ไม่ได้ไปทำงานทำการไรเลย ระหว่างสัปดาห์ไม่มีแขก อย่างมากก็ไปเตรียมห้องไว้สำหรับคืนวันศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้ มีกรุ๊ปมาลงยี่สิบกว่าคน ก็พอจะอยู่ได้ ถูไถไปเรื่อยๆ สัปดาห์นี้พี่เมาก็อยู่บ้านทั้งอาทิตย์ ใช้วันหยุดให้หมดก่อนสิ้นปี และเราก็ไม่ได้ออกนอกบ้านไปเที่ยวที่ไหน พรุ่งนี้อาจออกไปกินมื้อเย็นฉลองวันเกิดย้อนหลังของพี่เมากับหลานๆ อากาศก็หนาวเย็นจนเริ่มจะไม่ไหวละ คิดถึงเมืองไทย พอถึงฤดูนี้ทีไร อยากกลับบ้านชะมัดยาด

ปีนี้หิมะมาช้ากว่าปีที่แล้ว ถ้าตกเร็วก็หมายถึงแขกที่จะมานั่งรถไฟชมวิวหิมะสวยๆก็เยอะขึ้น แขกเราก็จะเยอะตามไปด้วยเช่นกัน การทำงานที่ต้องอาศัยพึ่งพาดินฟ้าอากาศนี่ เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย แล้วตอนนี้บีบีที่ทำอยู่กำลังจะหมดสัญญาในอีกสองปีข้างหน้า ยังดูเหมือนอีกนานใช่มั้ยคะ แต่ๆๆ เวลามันผ่านไปรวดเร็วมากนะคะ แป็บๆนี่ก็จะหมดเดือนพฤศจิกายนแล้ว คริตมาร์สใกล้เข้ามาแล้ว ปีใหม่ก็กำลังจะมาถึง ปีเก่าก็จะหมดลง เอ้า เอาไงดี จะได้ต่อสัญญาหรือเปล่า หรือต้องหาบ้านทำใหม่ ซึ่งข้อหลังนี้อยากทำมาก แต่หาบ้านทำเลเหมาะๆ ในงบประมาณที่จำกัด มันหาบ่ๆได้ค่ะ ฮ่าๆๆ 

อิชั้นมีแพลนที่จะทำโน่นนี่นั่น เยอะแยะไปเสียหมด ด้วยวัยสามสิบกลางๆ ลูกเต้าไม่มี หนี้สินอะไรก็ไม่มี (อ่อ ไม่ซิ ผ่อนคอนโดห้องเล็กๆที่พัทยาอยู่) เลยรู้สึกว่า น่าจะทำตามฝันของตัวเองได้แล้ว จะรออะไรกันอยู่ ไหวมั้ยถ้าต้องผ่อนบ้านพร้อมเปิดเป็นบีบีสักสองสามห้อง เอาแค่พออยู่ได้ และพอจะผ่อนธนาคารไปเรื่อยๆ ไม่อยากเปลี่ยนสายงาน และที่สำคัญ ไม่อยากไปเป็นลูกน้องคนอื่นไง แต่นั่นแหละ ภายในสองปีนี้ การตัดสินใจบางอย่างของอิชั้น อาจทำให้ชีวิตทั้งชีวิตเปลี่ยนไปเลยก็ได้ ใครจะไปรู้เนอะ 

ลูกพลับแบบสุกนิ่มๆ ป้าพี่เมาให้มากินทุกปี พอเดือนตุลาคม ป้าเค้าก็จะเก็บลูกพลับตอนมันสุกและยังแข็งๆอยู่ เก็บไว้ห้องใต้ดิน วางคู่กับแอ็บเปิ้ลจะทำให้สุกเร็วขึ้น แล้วป้าก็ทยอยๆแจกลูกหลาน แบ่งๆกันกิน ส่วนส้มและกีวีนั้น อิชั้นมักกินเป็นของว่างหรือคู่อาหารเช้า ตอนนี้เริ่มเลือกกินมากขึ้น เลือกแต่สิ่งดีๆมีประโยชน์ กินมื้อเช้าและเที่ยงเยอะหน่อย มื้อเย็นกินน้อยลง ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย ก็ต้องเลือกกินกันสักหน่อย 

พอละ บ่นๆพอหอมปากหอมคอ ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะคะ ^__^ see u next blog kha...