ใกล้จะหมดปี ได้ทบทวนตัวเองไปแล้ว ก็รู้สึกว่า ยังไม่ครบ

มีหลายคน หลายสิ่งอย่าง ที่อยากขอบคุณ

อันดับหนึ่ง คือ พ่อแม่และครอบครัว ที่ปีที่ผ่านมานี้ เหมือนจะซอฟท์ลง ไม่เหวี่ยงใส่กันแรงๆ อันที่จริงมันมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น ที่ทำให้แต่ละคนต้องกลับไปคิดว่า ความรู้สึกตัวเอง กับ ครอบครัว สิ่งใดสำคัญกว่า เป็นครั้งแรกด้วยที่ได้ยินแม่พูดว่า แม่ขอโทษ

ขอบคุณทุกคนในครอบครัว ที่แม้ว่าจะมีปัญหาคาใจ แต่ก็ยังเลือกจะอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน เพิ่มพิเศษให้พ่อแม่ ที่ไม่ทำตัวเป็นภาระ ดูแลตัวเองอย่างดี ดูแลบ้านให้เราอยู่ ดูแลเราในฐานะลูกน้อย ไม่เคยเปลี่ยน

อันต่อมา ขอยกให้สิ่งแปลกใหม่ในชีวิต นั่นคือ การเขียนนิยาย ที่วัยรุ่นเขาเรียกสั้นๆ ว่า ฟิค

แรกเลยที่อยากขอบคุณคือ เติร์ดและปอร์เช่ TRINIY เจ้าของบุคลิกที่เอามาต่อยอดเป็นตัวละครในฟิคทั้ง 2 เรื่อง มันเริ่มมาจาก เห็นเขาสนิทกัน สนิทกันมาก มากในแบบที่ไม่เคยเห็นใครสนิทกันแบบนี้ มารู้หลังจากนั้นว่าเขาเป็นคู่ชิป ก็น่าอยู่หรอก วิธีที่เขาพูดถึงกัน ดูแลกัน  มันชวนให้คิดไปไกลจริงๆ ดังนั้น เมื่อวันหนึ่งที่น้องซึ่งจะได้เอ่ยถึงต่อไป ส่งรูปคู่พระเอก-นายเอกจากซีรี่ส์วายเรื่องหนึ่งมาให้ดู ฉันถามกลับไปขำๆ ว่า อยากได้บทสนทนาประกอบภาพมั้ย รูปนั้นไม่ใช่เติร์ดกับปอร์เช่ แต่ภาพในหัวฉัน เป็นเขา 2 คน โลดแล่นอยู่ในจินตนาการ แล้วมันก็ออกมาเป็นฟิคเรื่องแรก

ที่ต้องขอบคุณต่อมา คือ น้อง Chanya ที่ได้ช่วยอ่าน ช่วยชม ตั้งแต่เขียนตอนแรกเสร็จ แล้วก็ตามอ่านมาเรื่อยๆ ชักชวนให้ฉันรู้จักกับ Omega Verse ที่มาของฟิคเรื่องที่ 2 แล้วยังช่วยหาชื่อตัวละคร ชวนคุย ช่วยถาม จนได้ไอเดียไปคิดต่อจนได้ออกมาเป็นชื่อฟิค แนะนำให้ลองเอาไปลงใน ReadAwrite จะได้มีคนอ่านเยอะขึ้น รูปสวยๆ ที่ลงเป็นรูปปก น้องก็เป็นคนหาให้อีก น้องเขากลัวว่าฟิคจะไม่น่าสนใจ จะไม่มีใครกดเข้ามาอ่าน จริงจังกับเรื่องเล่นๆ ของฉัน จนฉันเกรงใจ  เวลาเดียวกัน ก็รู้สึกได้ว่า น้องเขาจริงใจ อยากให้พี่ได้ผลที่ทำให้ตัวเองภูมิใจ  ความสุขของคนเขียนงาน ก็อยู่ที่มีคนอ่าน จริงๆ นะ

ก็เลยต้องขอบคุณต่อมาอีก คือ ทุกคนที่เข้ามาดู เข้ามาอ่าน กดหัวใจ กดเพิ่มเข้าชั้น แสดงความคิดเห็น และ กดติดตาม เห็นทีไรก็ดีใจทุกที ที่มีคนให้ความสนใจ แน่นอนว่าฉันไม่ได้เก่ง เขียนไปตามความอยาก อยากให้คนอ่านเห็นอะไร อยากให้เห็นว่าฉันรู้สึกอะไร มีมุมมองแบบไหน ก็แอบใส่ลงไปในเนื้อเรื่อง เป็นช่องทางให้ตัวเองได้ส่ง “สาร” ที่กรองแล้วว่าดี ว่าชอบ ด้วยหวังว่าจะเป็นประโยชน์กับคนอ่านได้บ้าง

