23.06.16 เมื่อวานไปเดินเขาตามทางถนนเรียบๆสลับกับหินขรุขระเล็กน้อยถึงปานกลาง บ่ายสามโมงครึ่งจนถึงห้าโมงครึ่ง จอดรถทิ้งไว้ที่ลานจอด คิดว่าขากลับคงจะอยู่ใต้ร่ม ที่ไหนได้กลับมา รถร้อนจนต้องเปิดประตูระบายอากาศกันก่อน อิชั้นเริ่มต้นเดินไปตามถนนที่ร้านอาหารตีนเขา เป็นร้านเพื่อนบ้านของอิชั้นเอง ชีก็โบกมือทักทายกันไกลๆ เดินไปสิบเมตร เจอรถตำรวจเค้าขับมาลาดตระเวณ ก็รู้จักกัน ฮีทักว่า มาหาเห็ดเหรอ 555 ยังค่ะยัง เห็ดยังไม่งอก ต้องเดือนหน้าโน่นแหละค่ะ ถนนที่อิชั้นเลือกเดินนั้น เป็นถนนที่ลาดชันขึ้นไปบนยอดเขา รถที่วิ่งเข้ามาได้ต้องมีใบอนุญาติ ก็มีชาวบ้านที่มีบ้านพักหลังเล็กๆบนภูเขานี่แหละค่ะ ที่เอารถขึ้นมาได้ และต้องเป็นรถแบบ 4*4 ด้วย ล้อรถหนาๆหน่อย หินเยอะมาก อิชั้นก็อยากมีบ้านหินๆสใตล์ภูเขากับเค้าบ้าง หน้าร้อนก็มาปลีกวิเวก เรามีที่ทางบนเขานี่เหมือนกันค่ะ ของพ่อสามี แต่ไม่มีถนนเข้าไปถึง ต้องเดินเข้าไปเท่านั้น จบเห่เลย ใครจะไปอยู่ล่ะทีนี้

เมื่อวานอากาศดีมากไม่ถึง 30 องศา เดินสบายๆ ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ มีน้ำหนึ่งขวดกับช็อคโคแลตแท่งจิ๋วหนึ่งแท่ง เป็นเสบียง เดินไปเรื่อยๆครบหนึ่งชั่วโมงอิชั้นนั่งพักขาบนโขดหินข้างถนน นั่งกินน้ำ ได้ยินเสียงน้ำจากลำธารไหลเสียง เอามือจุ่มในน้ำ รู้อยู่แล้วแหละว่าน้ำต้องเย็นมากๆ และมันก็เย็นจริงๆแหละ กินช็อค"เสร็จก็ล้างมือ กวักน้ำมาแตะๆลำคอให้หายร้อน อืม เดินต่อไปอีกนิดนึง แล้วหันหลังกลับ ถ้าเดินต่อไปอีกสักชั่วโมง อิชั้นจะถึงยอดเขาพอดี 555 ไปดูรูปคลายร้อนกันดีกว่าค่ะ 

ป้ายบอกทางและเวลาที่ใช้เดิน รับรองไม่หลงทางแน่นอน

เดินผ่านกระท่อมหินแบบนี้ ภาษาอิตาเลี่ยนเรียกว่า Baita ตรงนี้อยู่ติดถนนเลย ไม่ไกลจากลานจอด ด้วย เดินมาไม่ถึงห้านาที อยากได้แบบนี้ เอามาปรับปรุง ปล่อยให้เช่าดีไหมคะ เสียดายเจ้าจองปล่อยให้ร้างและรกเช่นนี้ วิวจากตัวบ้านก็สวย มองลงไปเห็นหมู่บ้านของเราอยู่ข้างล่าง

เดินไปเรื่อยๆ ถนนก็จะประมาณนี้ ลูกรังปนหิน

ตรงนี้เป็นจุดที่มีลานสกีตัดผ่านถนน มีกระท่อมน้อยคอยรักอยู่สองหลัง

เจ้าดอกสีชมพูนี่ เป็นดอกไม้อนุรักษ์ ต้นเป็นพุ่มๆ ห้ามเด็ดห้ามจับต้อง ชื่อดอก rododendro 

เดินตัดผ่านลานสกีในหน้าหนาว ข้างล่างวิวหมู่บ้านของเรา

ป้ายเตือนห้ามล่าสัตว์ 

ขากลับ เดินวนกลับมาเส้นเดิม ข้างล่างที่มีร่มกางนั่น ร้านอาหารของเพื่อนบ้านอิชั้น อยู่ใกล้กับลำธารเล็กๆเช่นกัน อาหารอร่อย บรรยากาศก็ดี 

อิชั้นโชคดีได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติสวยๆ เงียบสงบ แต่หน้าหนาวก็หนาวจับใจเช่นกัน หิมะท่วมหมู่บ้าน เมื่อเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ อิชั้นก็ต้องหากิจกรรมทำแก้เหงา เรียนและรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างมีความสุข เป็นยังไงบ้างคะ ความสุขเล็กๆจากการเดินของอิชั้นในวันนี้ ถูกใจใครสักคนบ้างไหม?