Bloggang.com : มือใหม่เล่นหุ้น : “เมื่อฉันแก่ตัวลง”

“เมื่อฉันแก่ตัวลง”

“เมื่อฉันแก่ตัวลง”

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

อยากจะมอบเรื่องนี้ให้กับผู้ที่ไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดผู้เฒ่าผู้แก่ที่บ้าน

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของลุกผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ตระเวนทั้งเรียนทั้งทำงานไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
แม้เขาจะเติบกล้าเก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ ความรู้เพิ่มมากขึ้น
โลกใบนี้เริ่มเล็กลง แต่พ่อแม่ที่อยู่บ้านเดิม(ในเมืองจีน)ก็เริ่มแก่ตัวลง

ลูกคนนี้ทำงานอยู่ต่างประเทศ
ไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ ได้แต่ติดต่อกันทางจดหมาย
โชคดีต่อมามีไอพีการ์ด เลยได้คุยสดกันบ้าง
ทุกครั้งแม่ก็จะคอยเตือนให้ระวังสุขภาพของตัวเอง
ตั้งใจทำงาน ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ
เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง... ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆ
เขารู้ดีว่าแม่เริ่มคิดถึงเขามาก

จนกระทั่งปีนี้
แม่อายุ 75 เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่
โดยตั้งใจว่าจะอยู่สัก 1 เดือน จะไม่ทำอะไรเป็นพิเศษ
แต่ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว

พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ
แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ แม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการต้อนรับการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก
แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม
แม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ ดึงเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่...
สำหรับคนอายุ 75 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย

พอกลับถึงบ้าน
ตอนอยู่บนเครื่องบิน เคยตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง
แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผอมแห้ง
หน้าตาเหี่ยวย่น ช่างไม่เหมือนแม่คนก่อนหน้านี้เลย...

แม่ใช้เวลาทั้งชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ
โดยที่หาทราบไม่ว่า เดี๋ยวนี้ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว
และเพราะแม่ตาไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มากๆ
บางจานก็เค็มจัด บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้
ทั้งหนาทั้งหยาบ ไม่สบายกายเลย แม่หารู้ไม่ว่า
เดี๋ยวนี้ลูกนอนห้องแอร์และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว
แต่เขาก็ไม่บ่นอะไร เพราะเขาตั้งใจจะกลับมาเป็นเพื่อนแม่จริงๆ

สองสามวันแรก แม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะ
จนไม่มีเวลาพักผ่อน พอเริ่มได้พัก แม่ก็เริ่มพูดมาก
สอนโน่นสอนนี่ พูดแต่ปรัชญาเก่าๆ ซึ่งปรัชญาเหล่านั้น
10กว่าปีก่อนก็เคยพูดแล้ว พอลูกบอกให้ฟังว่า
ปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้ว แม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม

“เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ
ผมพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง โดยเฉพาะสายตา อาหารบางจานมีแมลงวันด้วย
บางทีอาหารหกบนเตา แม่ก็เก็บใส่จานตามเดิม
ครั้นผมพยายามชวนแม่ไปกินนอกบ้าน แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด
ของแปลกปลอมเยอะ เมื่อผมบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน
แม่ก็โวยวายว่า แม่เองยังสามารถทำงานเลี้ยงดูเด็กให้ผู้อื่นได้เลย
ผมเลยพูดไม่ออก พอผมจะออกไปช้อปปิ้ง แม่ก็จะตามไปด้วย
ทำเอาวันนั้นทั้งวัน พวกเราไม่ได้ไปช้อปปิ้งเลย...”

“พอพวกเราเริ่มคุยกันในเรื่องทันสมัย
แม่ก็จะหาว่าพวกเราเพี้ยน ผมก็เริ่มบอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่า
แม่ นี่มันสมัยใหม่แล้ว แม่ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง...
ช่วงครึ่งเดือนหลังที่อยู่กับแม่ ผมเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆ
และรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้น แต่เราไม่เคยทะเลาะกันนะ
พอผมขัดแม่ แม่ก็หยุดกึกลง ไม่พูดไม่จา
ในตามีแววเหม่อลอย – โลกซึมเศร้าแบบของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ”

