19 มีนาคม 2020 รักและคิดถึงพ่อกับแม่เสมอ

 

๑๙ มีนาคม ๒๕๖๓ // 2020年3月19日 // March 19, 2020 เมื่อหลายอาทิตย์มาแล้ว ฉันฝันถึงพ่อ พ่อบุญธรรมของฉัน  ในฝัน ฉันดีใจมากที่ได้พบเจอกับพ่อ ในฝัน ฉันรู้ตัวว่านั่นคือฝัน แต่ฉันก็ดีใจอยู่ดีที่ได้เจอกับพ่อ  ฉันรีบเดินไปหาพ่อ แล้วพูดกับพ่อว่า  "พ่อ!! พ่อจ๋า พ่อจริง ๆ ด้วย พ่อจำหนูได้มั้ย หนู... ลูกส้มไง" พ่อตอบมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า "จำไม่ได้ครับ" และเดินจากฉันไป ฉันมองพ่อที่กำลังเดินจากฉันไป ฉันร้องไห้  "พ่อจำหนูไม่ได้อีกแล้วนะ นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว  ไม่ว่าหนูจะพบเจอกับพ่อในฝันอีกกี่ครั้ง พ่อก็ไม่เคยจำหนูได้เลย"  จากนั้น ฉันก็ตื่นจากฝัน ทั้งที่รู้นะว่านั่นคือความฝัน แต่ภาพของมันก็ชัดเจนเหมือนความจริงเลย  ความฝันก็คือสิ่งที่เราคิดไปเอง คิดมากจนเก็บไปฝัน เพราะฉันมักจะคิดเสมอว่า พ่อจะต้องลืมฉันไปแล้วแน่ ๆ เลย ฉันเลยเก็บไปฝันว่า พ่อลืมฉัน ทุกครั้งที่ฉันฝันถึงพ่อ ก็จะเป็นเรื่องเดิม ๆ ประโยคเดิม ๆ แบบนี้เสมอ มันไม่ดีเลย กับการที่ถูกคนที่เรารักลืมเลือน  แต่มันก็ไม่แปลก เพราะคนที่ยังมีชีวิตอยู่ตรงนี้ต่างหาก คือคนที่มีหน้าที่ที่ยังต้องจดจำทุก ๆ อย่างที่เกี่ยวกับความทรงจำของเรา คนที่ยังอยู่ คือ คนที่ไม่สามารถลืมเลือนอะไรไปได้เลย พ่อ พ่อรู้อะไรมั้ย? ตอนนั้น ที่มีโรคไข้หวัดนกระบาด  พ่อบอกกับหนูว่า"ลูกส้มอย่ากินไก่นะลูก พ่อก็จะไม่กินไก่ตลอดชีวิตเหมือนกัน"  ฉันคิดในใจ"ตลอดชีวิตของพ่อ กับตลอดชีวิตของหนู มันต่างกันมากนะพ่อ"  ตอนนั้น พ่ออายุเยอะมากแล้ว อายุประมาณ 77-78 ปีแล้ว ส่วนฉัน ในตอนนั้นอายุประมาณ 16-17 ปี แล้วพ่อจากฉันไปตอนอายุ 79 ปี ส่วนฉันวันนี้ ตอนนี้อายุ 32 ปี ก็ยังมีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้นฉันถึงบอกว่า ตลอดชีวิตของพ่อกับตลอดชีวิตของฉัน มันต่างกันมากนะ 55555555555 แต่เพื่อความสบายใจของพ่อ ฉันจึงตอบไปว่า "จ้ะ หนูจะไม่กินไก่นะ"  แต่เอาจริง ๆ แล้ว ทุกวันนี้ฉันกินเนื้อสัตว์น้อยมาก เพราะ... ฉันสงสารพวกมันน่ะ เลี่ยงได้ก็อยากเลี่ยง ส่วนใหญ่โปรตีนสำหรับฉันคือ ไข่ เต้าหู้ อะไรพวกนี้มากกว่า อ่อ!! มีถั่วด้วย เช่น ถั่วแดง ถั่วเขียว ถั่วเหลือง ถั่วดำ  