21.08.18 อีกหนึ่งวันดีๆ ที่ได้ใช้ร่วมกันกับคุณสามีและหลานชายวัย 9 ขวบ ความจริงแล้วเราสองคนแพลนที่จะขับรถออกไปกินมื้อเที่ยงกันสองคนแบบเงียบๆที่ร้านอาหารใกล้บ้าน ขับรถไปในหุบเขาไม่เกิน 15 นาที แต่ก็รอดูสภาพอากาศกันไปก่อน เพราะช่วงนี้ฝนมักตกตอนบ่าย พอใกล้เที่ยงเห็นฟ้าไม่ปิด ฝนไม่ตกแน่นอน ก็บอกน้องสาวสามีว่า จะไปกินข้าวข้างนอกกันนะ ไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อเราสองคน ระหว่างเปลี่ยนชุดเตรียมตัวจะออกไปกันนั้น หลานชายตัวแสบของเราก็เดินลงมาบอกว่า รอด้วยนะไป ไปเปลี่ยนชุดแป็บนึง  ป้าก็ได้แต่พนักหน้าหงึกๆ มองหน้าลุง และบอกว่า เออ เอาไปด้วยก็ได้ ไหนๆก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้ว นี่มันมัดมือชกกันเลยนี่หว่า 555 แต่โอเค หลานรัก ไม่พาไปด้วยได้ไง

เที่ยงตรง รถพร้อม คนพร้อม หลานพร้อมมาก พร้อบเต็มตัวมีเป้หนึ่งใบสะพายหลังไปด้วย (ซึ่งเต็มไปด้วยของเล่นอยู่ข้างใน เอาไปทำไม ไม่เคยเห็นเอาออกมาเล่นสักที)  ขับลงไปตามถนนเส้นเล็กๆแคบๆ มีรถสวนมาทีก็ต้องหาทางหลบหลีกกันไป แต่รถก็น้อยมากๆ นานๆทีเจอสวนกัน ระหว่างทางก็ต้องตอบคำถามร้อยแปดพันเก้าจากหลานไปด้วย ตอบจนเหนื่อยเลยแหละ สุดท้ายแล้ว เราก็ถึงร้านอาหารที่เปิดเฉพาะหน้าร้อน หน้าอื่นๆก็ปิดไป ยิ่งช่วงหน้าหนาวหิมะลง ถนนปิด ไม่มีรถมาขูดหิมะให้ แถมเป็นร้านที่พอจะรู้จักกันกับเจ้าของร้านด้วย พนักงานเสริฟอีกคนถึงกับถามลุงว่า ใช่พี่ชายของ M หรือเปล่า 

ร้านนี้เราเคยมากินกันแล้วสองครั้งกระมัง แต่จำไม่ได้แล้วว่ากินอะไรไป เจ้าหลานตัวแสบมันเคยมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วกับพ่อแม่เค้า ฮีรีบแนะนำเมนูเด็ดที่ฮีชอบกินให้ทันที ระหว่างรออาหาร หลานออกไปเล่นชิงช้าหลังร้านแก้เบื่อ รอบๆร้านเค้าตัดหญ้าเรียบสนิท สีเขียวสะอาดตา สดชื่นดี วิวที่ได้เห็นจากระเบียงหน้าร้านเป็นแบบนี้ค่ะ 

ซูมไปที่กระท่อมหิน

อุ่นเครื่องด้วยการกินปลาเทร้ารมควัน จานนึงแบ่งกันกินสามคน อร่อยดีค่ะ จานนี้ 12 ยูโร

แล้วตามด้วยจานพาสต้า ที่อิตาลีในเมนูพวกพาสต้า ราวิโอลี่ ข้าวจะอยู่ในหมวด the first dish หรือ primo piatto ในภาษาอิตาเลียนนะคะ และแน่นอนว่าอิชั้นเลือกกินพาสต้าเส้นสดในซอสเห็ดปอร์ชินี่ ที่หลานชายเค้าแนะนำไว้ ฮีก็เลือกกินจานนี้ กินหมดไหม ก็ไม่ ลุงต้องช่วยฮีกินจนหมดจาน ราคาจานละ 10 ยูโร

