31 ธันวาคม 2018 จะก้าวข้ามผ่านไปกี่ปี ฉันจะไม่ลืม

๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๑ // 2018年12月31日 // December 31, 2018 วันสุดท้ายของเดือนธันวาคม ปี 2018 หรือปี 2561 เมื่อวานตั้งใจว่าจะเข้ามาเขียน แต่ก็เผลอหลับซะก่อน  แต่ถึงจะเข้ามาเขียน ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร 5555555555555 จุดพลุกันทำไมวะ!!? ไม่เข้าใจ  อยากดูพลุ ไปดูที่งานโน่น งานเคาท์ดาวน์ ตามสถานที่ต่าง ๆ  เขามีพลุสวย ๆ ให้ดู มีกิจกรรมต่าง ๆ ให้ได้ทำ ถ้าที่บ้าน ถ้าแหล่งชุมชน ไม่ต้องมาจุดหรอก พลุกระจอก ๆ รำคาญ หนวกหู!!  อยู่บ้าน ก็ต้องการความสงบ  ถ้าอยากได้ความครื้นเครง คงไปงานเคาท์ดาวน์แล้ว  หมาแมวที่บ้านฉัน กลัวกันหมดเลย ดีนะที่ฉันเลี้ยงแบบระบบปิด คือ นอนในบ้านกันหมดเลย  เพราะฉะนั้น ปลอดภัยแน่นอน  พี่แอนท์นอนห้องข้างหลังบ้าน พี่แอนท์ก็จะไม่ค่อยได้ยินเสียงพลุเท่าไหร่ แต่บรรดาแมว ๆ ของฉัน นอนห้องข้างหน้าบ้าน ก็จะได้ยินเสียงพลุดังชัดเจน ก็จะตกใจกลัวกัน  ปีที่แล้วกับสองปีที่แล้ว ไม่ได้ยินเสียงพลุนะ  พอมาปีนี้ กลับได้ยินอ่ะ  ความจริงได้ยินมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ  วันนี้ สงสัยว่าตอนเที่ยงคืน คงจะกระหน่ำจุดอย่างบ้าคลั่งเลยมั้ง เสียงพลุ มันไม่ใช่ว่าจะกระทบแค่กับหมาแมวเท่านั้นนะ แต่มันกระทบต่อคนแก่ที่ต้องการพักผ่อน คนป่วยที่ต้องการพักฟื้นร่างกาย เด็กทารก เด็กเล็กที่ต้องนอนแต่หัวค่ำ  และคนทั่วไปที่เขารำคาญ ก็มี อย่างเช่นฉันเนี่ย!!  มันจะต้องให้ฉันของขึ้นทุกปี มีอารมณ์ทุกปี  มีแค่ปีที่แล้วกับสองปีที่แล้ว ที่ไม่ได้ยินเสียงจุดพลุ คือท้ายปี 2016 กับท้ายปี 2017 แก้ไม่หาย นิสัยนี้ของคนไทยบางกลุ่ม  แย่  อืม... ที่ผ่านมา ปีนี้ฉันเขียนถึงยามะพีน้อยมากเลยเนอะ ไม่ใช่ว่าไม่รักแล้วหรือไม่ใช่ว่ารักน้อยลงไปนะ ยังรักอยู่เหมือนเดิม  ไม่มีใครจะลืมรักแรกของตัวเองได้หรอก 5555555555555555 Yamapi เป็นคนสอนให้ฉันรู้จักและรัก"ญี่ปุ่น"มากขึ้นกว่าเดิม  แต่สาเหตุที่ฉันไม่ค่อยได้เขียนถึง ในช่วงนี้หรือในปีนี้ นั่นเป็นเพราะฉันมีภาระหน้าที่เยอะ มีความเครียดเยอะ ฉันก็ติดตามยามะพีอยู่เสมอมา เพียงแต่ไม่ได้เขียนถึงในบล็อกก็เท่านั้น อย่าว่าแต่เขียนถึงยามะพีเลย เพียงแค่เข้าบล็อกมาเขียนเรื่องทั่ว ๆ ไป ยังแทบไม่ได้เข้าเลย  มันไม่มีเวลา แล้วฉันก็เครียดด้วย มีความเครียดสะสม ทั้งภาระหน้าที่ต่าง ๆ ทั้งเรื่องสุขภาพของตัวเอง ที่ผ่านมา