“ได้เวลาที่ผมจะต้องเดินทางกลับ
แม่ดึงกล่องกระดาษกล่องหนึ่งออกมา ในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัดเก็บไว้ในช่วงที่ผมไปอยู่เมืองนอก
แม่เริ่มสนใจข่าวต่างประเทศเมื่อผมเดินทางไปนอก
ทุกครั้งที่มีข่าวตึงเครียดในประเทศนั้นๆ
แม่จะตัดข่าวเก็บไว้ ตั้งใจจะมอบให้ผมตอนที่ผมกลับมา
แม่พูดอยู่เสมอว่า อยู่นอกบ้านนอกเมือง
ต้องระวังตัวให้มากๆ ครั้งหนึ่งมีเรื่องคนญี่ปุ่นต่อต้านและข่มเหงคนจีน
มีการปะทะกันด้วย แม่เป็นห่วงมาก ถามเพื่อนบ้านว่าจะส่งข่าวไปเตือนผมที่ญี่ปุ่นได้อย่างไร
ตอนนั้นผมสอนอยู่ที่ญี่ปุ่น”

แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบาก
วางใส่ในมือผมเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง
มันหนักมาก ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจ เพราะผมไม่อยากนำกลับไป
มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ผมรู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก
แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย อ่านได้วันละ
2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้
ทันใดนั้นมีข่าวแผ่นหนึ่งปลิวหลุดลงมา
แม่รีบเอื้อมไปหยิบ แต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิม
แม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง

ผมรู้สึกเอะใจ
เลยถามว่า “แม่ นั่นกระดาษอะไร ขอผมดูหน่อยนะ”
แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้น
แล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที

ผมหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดู
มันเป็นบทความบทหนึ่ง ชื่อว่า “เมื่อฉันแก่ตัวลง”
ตัดจากหนังสือพิมพ์เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม
2004 เป็นช่วงที่ผมเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกที
บทความนั้นคัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโก
ฉบับเดือนพฤศจิกายน ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที
....

เมื่อฉันแก่ตัวลง
ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด

ตอนฉันทำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง
ตอนฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ขอให้คิดถึงตอนแรกๆที่ฉันใช้มือสอนเธอทำทุกอย่าง

ตอนฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ
ขอให้อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ
ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย

ตอนฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ
ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆ ฉันต้องทั้งออดทั้งปลอบเพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม

ตอนฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆ
อย่าหัวเราะเยาะฉัน จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม
“ทำไม ทำไม”ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม

ตอนฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว
ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน
เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ

หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่
ให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉันแล้ว
กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน
ฉันก็พอใจแล้ว

ตอนเธอเห็นฉันแก่ตัวลง
ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจฉัน สนับสนุนฉัน
ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่ๆ

ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต
ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทาง
ให้ความรักและอดทนต่อฉัน

ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ
ในรอยยิ้มของฉันมีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉันที่มีให้กับเธอ

ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบ
เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ (ใจแข็งจริง
ไอ้หมอนี่) ตอนนั้น แม่เดินออกมา ผมแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตอนแรกแม่คงอยากให้ผมได้อ่านบทความนี้หลังจากผมกลับไปแล้ว
จึงคะยั้นคะยอให้ผมนำข่าวปึกนั้นกลับไป
ตอนผมจัดกระเป๋าเดินทาง ผมต้องสละไม่เอาสูทกลับไป
1 ตัว จึงยัดเก็บปึกข่าวเหล่านั้นเข้าไปได้
รู้สึกแม่จะดีใจมาก เหมือนกับว่าหนังสือพิมพ์เหล่านั้นเป็นยันต์โชคลาภสำหรับผม
และเหมือนกับว่าการที่ผมยอมรับหนังสือพิมพ์เหล่านั้น
ผมได้กลับมาเป็นเด็กดีของแม่อีกครั้งหนึ่ง
แม่ตามมาส่งผมจนถึงรถแท็กซี่เลยที่เดียว

หนังสือพิมพ์ที่ผมนำกลับมาเหล่านั้น
ไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อะไรเลย แต่บทความ
“เมื่อฉันแก่ตัวลง” บทนั้น ผมได้ตัดเก็บไว้ในกรอบ
เอาไว้ข้างตัวฉันตลอดไป

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Create Date : 24 พฤษภาคม 2551

Last Update : 24 พฤษภาคม 2551 2:27:22 น.

