BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 348

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 348

"ฉุกละหุก"

โจทย์โดย คุณ toor36

สาบานเลยว่า ชีวิตผมนี่ใช้คำว่าฉุกละหุกได้เปลืองมาก
ทำไมหรอครับ....เมื่อก่อนช่วงอายุ 20 จนถึง 27 เนี้ย
ผมมีสถิติการวิ่ง 4x100 ที่สนามบินถี่มากๆ เรียกว่าวิ่งแทบจะทุกทริป
ถึงแม้จะไม่ถึงขนาด Final call แต่ไปถึงทีไร เค้าเดินแถวกันขึ้นเครื่องกันทุกที
อ้อ ตอน 30 ก็เพิ่งวิ่งครับ ตอนไปเชียงใหม่กับแฟนครั้งล่าสุดปีที่แล้ว
ขึ้นที่ดอนเมือง เกท 50 กว่า
ครั้งนั้นมีเรื่องการลืมบัตรประชาชนที่ต้องให้ lineman เอามาส่งให้ด้วย
แล้วนึกว่ามีเวลาครับ ก็ยืนซื้อขนมกินอยู่หลังที่สแกนกระเป๋าอยู่พักใหญ่
จนเงยหน้ามาเจอเวลาเข้าเกท......ก็วิ่งเลยสิครับ
ที่สำคัญคือวิ่งพร้อมกระเป๋าล้อลาก 19 นิ้วคนละใบซะด้วย
แฟนบอกเลยว่า "เทอวิ่งนำไปเลย ไปๆ" กะว่าถ้าผมถึงเกท ก็ให้บอกให้รอเค้าด้วย
แต่ด้วยโชคและเกียร์หมา ผมไปถึงเกทพร้อมมีเวลาเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นเครื่อง
บอกแล้วว่าผมวิ่งไว 5555 แล้วเดินไป ๆ มา ๆ อยู่หน้าเกทบอกเจ้าหน้าที่ว่า
แฟนเข้าห้องน้ำอยู่ แล้วก็พอดีครับ แฟนมาต่อแถวทันคนท้ายๆ พอดี

ต่างประเทศผมก็วิ่งครับ ดุเดือดกว่านี้อีก

และแน่นอนว่า ผมไม่ได้มีเรื่องฉุกละหุกแค่ที่สนามบินแน่นอน

บ่ายของวันพฤหัส แฟนโทรมาบอกว่า "อยากไปธรรมศาสตร์แฟร์"
เพราะมีเสื้อเชียร์ขายรับกลับได้ในงาน ไม่ต้องสั่งซื้อออนไลน์
"รีบกลับมานะ เจอกันที่บ้าน 5 โมงครึ่ง"
เฮ้ย!!! ตอนนั้นเวลาบ่าย 3 และผมอยู่ออฟฟิศ!!!!
ฉุกละหุกมากกกกก
ระหว่างนั้นผมก็เปิดดูว่า ควรจอดรถที่ไหน งานอยู่ตรงไหน คนเยอะไหม
ปรากฎว่า คนเยอะมากกกกกก และควรรีบไปเพื่อหาที่จอดรถ
นั่งๆ 4 โมงครึ่งผมก็เก็บของ เดินสะพายกระเป๋าด้วยท่าทางร้อนรนออกไปจากห้อง
พร้อมไปขออนุญาตน้องๆ ของตัวเองว่า พี่ไปก่อนนะ มีนัด
ไม่ต้องตามหา ไม่ต้องรอกลับบ้านพร้อมกันนะ
เสร็จแล้วก็รีบล้อหมุนกลับบ้านทันที พร้อมโทรบอกให้แฟนหยิบเสื้อยืดมาให้ตัวนึง
ถึงหน้าบ้านจอดรถปั๊บ แฟนเดินออกมาเปิดประตูรถพร้อมโยนเสื้อมาให้เปลี่ยน
เปลี่ยนเสื้อเส็ดผมก็เหยียบออกไปเลย
เพราะเส้นไป มธ ช่วงเย็นลำพังปกติรถก็ติดมากอยู่แล้ว

ไปถึงนี่รู้สึกตัวเองโชคดีมากครับ เพราะผมเข้าประตูหน้า
ส่วนประตูเชียงรากฝั่งมีงาน รถติดมากๆ ผมก็อาศัยเดินเอาสบาย ๆ

ไปถึงผมหิวมาก บอกแฟนเลยว่า เรากินก่อนเลยนะ เสื้อเชียร์เอาไว้ทีหลัง
แต่กว่าจะแทรกตัวเข้าไปในตลาดได้ คนแน่นๆ เลยครับ
สะกงสแกนแทบไม่ไหว ดีที่มีเงินสดไปพันนึง ควักง่ายจ่ายคล่อง
บางอย่างที่อยากกินก็ซื้อกินไม่ได้เพราะคิวยาวมาก ผมก็ซื้อเท่าที่ซื้อได้ก่อน
แล้วออกมานั่งกินตรงส่วนที่เค้าจัดโต๊ะเก้าอี้ไว้ให้

