Bloggang.com : newyorknurse : ดอกพิกุล ของศิริราช พยาบาล แบ่งบานที่นิวยอร์ก - คุณภาสินี สันธนากร ศากยวงศ์ พยาบาลรุ่น 64

ดอกพิกุล ของศิริราช พยาบาล แบ่งบานที่นิวยอร์ก - คุณภาสินี สันธนากร ศากยวงศ์ พยาบาลรุ่น 64

ดอกพิกุล ของศิริราชพยาบาล
แบ่งบานที่นิวยอร์ก
คุณภาสินี สันธนากร ศากยวงศ์
พยาบาลรุ่น 64 (ม.ศ.5 รุ่น 9)

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ดิฉัน ภาสินี สันธนากร ศากยวงศ์ พยาบาลรุ่น 64 (ม.ศ.5 รุ่น 9)
ก่อนอื่นดิฉันขอขอบคุณ น้องปุ๊ก น้องอ้อย ค่ะที่ให้เกียรติ ไห้ดิฉันเข้ามาทักทาย
เป็นปฐมฤกษ์ในอาทิตย์แรกของปี จึงใคร่ขอถือโอกาสนี้ส่งความสุขมายัง พี่ๆ
เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ สำเร็จในสิ่งที่คิด ที่ทำ
มีสุขภาพแข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจ แคล้วคลาดจากโรคภัยไข้เจ๊บ
จากเขื้อโรคที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน
แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุเภทภัยทั้งหลายทั้งปวง
ทั้งทางน้ำทางบก ทางอากาศ มีความสุขมากๆนะคะ
ตลอดปี 2566 และตลอดไป ค่ะ

ชีวิตการทำงานพยาบาลของดิฉัน ก็เหมือนพยาบาลทั่วๆไปค่ะ เมื่อเรียนสำเร็จ
ก็ทำงานแผนก O.P.D ตึกริมน้ำ หลังจากทำงานได้ 1 ปี อาจารย์ปรียา รามณรงค์
ท่านให้ดิฉันมาทำงานแทน พี่แหวนดี อุทโท ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องผ่าตัดเล็กที่
O.P.D. เนื่องด้วยพี่แหวนดีต้องเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ ดิฉันทำงาน
ต่อมาอีก 2 ปี ก็ลาออก เพราะยุคนั้นเป็นยุคที่หมอ พยาบาลเฮละโล
เดินทางออกนอกประเทศเป็นจำนวนมาก บ้างไปศึกษาต่อ บ้างไปหา
ประสบการณ์ บ้างติดตามสามีซึ่งไปเรียนต่อปริญญาโท ปริญญาเอก
ดิฉันก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้น สามีดิฉัน คุณเรวัต ศากยวงศ์
ผู้จัดการธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์(ธ.ก.ส.)
จบเศรษฐศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์
ไปเรียนต่อปริญญาโทรัฐศาสตร์ทีนิวยอร์ก
ที่กล่าวถึงและต้องกราบขอบคุณ
เพราะในกาลต่อมาเขาผู้นี้คือผู้ที่สอน
สนับสนุน ให้ดิฉันโลดแล่นอยู่
ในวงการน้ำหมึก วงการสื่อสารมวลชน