คอนเสิร์ตของยามะพีก็ประสบความสำเร็จและผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ก็ดีใจกับเพื่อนด้วยเสมอ  ปีนี้ ยามะพีมีผลงานเพลง หลังจากที่ไม่ได้ทำเพลงมา 4 ปี ละคร ไม่มีเลย ส่วนภาพยนตร์ มีสองเรื่อง คือภาพยนตร์จีนกับภาพยนตร์ญี่ปุ่น แล้วก็... เดี๋ยวนี้ยามะพีสามารถถ่ายรูปตัวเองลงสื่อได้แล้ว นั่นคือโซเชียลของประเทศจีน  ส่วนเรื่องแต่งงาน มีเมีย มีลูก ยามะพียังไม่ได้แต่ง ยังไม่มีพันธะ  เย้ๆๆๆๆ 55555555555555555555555555  ปีนี้ยามะพีอายุ 33 เมษายนปีหน้าก็ 34 ส่วนฉันเพิ่งจะอายุ 31 มาไม่กี่อาทิตย์ กว่าจะ 32 ก็ธันวาคมปีหน้า  ฉันชื่นชอบยามะพีมาตั้งแต่อายุเลข 1 นำหน้า เคยได้มีโอกาสเห็นตัวจริงของยามะพีเพียงแค่ครั้งเดียว  คือตอนมาจัดคอนเสิร์ตที่ไทย เดือนมกราคมและเดือนเมษายน ปี 2011 เจอสามครั้ง แต่ขอนับรวมเป็นครั้งเดียว เพราะมันคือวาระเดียวกัน จุดประสงค์เดียวกัน  นั่นคือยามะพีมาไทยเพราะมาจัดคอนเสิร์ต  นานมาแล้วนะ 7 ปีกว่าแล้ว เกือบ 8 ปี ถามว่าฉันเสียใจมั้ยที่มีโอกาสได้เห็นตัวจริงแค่นั้น แค่ครั้งเดียว เมื่อก่อน ฉันเสียใจนะ เสียใจมากที่ตัวเองทำได้แค่นั้น แบบว่าไม่มีปัญญาที่จะไปดูคอนเสิร์ตของยามะพีที่ญี่ปุ่น ฉันก็เสียใจที่ตัวเองเป็นคนที่ไม่เอาไหน  เสียใจมากที่ทำอะไร ๆ ให้มันดีกว่านี้ก็ไม่ได้  แต่พอวันเวลาผ่านไป ฉันเติบโตขึ้น อายุเยอะขึ้น มีภาระเพิ่มขึ้น มีความฝัน มีความต้องการใหม่ ๆ เกิดขึ้น  ฉันก็รู้สึกเฉย ๆ แล้ว ฉันกลับคิดอีกมุมนึงว่า ถึงแม้ได้เห็นเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ก็นับว่าเป็นวาสนาแล้วที่ได้เห็น 5555555555555555555 ในเวลานี้ ฉันขอแค่ได้รับรู้ว่ายามะพีมีความเป็นอยู่ที่สุขสบายดี มีสุขภาพที่แข็งแรง มีความปลอดภัยในชีวิต มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อนฝูงที่รักใคร่ มีแฟนคลับที่คอยสนับสนุน ได้ทำงานที่ตัวเองรัก ได้อยู่ในบริษัทหรือสังกัดที่มีชื่อเสียง มีงานตลอดปี ได้เล่นหนัง เล่นละคร ร้องเพลง มีคอนเสิร์ต รับงานโฆษณา ออกรายการทีวี กินดีอยู่ดี ได้ท่องเที่ยวต่างประเทศ ตามที่ยามะพีใฝ่ฝันอยากจะทำ มีบ้านอยู่ มีรถขับ มีเงินมีทอง ได้ใช้ชีวิตตามแบบที่ยามะพีต้องการ  แค่นี้ ฉันก็มีความสุขไปด้วยแล้ว  เหลืออย่างเดียวที่ฉันยังไม่อยากรู้นั่นก็คือ แต่งงาน มีเมีย มีลูก 55555555555555555555555555555555  เป็นเรื่องที่ฉันยังไม่อยากได้ยินในเวลานี้  มีความสุขมาก ๆ นะคะ ยามะพีเพื่อนรักของฉัน  ขอให้ปี 2019 เป็นปีที่ดีของเพื่อนนะคะ  รักเพื่อนเสมอ  