35 comments

Counter : 1230 Pageviews.

*การออกเดทตอนแต่งงาน *

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

หลังจากที่แต่งงานมาได้ 21 ปี
ผมก็ค้นพบวิธีใหม่ในการทำให้ความรักสดใสมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ
เพราะวันหนึ่งภรรยาผมบอกว่า ผมต้องออกเดทกับผู้หญิงคนหนึ่ง
มันเป็นไอเดียของเธอล้วนๆจริงๆนะ
"ฉันรู้ว่าคุณรักเธอ" ภรรยาผมว่า
"แต่ผมรักคุณนี่" ผมเถียง
"ฉันรู้ค่ะ แต่คุณก็รักเธอคนนี้ด้วยเหมือนกัน"

ผู้หญิงคนนั้นที่ภรรยาอยากให้ผมไปหา คือ แม่ของผมเอง
ซึ่งเป็นหม้ายมา 19 ปีแล้ว
เนื่องจากงานที่รัดตัวและต้องดูแลลูกๆ
ทำให้ผมไปเยี่ยมแม่เพียงบางครั้งบางคราวเท่านั้น
วันที่ผมโทรไปหาแม่เพื่อชวนท่านออกไปทานข้าวเย็นและดูหนัง
แม่ถามว่า "มีอะไรหรือ? ลูกสบายดีรึเปล่า? "
แม่ผมเป็นผู้หญิงประเภทที่คิดว่าการที่คนโทรมาหากลางดึก
หรือเชิญอย่างกระทันหัน

หมายความว่ามีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น
ผมตอบแม่ว่า
"ผมว่าดีออกถ้าเราได้ใช้เวลากันตามลำพังสองคนแม่ลูกบ้าง"
แม่นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า "แม่ยินดีมากเลยจ้ะ"
เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ผมขับรถไปรับแม่ที่บ้าน
ผมรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อผมไปถึงบ้านแม่
ผมก็สังเกตุได้ว่า
แม่เองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน
แม่สวมเสื้อโค้ทนั่งรอผมอยู่ในบ้านเรียบร้อยแล้ว

แม่ม้วนผมแล้วสวมชุดที่แม่ใส่ในวันฉลองครบรอบการแต่งงานครั้งสุดท้าย
พลางยิ้มรับผมด้วยใบหน้าที่แจ่มใสราวกับทูตสวรรค์
"แม่บอกเพื่อนๆว่าแม่จะออกไปเที่ยวกับลูกชาย พวกเขาประทับใจกันใหญ่"
แม่พูดขณะที่กำลังก้าวขึ้นรถ "พวกเขารอฟังแทบไม่ไหวเลย"
เราไปภัตตาคารที่ถึงแม้จะไม่หรูหรา
แต่ก็ดีเยี่ยมและบรรยากาศก็อบอุ่นสบายๆมากๆ
แม่ควงแขนผมเดินราวกับว่าเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง
หลังจากที่เรานั่งลงเรียบร้อยแล้ว
ผมต้องเป็นฝ่ายอ่าน เมนูอาหาร
เพราะสายตาของแม่อ่านได้เพียงตัวหนังสือตัวใหญ่ๆเท่านั้น