เมื่อมานิวยอร์กมีรุ่นพี่และเพื่อนๆ ศิริราช ทำงานที่ร.พ..Bronx Lebanon
มากมาย ดิฉันก็ไปสมัครบ้างแต่ไม่ได้ ก็หางานอยู่นานเหมือนกัน จนมา
ได้ที่ร.พ.Lincoln บอกพรุ่งนี้มาทำงานได้เลย ดิฉันเลือกแผนกเด็ก
เพราะมีความคิดว่าเด็กตัวเล็กๆ น่าจะดีกว่าทำงานกับคนไข้ตัวใหญ่ๆ
ขณะที่ทำอยู่ร.พ. Lincoln ดิฉันก็ไปทำ Part time ร.พ.Hebrew
Nursing Home บางวันก็ไปเฝ้าไข้ที่ ร.พ.Bronx – Lebanon
ช่วงมาใหม่ๆต้องทำงานเยอะเป็นพิเศษ เพราะต้องส่งน้องเรียนที่ออสเตรเลีย
เนื่องจากบอกน้องว่า ถ้าสอบได้จะช่วยส่งเรียน เมื่อน้องสอบได้
ดิฉันก็ทำตามสัญญา ดิฉันทำงานที่ ร.พ. Lincoln อยู่ 6 ปี
วันหนึ่งได้รับโทรศัพท์จาก ร.พ. Bronx – Lebanon โทรมาถามว่า
ยังสนใจร.พ.นี้อยู่มั้ย ดิฉันรีบตอบทันทีว่าสนใจ เพราะจากบ้านเดิน
ไปทำงานแค่ 5 นาที ดีกว่าขับรถไป Lincoln พอไปสัมภาษณ์
ก็เลือกแผนกเด็กอีก แต่คราวนี้เป็นเด็กเล็กคลอดก่อนกำหนด NICU
แม้พวกเขาจะตัวเล็กกระจิ๊ดริ๊ด ดิ้นกระแด่วกระแด่วอยู่บนฝ่ามือ
แต่เขาก็หนึ่งชีวิต ดิฉันจึงทุ่มเทความรัก จับต้องอย่างทะนุถนอม
พูดคุยกะเขา ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่เข้าใจหรอก แต่ด้วยสัญชาตญาณ
ดิฉันรู้ว่าพวกเขารับรู้จากการสัมผัส จากเสียง จากพลังแห่งความรัก
และ ด้วยความที่เกิดก่อนกำหนด ทุกอย่างในร่างกายจึงไม่สมบูรณ์
หยุดหายใจบ่อยครั้ง จึงเรียกได้ว่าทั้ง หมอ พยาบาล ต้องช่วยต่อชีวิต
ให้ยังคงเป็นชีวิต ดิฉันดีใจมากที่พวกเราช่วยกัน จนพวกเขาแข็งแรง
โตพอที่กลับบ้านได้ หลังจากกลับบ้าน ทุกปีทางร.พ.จะจัดงานคริสมาสต์
แจกของขวัญ พ่อแม่ก็จะนำเด็กกลับมาเยี่ยมคุณหมอ คุณพยาบาล
พวกเราก็ได้เห็นการเจริญเติบโตของพวกเขา ช่างน่ารักซะเหลือเกิน

ใน บางครั้งขณะที่ดิฉันเดินกลับบ้าน มีเด็กเข้ามากอด ถามว่าจำเขาได้มั้ย
ดิฉันบอกจำไม่ได้ โถ ใครจะจำได้ จนเมื่อเห็นพ่อแม่เขา ก็ถึงบางอ้อ
บางคนพ่อแม่จะสอนเขา บอกเขาว่าพยาบาลคนนี้ไงที่ช่วย ยู ไว้
ฉันก็จะคอยบอก ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอก หมอคนนั้นพยาบาลคนนี้
ยู จำได้มั้ย แต่ความรู้สึกลึกๆของดิฉัน ดิฉันว่าก็คุ้มนะที่นั่งเฝ้าเขา
ช่วงที่เขายังไม่แข็งแรง ดิฉันขอกราบขอบพระคุณ ครูอาจารย์ที่สอนสั่ง
ให้ความรู้ ทำให้ดิฉันมั่นใจและเชื่อมั่นในการทำงาน ได้รับคำชมจากคนไข้
จากพ่อแม่เด็ก จากคุณหมอ แม้พวกเราจะมาทำงานต่างแดน แต่ทุกคนคือ
พยาบาลไทย แบกชื่อประเทศไทยไปทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าจะมาจาก
สถาบันไหน พวกเราจะช่วยกัน จะเสียเปรียบชาติอื่นในช่วงเดินทาง
มาถึงใหม่ๆ ก็ตรง ภาษา นี่แหละ เพราะพวกเราได้แต่เรียน อ่าน
เขียน ไม่ค่อยได้พูด ภาษาจึงไม่แข็งแรงนัก สำหรับการทำงาน
พวกเราได้รับการชื่นชมมาก คงต้องบอกว่าการทำงานชองพยาบาลไทย
ไม่เป็นสองรองใคร