หลังจากนั้นนั่งรออาหารอีกจาน เป็น the second dish หรือ secondo piatto ในเมนูจะเป็นอาหารจำพวกเนื้อหรือปลา พวกเราสั่งขาหมูอบกินคู่โปเล็นต้า (โปเล็นต้าทำจากข้าวโพดแห้งบดเอามากวนกับน้ำ ปกติจะสีเหลือง แต่ที่ร้านนี้เอา buck wheat ที่ปลูกกันในย่านนี้มาผสมลงไปด้วย สีเลยออกคล้ำๆแบบนั้น) จานนี้ราคา 13 ยูโร ก็ช่วยกันกินกับลุงเค้า หลานอิ่มแล้ว

ปกติขาหมูอบ ในย่านนี้หากินยาก แถวบ้านเราร้านอาหารไม่นิยมเอามาขายกัน ไม่รู้ทำไม สงสัยว่าต้องใช้เวลาอบนานกระมัง หลังจากนั้นก็นั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระ ตอนฮีเล่าถึงวิชาเรียนเกี่ยวกับศาสนาคริตส์ จู่ๆหลานก็ถามอิชั้นว่า เชื่อในพระเจ้าหรือเปล่า ป้าถึงกับเงิบ ตอบไม่ถูกกันเลยทีเดียว ได้แต่อ้ำอึ้ง บอกว่า เดี๋ยวค่อยตอบวันหลัง แล้วฮีก็ถามต่อว่า แล้วชาวพุทธเค้าเชื่อในอะไรกัน ป้าต้องรีบบอกว่า ขอเวลาแป๊บนึงจะเล่าให้ฟังทีเดียว ขอมาเรียบเรียงประโยคบอกเล่าแบบง่ายๆให้เด็กเก้าขวบฟังแล้วเข้าใจก่อน 

ระหว่างที่ป้าและลุงรอดื่มกาแฟเอสเพรสโซ่ล้างปากหลังมื้อเที่ยง ตามสใตล์ชาวอิตาเลียนเค้านั้น หลานก็ขอกินไอติมแท่งนึง ฮีกินไปพร้อมพูดว่า เนี่ย เดี๋ยวไอติมกับกาแฟนี่ฮีจะเลี้ยงเองนะ ป้าถึงกับตาโต นานๆทีหลานจะเลี้ยง 555 แต่สุดท้ายแล้ว ป้าก็จ่ายเองทั้งหมดแหละเพราะมันแยกบิลไม่ได้ ติดไว้ก่อนนะ ค่อยเลี้ยงกาแฟป้าวันหลังละกัน 

สรุปแล้วมื้อนั้นเราสามคนจ่ายไป 65 ยูโร (ความจริงแล้ว 69.80 ยูโร เค้าลดราคาให้เพราะรู้จักกันและเป็นคนท้องถิ่นนั้นๆไปกินมั้งคะ) นอกเหนือจากอาหาร มีน้ำเปล่าหนึ่งขวด สไปร์ทหนึ่งกระป๋อง ไวน์แดงครึ่งลิตร ไอติมหนึ่งแท่ง กาแฟสองแก้ว และมีค่า coperto คือเป็นค่านั่ง หรือบางคนบอกว่าเป็นค่าขนมปังที่เค้าเสริฟมาบนโต๊ะ ก็แล้วแต่จะเรียกกันไป ค่าบริการนี้ที่ร้านจะชาร์ทเพิ่ม ร้านนี้เราจ่ายกันคนละ 1 ยูโร บางร้านก็ 1.50 บางร้านก็ 2.00 คือแล้วแต่ร้านเค้าแหละค่ะ 