เมื่อผมอ่านเมนูอองเทรไปได้เพียงครึ่ง
ผมเงยขึ้นมองเห็นแม่กำลังมองดูผมอยู่ด้วยรอยยิ้มระลึก
ถึงความหลัง
"ตอนที่ลูกยังเล็กนั้น แม่ต้องเป็นคนอ่านเมนูให้ลูกฟัง"
แม่ว่า "งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะผลัดเวรให้แม่นั่งฟังสบายๆบ้าง" ผมตอบ
ในระหว่างมื้ออาหารนั้น เราคุยกันอย่างถูกคอ ไม่ใช่เรื่องราวพิเศษอะไร
เพียงแต่สลับกันถามว่าชีวิตของเราเป็นยังไงทำอะไรที่ไหนมาบ้าง
เราคุยกันสนุกมากจนไปดูหนังไม่ทัน
เมื่อผมไปส่งแม่ที่บ้าน แม่พูดว่า
"แล้วแม่จะออกไปเที่ยวกับลูกอีกนะ แต่คราวนี้ลูกต้องยอม
ให้แม่เป็นเจ้าภาพนะจ๊ะ"
ผมตอบตกลง
"ดินเน่อร์เป็นยังไงบ้าง?" ภรรยาถามเมื่อผมกลับถึงบ้าน
"ดีเยี่ยมกว่าที่ผมคิดไว้มากเลย" ผมตอบ
ไม่กี่วันต่อมา แม่ผมเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
มันเกิดขึ้นกระทันหันมากจนผมช่วยอะไรไม่ทันเลย
หลายวันต่อมา
ผมได้รับจดหมายพร้อมใบเสร็จจากภัตตาคารที่ผมกับแม่เคยไป
มีโน๊ตเล็กๆแนบมาด้วยว่า
"แม่จ่ายค่าอาหารชุดนี้เรียบร้อยแล้ว
แม่รู้อยู่แล้วว่าแม่คงไปไม่ได้
แต่อย่างไรก็ตาม แม่ก็จ่ายสำหรับสองคน คือลูกกับภรรยา
ลูกคงเดาไม่ถูกหรอกว่า
วันนั้นมีความหมายต่อแม่มากแค่ไหน , รักลูกจ้ะ "
วินาทีนั้น ผมเข้าใจถึงความสำคัญของการกล่าวคำว่า "รัก " ต่อคนที่เรารักในช่วงเวลาที่เค้าต้องการมัน
ไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าครอบครัวของคุณ
จงให้เวลากับพวกเค้าในเวลาที่พวกเค้าต้องการคุณ
เพราะสิ่งเหล่านี้ ไม่อาจผลัดวันประกันพรุ่งได้

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

บางคนบอกว่า หลังจากที่คุณคลอดบุตรแล้วต้องใช้เวลาราว
6 สัปดาห์จึงจะคืนสู่สภาพเดิม
คนนั้นไม่รู้ว่าหลังจากที่คุณได้เป็นแม่คนแล้ว
ไม่มีคำว่าคนเดิมอีกต่อไป

บางคนบอกว่า คนเราเรียนรู้การเป็นแม่ได้เองตามสัญชาติญาณ
คนนั้นไม่เคยพาลูกสามขวบไปซูเปอร์มาร์เกต

บางคนบอกว่า การเป็นแม่คนนั้นน่าเบื่อ
คนนั้นไม่เคยนั่งรถที่ลูกวัยรุ่นขับหลังจากที่ได้ใบขับขี่มาหมาดๆ

บางคนบอกว่า ถ้าคุณเป็นคนดี ลูกออกมาก็จะดีเอง
คนนั้นนึกว่าเด็กคลอดออกมาพร้อมกับคู่มือการใช้และใบรับประกัน

บางคนบอกว่า แม่ที่ดีไม่ควรขึ้นเสียงกับลูก
คนนั้นไม่เคยเปิดประตูหลังบ้านออกมาทันได้เห็นลูกหวดลูกกอล์ฟเข้าใส่หน้าต่าง
ครัวของเพื่อนบ้านพอดิบพอดี

บางคนบอกว่า การเป็นแม่คนนั้นไม่ต้องมีการศึกษาก็ได้
คนนั้นไม่เคยช่วยลูกประถมสี่ทำการบ้านเลข

บางคนบอกว่า แม่รักลูกคนที่ห้าไม่เท่าลูกคนแรก
คนนั้นไม่เคยมีลูกห้าคน

บางคนบอกว่า
ช่วงที่ยากที่สุดของการเป็นแม่คือตอนเลี้ยงและตอนคลอด
คนนั้นไม่เคยยืนดูลูกขึ้นรถเมลไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก
หรือขึ้นเครื่องบินไปบู๊ทแคมป์ของทหาร

บางคนบอกว่า งานของแม่นั้นหมูๆ ปิดตาสองข้าง
หรือมัดมือไว้ข้างหนึ่งก็ยังไว้
คนนั้นไม่เคยสอนการออกเดินขายคุ๊กกี้ให้กับเหล่ายุวนารี 7
คนที่กระจุ๊กกระจิ๊กคิกคักกัน
อยู่ตลอดเวลา

บางคนบอกว่า แม่เลิกกังวลได้แล้ว
หลังจากที่ลูกแต่งงานออกเรือนไป
คนนั้นไม่รู้ว่าการแต่งงานคือการนำลูกชายหรือลูกสาวคนใหม่เข้ามาอยู่ในสายใยใจของแม่