เมื่อสมัยดิฉันเป็นเด็ก คุณพ่อเป็นข้าราชการ ต้องย้ายตาม ไปจังหวัดนั้น
จังหวัดนี้ ดิฉันจบชั้นประถม ร.ร.เซ็นต์แอนโทนี จ.ฉะเชิงเทรา
จบ ม.3 ร.ร.สตรีศรีน่าน จ.น่าน จบม 6 ร.ร.สตรีแพร่ นารีรัตน์
จากนั้นก็เข้ากรุงเทพฯมาจบ ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา พญาไท ดิฉัน
เป็นคนไม่ขยันไม่ชอบท่องหนังสือ วิชาที่ชอบคือภาษาไทย เพราะไม่
ต้องดูหนังสือ แต่ได้คะแนนเยอะ ชั่วโมงการฝีมือตอนชั้นมัธยม เพื่อนๆ
จะมารุมล้อมให้ดิฉันเล่านิทานบ้าง นิยายบ้าง โดยพวกเขาตอบแทน
ด้วยการช่วยกันทำการผีมือให้ เนื่องจากพวกเขารู้ว่าดิฉันไม่ชอบงาน
เย็บปักถักร้อย ช่วงอยู่ร.ร.เตรียมฯ เรื่องที่ดิฉันเขียน อาจารย์มักจะ
ให้ออกไปอ่านหน้าชั้นบ่อยครั้ง ดิฉันเรียนไม่เก่ง อยู่ห้องบ๊วย ค่ะ
มีอยู่ครั้งพวกนักเรียนชายต้องไปแข่งฟุตบอลที่ ปีนัง ประเทศมาเลเซีย
อาจารย์ให้ดิฉันร่วมเดินทางไปด้วย ดิฉันไม่มีเงินซื้อของมาฝากเพื่อนๆ
ก็เลยบอกเขียนเรื่องเล่าเหตุการณ์มาฝากแล้วกันนะ ดิฉันเขียนเรื่อง
”สี่วันในปีนัง” เขียนเล่นๆแต่ทางร.ร.นำไปลงในหนังสือ ต.อ.ของร.ร.
ดิฉันก็เหวอ โห มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ พอมาเรียนพยาบาลอยู่ปีสุดท้าย
เขามีการประกวดให้เขียนเรื่อง”ประวัติโรงเรียนพยาบาล” ดิฉันส่ง
เข้าประกวดด้วย ปรากฏชนะการประกวด เพื่อนร.ร.เตรียมฯ
ซึ่งไปอยู่ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นประธาน เป็นหัวหน้า
ซึ่งหลายคนต้องทำหนังสือรุ่น ก็ติดต่อมาให้เขียนลงในหนังสือ
มหาวิทยาลัยของเขา ดิฉันใจดีเขียนให้เพื่อนตามคำขอ จนมาถึง
เรื่องล่าสุด ขณะดิฉันเรียนพยาบาลผดุงครรภ์ มีการประกวด
เรียงความวันมหิดล ระหว่างนักศึกษาแพทย์ นักศึกษาพยาบาล
เรื่อง”สมเด็จพระราชบิดากับการพยาบาลของประเทศ” ดิฉันนึกสนุก
ส่งเข้าประกวดด้วยดีกว่า ความที่อยู่หอไปไหนไม่สะดวกนัก
ต้องขออนุญาตออกจากหอ เพราะการเขียนเรื่องนี้ ข้อมูลต้องถูกต้อง
ดิฉันจึงไปค้นที่หอสมุดแห่งชาติ ห้องสมุดแพทย์ งานนี้ต้องใช้ความอดทนสูง
เพราะต้องขึ้น ward ต้องเรียน แล้วยังต้องมานั่งรวบรวม เรียบเรียง
ต้องเขียนถึง 10 หน้า 5 ชุด ให้กรรมการ 5 ท่าน ดิฉันไม่รู้เหมือนกัน
ว่าทำได้ไง แต่ก็เสร็จทันเวลา จนวันหนึ่งอาจารย์หมอสนอง ท่านโทรศัพท์
มาที่ห้องคลอด ขณะที่ดิฉันกำลังอยู่กับคนไข้คลอด ท่านบอกดีใจด้วยให้
เตรียมเข้าเผ้าฯรับพระราชทานรางวัลจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ที่กระโจมพิธีใน วันมหิดล
แล้วให้ดิฉันย่อเรื่องไปอ่านที่หอประชุมแพทย์ศิริราชด้วย ดิฉันตื่นเต้น
ดีใจมากที่ทำได้สำเร็จ เสียงกึกก้องอยู่ในใจ เราชนะแล้ว
พยาบาลชนะแล้ว นับเป็นรางวัลสูงสุดในชีวิต

