25/06/16 เที่ยงของวันนั้น เรายกขบวน (เจ็ดคน) ไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารบนเขาใกล้บ้าน เนื่องด้วยพ่อสามีเกิดเดือนนี้ ทุกๆปีพ่อแกก็พาลูกๆหลานๆ และลูกสะใภ้หน้าไทยๆอย่างอิชั้นไปเลี้ยงมื้อเที่ยง ขับรถกันไปสองคัน ไต่ไปตามถนนคดเคี้ยวบนเขา สิบนาทีก็ถึง เป็นร้านอาหารที่มีเมนูไม่เยอะ เป็นอาหารท้องถิ่นเสียมากกว่าครึ่ง อิชั้นเลือกกินโปเล็นต้า (ข้าวโพดแห้งกวนกับน้ำ) กับเนื้อกวางชนิดนึงตุ๋นกับไวน์แดงจนเนื้อเปื่อย กวางบางสายพันธ์ที่นี่มีฤดูให้ล่าค่ะแต่มีเป็นบางเขตบางท้องที่เท่านั้น และคนบนภูเขาเค้าก็กินกัน แต่ตอนนี้กลายเป็นกวางที่เลี้ยงไว้ขาย ไม่ใช่ออกไปล่ากวางบนภูเขาแล้ว 

ปล คนบนเขาก็นิยมกินกระต่ายป่ากันด้วยค่ะ เลี้ยงไว้ในกรงหลังบ้าน กินได้ค่ะกินได้ 555

แล้วหน้าร้านอาหารนั้น เป็นเขตอนุรักษ์สัตว์ป่าและพืช (อ้าว เค้าอนุรักษ์สัตว์กัน อิชั้นดันกินเนื้อกวาง ก็อย่างที่บอกไว้ข้างบนว่า ตอนนี้เป็นกวางเลี้ยงค่ะ ไม่ใช่กวางป่า) และเค้าก็ทำสะพานไม้พาดยาวไปบนพื้นที่ชุ่มน้ำ บ้านเราคงเรียกว่า พรุ ข้างใต้สะพานก็เป็นดินโคลนมีน้ำขัง มีหญ้าและดอกไม้สารพัดงอกขึ้นเต็ม ก่อนกลับอิชั้นเลยให้หลานชายเจ้ามัตเตียช่วยถ่ายรูปให้สักรูป ตอนขอให้ฮีถ่ายให้ อิชั้นพูดว่า ถ่ายรูปให้ป้าหน่อยซิ ฮีตอบมาว่า ได้ๆ รูปเดียวนะ  และฮีถ่ายมาให้ป้ารูปนึงจริงๆ สวยร้อยเมตร มืดมิดทั้งคนและฟ้า เพราะก่อนหน้านั้นหนึ่งชั่วโมงฝนตก พายุเข้าเบาๆ เอาละ เปิดตัวด้วยรูปดอกไม้เปียกฝนกันดีกว่าค่ะ น่าดูกว่าหน้าคนเยอะเลย

สะพานไม้ที่พูดถึงเป็นแบบนี้ค่ะ หน้าหนาวตรงนี้จะมีหิมะทับถมจนหนา และกลายเป็นลานสกีแบบ cross-country skiing คือเป็นลานกว้างๆ เดินไถไปตามลาน ทางราบๆ ไม่มีแนวดิ่งอะไร ใช้กำลังขาตัวเองล้วนๆ 

ดอกไม้ริมสะพาน

และป้าหน้าดำๆที่มาพร้อมฟ้าหมองๆ

จะเห็นได้ว่าอิชั้นแต่งตัวรัดกุมมาก ตอนแรกแดดจ้าเชียว พอจะขึ้นรถเห็นฟ้าเปลี่ยนสี รีบเข้าบ้านใส่ยีนส์ ใส่เสื้อแขนยาวบวกเสื้อกั๊กอีกตัว อุ่นไปเลยค่ะทีนี้ อากาศบนเขา ไว้ใจไม่ได้ค่ะ อากาศเปลี่ยนทุกๆชั่วโมง "อย่าซื้อหนังสือเพราะปกของมันฉันท์ใด อย่าไว้ใจฝนฟ้าบนภูเขาฉันท์นั้น" ป้าปุ๊กกี้ได้กล่าวไว้ 

สวัสดีค่ะ เจอกันบล็อกหน้านะคะ