บางคนบอกว่างานของแม่สิ้นสุดลงเมื่อลูกคนสุดท้ายออกจากบ้านไป
คนนั้นไม่เคยมีหลานยาย หรือหลานย่า

บางคนบอกว่า แม่รู้ดีอยู่แล้วว่าคุณรักท่าน เพราะงั้น
ไม่ต้องบอกท่านก็ได้
คนนั้นไม่เคยเป็นแม่คน
โปรดส่งต่อถึงทุกคนที่เป็น "แม่" และทุกคนที่มี "แม่"

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:00:18 น.

มาทักตอนดึกกว่า

สวัสดียามเช้าค่ะ emo

งานของแม่ไม่เคยหมดหรอกค่ะคุณต๋อยไม่ว่าลูกอายุเท่าไร พี่หมีรับรองได้ emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:19:11 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

ขยันจัง
อัพ 2 เรื่องในบล็อกเดียวกันเลยครับ หุหุหุ

น้องน้อยสบายดีครับง
วันก่อนเอามือดันพุงแม่ซะมาดามตกใจครับ 55555
เพราะมันปูดออกมาเป็นรูปกำปั้นเลยครับ 55555

พี่ก๋าดูไม่ทันนะครับ
แต่ทันดูสีหน้าแตกตื่นของมาดามครับ 55555

พ่อเก็กเสียง
ลูกเก็กหล่อ

โอเชชชชชชชช 55555

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:51:02 น.

เพลงที่บ้านเป็นเพลงประกอบโฆษณาครับน้องต๋อย

โดย: KyBlueSky

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:09:01 น.

ยังไม่ได้อัพบล๊อคต่อเลย อิอิ ช่วงนี้ขี้เกียจแรงค่ะ

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:10:18 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

พี่ก๋าก็อยากขี้เกียจนะ
แต่ทำไม่ค่อยได้ครับ
5555

มาดามว่าพี่ก๋าไฮเปอร์มากเกินไป
ไม่ค่อยอยู่นิ่งๆ
ทำนู่นทำนี่ทั้งคืนครับ 55555

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:04:25 น.

พี่บีอ่านแล้วซึ้ง
แม้เคยอ่านมาครั้งนึงเมื่อปีก่อน
อ่านวันนี้ก็ซึ้งค่ะหนูต๋อย
เพราะอะไรรู้ไหม

พ่อบูกะน้องอาร์ม
ตอนนี้คล้ายๆกันค่ะ
แม้คุณพ่อจะไม่ได้มีปัญหาเรื่องขี้ลืมถ่ามซ้ำๆ
แต่ท่านก็มักจะห่วงใยมาก
และต้องได้รับการดูแลจากเรา

พ่อเคยบอกพี่ตอนพี่ช่วยน้องพยาบาลอาบน้ำให้ท่านเสร็จ
แล้วพาบาลออกไปเก็บของ
พี่ทาแป้งให้ท่าน

ท่านบอกว่าพ่อมีความสุขใจจริง
นึกถึงตอนลูกเล็กๆแล้วพ่อดูแลลูก

พี่บีร้องไห้เลยหนูต๋อยแต่ต้องเมินหน้าไปไม่ให้ท่านเห็น

ทุกวันนี้พี่ดีใจที่ได้มีโอกาสดูแลท่าน
ทั้งคุณพ่อและคุณแม่

คิดถึงนะคะ

โดย: be-oct4 IP: 124.121.108.123 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:25:40 น.

สถานการณ์ตลาดตอนนี้แกว่งตัวแรงมาก
ขอให้ตั้งสติ และไม่ประมาทครับ

พรุ่งนี้จะต่อยๆ ดีขึ้น
หวังใจไว้นะครับ

หลับฝันดีนะครับน้องต๋อย
emo

โดย: KyBlueSky

วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:31:21 น.

ขอบใจมากนะคะหนูต๋อย
สวดมนต์ให้พ่อบูกันนะ
แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรของพ่อบูกัน

คิดถึงคะ

โดย: ducky IP: 124.121.107.230 วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:08:49 น.