ดิฉันจึงปวารณาตัวว่า นับจากนี้ดิฉันจะทำทุกอย่างที่สามารถทำได้
เพื่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสังคมคนไทย โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
การทำงานที่ OPD จะต้องเป็นพยาบาลสนามด้วย ซึ่งถูกใจดิฉันมาก
ขณะกำลังจะเดินทางไปสนามศุภชลาศัย ซึ่งเป็นการแข่งฟุตบอล
ระหว่างไทยกับชาติไร จำไม่ได้ อ่ะ อาจารย์ปรียา รามณรงค์
ท่านมาบอกให้ดิฉันเขียนเรื่อง”มิสฟลอเรนไนติงเกลกับการพยาบาล”
ให้สมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทย โดยบอกให้ดิฉันเป็นคนอ่าน บรรยาย
ให้นักศึกษาแพทย์ พยาบาลศิริราช แสดงออกทีวีช่อง 4 ซึ่งพอกลับมา
ดิฉันก็รีบเขียนให้อาจารย์ นี่คือเรื่องสุดท้ายที่ดิฉันเขียนที่เมืองไทย
พอมาอยู่นิวยอร์กน.ส.พ.ท้องถิ่นรับลูกมาจากน.ส.พ.เมืองไทย
โจมตีหมอ พยาบาลว่าไม่รักชาติบ้านเมือง หนีมาขุดทองเมืองนอก
ดิฉันจึงมีความคิดว่า “ถ้าอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ” ดิฉันมีปากกา
ในมือจะกลัวอะไร ก็เกิดวาทะกัน ในที่สุด น.ส.พ.หลายฉบับ
ทั้งนิวยอร์กและต่างรัฐ ต่างก็ติดต่อมาขอให้ดิฉันไปช่วยเชียน
เป็นต้นว่าน.ส.พ. เขียนต่างแดน ไทยต่างแดน เมืองนอก
สยามนิวส์ สยามโพสต์ ทั้งหมดนี้อยู่ นิวยอร์ก น.ส.พ.ธงไทย
(วอชิงตันดี.ซี) ส่วนมากดิฉันจะเขียนบทความ
โดยใช้นามปากกาแตกต่างกันไป แล้วแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโลก
หรือเกี่ยวกับ การเมือง สังคม นามปากกาที่ใช้ อาทิเช่น สนธยา
ขุนทอง ข้าน้อยปูลม ทวนทอง แซงแซว ถ้าเป็นเรื่องสำคัญก็
จะใช้ชื่อสกุลจริง เพื่อแสดงตัวตน พลาดเมื่อไรก็ถูกฟ้องแหละ
ที่เมืองไทย ดิฉันเป็นอดีตผู้สื่อข่าวพิเศษ น.ส.พ.ไทยรัฐ
เขียนข่าวสังคม”สายตรงต่างแดน” และเขียนข่าวสังคม “ข่าวไทยไกลบ้าน” ให้น.ส.พ.ข่าวสด อดีตหัวหน้าข่าวต่างประเทศ
น.ส.พ.เหนือสยามนิวส์ เชียงราย อดีตกรรมการที่ปรึกษา
เครือข่ายสื่อภาคประชาสังคมแห่งประเทศไทย
อดีตวุฒิอาสาธนาคารสมอง จ.เชียงราย

