เล่มนี้เป็นเรื่องของหลินลี่ผิง ลูกสาวคนที่สองของสกุลหลินผู้เป็นปราชญ์เมธี
มีความรู้สูงส่ง นางจำแลงเป็นอาจารย์
ทำหน้าที่สอนเหล่าบัณฑิตจนผู้คนต่างยกย่องศรัทธา...
เรื่องราวในเล่มนี้จะต่อเนื่องกับเรื่องก่อนหน้าเลยค่ะ...
โม่หยางเป็นบุตรชายของเจ้าสำนักทุศีลจาก "จอมโจรพยศรัก" นั่นเอง
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าสะสวยราวอิสตรี แต่เย็นชาราวไร้ความรู้สึก
ผู้เป็นบิดาเลี้ยงดูหล่อหลอมเขาขึ้นมา
ประหนึ่งเป็นเพียงเครื่องมือฝึกวิชาเท่านั้น...
เพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้นำในยุทธภพ...
แต่โม่หยางก็มีชีวิตจิตใจของเขา....
หลังจากที่เขาสังหารเจ้าสำนักและหนีการตามล่าของมือปราบเยี่ยน
เขากระโดดลงหน้าผาและหายสาบสูญไปในท้ายเล่มก่อน
ใครๆ ต่างเข้าใจว่าเขาตายแล้ว แต่เขามาปรากฎตัวในเรื่องนี้
ต่อหน้าหลินลี่ผิงในสภาพบาดเจ็บเจียนตาย
ลี่ผิงมิอาจละเลยจึงพาเขากลับมายังสำนักและทำการรักษาเขาทุกวิถีทาง
แม้เขาจะปฏิเสธการรักษาแต่นางก็หาย่อท้อ ทั้งขู่ทั้งปลอบ
อดทนใจเย็นกับเขาจนอาการค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นทีละน้อย...
พร้อมๆ กับเยื่อใยสายสัมพันธ์ของพวกเขา
ที่ค่อยๆ งอกงามกลายเป็นความผูกพันและความรักที่ลึกล้ำ...
ทว่า...ความรักระหว่างอาจารย์ผู้เป็นยอดเมธีกับจอมมารผู้มีจิตเปี่ยมไอสังหาร
ย่อมต้องมีอุปสรรค
ยังคงอ่านสนุก เรื่องราวน่าติดตามต่อเนื่องค่ะ
ช่วงแรกๆ อาจจะเอื่อยๆเนือยๆนิดนึง...
แต่หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างรู้ว่าตนขาดอีกฝ่ายไม่ได้แล้ว
อุปสรรคเข้ามาขัดขวางนั่นแหละ...ทีนี้ลุ้นเลย
ชอบอีกแล้ว...ชอบนางเอกที่ฉลาด ใจดีใจเย็น
แต่ก็มีความซื่อใสไร้เดียงสาอยู่ในตัว
พระเอกก็เหมือนจะมีปม หากก็ค่อยๆ ปรับจูนตัวเอง
ค่อยๆ ทยอยทลายน้ำแข็งที่เกาะกุมหัวใจตัวเอง
เมื่อสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและจริงใจของลี่ผิง
...........
ชอบตอนนึงที่นางเอกคิดถึงโม่หยาง นางครุ่นคำนึงถึง...
ดวงตาเร่าร้อนแต่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาคู่นั้น...
ว่าในส่วนของสำนวนแปลเอาไปเต็มสิบเลยค่า ...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