ฉันอาศัยโปรตีนจากสิ่งเหล่านี้แทนการกินเนื้อสัตว์  ส่วนเนื้อสัตว์ต่าง ๆ นั้น ฉันกินน้อยมาก  ยิ่งเนื้อวัว ปลาหมึก ฉันแทบไม่กินเลย เป็นเนื้อสัตว์ที่ฉันไม่ชอบกินเลย ฉันอายุเยอะแล้ว 32 ท้ายปีนี้ 33  ฉันคงไม่ต้องกินเนื้อสัตว์เยอะเหมือนเด็ก ๆ ที่กำลังเจริญเติบโตหรอก  กินเท่าไหร่ ร่างกายฉันมันก็คงไม่โตขึ้นแล้วแหละ 5555555555 เพราะฉะนั้น ตอนนี้พ่อสบายใจได้แล้วนะ เพราะหนูแทบไม่กินเนื้อสัตว์เลย 555555555555 แต่พ่อรู้อะไรมั้ย? ตอนนี้ ในโลกใบนี้ มีไวรัสโคโรน่าหรือโควิด-19 กำลังระบาดอยู่นะ ถ้าพ่อยังอยู่ ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ หนูคงจะเป็นห่วงพ่อกับแม่มาก ๆ เลย พ่อรู้อะไรมั้ย ในตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ พ่อไปอบรมกับกลุ่มผู้สูงอายุที่พ่อชอบไป แล้วตอนนั้น พ่อกลับบ้านมา พ่อมาสอนหนูล้างมือ พ่อล้างมือให้หนูดูตามขั้นตอนที่พ่อได้ไปอบรมมา ล้างยันข้อศอก  ตอนนั้น หนูเบื่อมาก แต่ก็ต้องทนดูให้จบ กลัวพ่อจะงอน เลยต้องดู  ในทุก ๆ เรื่องนั่นแหละที่พ่อทำ พ่อสอน แล้วหนูเบื่อ แต่หนูก็ต้องอดทนฟััง เพราะกลัวพ่องอนอย่างเดียวเลย พ่อแก่แล้ว คนแก่มักจะขี้งอน เลยต้องเอาใจเขาหน่อย  แต่พ่อรู้มั้ยว่าสิ่งนั้นมีประโยชน์กับหนูมาก ถึงแม้พ่อจะจากหนูไปแล้ว แต่สิ่งล้ำค่าที่พ่อมอบให้กับหนู มันยังอยู่และมีประโยชน์กับหนูมาก  ทุกอย่างที่พ่อทำ การรักษาสุขภาพ ความเป็นคนอนามัยของพ่อ ที่ใครหลายคนได้รู้จักต่างบอกว่า"รำคาญความอนามัยของพ่อ"  แต่พ่อรู้หรือเปล่าว่าความอนามัยของพ่อนั้นมีประโยชน์กับสถานการณ์ในตอนนี้มาก  พ่อล้างมือบ่อยมาก พ่อไม่กินอาหารร่วมจาน ร่วมช้อนกับใคร และตั้งแต่อยู่กับพ่อมา พ่อไม่เคยเป็นหวัด ไอ จาม  พ่อดูแลตัวเองดีมาก พ่อไม่เคยป่วยหนักหรือนอนซมเลย มีแต่ฉันกับแม่ที่ป่วยตลอด แล้วให้พ่อคอยดูแล 5555555555555 ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อทำ ไม่ใช่แค่เรื่องการดูแลตัวเองเท่านั้น แต่ทุก ๆ อย่างที่พ่อเคยทำ มันมีค่าและมีประโยชน์กับหนูมาก พ่อไม่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่พ่อเคยทำเอาไว้ มันมีประโยชน์กับหนูมาก เกือบทุกเรื่องที่พ่อเคยทำ พ่อเคยเป็น และในตอนนี้ หนูก็กลายเป็นพ่อไปแล้ว 55555555555555  ตอนนี้ สิ่งที่หนูเป็นคือ การผสมผสานระหว่างความเป็นตัวเองครึ่งนึง