้ชีวิตปีนี้ ดี และ เปลี่ยน คือ คำแนะนำของเติร์ดและปอร์เช่ ที่บอกให้ลองไปดูแอนิเมชั่นเรื่อง Soul

เคยได้ยินปอร์เช่พูดครั้งหนึ่งตั้งแต่ปีที่แล้วว่า อยากให้ดู ปีนี้ปอร์เช่พูดเหมือนเดิม มีเติร์ดมาพูดเพิ่มด้วย ด้วยความที่รักพลังงานดีๆ ในตัวเขา ซึ่งเป็นพลังงานแบบที่เราไม่รู้จัก พอพูดพร้อมกัน 2 คน ก็เลยต้องไปหาดูอย่างจริงจัง

ดูไป 2 รอบ เหมือนกำลังดูอารมณ์ตัวเอง ร้องไห้จนเจ็บตา

ฉันก็เหมือน 22 ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีเป้าหมาย มีแรงบันดาลใจ ที่จะทำอะไรให้ตัวเองมีคุณค่าคู่ควรกับการมีชีวิต ผิดกันแต่ว่า 22 เลือกที่จะไม่มีชีวิตได้ แต่ฉันเลือกไม่ได้ รู้สึกมาตลอดว่าจำต้องอยู่ มาดีขึ้นหน่อย ตอนที่มาเจอนักร้องน้องรักนี่แหละ อย่างน้อยเขาก็ทำให้รู้สึกว่า ไม่รีบตายก็ได้ แต่ก็ยังไม่คิดว่าจะปล่อยให้ตัวเองตายตามธรรมชาติอยู่ดี ข้างในก็ยังรู้สึกว่า มีรูโหว่ เหมือน 22 นั่นแหละ รอให้มีอะไรสักอย่างมาเติมให้เต็ม แล้วก็เหมือน 22 อีก ที่คิดว่า รู้หมดแล้ว และไอ้ที่รู้นั้น ก็ไม่มีอันไหนมาเติมให้เต็มได้สักอย่าง

และชิ้นส่วนที่เติมเต็มให้ 22 ได้มีชีวิต ก็คลิกกับใจ พอดีเป๊ะ ก็เลย ร้องไห้ ร้องแล้ว ร้องอีก

ตอนนี้ รู้สึกว่า ถ้ามีวันไหนยังอยากฆ่าตัวตายอีก ก็คงเป็นกรรม เคยได้ยินมาว่า ฆ่าตัวตายเป็นบาป จะต้องใช้กรรมด้วยการฆ่าตัวตายไปอีก 700 ชาติ ก็เลยปลงเสียว่า ถ้าจะต้องใช้กรรมด้วยการฆ่าตัวตายอีก ก็ขอให้ครั้งนี้เป็นชาติที่ 700

ส่วนอะไรที่ คลิก ฉัน ใครอยากรู้ ขอให้ไปดูหนังเอานะ คนชวนเขาบอกว่า แต่ละคนดู น่าจะได้อะไรไม่เหมือนกัน

สุดท้าย ที่ดีที่สุดของปีนี้คือ เขากลับมาแล้ว นักร้องน้องรักของฉัน หลังจากผ่านความผิดหวัง และการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง เขากลับมาพร้อมผลงานใหม่ ที่ไม่ใช่แค่ยิ่งใหญ่สมราคาคุย แต่มันยังบอกว่า เขายังเป็นคนเดิมที่เรารัก เป็นคนที่ตั้งใจทำให้ดีที่สุด พัฒนาตัวเองไม่หยุด เพื่อคนที่เสพงานของเขา

ขอบคุณที่ทำให้มีความสุขมาตลอดทั้งปี ทั้งที่ มันเป็นปีที่ยากเหลือเกิน

อย่าเพิ่งอิจฉา ไม่มีชีวิตใครดีจนไม่มีที่ร้ายหรอก ฉันก็มี แต่ฉันไม่เห็นว่าสำคัญจนต้องเอามาเล่า การที่ได้เจอหลายคน ได้ทำหลายอย่าง ได้เข้าใจตัวเองมากขึ้น เรื่องร้าย คนร้ายๆ ก็เลยถูกจัดไปอยู่ลำดับท้ายๆ ที่จะนึกถึง ปล่อยให้มันเป็นเรื่องเบาๆ ที่กระทบใจแล้วก็ผ่านไป ไม่เก็บ ไม่สะสม

เอาใจไปเก็บ ใครๆ ใดๆ นี่นึกถึงแล้วชุ่มชื่นหัวใจ มันดีกว่าเป็นไหนๆ

พร้อมแล้วที่จะเดินทางไปรับพลังงานดีๆ ในปีใหม่ พร้อมไปด้วยกันหรือเปล่า

Create Date : 29 ธันวาคม 2564
Last Update : 29 ธันวาคม 2564 1:24:58 น.		0 comments
Counter : 377 Pageviews.
Share Tweet