เดี๋ยวมาเขียนคะ...
เพิ่งกลับมา...เมื่อคืนนอนหลับๆตื่นๆ...เดี๋ยวขอไปพักแป๊บนึง...
อ่อ...อบายแปลว่า...เสื่อม...อบายมุข...แปลว่าทางหรือเส้นทางที่พาไปในทางเสื่อมตกต่ำและไม่เจริญ
เพราะงั้น...ถ้ามีสติ...จะรู้ตัว...และถ้าละมิจฉาทิฐิได้...ก็จะพาตัวเองออกมาจากที่เสื่อมได้...
การเบียดเบียนและมุ่งร้ายทำลายชีวิตผู้อื่น ก็เป็นการฆ่าสัตว์ ผิดศีลข้อที่ 1 ปาณาฯนะ
ถึงจะไม่ได้มีเลือดตกยางออกก็ตาม แต่ทำให้ชีวิตผู้อื่นร้อนรน ทุกข์ ตายทั้งเป็น
ทั้งหมดนี้ถือว่าเป็นการฆ่าสัตว์และทำลายชีวิต
อย่าเจริญในทางอบายมุข อย่าเบียดเบียนผู้อื่นเพื่อถึงความเจริญ
นั้นเป็นการเจริญในทางที่เสื่อม ยิ่งก้าวย่างลึกลงไปก็จะพาตัวเองและผู้อื่นมุ่งสู่อเวจีและเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ (สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ)
ไม่ใช่ความเจริญที่ร่มเย็นในพรหม ไม่ใช่สัมมาทิฐิ
ปล.เราไม่กล้าสอนใครนะ แต่พระท่านสอนเรามาว่า...ให้เราเอาหลักการใช้ชีวิตเพื่อนำความสว่างและทางแห่งพรหม มาแบ่งปันให้ผู้มีพระคุณกับเราอาทิ เช่น บิดา มารดา ผู้อุปถัมถ์และมิตรทั้งหลาย ให้เราทำกตัญญู กตเวทีกับทุกท่านที่กล่าวมา
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตั้งแต่โบราญนานมา...ดอกบัวไม่เคยมีไว้แสดงความรักหรือเป็นตัวแทนความรักเชิงหนุ่มสาวนะ..
ถึงยุคสมัยจะเปลี่ยนไป...ฉันก็ไม่เคยเห็นใครซื้อดอกบัวให้ใครในโอกาสพิเศษ ยิ้มอ่อนนนน
เธอชอบศาลาริมน้ำไหม...ฉันชอบนะ...ในสระน้ำก็มีดอกบัวทั้งตูมทั้งบาน...ได้บรรยากาศชานเมืองดี
สมัยก่อนตอนเด็กๆชีวิตยังไม่รีบเร่งมาก...ฉันจะปั่นจักรยานไปนั่งเล่นริมบ่อน้ำ...ไปนั่งรับลมเล่น...ผ่อนคลายสายตา...ที่นั้นมีดอกบัวแต่ไม่เยอะ แต่ฉันชอบที่นั้นนะ
ฉันมีดอกไม้ที่ชอบอยู่ไม่กี่อย่าง...
ฉันชอบดอกมะลิซ้อน...กลีบนวลขาวสะอาดและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ...ฉันเก็บดมบ่อยๆ
ฉันชอบดอกบัว...กลีบนวลละเอียด ตั้งแต่ก้านจนถึงดอกสวยฉันว่าดอกบัวตูมนั้นมีทรงและรูปร่างสวยมาก...
สำหรับฉันดอกบัวเป็นดอกไม้ที่สะอาดหมดจด...ใช้บูชาพระ...
ฉันมักจะอธิฐานต่อพระประธาน...ขอให้ฉันมีผิวละเอียดและสัมผัวนวลเหมือนกลีบบัว...
ฉันขอถวายตัวเป็นบัวในโบสถ์สักการะพระรัตนไตรไว้นะ...ถ้ามีเราได้ใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆฉันจะพาเธอไปกราบท่านนะ
ฉันเชื่อว่าถ้าเราไม่สามารถขจัดทุกข์หรือมีขันติพอที่จะอดทนต่อสิ่งเร้าและยั่วยุจากเหตุของทุกข์ได้...เราก็ควรพาตัวเองมาอยู่ในที่สงบและร่มเย็นให้มากที่สุด
เพราะงั้นการถวายตัวเป็นดอกบัวเพื่อสักการะและบูชาพระรัตนไตรนั้น...ถือเป็นมงคลและความร่มเย็นกับฉันนะ
ฉันปราถนาให้พระรัตนไตรช่วยคุ้มครองปกป้องฉันจากกิเลสที่เป็นเหตุให้เกิดทุกข์...ด้วยการชี้นำให้ฉันได้พบทางเดินชีวิตที่พ้นจากอันตรายนั้น
ฉันเลยมักจะบอกกับคนที่ฉันพูดคุยในลักษณะให้ความพิเศษว่า...
เธอควรมีศีลนะ...อย่าทำบาปหนักอย่าเบียดเบียนใครอย่าไปทำลายใคร...และอย่าพาตัวเองไปในทางที่เสื่อม...เพราะนั้นจะทำให้เราจะห่างกัน
อย่างที่บอกฉันตั้งจิตอธิฐานไว้...และฉันเชื่อเหลือเกินกว่า...นั้นเป็นจริง
ปกติท่านจะพาฉันและเธอมาพบกัน...และทดสอบฉันและเธอด้วยกิเลสทั้งหลาย
มาฉันจะบอกข้อสอบให้...ฉันเห็นคนทำข้อสอบนี้มานานมากแล้ว...ครั้งนี้เป็นเธอที่จะต้องทำข้อสอบนี้
เรื่องแรก...เรื่องความรักที่มั่นคงและความซื่อสัตย์
ไม่มีใคร...ที่ไม่มีใครเข้ามาสร้างสัมพันธ์ด้วย...ในช่วงเวลาที่ทำความรู้จักฉัน...