บวกกับความเป็นพ่อและแม่อีกครึ่งนึง แบบว่า ในบางการกระทำ หนูยังตกใจเลยว่า ... "เฮ้ย!! ทำไมเราทำเหมือนพ่อ" หรือ "เฮ้ย!! ทำไมเราทำเหมือนแม่"  บางครั้ง รู้สึกว่าตัวเองนิสัยเหมือนพ่อ บางครั้ง ก็รู้สึกว่าตัวเองนิสัยเหมือนแม่ มันผสมผสานกันระหว่างพ่อแม่ครึ่งนึง และตัวหนูอีกครึ่งนึง    หนูดีใจนะที่ในช่วงชีวิตนึง หนูเคยทำให้พ่อกับแม่มีความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ ดีใจที่ได้มีโอกาสทำหน้าที่นั้น หน้าที่ของลูกที่น่ารักของพ่อกับแม่ รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกนะ  แต่หนูก็เสียใจและอยากขอโทษ ที่ในบางครั้งก็เคยทำให้พ่อกับแม่ต้องเสียน้ำตา หนูไม่รู้ว่าหนูจะชดใช้ให้กับพ่อแม่ได้ยังไง กับความผิดพลาดและความโง่เขลาที่เคยได้ทำในครั้งที่ยังเป็นเด็ก ยกโทษให้หนูด้วยนะ  เราจะเดินทางไปด้วยกันนะ    รักและคิดถึงพ่อกับแม่เสมอ  จากลูกส้ม ของพ่อน้อยกับแม่อ้วน  วันนี้ ฉันยังสบายดีหรือเปล่า? ตอบว่า ยังสบายดีครับบบบบ  แต่เดี๋ยวนี้ คนเราระแวงกันไปหมดแล้ว  จะคุยกันก็คุยกันห่างมาก ต่างคนต่างระแวงกัน 555555555555 ฉันถาม"กลัวฉันเป็นไวรัสโคโรน่าเหรอ?" คนอื่นตอบ"อืม" 55555555555555555  ไม่ต้องกลัวฉันนะ ถ้าฉันติดไวรัสนี้ ฉันไม่ซ่อนอาการหรอก อาการแสดงออกทันทีแน่ เพราะฉันมีโรคประจำตัว ฉันเป็นหอบ ฉันไม่ซ่อนหรอกอาการ ซ่อนไม่อยู่ 5555555555555 มีคนสงสัยฉันว่า ทำไมฉันไม่กลัว ทั้งที่ฉันเป็นหอบ เพราะขนาดเป็นแค่หวัดธรรมดา ๆ กว่าฉันจะหาย ใช้เวลาเป็นเกือบ 2 อาทิตย์ แต่อันนี้ ถ้าติดไวรัสนี้ น่ากลัวกว่านั้นอีกนะ อาการของฉันคงทรุดไปเลย มีคนสงสัยฉันแบบนั้น แต่ฉันก็บอกกลับไปว่า เฉย ๆ อ่ะ ฉันไม่กลัว  เพราะฉันดูแลตัวเองเป็นอย่างดีอยู่แล้ว ฉันก็เลยไม่เป็นกังวลอะไรมากนัก แต่ว่า... สงสัยต่อไปนี้ต้องปรับบางสิ่งบางอย่าง คือ... ฉันไปเดินซื้อของตามตลาด ร้านสะดวกซื้อ ห้าง แล้วแบบว่ามันแน่นนิดหน่อย ฉันไม่ได้ใส่หน้ากากอนามัยเลย ฉันชินกับการที่ว่าฉันไม่ป่วย ก็เลยไม่ใส่ แต่ต่อไปนี้ ฉันต้องปรับใหม่คือจะไปเดินในช่วงที่คนน้อย จะได้มีระยะห่าง   แบบว่า ฉันไปทีไร คนชอบหยุดคุยกันในระยะประชิด ในสถานการณ์แบบนี้ คุณยังจะคุยกันแบบใกล้ ๆ ที่แคบ ๆ อ่ะเนอะ  ในเวลานี้ มีใครไอจามโดยไม่ใส่หน้ากากอนามัยบ้างมั้ย? ตอบว่า