บร๊ะ ช่วงนี้อยากอัพบล็อกมากๆ แต่นะน่ะ ก็ต้องหารูปมาประกอบบล็อกซะด้วย จะได้มีเรื่องเขียนเรื่องโม้ไปด้วยกัน เช้านี้ตื่นสาย เก้าโมงกว่าๆ ตื่นมาปุ๊บ อันดับแรกคือกดปุ่มเปิดสวิทซ์เครื่องชงกาแฟอิลลี่สุดรักของเรา

เห็นแก้วกาแฟลายไก่ของอิชั้นมั้ยคะ หอบมาจากไทยเลยนะเนี่ย มีอยู่อันเดียวนี่แหละ หลังจากชงกาแฟ เปิดคอม จิบกาแฟพร้อมนั่งดูอีเมล์ ดูเฟสบุ๊ค ดูอินสตราแกรม เปิดเพลงบรรเลงของพี่เคนนี่ จีไปด้วย มันช่างเป็นเช้าที่รื่นรมย์ ช้าๆเนิบๆ ไร้แขกมากวนใจ (วันหยุดค่ะ เริ่มงานอีกทีวันพฤหัสนี้) 

หลังจากนั้น เอาซี่โครงหมูมาต้มจืดใส่หัวผักกาดขาว น้ำซุปหวานกลมกล่อมด้วยก้อนคนอร์รสเห็ดหอมที่ซื้อมาจากไทย ต้มไปสองชั่วโมงแน่ะ รอบแรกต้มไปสักครึ่งชั่วโมง ยังไม่ใส่ซุปก้อนหรือหัวผักกาดขาดก่อนนะคะ เทน้ำต้มรอบแรกทิ้ง เพราะซี่โครงหมูติดมันมาเยอะ เลยเฉือนๆก้อนไขมันออกไปด้วย ใส่น้ำต้มใหม่ น้ำซุปใสขึ้นเชียว แต่คุณค่าทางอาหารหายไป ช่างเถอะค่ะ อย่าให้ไขมันมันเยอะล้ำหน้าใคร ทิ้งๆไปซะเถอะ ก่อนที่พุงอิชั้นจะล้ำหน้าไปมากกว่านี้

เที่ยงวันนั่งกินข้าว เปิดเพลงวง Backstreet boys มีใครรู้จักวงนี้มั้ย ถ้ารู้จัก...ร้องตามได้หลายเพลง... เรารุ่นเดียวกันค่ะ  กินข้าวเสร็จคว้าเสื้อไหมพรมของพี่เมามาสวม ออกไปตากแดด ซึ่งไม่มีแดดหรอกวันนี้ แต่ไม่ได้หนาวอะไรมากมาย ออกไปดูดอกไม้หน้าบ้าน ซึ่งตอนนี้เริ่มฟื้นคืนชีพกันมากบ้างแล้ว ถ่ายรูปมาสองรูป

ตัวอะไรเนี่ย ช่วงนี้พวกมะลงแมลงเยอะมากขึ้น ตอนนี้ยังไม่รุกรานกันมากนัก เดี๋ยวอีกสักสองเดือนเจ้าเวสป้า หรือตัวแตนตัวดีนี่แหละ ที่มักแอบหลบอยู่ตามดงดอกหญ้าหรือดอกผักสลัดในสวนหลังบ้าน มันมักออกมาจะเอ๋ พร้อมทักทายอิชั้นด้วยการส่ายก้นแหลมๆของมัน โดนต่อยหลายรอบละ แต่ไม่เจ็บมากนะคะ แค่จี๊ดๆ ทนได้ค่ะทนได้

ส่วนหนุ่มน้อยคนนี้ เอิ่ม ไม่ได้ปรากฏกาย ณ บ้านอิชั้นค่ะ แต่อิชั้นมโนเอาเองว่า เค้าแอบเข้ามาซุกในอ้อมอก(เหี่ยวๆ)ของอิชั้นเรียบร้อยแล้ว อ่า....ผู้ชายอะไร้ ยิ้มที อิป้าละลาย เลือดกำเดากระฉูด 

ไปละ เจอกันบล็อกหน้าค่ะ บ๊าย บาย