คอลัมน์ พระพรหมคุณาภรณ์
(ป.อ.ปยุตฺโต ป.ธ.๙)


อ.ศีลวัต ยกตัวอย่างอันหนึ่งนะครับ ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์จะมีความเห็นเพิ่มเติมอย่างไร ที่โรงเรียนเราให้นักเรียนทำหนังสือพิมพ์ขึ้นมาฉบับหนึ่ง แล้วเห็นว่าหนังสือพิมพ์ต้องจริงขึ้น ดังนั้นหนังสือพิมพ์ต้องมีสมาชิกในโรงเรียน

อ.ประภาภัทร มองว่าต่อไปหนังสือพิมพ์นี้ควรจะจริงขนาดไปฝากตัวเป็นคอลัมน์ใดคอลัมน์หนึ่งในหนังสือพิมพ์จริงข้างนอกบ้าง แล้วให้พวกเด็กที่ทำได้รับการตอบสนองจากคนอ่าน มาวิจารณ์บ้างลงข่าวบ้าง อย่างนี้ถือว่าเป็นการเปิดช่องให้ออกไปโลก จริงไหมครับ

ท่านเจ้าคุณ ก็เปิดเหมือนกัน แต่ก็อยู่ที่ความพร้อมด้วย ขณะหนึ่งสมมติว่าเราตามไม่ทันก็อาจจะก่อให้เกิดสถานการณ์ที่เป็นปัญหา ก็อาจจะต้องค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป

อ.ประภาภัทร ก่อนที่เขาจะออกไปสู่โลกอย่างนั้น เลยก็มาคิดว่าจะมีบันไดเชื่อม โดยการให้เขาทำสมุดสื่อสารที่เชื่อม ระหว่างบ้านกับโรงเรียน ก่อนจะก้าวไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง

ท่านเจ้าคุณ ในแง่หนึ่งมันก็จริงทุกขั้น แต่ให้เขามีความตระหนักรู้ตัวว่าขณะนี้เขาอยู่กับความเป็นจริง และจะเรียนความจริงในขอบเขตไหน แล้วยังมีอะไรต่อไปอีก อย่าให้เขาสับสนว่านี่มันหมดแล้ว คือตรงไปตรงมาว่าเป็นความจริงในขอบเขตนี้

อันนี้เราอยู่ในโรงเรียนของเรา ต่อไปเรามีโลกข้างนอกแต่ในโลกเขาทำ กันแบบนี้ ต่อไปเราไปอยู่ในโลกเราจะต้องพบกับอะไร สมมติว่าระหว่างโรงเรียนกับบ้านเราก็บอกว่าขอบเขตความจริงของเราแค่นี้ เราทำแค่นี้ก่อน

ต่อไปโลกของความเป็นจริงทั้งหมดยังมีต่อ เด็กมีความตระหนักรู้อยู่ด้วย เพราะการตระหนักรู้ถึงความจริงก็คือการอยู่กับความจริงเหมือนกัน

อ.ศีลวัต ผมคิดกิจกรรมอันหนึ่ง ไม่ทราบจะมีประโยชน์อะไร ผมคิดอยากจะให้เด็กมองความจริงที่ซ้อนกันอยู่ เป็นต้นว่า ผมพาไปพิพิธภัณฑ์ เรื่องที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์ก็เป็นเรื่องที่จัดขึ้น

ทีนี้เมื่อไปพิพิธภัณฑ์เด็กจะต้องไปดูว่าความจริงที่ปรากฏในพิพิธภัณฑ์ ต้องรู้ว่าพิพิธภัณฑ์อันนี้เป็นของรัฐบาล หรือเอกชน ทำไมต้องจัดแบบนี้ หรือพาไปสวนสัตว์ สัตว์ที่อยู่ในกรงก็ไม่ใช่ความเป็นจริง แต่ความเป็นจริงก็คือสวนสัตว์

เมื่อเด็กไปสวนสัตว์เด็กจะต้องเห็นว่า สิ่งที่อยู่ต่อหน้าเด็กคือสวนสัตว์ ไม่ใช่สัตว์ป่า แต่ป่าเป็นเรื่องที่มนุษย์หวังประโยชน์อะไร แล้วก็สร้างสถานการณ์ตัวนี้ขึ้น มันจะเป็นกิจกรรมหนึ่งที่จะช่วยให้เด็กปลดภาพสมมติให้เห็นภาพจริง

ท่านเจ้าคุณ เด็กควรจะรู้ความเป็นจริงเท่าที่เป็น เช่นเมื่อไปสวนสัตว์ก็เพื่อไปเรียนรู้ว่าสัตว์ตัวจริงมันเป็นอย่างนี้ แต่มันไม่ได้อยู่ในที่อยู่จริงของมัน แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้ หนูอาจจะไม่มีโอกาสได้ดู เพราะเดี๋ยวนี้มันก็หายาก

เขาเอามาใส่ไว้ในที่นี้ ก็เพื่อให้พวกเรามีโอกาสได้ดู คล้ายๆ บอกให้เห็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้เกิดอันนี้ขึ้น แล้วก็อยู่ในขอบเขตแค่นี้ เป็นปรากฏการณ์ที่เชื่อมไปถึงตัวความจริงที่มาเป็นลำดับ เป็นการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ ให้มองต่อไปที่ตัวความจริงที่ครบบริบูรณ์

สิ่งที่เป็นอยู่นั้นไม่ใช่ไม่จริง มันก็จริงขึ้นมาในสภาพอย่างนั้นโดยความมีเหตุมีผลอย่างนั้น เหตุผลที่ว่า สัตว์พวกนี้มันกระจัดกระจายอยู่ในป่าและเหลืออยู่น้อย โอกาสที่จะเจอก็ยาก ก็เลยจับเอามาไว้ให้ดูได้ง่ายๆ หรือจะมีเหตุผลอื่นๆ ต่อไปอีก

เช่น จะสูญพันธุ์แล้ว จึงเอามาช่วยรักษาไว้ก็ได้ แต่อย่างน้อยแกก็รู้ความจริงทั้งของสิ่งนั้น ทั้งความสัมพันธ์ และความเป็นมาที่กว้างขึ้นด้วย เป้าหมายที่แท้ก็คือให้รู้จักสัตว์

หน้า 31

ขอบคุณ
ข่าวสดออนไลน์
กราบนมัสการขอบพระคุณ
พระพรหมคุณาภรณ์

จันทรวารศุภสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 28 พฤษภาคม 2555
Last Update : 28 พฤษภาคม 2555 11:19:36 น.		0 comments
Counter : 835 Pageviews.
Share Tweet