ฉันไม่เห็นในรายที่เป็นผู้ใหญ่ แต่เห็นในรายที่เป็นเด็ก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นผู้ใหญ่ไอจามในที่สาธารณะแล้ว เพราะกลัวจะตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าติดไวรัสนี้หรือเปล่า 555555555555 แตกต่างจากเมื่อก่อนนะ ในไทยเรา เมื่อก่อน ไอจามกันเยอะมากโดยไม่ใส่หน้ากากอนามัย ฉันไม่กลัวเท่าไหร่ ไวรัสนี้ เพราะฉันเชื่อว่าฉันคงจะไม่ติดง่าย ๆ แต่สมมุติถ้าโชคร้าย เกิดเป็นขึ้นมา ฉันก็ไม่กลัวอยู่ดี แต่เป็นกังวลอยู่แค่สองอย่างคือ 1.กลัวจะไปเพิ่มงานให้หมอกับพยาบาล สงสารพวกเขา 2.กลัวไม่มีใครให้อาหารหมาแมวของฉัน  สงสัย ฉันคงต้องใส่ชุดป้องกันไวรัส แล้วมาให้อาหารพวกมันด้วยตัวเอง  หมาแมวของฉันก็คงจะตกใจว่านี่ใคร? ใช่แม่หรือเปล่า? 55555555555 ตอนนี้ ประเทศไทยเราพบผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นะ เพราะอะไรรู้มั้ย? เพราะผลจากการไม่รับผิดชอบต่อสังคมนี่แหละ เขาไม่ให้จัดงานที่มีคนมารวมตัวกันเยอะ คุณก็ยังดื้อรั้นจะจัด เขาให้กักตัว 14 วัน ถ้ากลับมาจากประเทศเสี่ยง หรืออยู่ใกล้ชิดกับผู้ที่มีอาการบ่งชี้ว่าติดไวรัส หรือชาวต่างชาติที่มาจากประเทศเสี่ยง เขาให้กลุ่มคนเหล่านี้กักตัวอยู่แต่ในบ้าน 14 วัน คุณก็ไม่ทำกัน เที่ยวร่อนไปเรื่อย ตรวจแล้วไม่มีอาการ แต่ถ้าเพิ่งกลับมาจากที่เสี่ยง ก็ต้องกักตัวอยู่ดี แต่คุณก็ประมาท อ้างว่าตรวจแล้วไม่มีอาการ  แล้วใครเดือดร้อน?? 1.หมอกับพยาบาลที่ต้องเดือดร้อน งานล้นมือ โรงพยาบาลก็มีเตียงไม่พอ 2.คนอื่น ๆ ที่เขามีระเบียบวินัย เขาก็ต้องเดือดร้อน กังวลใจและเครียดไปหมด เพราะที่บ้านเขา ครอบครัวของเขาก็ต้องมีเด็ก คนป่วยจากโรคอื่น ๆ ผู้สูงอายุ  โต ๆ กันแล้ว อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย ๆ แต่ทำตัวเหมือนเด็กเล็ก ๆ ที่คิดกันไม่เป็น ต้องมีคนคอยสอนตลอดเวลา รับผิดชอบตัวเอง รับผิดชอบสังคม ช่วยกันได้มั้ยคะ? ประเทศไทยของเราจะได้ก้าวผ่านเรื่องไวรัสนี้ไปให้ได้ ระหว่างที่ทั่วโลกกำลังรอวัคซีน เรามาช่วยกันนะ  ช่วยยับยั้งการแพร่ระบาดของไวรัสนี้ไม่ให้มันขยายเป็นวงกว้าง มันไม่ใช่เพื่อใคร ก็เพื่อตัวคุณ เพื่อครอบครัวของคุณเองนั่นแหละ ครอบครัวคุณปลอดภัย ครอบครัวคนอื่นก็ปลอดภัย ครอบครัวของทุกคนในประเทศนี้ปลอดภัย ทุกอย่าง ก็จะจบลงอย่างสวยงาม  