ที่ลงราคาและบอกเล่าเก้าสิบเรื่องอาหาร ก็เพียงแค่อยากให้มองเห็นภาพรวมๆของการออกไปกินข้าวนอกบ้าน ปกติแล้วเฉลี่ยต่อหัวก็ราวๆ 20-25 ยูโร ถามว่าบ้านเราออกไปกินข้างนอกบ่อยไหม ก็ไม่บ่อยนักหรอกค่ะ เดือนละครั้งมากสุดสองครั้ง ความจริงอยากออกไปกินมากกว่านี้แหละ แต่แถวบ้านเราไม่ค่อยมีร้านอาหารที่น่าสนใจ มีแต่เมนูเดิมๆแบบเมนูท้องถิ่นอะไรแบบนั้น ถ้าจะออกไปกินทีก็ต้องรอที่ร้านเค้ามีเมนูสเปเชี่ยลออกมาประจำฤดูกาล เช่น เมนูหน้าร้อน ก็หนักไปทางพวกชีสสดๆ หรือพวก carpaccio เนื้อปลาหรือเนื้อวัวสใลด์บางๆกินกับผักสลัดสดๆหรือพวกเมนูเห็ดที่ออกตอนหน้าร้อน เมนูฤดูใบไม้ร่วง ที่อิชั้นกำลังรอไปกินอยู่ ก็จะเป็นพวกเมนูที่ทำจากเกาลัด เดือนตุลานี้เกาลัดก็จะร่วงแล้ว รอไปเก็บที่บ้านหลานชายอยู่เช่นกัน

ขากลับ อิชั้นเดินออกมาตามถนนสายแคบๆ ไม่ถึงร้อยเมตรจากร้านอาหาร โดยมีหลานวิ่งตามมาด้วย แล้วให้ลุงขับรถมารับเพราะเป็นทางกลับพอดี ถ่ายรูปหลานไปสองสามรูปจากด้านหลัง ฮีไม่ยอมเข้ากล้องแล้ว ฮีเป็นหนุ่มแล้วนิ 

I'm OK. He said that ^__^

แล้วก็วิ่งตามรถลุงไป กลัวลุงปล่อยให้เดินกลับเอง

แวะดื่มน้ำหน่อยนึง น้ำสะอาดๆจากภูเขา ให้สังเกตดูนะคะว่า ในย่านกลุ่มหมู่บ้านเก่าๆในอิตาลี  มักจะสร้างบ้านหรือหมู่บ้านใกล้ๆลำธารหรือแหล่งน้ำ และจะมีมุมน้ำพุหรือก็อกน้ำที่ต่อเข้ามาในหมู่บ้าน ใช้ดื่มใช้อาบใช้เป็นลานซักผ้า สมัยก่อนไม่มีท่อประปาเข้าบ้าน ก็ต้องออกมาใช้บริการก็อกน้ำแบบนี้ ส่วนตอนนี้ในกลุ่มกระท่อมหินตรงนี้มีอยู่สี่ห้าบ้าน ใช้มาพักเฉพาะหน้าร้อน ก็อกน้ำธรรมชาตินี้ก็ยังใช้งานกันอยู่ ดูน้ำซิคะ มันใส สะอาดมากจริงๆ 

มีภูเขาหินที่เรียงรายก่ายกองกันข้างทาง ก็เรามีหินมากมายอย่างนี้ บ้านสมัยก่อนจึงสร้างด้วยหินพวกนี้แหละค่ะ เก็บความร้อนได้ดีในหน้าหนาวและเก็บความเย็นสดชื่นไว้ในหน้าร้อน แต่ตอนนี้มีกฏหมายกำหนดห้ามเอาหินพวกนี้ไปก่อสร้างบ้านโดยพละการ ต้องไปทำเรื่อง ขออนุญาตซื้อเป็นเรื่องเป็นราวไป เนอะ ไม่งั้นก็คงเอารถมาจอดข้างทาง ขอแรงพรรคพวกมาขนหินจนหมดภูเขากระมัง 

และนี่คืออีกหนึ่งเรื่องราวความทรงจำของเราในหน้าร้อนนี้ ยังไม่จบหรอกค่ะ ยังเหลืออีกหนึ่งอาทิตย์กว่าหลานจะกลับไปอยู่บ้านเค้า เราจะสร้างความทรงจำดีๆแบบนี้กันไปเรื่อยๆ เพราะว่า Things end. But memories last forever.