รักและภูมิใจในตัวเพื่อนคนนี้เสมอมา  ยามะพีเป็นผู้ชายที่ดีคนนึง  รักครอบครัว ดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี ดูแลแม่ น้องสาว ตายาย ได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ครอบครัวจะหย่าร้าง พ่อแม่แยกทางกัน ตั้งแต่ที่ยามะพีอายุยังน้อย แต่ยามะพีก็ทำงานตั้งแต่อายุ 11 ขวบ เป็นหัวหน้าครอบครัวแทนพ่อ  ยามะพีเรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี ทั้งที่ความจริง ไม่ต้องเรียนก็ได้ ก็ยังสู้อุตส่าห์มุมานะ สอบเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัย และเรียนต่อจนจบปริญญาตรี ทั้งที่ต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย  การทำงานในวงการบันเทิง ก็ตั้งใจทำงานมาโดยตลอด เรื่องการแสดง ร้องเพลง เต้น ถ่ายแบบ เต็มที่กับทุก ๆ งาน  ถึงแม้ไม่เก่งเป็นที่หนึ่ง แต่ก็พยายามฝึกฝนและพัฒนาตนเองอยู่เสมอ  รูปร่างหน้าตา บุคลิกภาพ ก็หมั่นดูแลตัวเองให้ดูดีอยู่เสมอ เพื่อให้เป็นที่ประทับใจแก่ผู้พบเห็น สมกับที่ทำงานในวงการบันเทิง การวางตัว นิสัยต่าง ๆ ถือว่าทำได้ดีในระดับนึง อาจไม่ดีสมบูรณ์แบบอะไรมาก แต่ก็ดีเทียบเท่ากับคนทั่ว ๆ ไปในสังคม  ทั้งที่จะทำตัวเกเรกว่านี้ก็ได้ เพราะเป็นดารา แต่ก็ไม่ทำ โดยสรุปแล้ว ยามะพีดีกว่าฉันเยอะมาก 55555555555555555  อย่าเทียบเลย เอาของสูงค่ามาเทียบกับของไม่มีราคา  ฉันไม่ได้ดูถูกตัวเอง แต่ฉันพูดตามความเป็นจริง พอฉันเอาตัวเองไปเทียบกับยามะพี ฉันยังรู้สึกละอายใจเลย ทั้งที่ตัวเองเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังทำอะไรได้ไม่เท่าผู้ชายอย่างยามะพีเลย ทั้งที่ผู้หญิงควรจะว่านอนสอนง่ายกว่าผู้ชายด้วยซ้ำ  แต่ฉันกลับเกเรมากกว่ายามะพีเยอะ  ไม่ได้เรื่อง ไม่เอาไหน ดูแลใครก็ไม่ได้  ฉันภูมิใจและดีใจมากที่ได้เกิดมารู้จักและได้รักยามะพี  ถ้าเกิดเมื่อร้อยปีที่แล้ว ก็คงไม่ได้เจอ หรือถ้าเกิดอีกร้อยปีข้างหน้า ก็คงไม่ได้เจอ เพราะฉะนั้น ฉันอยากบอกว่าฉันดีใจมากที่ได้เกิดมาในยุคเดียวกันกับยามะพี ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่ารักและดีใจ อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ นะ เพื่อนรักของฉัน  ต่อไปก็จะเขียนถึงเรื่องตัวเองแล้วกันนะ  สำหรับฉัน ปีนี้ ปี 2018 ก็... ไม่มีอะไรอ่ะ เหมือนเดิม  มีอะไรที่ทำสำเร็จบ้าง? ก็มีนะ  มีอะไรที่ยังทำไม่สำเร็จบ้าง? โอ้โห!! เยอะเลย 5555555555555 ปีนี้ สุขภาพของฉันค่อนข้างย่ำแย่มาก  อาจเป็นเพราะมีความเครียดมากจนเกินไป