The road less traveled

The road less traveled by M. Scott Peck

ตอนสมัยเรียน อ. ที่น่ารักเอาส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้มาให้อ่าน เราก็อ่านด้วยความยากลำบาก เพราะด้วยลักษณะการเขียน รูปแบบประโยค ยากพอสมควร และที่สำคัญ เนื้อหามันก็ยากด้วย มันไม่ใช่เรื่องที่เด็กนักศึกษาที่ไม่เคยต้องต่อสู้ดิ้นรนอะไรมากจะเข้าใจได้ง่าย แต่เราก็เก็บความประทับใจไว้

พอเราได้ทำงาน เจอปัญหาสารพัดสารเพ เราก็กลับย้อนไปนึกถึงหนังสือเล่มนี้ และก็กระเสือกกระสนไปหามาอ่านจนจบ (ตอนนั้นไปคิโนะสั่ง เพราะว่าไม่มีหนังสือในสต็อกเลย) สิ่งที่ได้รับหลังจากอ่านก็คือ รู้สึกเหมือน

"ถูกตบ"

คุณหมอแกโหดจริงๆ -_-'

เวลาเราอ่านหนังสือพวก meditation เราจะรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง เราจะรู้สึกเหมือนได้รับกำลังใจ ประมาณ คุณทำดีแล้ว อย่าได้ท้อถอย โลกนี้มันสวยงาม อะไรประมาณนี้

แต่เล่มนี้ไม่ใช่

แค่ขึ้นต้นก็หนาวแล้ว ประโยคแรกนี่โหดสุดๆ

Life is difficult.

ประโยคต่อๆ มา ก็เน้นว่า มันเป็นความจริง เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เมื่อ (แก) รู้แล้วว่าชีวิตมันยาก ก็อย่าได้คิดว่ามันง่ายโดยเด็ดขาด เราจะดำเนินชีวิตต่อไปได้ยาก ถ้าเรายังไม่ยอมรับความจริงอันนี้ ชีวิตคนเราที่มันลำบากยากเข็ญเนี่ย ก็เพราะว่าเราพยายามทำให้มันง่าย

แต่มันก็ง่ายไม่ได้ -_-'

โธ่ รู้ก็รู้แหละว่าเป็นความจริง แต่การยอมรับมันน่ะ โคตรแสนจะยากเลย

อ่านไป ก็รู้สึกเหมือนกับเราเห็นปัญหาข้างหน้าอยู่ แล้วเราพยายามหันหน้าหนี ไม่มองมันเพราะคิดว่าถ้ามองไม่เห็น ก็เหมือนกับปัญหานั้นไม่ได้มีอยู่จริง แต่คุณหมอแกจับหน้าเราให้หันไปมองปัญหา เอาไม้เรียวฟาดเราให้เดินเข้าไปหาปัญหา หมอแกก็รู้ว่ามันทรมาน แต่ถ้าเดินผ่านมันไปได้ ความทรมานจะหายไป เราก็จะโตขึ้น (คุณหมอจิกสุดๆ)

หมอเป๊กเป็นจิตแพทย์ เพราะงั้นจะมีการยกเคสที่แกเจอมาเป็นตัวอย่างเสมอๆ บางครั้งเราอ่านสิ่งที่หมอแกอธิบายไม่เข้าใจ (ไม่ใช่เพราะภาษาแต่เพราะว่าเราไม่เข้าใจเอง) ตัวอย่างช่วยท่านได้ มันทำให้เห็นภาพมากขึ้นจริงๆ

The road less traveled ชื่อนี้มาจากกลอนอันโด่งดังของ Robert Frost ที่ชื่อว่า Road not taken

The Road Not Taken

TWO roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนที่โดนใจรุ้งที่สุด เขาพูดถึงธรรมชาติของ choice เมื่อคุณเลือกเส้นทางเดินไปแล้ว คุณจะไม่มีวันหวนกลับไปที่เดิมแล้วเลือกอีกทางหนึ่งได้

หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่รุ้งแนะนำให้คนอ่านเสมอๆ เจอใครก็แนะนำดะ ไม่รู้ว่ามีฉบับแปลรึเปล่า แต่ของเขาดีจริงๆ แนะนำๆ

ปล. ถ้าใครอ่านเล่มนี้แล้ว ก็ยังมีอีกเล่มนึงให้อ่านได้ชื่อว่า Further along with the road less traveled (ถ้าจำไม่ผิดนะ) เป็นเล่มต่อจาก The road less traveled แต่รุ้งว่าเล่มแรกดีกว่านา เพราะ essense ของที่แกต้องการจะบอกน่าจะอยู่ในเล่มแรกเกือบหมดแล้ว

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2551 10:23:18 น. Counter : 1680 Pageviews.		2 comments
Tweet