เดือนมีนาคมปีนี้ วันเวลาทำไมผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน  กัดกร่อนความสุขของฉันไปทีละนิด ทีละนิดแล้วเนี่ย  เหงาอ่ะ  แงๆๆๆๆ  เมื่อก่อนเหรอ? ฟุตบอล ดนตรี บันเทิง เดี๋ยวนี้ ไวรัสโคโรน่าหรือโควิด-19   อ่านมันทุกวัน จนตอนนี้จะเป็นศาสตราจารย์ได้แล้ว 5555555555555 ฟังเพลงแก้เซ็งดีกว่า    "รักติดไซเรน" บางที ถ้าเธอยอมใจเย็น ๆ และฟังฉันสักหน่อย บางวันที่ไม่เจอ ทำให้เธอต้องเงียบเหงาบ่อย ๆ ไม่จริง ไม่เลย ยังไม่เคยจะไปหาใคร ๆ เธออย่าไปคิดอะไร ก็อยากให้รู้เอาไว้ ก่อนนั้น เธอจะทำ ทำอะไรเธอใจถึงสปอร์ต ตอนนี้ เธอจะทำ ทำอะไร ฉันใจหายตลอด ไม่ดู ไม่แลและไม่แคร์ และจะให้ฉันยังไง ก็เธอไม่คิดอะไร แต่ฉันคิดได้ไหม ก็เครื่องมันแฮงค์ ไม่อย่างนั้นก็เน็ตกาก เฟสมันล่ม ก็ไลน์รั่ว อย่าคิดมาก อยากสื่อสาร ไม่ต้องพึ่งนกพิราบ แค่คิดถึง ทำแค่นั้น ฉันก็ทราบ จะไปอยู่ตรงหน้า จะไปหาแน่ ๆ เธอจะอยู่ที่ไหน จะเปิดไซเรนไปหาเธอแน่ จะให้ฉันคิดยังไง แค่คิดถึงฉันเอาไว้ ไม่ได้อยากถาม แต่แค่อยากรู้ว่าเธอยังรักฉันมั้ย อยู่ใกล้แค่นี้ แต่เหมือนเธอนั้นห่างไกลแสนไกล ใจเธอวันนี้ไปเป็นของใคร หาไม่เจอ อยากอธิษฐานให้ปาฏิหาริย์วันนั้นกลับมาได้ไหม มีเธอ มีฉัน ไม่ว่าเรานั้นจะอยู่ที่ใด แค่หลับตาลง ลืมตาเมื่อไหร่ ก็มีเธอช่วยดูแลกัน ก็เธอยังเป็นเธอคนเดิม ๆ ที่ชอบคิดไปเอง และเธอยังเป็นเธอคนเดิม ๆ คนที่ง้อไม่เก่ง แค่คำ ๆ เดียว เป็นอะไรที่มันพูดไม่ออก ก็อยากจะซึ้ง จะบอก แต่เธอพูดก่อนมั้ย ก็เครื่องมันแฮงค์ ไม่อย่างนั้นก็เน็ตกาก เฟสมันล่ม ก็ไลน์รั่ว อย่าคิดมาก อยากสื่อสาร ไม่ต้องพึ่งนกพิราบ แค่คิดถึง ทำแค่นั้น ฉันก็ทราบ จะไปอยู่ตรงหน้า จะไปหาแน่ ๆ เธอจะอยู่ที่ไหน จะเปิดไซเรนไปหาเธอแน่ จะให้ฉันคิดยังไง แค่คิดถึงฉันเอาไว้ ไม่ได้อยากถาม แต่แค่อยากรู้ว่าเธอยังรักฉันมั้ย อยู่ใกล้แค่นี้ แต่เหมือนเธอนั้นห่างไกลแสนไกล ใจเธอวันนี้ไปเป็นของใคร หาไม่เจอ อยากอธิษฐานให้ปาฏิหาริย์วันนั้นกลับมาได้ไหม มีเธอ มีฉัน ไม่ว่าเรานั้นจะอยู่ที่ใด แค่หลับตาลง ลืมตาเมื่อไหร่ ก็มีเธอช่วยดูแลกัน        Facebook

 

Create Date : 19 มีนาคม 2563		0 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2563 17:52:56 น.
Counter : 451 Pageviews.
Share Tweet