เวลาได้พบและพูดคุยกับฉัน...อีกฝ่ายจะมีคนอื่นเข้าหาเสมอ...
ข้างบนเค้าจะมีทางเลือกมาให้เธอเสมอ...มีเสมอจริงๆ...
ส่วนใหญ่ไม่รอด...แต่ก็เคยมีนะมีบางคนที่ไม่อ่อนไหวและหนักแน่นพอนะ...
เรื่องที่สอง...เป็นเรื่องสัมมาทิฐิและความเมตตา รวมไปถึงการให้-การยอมเสียสละให้
ไม่มีใคร...ที่ไม่เคยทำร้ายฉัน...ทุกคนต่างต้องการเอาชนะกัน...และต้องการครอบครองเวลาของฉัน
แต่ฉันเคยพบบางคนที่ยอมแพ้ให้นะ...
เมื่อฉันร้องขอ...เค้าให้ความเมตตาและเสียสละ...เค้าลดมิจฉาทิฐิให้และให้การซัพพอร์ตฉัน
เธอละเจอบททดสอบนี้รึยัง...ฉันหวังให้เธอผ่านมันไปให้ได้ด้วยความดีและความฉลาดในการจัดการปัญหาในแบบของเธอนะ...
ไม่ต้องห่วง...ถ้าเธอไม่ผ่านบททดสอบนี้...และเธอไม่ได้ทำร้ายฉันหรือทำลายชีวิตฉัน...เราจะยังอยู่ในชีวิตของกันและกันในฐานะเพื่อนที่ดีต่อกันด้วยความจริงใจ
ส่วนฉันก็จะกลับคืนสู่สระบัวในอุโบสถของพระรัตนไตรอย่างเดิม...
สำหรับเรื่องของฉัน...
ฉันอธิฐานไปแล้วและฉันอธิฐานถวายตัวมานานแล้ว...เพราะงั้นถ้าเธอเชื่อแบบที่ฉันเชื่อ...เธอต้องมีศีลเราถึงจะได้ใช้ชีวิตด้วยกัน
เมื่อไหร่ที่เธอสับสน...บ่อยๆจะมีทางเลือกมาให้เธอพิจารณา...มันจะสร้างความยุ่งยากใจให้เธอ...เธออาจจะไม่รู้ว่าจะเลือกหรือตัดสินใจแบบไหนดี
ระหว่างทางเลือกที่เธอไม่มั่นใจ...ให้เธอเลือกทำหรือจัดการบางสิ่งและปัญหานั้นด้วยความดีและควาเมตตา...
แบบทดสอบมีมาก็เพื่อให้เราทั้งสองคนได้เห็นและพิจารณาเนื้อแท้ของกันและกัน...
ฉันไม่เคยทำร้ายใครด้วยเจตนาได้เลยสักครั้ง...แตถ้าในอนาคตฉันต้องทำร้ายเธอ...ให้เธอตระหนักว่าสิ่งนั้นเกิดจากความไม่เจตนาแต่เกิดจากสถานการณ์ที่ต้องเกิดนะ...
ถ้าต้องเลือกระหว่างทำผิดต่อฉัน และทำผิดต่อคนอื่น...
ให้เลือกสิ่งที่เธอจะไม่เสียใจ...และหนักแน่นในสิ่งที่เลือกด้วยสติ
ถ้าต้องการชัยชนะ...อย่าเล่นเกมส์นะ...
เดินมาหาฉันในโลกความจริง...เพราะฉันคือถ้วยรางวัล...
และฉันรับปากว่า...ถ้าเธอรักฉันด้วยใจจริงและไม่ร้ายกาจกับฉัน...เธอจะได้ถ้วยรางวัลแน่นอน
เอาล่ะ...นี่คือการให้คำปรึกษาจากฉันนะ
สุดท้ายนี้...
โลกของเงานั้นไม่ได้อบอุ่นเท่าการมีตัวตนในโลกความจริงหรอกนะ...เธอที่รัก
อย่าพาตัวเองให้เดินหลงทางอยู่ในทางที่หลอกลวงเลย...
อย่าปล่อยให้ตัวเองมีค่าแค่ในโลกของเงาในโลกของใครอีกคน...
ใช้ความกล้าที่มีพาตัวเองเดินออกมาจากความหลอกลวงนั้น...
คำโกหกที่แย่ที่สุด...คือการโกหกตัวเอง...และหลอกลวงตัวเองนั่นแหละที่แย่ที่สุด
ยอมรับความจริงและก้าวออกมาพบความจริง ไม่มีอะไรดีกว่าการยอมรับและเผชิญสิ่งนั้น
มีคนบอกว่าถ้าเรากลัว...เราก็ควรต้องกล้าเผชิญหน้ากับสิ่งที่กลัว...เพื่อขจัดความกลัวที่ฝังใจอยู่
ฉันปราถนาให้เธอแข็งแรงพอที่จะใช้ความกล้าที่มีอยู่ทำสิ่งที่ดีกับตัวเรา
ฉันมีตัวตนอยู่บนโลกที่อบอุ่นนี้ เชื่อเถอะว่าโลกของเงานั้นเหน็บหนาว
Create Date : 13 สิงหาคม 2567 |
Last Update : 14 สิงหาคม 2567 3:03:33 น. |
|
0 comments
|
Counter : 147 Pageviews. |
|
|