พี่ก่าสวดมนตร์แผ่เมตตาให้พ่อบูทุกวันครับ
เหมือนที่พี่ก๋าเขียนคอมเม้นท์ถึงคุณพ่อทุกวันเช่นกัน
แต่ไมไ่ด้เขียนหน้าหลักของบล็อกพี่บีน่ะครับ

พี่ถือว่าเป็นกิจวัตรที่ทำให้พี่เริ่มต้นช่วงเช้าของวัน
ด้วยความสุขและความมงคลนะครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:46:46 น.

คืนนี้ นอนหลับฝันดีนะคะพี่ๆ

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:44:06 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

ที่ีแท้พี่ก๋าก็กำลังคุยกับนางแบบชื่อดังของเมืองไทยนี่เอง 55555
โหยยยยย......ใช้ชื่อพอลล่าด้วยนิ

555555

ขวัญใจพี่ก๋าเลยนะนั่น

เรื่อง the letter พี่ก๋าก็ได้ดูครับ แต่หนังฝรั่งยังไม่ไ่ด้ดูครับ

อิอิอิ

คงไม่มีเวลาดูแล้วละครับ
ขนาดแสงแรกยังไม่ค่อยได้อัพเลย 5555

ช่วงนี้พี่ก๋าบ้าหมื่นตาครับ

แต่ไม่ลืมรักลุกรักเมียแน่นอนครับ หุหุหุ

มีความสุขมากๆนะครับหนูต๋อย

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:10:24 น.

หวัดดียามเย็นครับหนูต๋อย

เรื่องสตินี่พี่ก๋าว่าใช้ได้กับทุกเรื่องครับ
เรื่องหุ้นก็ใช้ได้ครับ

เพราะถ้ามีสติ
ก็มีสตางค์นะ

แม่นก่ 555555

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:04:48 น.

เอาขนมมาฝากยามบ่ายค่ะ emo

กระดานแดงติดๆกันมาหลายวันแล้วหนูต๋อยได้อะไรติดไม้ติดมือบ้างหรือยังคะ emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:37:02 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

คำแนะนำของหนูต๋อย
ทำให้พี่ก๋าเริ่มๆเข้าไปทำรูปใหม่
ขยายขนาดภาพให้เท่ากันทุกไฟล์
คิดว่าก่อนมาดามคลอด
พี่ก๋าจะทำบล้อกหมื่นตาไว้ให้ครับ
เพราะตอนนี้ใกล้จะหยุดเขียนชั่วคราวแล้วครับ
ให้หมื่นตาพักก่อน
เพราะพระเอกตัวจริงกำลังมาครับ อิอิอิ

ก๋าน้อยเท่านั้นครับ
สำหรับเดือนหน้า

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:49:55 น.

ขนมอร่อยๆจ้า...หนูต์อย

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:28:31 น.

พี่ก๋าว่าจะรวมหมื่นตาเอาไว้สักห้องหนึ่ง
ยังจำได้ว่าหนูต๋อยบอกพี่ก๋าไว้

พอดีพี่ก๋าเพิ่งไปศึกษาการทำน่ะครับกว่าจะได้ 555555

แล้วพี่ก๋าจะวาดให้นะครับ
สำหรับรุปก๋าน้อย
พี่ก๋าจะวาดให้หล่อกว่าปังปอนด์เลย 55555

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:7:17:51 น.

ดีจ้าหนูต๋อย

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:9:54:14 น.

โดย: KyBlueSky

วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:17:02:17 น.

มาทักมายหนูต๋อยวันที่เดาไม่ถูกว่ากระดานจะแดงหรือเขียว

ดีนะที่พี่หมีไม่ได้ไต่ขึ้นยอดดอยกับเขาด้วย emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:11:16:03 น.

หวัดดีครับหนูต๋อย

พี่ก๋ารวมหมื่นตาทุกตอนไว้ให้แล้วนะครับ
อยู่ในห้องหมื่นตาครับ

โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:7:27:40 น.

ฮ่าๆๆๆ
เกือบลืมไปเลยแน่ะ
ว่าเคยมาเที่ยวบ้านนี้นี่นา
อิอิอิ
แอตเลยล่ะกันนะจ๊ะ

โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:18:09:15 น.

หวัดดีครับหนูต๋อย

ทุกคนสบายดีครับ
แล้วหนูต๋อยล่ะครับ
สบายดีนะครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:14:08:30 น.

