๙ มิถุนายน ๒๕๖๓ // 2020年6月9日 // June 9, 2020


อาการของจัมโบ้ ยังกินอาหารได้ตามปกติ กินเยอะ
แต่ว่า ไม่กินน้ำเอง ต้องให้ฉันป้อนเสมอ

ขี้ แต่ไม่เยอะ 
ฉี่ น้อย ไม่เยอะ วันนี้มีเลือดปนนิดหน่อย
โดยรวมคือยังฉี่และขี้ไม่ปกติ 

ยังคงกินยาเหมือนเดิม ยายังไม่หมด แต่ใกล้หมดแล้ว
ยาสลายนิ่ว ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้ปวดลดไข้ ยาคลายกล้ามเนื้อ

ผลจากการกินยาคลายกล้ามเนื้อ คือ
- เดินเซนิด ๆ เดินเหมือนไม่ค่อยมีแรง
- กระวนกระวายอยากฉี่ตลอด เดินเข้ากระบะทรายบ่อยและร้องเมื่อฉี่ไม่ค่อยออก
- นอนเก่ง ทำหน้าง่วงนอนตลอดเวลา

สงสารลูก เมื่อไหร่ลูกจะหายเป็นปกติสักที 
รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกต้องเจ็บป่วย
ฉันคิดมาตลอดว่า ถ้าฉันไม่เอาพวกมันมาเลี้ยงบนบ้าน เลี้ยงระบบปิด
ให้พวกมันมีชีวิตตามแบบที่พวกมันควรจะมี มีอิสระ 
ใช้ชีวิตของหมาแมว ให้สมกับที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้
ฉันคิดว่า ถ้าเป็นแบบนั้น มันจะดีกับพวกมันมากกว่ามั้ย?

ฉันมองหมาแมวจรตามข้างถนน แล้วเปรียบเทียบกับหมาแมวที่บ้านของตัวเอง
พวกมันมีความสุขและมีความทุกข์กันคนละแบบ
หมาแมวจร ได้ใช้ชีวิตอิสระ ได้ผจญภัยในโลกกว้าง
แต่ก็ต้องอยู่แบบระวังภัย อันตรายรอบด้าน
อดมื้อกินมื้อ นอนตากฝน ยุงกัด 
และเสี่ยงมากที่จะโดนคนใจร้ายรังแก ทำร้าย

ส่วนหมาแมวที่มีเจ้าของ เลี้ยงระบบปิด มีอาหารและน้ำให้กินตลอด
มีที่นอนให้นอนสบาย ไม่ต้องกลัวภัยอันตรายอะไร
แต่ไม่มีชีวิตที่อิสระ ไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบหมาแมว
เรียนรู้สัญชาตญาณการระวังภัยแบบที่หมาแมวทั่วไปควรจะเป็น

ฉันไม่รู้เลยว่า แบบไหนมันดีกว่ากัน
สำหรับพวกหมาแมวแล้ว แบบไหนที่พวกมันต้องการมากกว่ากัน

เวลาที่หมาแมวของฉันไม่สบาย ดูแล้วพวกมันคงจะเป็นทุกข์มาก
แต่ในความเป็นจริง ฉันกลับเป็นทุกข์ยิ่งกว่า
เหนื่อยและเสียน้ำตาไปกับเรื่องนี้ ร้องไห้เพราะสงสารพวกมัน
ฉันอุตส่าห์เอามาเลี้ยงแล้ว ก็อยากจะเลี้ยงให้ดีที่สุด
ให้สุขสบายที่สุด และอยู่ด้วยกันไปนาน ๆ เท่าอายุขัยของพวกมัน
คือ 18-20 ปี

ขอให้ลูกของแม่หายป่วยเร็ว ๆ
ขอให้ลูก ๆ ทุกตัวของแม่ อย่าเจ็บอย่าป่วย ร่าเริงแจ่มใส กินอิ่มนอนหลับ
อยู่เป็นเพื่อนกับแม่ไปนาน ๆ จนกว่าจะครบอายุขัยของพวกหนู
แม่ขอแค่นี้ แม่พอใจแล้ว 
แม่รักพวกหนูนะลูก 
และขอบคุณมากที่อยู่เป็นเพื่อนกับแม่มาโดยตลอด 
แม่ไม่เคยเหงาเลย เมื่อมีพวกหนูอยู่
แม่ดีใจมากที่มีพวกหนูอยู่ในชีวิตของแม่ 



ฟังเพลงดีกว่า 
แน่นอนว่าเป็นเพลงเก่า 
เพลงตั้งแต่สมัยที่ฉันอายุ 13-14 ประมาณนั้น
เก่ามั้ย? 