ขอบคุณทั้ง readAwrite และ Pantip ที่เปิดพื้นที่ฟรีให้ได้ไปแสดงตัวตนในอีกโลกหนึ่ง ซึ่งเคยคิดว่า มันไกลตัวเหลือเกิน

ขอบคุณใครก็ตามที่กำหนดให้มาตกหลุม นักร้องน้องรัก รักชนิดที่ ชี้ไม้เป็นนก ชี้นกเป็นไม้ ฉันก็พร้อมจะเห็นตามไปหมด การรู้สึกรักใครสักคนเป็นเรื่องดี และมันยิ่งดีพิเศษ ถ้าเขาเป็นอย่างที่เราชอบ เราชอบอย่างที่เขาเป็น โชคดีที่สำหรับฉัน เขาเป็นอย่างนั้น 1ปี 64 ที่มีเขาอยู่ในชีวิต เห็นเขาทุกวันจากรูปที่บานประตู โฟโต้การ์ดหน้ากระจก ภาพพักหน้าจอ สติ๊กเกอร์หลังมือถือ สร้อย ZIP ที่นักร้องเป็นคนออกแบบ และเพลงเดิมที่เปิดฟังทุกวัน ไม่เคยเบื่อ ได้ชื่นใจกับความหล่อ หัวเราะกับความซน แอบขำกับความมึน พูดจาไม่รู้เรื่อง ที่เจ้าตัวเขาบอกว่า เขาพัฒนาขึ้นแล้วนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไร อยู่ในอารมณ์ไหน แค่เห็นหน้า ก็อดไม่ได้  ต้องยิ้มให้ทุกที

ขอบคุณพี่รักร่วมวง คาย และเจ้าของค่ายด้วย ที่ยังจับมือกันเดินหน้าต่อ อุปสรรคที่ฉันรู้ก็เยอะแล้ว ที่ไม่รู้ ก็ไม่รู้ว่ามีอีกมากมายเท่าไหร่ เขาก็ยังจับมือฝ่าฟันกันมา ทำชิ้นงานที่ทำให้ รักแล้ว ก็หลงเข้าไปอีก หลงอยู่ในโลกสามเหลี่ยมที่มีมวลความสุขอบอวลอยู่รอบตัว

ขอบคุณ “ความรัก” ที่ยังดีเหมือนเดิม แม้จะยังคงอยู่ในที่พิเศษที่ไม่มีชื่อเรียก และอยู่ในระยะที่ใกล้ได้แค่นั้น ขอบคุณที่ยังไม่ถอยห่าง หนีไปจากกัน ยังเข้าใจ ยังยินดีรับความรู้สึกที่ส่งไปให้ ยังใส่ใจ พูดคุย ทักถาม ยังเป็นกำลังใจที่ดีให้กันเสมอ ขอบคุณนะ

ขอบคุณฮอร์โมนเพี้ยนๆ ของตัวเอง ที่ทำให้นอนหลับบ้าง ไม่หลับบ้าง ตื่นตี 5 ทั้งที่ไม่มีเหตุผลอันควร ตื่นบ่อยจนรู้ว่า เวลานั้นจะมีช่องทีวีนำเสมอรายการแนวพุทธปัญญา แรกๆ แค่คิดว่า ฟังพระเทศน์ก็ดี ฟังแล้วเบื่อจะได้หลับ แต่เอาจริงๆ ก็มีหลายครั้งที่ไม่หลับ และ ไม่เบื่อ หลายครั้งที่ฟังแล้วอยู่ๆ ก็คิดออก เข้าใจได้ อะไรที่เคยหนัก ก็พอเบาไปได้ หลังๆ มา วันไหนรู้สึกตัวตื่นตอนตี 5 จะรีบเปิดทีวี ไม่ได้มีบุญพอจะฟังแล้วเข้าใจทุกเรื่อง เพราะฉะนั้น วันไหน Destiny กำหนดมาให้เจอ วันนั้นต้องพิเศษ อย่าได้ละเลย

ขอบคุณโชคชะตา ที่ไม่ส่งเรื่องร้ายจนรับไม่ไหว มาให้ต้องรับมือ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน

ชอบคุณทุกสิ่ง ขอบคุณจริงๆ จ้ะ

Create Date : 30 ธันวาคม 2564
Last Update : 30 ธันวาคม 2564 12:58:31 น.		0 comments
Counter : 488 Pageviews.
Share Tweet