พี่หมีมาเยี่ยมเหมือนเคยจ้า emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:0:36:27 น.

อยากเป็นคุณน้าเชิญที่บล็อคพี่หมีหน่อยนะค๊า emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:9:47:38 น.

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:22:21:49 น.

หนูต๋อยไม่เล่น tag กับพี่หมีเหรอจ๊ะ emo

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:7:07:23 น.

พี่หมีมาชวนไปดูหมูอ้วนที่บล็อคค่ะ

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:10:03:47 น.

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:12:33:12 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

คุณพ่อมือใหม่รายงานตัวครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:16:43:55 น.

พี่ก๋าเก่งอยู่แล้วค่ะ หมิงๆ ตัวเล็กๆ เท่านี้
เด๋วพี่ก๋าเลี้ยงให้เป็นซูเปอร์หมิงได้เลย อิอิ

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:10:16:17 น.

โหยยยย.....หนูต๋อย
พี่ก๋าจองตัวเอาไว้เป็นที่ปรึกษาอีกคนเลยนะครับ อิอิอิ

โชคดีจังที่พี่ก๋าอ่านเม้นท์ของหนูต๋อยแล้วตรงกันทุกประการ
พี่ก๋าซื้อที่ปั๊มนมมารอเรียบร้อยครับ
แต่หมิงหมิงดูดนมเก่งมากครับ

วันนี้ไปหาหมอตรวจสุขภาพ หมอชมเปาะเลยครับ
ว่าน้ำหนักตัวดีมาก

กินมาก ขับถ่ายดี นอนหลับสนิท

เพียงแต่ช่วงแรกพี่ก๋ากับพี่มาดามเหนื่อยเพราะเราตื่นทุกๆ 2-3 ชั่วโมง และยังหลับตามช่วงเวลาที่ลูกหลับไม่ได้เท่านั้นเอง

มาดามให้นมลูกอย่างน้อย 1 ปีครับ

ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับคำแนะนำ

พี่ก๋าไปอ่านเว็บลิ้งค์ที่หนูต๋อยแนะนำแล้วนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:18:26:33 น.

หวัดดีครับหนูต๋อย

ช่วงนี้แพมเพิร์สอย่างเดียวเลยครับ
ดีมากๆเลยครับพี่ก๋าได้ความรู้ใหม่จากเราอีกแล้ว
ว่าควรจะผึ่งช้างน้อยของหมิงหมิงบ้าง อิอิอิ

ส่วนเรื่องโกนผมไฟยังไม่ได้คิดเลยครับ

เดี๋ยวไว้ใกล้ๆจะมาถามหนูต๋อยอีกทีครับว่าทำไมต้องโกนผมไฟด้วย

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 16 มิถุนายน 2551 เวลา:8:19:20 น.

พี่ก่าจดตลอดเลยครับหนูต๋อย
ว่าลุกอึกี่โมง หม่ำนมนานเท่าไหร่
เอาสมุดมาจดไว้เป็นเล่มเลยครับ อิอิอิ

แสดงว่าพี่ก๋ามาถูกทางตามที่หนูต๋อยแนะนำแล้วนะ 5555

ขอบคุณมากครับ

มีอะไรดีดีบอกกันด้วยนะครับ
พี่ก๋าเรียนรู้และขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:16:43:42 น.

สวัสดีครับหนูต๋อย

ขอบคุณมากเลยครับสำหรับข้อมูลดีดีอีกเช่นเคย

เบาะที่ว่านั่นน่าสนใจมากครับ
เดี๋ยวพี่ก๋าให้น้องสาวทำให้ก็ได้ครับ
น้องสาวพี่ก๋ามีฝีมือพวกเย็บปักถักร้อยครับ

หมอนรองเท้ามาดามก็ได้เค้านี่แหละทำให้

.........

เรื่องหนังสือดีมากๆเลยครับ
เดี๋ยวพี่ก๋าไปหาซื้อเล่มทำอาหารมาดูครับ
ส่วนสองเล่มที่หนูต๋อยแนะนำมา
พี่ก๋าซื้อแล้ว
แต่ยังไม่ได้อ่านเลยครับ 5555

มาดามเป็นคนอ่านซะมากกว่าครับ
คุณหมอชนิกาเขียนหนังสือได้น่าอ่านครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 18 มิถุนายน 2551 เวลา:7:45:04 น.