แต่ถึงมันจะเก่า แต่มันก็เพราะอ่ะ

 

"คนของเธอ"

ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน
ไม่ต้องบอกฉันว่าเคยมีใคร คนไหนยังไง

ถ้าเผื่อฉันเผลอ บังเอิญฉันถามเธอไป
เธอก็ไม่ต้องตอบฉันเลย

และฉันคนนี้ก็มีที่พลาดผิด
ใช่ว่าชีวิตจะดีจะงามสักเท่าไหร่
ไม่อยากให้ถาม มันไม่น่ารู้เท่าไหร่
ไม่ใช่เรื่องจำเป็นของเรา

วันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตายเพื่อรักคำเดียว

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา
ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป
ฉันจะอยู่ดูแลเธอด้วยคำว่ารัก ด้วยใจ

ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน
ไม่ต้องบอกฉันว่าเคยมีใคร คนไหนยังไง
แค่บอกว่ารัก แค่เธอรักฉัน ง่าย ๆ
ฉันต้องการแค่ใจของเธอ

วันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตายเพื่อรักคำเดียว

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา
ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป
ฉันจะอยู่ดูแลเธอด้วยคำว่ารัก ด้วยใจ

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา
ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป
ฉันจะอยู่ดูแลเธอ จะรักเพียงเธอ

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา
ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป
ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ เป็นคนรักเธอตลอดไป

 

เพลงเพราะดีเนอะ 
เนื้อหาก็ดี ฉันชอบท่อนนี้มากที่สุด
"วันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตายเพื่อรักคำเดียว"

จริงเลย เป็นความจริงที่ เราย้อนกลับไปที่อดีตไม่ได้
และเราก็ไม่สามารถล่วงรู้อนาคตได้เช่นกัน
ชีวิตเรามีแค่เวลานี้ ตอนนี้ คือ ปัจจุบันนี้

และชอบที่บอกว่า พร้อมจะอยู่และพร้อมจะตายเพื่อความรัก
มันดูจริงใจดี 
ตรงกับฉันเลย ลองได้รักอะไรแล้ว ก็ถวายหัว ทุ่มสุดตัว 555555555555 
เหมือนที่ฉันรักหมาแมวของฉันนี่แหละ 
หรืออาจจะเป็นเรื่องอื่น ๆ ก็ได้ อาจจะไม่ต้องเป็นสัตว์เลี้ยง หรือเป็นตัวบุคคลก็ได้
อาจจะเป็นสิ่งของหรือความสนใจในเรื่องต่าง ๆ ของตัวเองก็ได้
ความรักที่ฉันมีให้ต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
เมื่อฉันรักสิ่งใดไปแล้ว ฉันก็จะรักสิ่งนั้นไปตลอดกาล ไม่มีวันเลิกรักได้
ไม่มีวันที่จะหมดศรัทธาต่อสิ่งนั้น เพราะฉันมั่นใจว่าฉันเลือกรักในสิ่งที่ควรรัก 

ตั้งแต่ฉันจำความได้ จนถึงตอนนี้อายุ 32-33
เชื่อมั้ย ฉันเลือกรักในสิ่งที่ควรรักเสมอ ฉันไม่เคยเลือกรักอะไรผิดเลย
ฉันไม่เคยนึกย้อนไปแล้วเสียดายเลยว่า ...
"ทำไมฉันต้องไปรักคนนี้ หรือรักสิ่งนี้ด้วยนะ? น่าเสียใจและผิดหวังจริง ๆ"
ในชีวิตนี้ ฉันไม่เคยต้องมีความรู้สึกนั้นเลย มีแค่ความรู้สึกเดียวคือ
"ฉันเลือกรักถูกคน ฉันเลือกรักสิ่งที่ถูกที่เหมาะที่ควรจริง ๆ " 

ยังไม่เคยมีคนที่ฉันรักคนไหน หรือสิ่งที่ฉันรักสิ่งไหน
ทำให้ฉันนึกเสียดายความรักความศรัทธาที่มอบให้ไปเลย
ทุกคนและทุกสิ่งควรค่ากับความรักความศรัทธาของฉันแล้ว
เพราะไม่เคยมีใครหรือสิ่งไหน ทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังเลย
มีแต่ตัวฉันเองนี่แหละ ที่ทำให้ตัวเองผิดหวังอยู่บ่อย ๆ 55555555555555 
 

 

Facebook
Twitter