BlogGang.com : : sirivinit : รู้ประมาณ ในการบริโภค 2

รู้ประมาณ ในการบริโภค 2

ธรรมะวันหยุด
พระเทพคุณาภรณ์ (โสภณ โสภณจิตฺโต ป.ธ.9)
เจ้าอาวาสวัดเทวราชกุญชรวรวิหาร
//www.watdevaraj.com

อาหารเป็นปัจจัยบำรุงชีวิตหรือค้ำจุนชีวิตให้ดำรงอยู่ จัดเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก เพราะสิ่งมีชีวิตทุกชนิดต้องอาศัยอาหาร จะขาดอาหารไม่ได้ ถึงอยู่ได้ก็ไม่นาน

อาหารมีทั้งคุณและโทษ จึงต้องรู้เกี่ยวกับอาหารและหลักปฏิบัติให้เหมาะสม โดยเลือกอาหารที่มีประโยชน์และบริโภคแต่พอดี ไม่มากไป ไม่น้อยไป ถ้าเกินพอดีไปก็ให้โทษ น้อยเกินไปก็ไม่พอค้ำจุนชีวิต

ปริมาณและคุณภาพอาหารที่บริโภค สังเกตได้ทางร่างกายว่าเราบริโภคน้อยหรือมาก ดีหรือไม่ดีอย่างไร แต่คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้การบริโภคอาหารอย่างถูกต้อง จนบางทีบริโภคมาก ก็อ้วนเกินไป บริโภคน้อย ก็ผอมเกินไป ไม่มีกำลังในการทำงาน เป็นบ่อเกิดของโรคนานาชนิด การรู้ประมาณในอาหารจึงมีคุณค่าต่อชีวิตเป็นอย่างมาก

การไม่รู้ประมาณในการแสวงหา ไม่รู้ประมาณในการรับ เป็นสาเหตุให้เกิดการไม่รู้ประมาณในการบริโภคอาหาร ถ้ารับและบริโภคมาก ก็ทำให้อึดอัดขัดข้อง เกียจคร้านอยู่เสมอ คิดจะนอนอย่างเดียว หรือรับและบริโภคน้อย ก็ทำให้ร่างกายไม่มีกำลัง อ่อนเพลียอิดโรย ทำอะไรไม่ได้อีกเหมือนกัน

ในการบริโภคอาหารมากหรือน้อยเกินไปนี้ เป็นสาเหตุทำให้เกิดโรคได้หลายอย่าง บางคนไม่รู้หรือรู้แต่ไม่สนใจ จึงปล่อยกายปล่อยใจให้เพลิดเพลินหลงใหลในการบริโภคมากเกินไป หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์รักสวยงามเสียจนขาดอาหาร

ซึ่งล้วนเป็นโทษแก่ร่างกายทั้งสิ้น ในทางพระพุทธศาสนา จึงสอนให้รู้ความพอประมาณในการบริโภคอาหารไว้

ความรู้ประมาณในการบริโภคอาหารนั้น จะวางเป็นหลักไว้ไม่ได้ว่าต้องเท่านั้นเท่านี้ เพราะขนาดกระเพาะไม่เท่ากัน เมื่อไม่เท่ากัน ความต้องการของร่างกายก็ไม่เท่ากันด้วย ประมาณในที่นี้

จึงหมายถึง ไม่บริโภคอาหารให้อิ่มเกินไป ไม่ให้หิวเกินไป ให้รู้สึกพอบรรเทาความหิวได้ ด้วยเหตุนี้ บัณฑิตท่านกล่าวสอนว่า เมื่อเหลือประมาณ 4-5 คำจะอิ่ม ก็ให้หยุดบริโภคอาหาร ให้ดื่มน้ำแทน หก็จะอิ่มพอดี

การบริโภคอาหาร ในทางพระพุทธศาสนาจึงให้บริโภคเพียงเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง พอดำรงชีวิตอยู่ เพื่อบำเพ็ญประโยชน์คุณงามความดีต่อไปได้ ไม่ใช่บริโภคเพื่อเล่น มัวเมา หรือเกียรติยศศักดิ์ศรี เป็นต้น

ในบทพิจารณาก่อนและหลังการบริโภคอาหารของพระ จึงสอนให้พิจารณาว่า เราบริโภคอาหารไม่ใช่เพื่อเล่น ไม่ใช่เพื่อความเปล่งปลั่งของผิวพรรณ แต่เพื่อบรรเทาเวทนาเก่าคือความหิว และเพื่อไม่ให้เวทนาใหม่คือความอึดอัดเกิดขึ้น บริโภคเพียงเพื่อให้ชีวิตอยู่เพื่อประพฤติพรหมจรรย์เท่านั้น

การบริโภคอาหารเพียงเพื่อให้ชีวิตอยู่ได้นั้นไม่ยุ่งยาก เพราะสำหรับผู้เช่นนั้น อะไรก็ได้ที่สามารถบรรเทาความหิวได้ ให้มีความรู้สึกสบายกายเท่านั้น ไม่แสวงหาความสุขในการบริโภคอาหาร แต่แสวงหาความสุขจากการศึกษาเล่าเรียน หาความรู้ให้เพิ่มเติม

เพื่อทำคุณประโยชน์แก่มวลมนุษย์ได้ต่อไป

หน้า 23

ขอบคุณ
ข่าวสดออนไลน์
ธรรมะวันหยุด
กราบนมัสการขอบพระคุณ
พระเทพคุณาภรณ์

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 04 สิงหาคม 2556

Last Update : 4 สิงหาคม 2556 14:25:00 น.

0 comments

Counter : 626 Pageviews.