กินเรียบร้อยก็เดินไปดูงานเปิดตัวเสื้อเชียร์ แล้วซื้อกลับบ้านมาคนละตัว
แล้วเดินเล่นฝั่งงานวัด เอาบรรยากาศโจ๊ะๆ ซักหน่อย
ดีครับ ติดแค่ร้อนไปหน่อย วันนี้เลยเดินไม่ได้นานครับ

ถึงจะฉุกละหุกแต่ก็ได้อยู่ครับ ดีที่ไม่มีงานอะไรเลยออกมาก่อนเวลาเลิกงานได้

เช้ามาวันเสาร์หลานจูงพี่สาวเดินมาหาผมที่บ้าน
พร้อมกับที่บ้านตะโกนแจ้งความต้องการมีแต่ไกล
"น้าปริ๊นซ์------ I want swiming board"
"เอาอะไรนะคะ...." ผมตะโกนถามขณะที่ยืนตากถุงเท้าอยู่ข้างบ้าน
"อยากได้ swiming board ค่ะ" หลานย้ำอีกที
"น้าปริ๊นซ์ไม่มีอ่ะคะ มีแต่ห่วงยาง ข้าวหอมมีเสื้อชูชีพอยู่นี่คะ"
"Teacher Ferdy บอกว่าไม่ให้ใช้"
ห๊ะ......ยังไงนะ
"คือยังไงนะคะ....."
"can I have new one?" ตอนนี้คือปีนเก้าอี้ขึ้นมาให้ผมอุ้ม พร้อมพยายามหอมแก้ม
ส่วนผมเงยหน้าหนี พร้อมบอกว่า ..... "....please...." พูดพรีซด้วยเจ้านาย.....
"can I have new one please"
"โอเค ตอนบ่ายน้าปริ๊นซ์พาไปซื้อนะคะ"
"เอาตอนนี้....right now"

.....ผมถอนหายใจ 1 ทีถ้วนพร้อมวางหลานลงแล้วตากถุงเท้าต่อ....
"Right nowwwwww" เสียงดังมาเลยครับ พร้อมหน้าตาหงุดหงิด
ผมหันไปก้มมองหน้าพร้อมเอานิ้วแตะปากตัวเองว่าเงียบก่อน....
"Don't shout at me. if you do it again, I'll not take you anywhere"
"OK ka.....please" หลานเงียบเสียง หน้าเสีย พูดค่อยๆ น่าสงสารมากครับ
แต่มันก็ต้องแบบนี้ไหมอ่ะ ไม่งั้นก็จะแสดงแสนยานุภาพกับผมแบบนี้อีก
"Go to rest room.....we will go to buy kick board after finish my job"
"All right...I will go to rest room"

ไปฉี่ซะก่อนเลย! แล้วผมก็ตากถุงเท้าอีก 2 คู่
แล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อเตรียมออกไปตามสัญญา
แล้วผมก็ต้องพาหลาน พร้อมพี่สาวกับแฟน ไปซื้อ kick board ตามที่ขอ
ไปถึง แฟนกับพี่สาวก็ไปซื้อของ ส่วนผมจูงหลานไป Decathlon

ไปถึงก็ไม่ได้ดูหรอกครับ kick board เพราะหลานเดินเล่นฉ่ำใจ
เดินอยู่พักใหญ่...ใหญ่มาก เข้าทุกเต้นท์ จนผมต้องบอกว่า ครบทุกเต้นท์แล้วนะ
ไปดู kick board ก่อน จะได้กลับบ้านไปนอน....เพราะเราง่วงแล้วเราหงุดหงิด

สุดท้ายหลานหลับในรถตามสูตร
พออุ้มนายน้อยไปนอนเรียบร้อย ผมก็รีบหาข้าวกินด่วนๆ เลยครับ
เพราะผมมีนัดทำสีผมไว้ แถมร้านไกลด้วย แต่ก็ทันครับ เวลาเหลือๆ
ไปตั้งแต่บ่าย ออกจากร้านก็ฟ้ามืด
ซึ่งคราวนี้ผมไม่ได้ทำสีทองเหมือนเดิมครับ แต่...ทำสีออกเทา
ร้านนี่ถ่ายวีดีโอ ฟอลโล่จนออกจากร้าน พร้อมย้ำตลอดว่า
ไปซื้อแชมพูม่วงสระนะคะ ต้องม่วงนะคะ

อ่า.....งานหยาบละครับ เพราะผมผมดำมาตั้งแต่แต่งงานปีที่แล้ว
และทำน้ำตาลเข้มมาตลอด ผมไม่มีแชมพูม่วงติดบ้านแล้วครับ
นี่ก็ต้องวนรถเข้าห้างทันที เพื่อนซื้อแชมพูม่วงแล้วสระหัวเพื่อรักษาสีเทา
ฉุกละหุกมากครับ