หนังสือพิมพ์ที่ทำเอง คือ น.ส.พ.สยามไทม์ นิวยอร์ก และแมกกาซีน
ฮูอิสฮู นิวยอร์ก โดยเป็นบรรณาธิการ ผู้ช่วย
ส่วน น.ส.พ.ต่างรัฐที่ขอให้ดิฉันช่วยเป็น บก.นิวยอร์กคือ
น.ส.พ.ทรรศนะ(พิมพ์ที่ เวอร์จิเนียร์ รวมข่าว กรุงวอชิงตันดี.ซี.
แมรี่แลนด์ ฟิลาเดลเฟีย นิวเจอร์ซี่ นิวยอร์ก คอนเนคติดัต)
ล่าสุดเป็น บก.นิวยอร์ก น.ส.พ.ชาวกรุงUSA พิมพ์ที่ กรุงวอชิงตันดี.ซี
รวมข่าวทุกรัฐทางฝั่ง EAST นอกจากนี้ดิฉันยังได้ช่วย กลุ่มนักเรียน
วิชาการโทรทัศน์นิวยอร์ก ตั้งศูนย์ข่าวไทยบียอนเทเลวิชั่น พร้อมทั้ง
ช่วยประสานงานกับสมาคม ชมรม หน่วยราชการ และประชาชน
โดยเป็น โปรดิวเซอร์ถ่ายทำกิจกรรมของคนไทยเผยแพร่
ทางเคเบิ้ลทีวี นิวยอร์ก ต่อมาเมื่อวงการ น.ส.พ.ซบเซา
พวกเราก็ช่วยกันทำ
https://www.thainewyork.com (นิวยอร์ก)
https://www.konthaiusa.com (วอชิงตันดีซี) https://www.chaokrungusa.com (วอชิงตันดีซี) https://www.thaicommunity.org (นิวเจอร์ซี่)
https://www.bevariety.com (บอสตัน)
เวลามีการแข่งขันเทนนิส
US OPEN ดิฉันติดต่อทำบัตรนักข่าว
ซึ่งสามารถเข้าออกได้ทุกสนาม
เข้าฟังการสัมภาษณ์ดาวเด่นทุกคนที่สนใจ
ทางสนามจะจัดสถานที่
เป็นห้องใหญ่ทำเป็นช่องๆให้แต่ละประเทศเขียนข่าวทำข่าว
อีกหนึ่งผลงานที่ภูมิใจ
เป็นอดีต Production Manager of
Thai TV New York บริษัท SUNCASTV (ชิคาโก้)
คนจีนเป็นเจ้าของซึ่งแต่ละประเทศจะส่งผลงานที่ถ่ายทำ
ไปที่บริษัทรายการนี้บริษัทให้ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายค่ะ

จากการช่วยประสานงานในนามสื่อมวลชน ดิฉันได้รับหนังสือประกาศ
เกียรติคุณร่วมจัดงาน “หาทุนสนับสนุนโครงการปลูกป่าถาวร
เฉลิมพระเกียรติ”จากกงสุลใหญ่ ณ นครนิวยอร์ก กระบวน พรโสภณ
และประกาศเกียรติคุณร่วมจัดงาน “ชาวไทยในสหรัฐฯเฉลิมฉลอง
การครองสิริราชสมบัติครบ 50 ปี จากกงสุลใหญ่ ณ นครนิวยอร์ก
นวลพรรณ มหาคุณ โดยได้รับมอบจาก ฯพณฯ อัษฏา ชัยนาม
เอกอัครราชทูตผู้แทนถาวรไทยประจำสหประชาชาติ ณ นครนิวยอร์ก
และอีกมากมาย
นอกจากนี้ดิฉันได้ร่วมก่อตั้งสมาคมไทยอีสานแห่งนครนิวยอร์ก
ช่วยก่อตั้งสมาคมชาวเหนือแห่งรัฐนิวยอร์ก ทุกๆปีทั้ง 2 สมาคม
รวมถึงสมาคมทักษิณแห่งรัฐนิวยอร์ก สมาคมพยาบาลไทยภาคตะวันออก
เฉียงเหนือแห่งสหรัฐอเมริกาจัดงาน ดิฉันจะช่วยประสานงาน กำกับเวที
เพราะรายได้ส่งกลับเมืองไทยช่วยคนไทย เนื่องด้วยเนื้อที่มีจำกัด
ก่อนจากกัน คงต้องบอกว่าดิฉันทำอาชีพพยาบาลควบคู่กับการเป็นนักข่าว
นักเขียน ชนิด งานหลวงไม่ให้ขาด งานราษฏร์ไม่ให้เสีย
เพื่อให้คนไทยรับข่าวสารรวดเร็ว จะได้ช่วยเหลือกันได้ทันท่วงที
ทางไหนที่ทำได้ดิฉันจะทำทันที
เพื่อตอบแทนคุณแผ่นดิน
รักนะ รัก เธอ ประเทศไทย

Sent from my iPhone
วาไรตี้อารมณ์ดี สำหรับคนไทย Thai Community in Boston and New England Area
BEVARIETY.COM
วาไรตี้อารมณ์ดี สำหรับคนไทย Thai Community in Boston and New England Area

https://www.facebook.com/groups/227719491837916/permalink/853093562633836/?mibextid=W9rl1R

Klaibann Blog newyorknurse

Create Date : 20 มกราคม 2566

Last Update : 23 มกราคม 2566 22:37:21 น.

0 comments

Counter : 1093 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว