 |
|
|
 |
 |
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
หมาจร..เรื่องหมาๆที่ไม่ใช่เรื่องหมูๆ
ด้วยว่าอยู่ร้านขายอาหารหมา เรื่องราวของหมาจรกับคนใจดี จึงมีมาให้ฟังบ่อยๆ
ฟังๆไป บางทีก็ดี บางทีก็แอบเพลียใจ สงสารแต่หมา ไม่สงสารคนบ้างหรือไร
เคสแรกที่อยากเล่าคือ นางช่วยหมาป่วย หมาพิการ เอามาเลี้ยงที่บ้าน ซึ่งเป็นทาวน์เฮ้าส์เล็กๆ
หมาหลายๆตัวที่ช่วยมา ก็เลี้ยงไว้ในกรงซีึ่งวางไว้บริเวณที่จอดรถ
หมาพวกนี้ ต้องอยู่กรง 24 ชม. เพราะสภาพร่างกาย อึฉี่ ก็ลงไปด้านล่างกรงที่ไม่มีอะไรรอง ไม่มีอะไรช่วยเก็บทั้งกลิ่นและความชื้น
นางทำความสะอาดพื้นด้วยการฉีดน้ำไล่สิ่งทั้งหลายให้ลงคูระบายน้ำหน้าบ้าน
ปัญหาคือ มันเป็นคูรับน้ำตามบ้าน ซึ่งก็มีปริมาณไม่มาก และมันไม่มากพอที่จะพัดพาชะล้างสิ่งปฏิกูลในปริมาณนั้นพ้นไปจากจุดนั้นได้
ผลคือ การสะสม ซึ่งนานเข้า ก็ส่งกลิ่นรบกวนคนข้างบ้าน
นางเล่าด้วยแววตาทดท้อระคนเจ็บปวดว่ คนข้างบ้านใจดำ จะให้นางย้ายหมาออกจากบ้าน หรือไม่งั้น ก็จะแจ้งเจ้าของบ้านเช่า ให้ย้ายนางออกจากบ้านไปด้วยกันเลย
อีกเคสหนึ่ง เอาอาหารหมาไปเลี้ยงหมาวัด ซึ่งก็ให้อาหารตรงทีี่สะดวก หมาหลายตัวมารวมกัน ไปให้บ่อยเข้า หมาก็มาชุมนุมกันอยู่ตรงบริเวณนั้น ซึ่งมีร้านค้าของวัดตั้งอยู่ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เป็นร้านคูหาเดียว สินค้าก็เป็นจำพวกของจำเป็นในงานบวชงานศพ
เรื่องมันใหญ่ถึงขั้นขัดเคืองใจกัน เพราะพอมีหนา ก็มีชี้หมา อันไม่เป็นที่พอใจของคนขายของและคนซื้อของ
คนเล่าเขาก็เคืองว่า ก็หมามันอด แค่อาหารในวัดพอที่ไหน
เคสนี้เจอมาเอง คือ พระเตะหมา
พูดแค่นี้ จินตนาการไปก่อนได้เลยว่า ถ้ามีคลิป คลิปนี้จะถูกแชร์และคอมเม้นท์จนเสียพระกันไปเลย
แต่สถานการณ์จริงคือ วันนั้นเป็นวันทำพิธีลาสิกขาของเณรน้อยภาคฤดูร้อน พ่อแม่ญาติโยมมากันเต็มพื้นที่ อาหารการกินจัดมามากมายทั้งสำหรับเลี้ยงพระและเลี้ยงคน มีงานอย่างนี้ หมาวัดเจ้าถิ่นเขารู้ดีว่า มีของกิน เขาก็พากันมาเมียงๆมองๆ คนถูกจริต คิดดีกับหมา เขาก็หยิบยื่นให้ ส่วนคนไม่ถูกจริต ไม่สนิทกับหมา เขาก็ไม่อยากให้เข้ามาใกล้ จะไล่ดังไป ก็คงเกรงใจว่าอยู่ในเขตอภัยทาน จะไม่ไล่หมาก็ทำท่าจะคุกคามอาหารที่วางเตรียมไว้บนโต๊ะ
พระครูท่านเห็น และด้วยท่านคงจะสนิทสนมรู้ทางกันดี ท่านส่งเสียงไล่ ยกเท้าใส่ เจ้าตัวดีก็วิ่งจู๊ดหายลับไปพร้อมกับเสียงคนรักหมาว่า เป็นพระ เตะหมาได้ยังไง
แล้วยังมีหมาที่อยู่ตามที่สาธารณะเช่นตลาด มหาวิทยาลัย ที่มักจะหายตัวไปอย่างลึกลับ เวลาที่มีเจ้าหน้าที่จับหมามาทำงาน และจะกลับมาอีกครั้ง เมื่อพวกเขาไปแล้ว
หมาที่เล่ามานี้ ยกเว้นเคสแรก เป็นหมาที่มีคนให้อาหาร ฉีดยา ปกป้อง ไม่ให้โดนทำร้าย
แต่ถ้าบังเอิญมันไปกัดใครหรืออะไร คนเหล่านั้นจะบออกว่า ไม่ใช่หมาฉัน
อันที่จริง หมา เป็นภาระรับผิดชอบของผู้เลี้ยง เราเลี้ยงหมาอยู่ในบ้านเรา เราก็ต้องจัดการเก็บกวาดทำความสะัอาดสิ่งที่หมาทำเลอะเทอะไว้ ไม่ว่าจะเป็น น้ำ อาหาร ขนม อ้วก อึ ฉี่ เพราะหมาทำเองไม่ได้ และแน่นอนว่า ถ้าไม่ทำ ผลกระทบจากสิ่งปฏิกูลเหล่านั้น ย่อมส่งถึงผู้ที่อยู่ในบริเวณนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตรรกะมันก็ง่ายๆเท่านี้
เพราะเรารัก เราใส่ใจ คนในบ้านเรา เราเลี้ยงหมา เราก็พอใจ เต็มใจที่จะรับภาระ ดูแลทำความสะอาด ส่ิงที่หมาทำไว้ โดยไม่เกียงงอนอะไร
แต่พอเป็นคนนอกบ้าน เป็นหมาข้างทาง ความรู้สึกเรากลับเป็นอีกอย่าง
เราสงสารหมา เราให้ข้าว จบแล้ว เราสบายใจ
ต่อจากนั้น เป็นเรื่องของหมา จะไปทำอะไร ตรงไหน
ไม่ได้คำนึงว่า มันจะไปสร้างผลกระทบให้ใครบ้างมั้ย
สิ่งแรกที่อยากให้เข้าใจ คนไม่รักหมา ไม่ถูกจริตกับหมา เขาไม่ได้ผิด
ถ้าเขาไม่ชอบกลิ่นขี้หมา รำคาญเสียงหมา ก็อยากให้เข้าใจเขาบ้าง
ถ้าคุณอยู่บ้านที่มีกลิ่นขี้หมูลอยมาหาทั้งวัน คุณจะทนมั้ย
ถ้าบ้านคุณมีเด็กน้อยวัยแบเบาะ มีคนชรา ย่า ยาย ท่ต้องการพักผ่อนหลับนอน วันละหลายรอบ
คุณจะโอเคงั้นหรือ ถ้าข้างบ้าน เปิดเพลงร้องคาราโอเกะกันทั้งวัน
มันไม่ใช่เรื่องใจดำ แต่มันกระทบการใช้ชีวิตของเขา
พระ เณร ฆราวาส ที่อยู่กับวัด เราจะไปหมายว่า เขาต้องเมตตากรุณาต่อสัตว์ไปเสียหมด
ไม่คิดหรือว่า เราคาดหวังมากไป
พระ บวชเสร็จ ก็เป็นพระ จีวรเป็นแค่เครื่องแบบบอกสถานะ
พระ ไม่ใช่หุ่นยนต์ กดเปลี่ยนโหมดไปมาได้ตามใจชอบ
ถ้าตอนเป็นโยม ไม่ได้ชอบหมา บวชแล้ว จะให้เห้นหมาเป็นเพือนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายกันในมันทีก็เป็นไปไม่ได้
ทั้งวัดก็เป็นที่สาธารณะ ไม่ได้กำหนดว่า ต้องเป็นคนมีจิตเมตตาจึงจะเข้าได้
เกิดเหตุหมาวัดกัดญาติโยมขึ้นมา ก็จะต้องว่า พระไม่ดูแลปล่อยให้หมามาทำร้าย
พระไล่หมาไม่ให้ยุ่มย่าม ก็จะมีเสียงอีกว่า พระไม่เมตตา
โดนมันทั้ง 2 ทาง ทั้งที่หมาวัดส่วนใหญ่ ก็ไมช่พระเอาเข้ามาในวัด
ฉันนึกขำๆว่า มีแต่คนสงสารหมา เอาข้าวมาให้หมาในวัด ให้เสร็จตัวเองก็กลับบ้าน
ไม่ยักนึกสงสาร คนที่ต้องมากวาดเก็บขี้หมา ซึ่งก็คงไม่พ้นพระเณร เพราะปล่อยไว้ ก็ไม่พ้นโดนฆราวาสว่าเอาอีก
ข้อต่อมา หมาไม่ได้ดีทุกตัว
คนที่มีพฤติการณ์ที่อาจจะเป็นภัยต่อความปลอดภัยของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นคนบ้าหรือว่าคนร้าย ก็ยังต้องมีสถานที่กักกันไว้ เพื่อความสบายใจของคนในสังคม หมาเองก็เช่นกัน
ไม่ใช่ทุกตัวควรได้สิทธิ์อยุ่อาศัยตามชอบใจโดยไม่มีใครดูแลควบคุม
ตัวไหนนิสัยดี รู้จักขี้ในที่ที่คนจะไม่ไปเหยีบบ ไม่คุ้ยขยะ ไม่ทำของพัง ไม่กัดคน ก็ให้อยุ่ไปเถิด
แต่ตัวไหนดุร้าย ว่างตัวเป็นพี่ใหญ่ กัดไม่เลือกหน้า ไม่ว่าหมาว่าคน นัสัยแบบนี้ จะคนหรือหมา ก็ควรให้เจ้าหน้าที่ย้านเมืองเขาจัดการ
ข้อสุดท้าย หมาเป็นสัตว์โลก และสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ถ้าเลือกจะดูแลเขาอย่างหมาข้างถนน เขาก็มีกรรมนำทางไปแบบนั้น ถ้าอยากให้เขาได้ดีมีอนาคต ก็ต้องเอาเขาไปรับภาระอย่างจริงจัง ซึ่งถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องหัดวางใจตัวเองลงบ้าง อย่าเอาไปผูกกับเขา
เพราะการอยู่ในที่สาธารณะ ย่อมเสี่ยงต่อการถูกทำร้าย ไม่ว่าหมาหรือคน
ฉันอยู่กับอาหารหมามาสิบกว่าปีแล้ว ฟังเรื่องเล่ามามากทั้งจากคนเลี้ยงหมาจริงและหมาจร
เข้าใจความรัก ความเมตตา ที่บ่อยครั้งมาในแบบ รักแท้ดูแลไม่ได้
แล้วหมาที่ไม่ได้รับการดูแล พูดตามความจริง มันก็ไม่ได้น่าอยู่้ใกล้ โดยเฉพาะกับคนไม่รักหมา
เพราะมันมีทั้งกลิ่นตัว เห็บหมัด รอยแผล ที่ดูน่ากลัวว่าจะเป็นแหล่งเพราะเชื้อโรค
ไหนยังจะโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งถ้าเพลาดติดเชื้อขึ้นมา คือ ตายสถานเดียว ไม่มีทางรักษา
ไม่มีใครจับทำหมัน ก็เกิดลูกกันจนเลี้ยงไม่ทัน อาหารไม่พอ แย่งกันกิน แย่งกันอยู่ หมามันเครียด มันก็กัดกัน คนเดินผ่านเจอลูกหลง ก็ซวยไป
เมตตาหมาแล้ว ก็ขอให้เมตตาคนที่เขาจำต้องอยู่รอบๆหมานั้นด้วย
ดูแล และ รับผิดชอบ ควรมาพร้อมๆกัน นะ
| Create Date : 14 ธันวาคม 2562 |
| Last Update : 15 ธันวาคม 2562 21:11:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1164 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| วัลยา |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