ก็เลยส่งผลให้กินไม่ได้ นอนไม่หลับ มีความวิตกกังวลต่าง ๆ นานา แต่ว่าปีนี้ ทำให้ฉันได้รับแรงบันดาลใจอะไรใหม่ ๆ ด้วยนะ แน่นอนว่าปีนี้มีฟุตบอลโลก  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันก็กลายเป็นคนบ้าบอลไปโดยปริยาย  ฉันเริ่มจะช่ำชองเรื่องฟุตบอลขึ้นมาก  ฉันได้ความรู้สึกดี ๆ แรงบันดาลใจใหม่ ๆ ความฝันใหม่ ๆ เกิดขึ้น ก็เพราะฟุตบอลนี่แหละ  ก็ทำให้มีความสุขไปอีกแบบนึง  เรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ รู้สึกผิด กล่าวโทษตัวเอง ก็มีนะ ปีนี้  ทุกวันนี้ เมื่อหวนกลับไปคิด ก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่เลย ฉันอยากทำให้อะไร ๆ มันดีกว่านั้น แต่ก็ทำไม่ได้  แต่มันก็ผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว ทำได้แค่รู้สึกผิดอยู่ในใจ ลืมไม่ลงกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ปีหน้า ปี 2019 ฉันตั้งใจจะทำอะไรบ้างเหรอ ก็มีหลายเรื่องนะ  ก็พยายามจะรีบเร่งทำให้มันสำเร็จไว ๆ นะ ถามว่าทำไมถึงต้องรีบ คือแก่แล้วไง เลยต้องรีบ 55555555555555555555 มันไม่สามารถที่จะชักช้าได้อีกแล้ว  แต่ก่อนอื่น ขอนำคำพูดของพ่อที่พร่ำบอกกับฉันเสมอ เมื่อตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ "ส้ม จำไว้นะลูก การไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐ" พ่อบอกฉันเสมอเลย เพราะพ่อเห็นว่าฉันป่วยบ่อย ฉันเห็นด้วยกับพ่อมาก ๆ เลย  อะไรก็ตาม ขอไว้เหอะเรื่องสุขภาพ ขอสุขภาพต้องดีก่อนเป็นอันดับหนึ่ง ถ้าสุขภาพดี ก็จะมีแรงทำโน่นทำนี่ได้ ถ้าป่วย คงทำอะไรยากลำบาก  ฉันจะท่องจำคำที่พ่อพูดให้ขึ้นใจเลย เสียงของพ่อยังดังก้องอยู่ในหัวฉันอยู่เลยเนี่ย ทุกครั้งที่ป่วยจนคิดมาก จนตัวเองจะเป็นบ้า ฉันจะนึกถึงเสียงของพ่อ คำพูดประโยคนี้ของพ่อ  ฉันจะได้มีกำลังใจ มีพละกำลังที่แข็งแกร่ง ต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บได้  ถ้าสุขภาพแข็งแรง ทั้งกายและใจ เราก็จะมีแรงที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ให้ประความสำเร็จและมีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่เราสุขภาพไม่แข็งแรง ป่วย แย่ ทั้งกายและใจ ก็ยากที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ให้สำเร็จลุล่วงไปได้  แล้วพอทำไม่ได้ ก็เป็นทุกข์อีก ก็ยิ่งทำให้สุขภาพย่ำแย่หนักเข้าไปอีก อย่างเช่นปีนี้ ที่ฉันกำลังเป็นอยู่ เพราะฉะนั้น ก่อนอื่น ฉันต้องแข็งแรงก่อน  ปี 2018 ฉันมีความสุขนะ  มีความสุขกับหมาแมวที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ พวกมันทำให้ฉันหายเหงา ถ้าต้องคุยกับคนที่ไม่จริงใจ ฉันคุยกับหมาแมวดีกว่า  แต่ฉันมีความทุกข์กับชีวิตที่ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง โดยรวมแล้ว มันก็ครึ่งต่อครึ่ง สุขกับทุกข์ สำหรับปี 2018 และปี 2019 ที่กำลังจะเข้ามา  ฉันก็ขอให้มันเป็นปีที่ดี  และฉันก็ตั้งใจว่าจะทำให้ดีที่สุด จะพยายามให้มากกว่าเดิม จะดูแลรักษาสุขภาพของตัวเองให้ดีเยี่ยม และแน่นอนว่า ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จะส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่อีกกี่ครั้ง ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่มีวันลืมความทรงจำในวัยเด็กของฉัน อดีตที่มีความสุขที่สุดแล้วในชีวิตนี้ พ.ศ.2530 - พ.ศ.2540 ไม่ว่าชีวิตข้างหน้าต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร แต่ฉันจะไม่ลืมช่วงเวลาในอดีตเหล่านั้นเลย  พ่อน้อย สมศักดิ์ อุดมศิลป์ ผู้ชายไทย ผิวเข้ม ตัวเล็ก ใจดี เจ้าระเบียบ แม่อ้วน ประเสริฐ จำลองราช ผู้หญิงหมวย ตัวใหญ่ ใจเย็น อารมณ์ดี  บ้านของเรา ซอยอินทามระ 11 สะพานควาย ถึงแม้ว่าบ้านของเราจะถูกทุบทิ้งจนไม่เหลือซาก แต่ความทรงจำของหนู ไม่ได้ถูกลบล้างไปด้วย  หนูยังจดจำทุกอย่างได้เป็นอย่างดี  "บ้านของเรา"จะยังคงอยู่ในความทรงจำของหนูเสมอ ไม่มีใครมาทำลายได้  วันพ่อ วันแม่ วันปีใหม่ เทศกาลสำคัญต่าง ๆ ที่เราได้อยู่ด้วยกัน มีกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกัน กินข้าวด้วยกัน พูดคุยกัน มีความสุข หัวเราะไปด้วยกัน หนูจะไม่ลืม  และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ไม่ว่าฉันจะก้าวข้ามผ่านปีใหม่ไปกี่ปีก็ตาม ฉันก็จะไม่มีวันลืมพระราชาที่ฉันรักและเคารพมากที่สุด ฉันจะไม่มีวันลืมในหลวงภูมิพลเลย  ไม่มีวันลืมวันที่ได้มีโอกาสไปรอรับเสด็จ ได้เห็นหน้าของในหลวงภูมิพลอย่างใกล้ชิด ได้ถวายเงินแบงค์ร้อยให้กับในหลวงภูมิพล และในหลวงภูมิพลยื่นมือมารับ ฉันจะไม่ลืมเลย ความทรงจำนี้ พระราชาที่ใจดี ใส่แว่น สะพายกล้องถ่ายรูป เป็นมิตรกับประชาชน อ่อนโยน ติดดิน ไม่ถือตัว เก่งทุกด้าน ดนตรี กีฬา วิทยาศาสตร์ การเกษตร การประมง นักพัฒนา ผู้เป็นต้นแบบให้ก้าวเดินตาม จะก้าวข้ามผ่านไปกี่ปี ฉันจะไม่ลืม รักและคิดถึงเสมอ  Facebook Twitter

Create Date : 31 ธันวาคม 2561		0 comments
Last Update : 1 มกราคม 2562 0:04:33 น.
Counter : 1006 Pageviews.
Share Tweet