อย่างน้อยก็ไม่ต้องพบเจอ

คนใจร้ายอย่างเธอ.

ถึงแม้ว่าอิชั้นอยู่บ้านบนดอย แต่อินเตอร์เน็ตเข้าถึงนะคะ  เลยได้รู้จักเพลงนี้ เปิดฟังในยูทูป ร้องท่อนฮุกพอจะพึมพัมไปได้บ้าง เดินป่าไปก็ร้องเพลงนี้ไปด้วยในบางที เพลิดเพลินใจ

เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา แดดดี ฟ้าใสแจ๋ว อุณหภูมิพุ่งไปที่ 25 องศาเซลเซียส สำหรับบ้านบนดอยที่ความสูง 1200 เมตรจากระดับน้ำทะเล ถือว่าเป็นวันร้อน ร้อนของคนแถบนี้ แต่สำหรับอิชั้นมันคือวันดีๆ เหมาะแก่การเดินเข้าป่าสน ใส่เสื้อแขนสั้นเดินไปไหนต่อไหนได้ เมื่อตื่นเช้ามาพบว่าแดดเปรี้ยง ฟ้าใสสีคราม อิชั้นถึงกับอุทานจนได้ยินไปสามบ้านแปดบ้านว่า  ได้ออกไปเดินเล่นแล้วโว้ย! คุณสามียิ้มๆและบอกว่า ไปเลย อยากไปไหนก็ไปเหอะ... 555 

หลังมื้อเที่ยง เงยหน้ามองฟ้า ก็เห็นแดดสลับกับฟ้าครึ้มๆ แต่ก็ตัดสินใจไป ให้คุณสามีล้างจานเก็บโต๊ะเอง อิชั้นโทรหาแม่ที่เมืองไทยก่อน คุยไปเปลี่ยนชุดไป ใส่รองเท้าเดินเขา เตรียมน้ำขวดเล็ก ขนมหนึ่งชิ้น และไม่ลืมหยิบกล้องถ่ายรูปอันเล็กไปด้วย คุยกับแม่บอกว่า เนี่ย กำลังจะเดินเข้าป่าไปดูเห็ดสักกะหน่อย ว่าเริ่มงอกแล้วหรือยัง ซึ่งความจริงแล้วยังเร็วไปสำหรับเห็ดเนี่ย โน่น ต้องเดือนกรฏาถึงจะเริ่มงอก แต่ก็บอกแม่ว่าไปดูลาดเลาก่อน แม่ถามว่าไปคนเดียวหรือ ซึ่งก็ตอบว่าไปคนเดียวแหละ หลานๆยังไม่มาพักด้วยที่บ้าน แม่แกก็คงเป็นห่วง กลัวหลงป่าหรือกลิ้งตกเขามั้ง ซึ่งความจริงแล้ว ป่าเขาแถวบ้านเนี่ย ไม่อันตรายเลยค่ะ ถ้าไม่เดินไปตรงจุดที่เป็นริมหน้าผา คืออิชั้นจะเดินไปตามทางเดินที่เค้าทำป้ายบอกทางไว้ เป็นภูเขาที่อยู่ระหว่างลานสกี เลยไม่ต้องกลัวว่าจะเดินหลงทาง ไม่ว่าจะเดินไปด้านไหน ขวา ซ้าย เดินขึ้นเนิน ก็จะเจอลานสกีดักไว้ทุกทาง หลงป่าอีกก็คงไม่ต้องไปไหนแล้วแหละเนอะ คือเป็นเส้นทางเดินป่าที่ทำไว้ให้นักท่องเที่ยวเดินกัน อ่ะ ให้ดูรูปด้านล่างประกอบค่ะ

ในรูปที่เป็นเส้นสีขาวๆที่อิชั้นขีดไว้นั้น คือจุดที่เห็ดมักจะงอกอยู่ใต้พุ่มหญ้าหรือพุ่มไม้ต้นเล็กๆอย่างต้นบลูเบอรี่ สีเขียวต้นเล็กๆเตี้ยๆเป็นหย่อมๆนั่นแหละค่ะ ต้นบลูเบอรี่ แต่ลูกของมันก็เล็กมากๆ เล็กจนขี้เกียจจะเก็บ ส่วนเห็ดก็มักจะงอกแซมอยู่ด้านใต้ ถ้าเราเดินอยู่บนทางเดิน เราจะมองไม่เห็ดเห็ดค่ะ ต้องลงไปเดินตามแนวสีขาวในรูป แถมหลายๆจุดมีคนเดินย่ำกันเข้าทุกๆปี ก็กลายเป็นทางเดินเล็กๆ อิชั้นก็เดินตามแนวสีขาวนี่แหละ เจอบ้างไม่เจอบ้าง ถ้าเจอตรงจุดไหน ปีหน้ากลับไปที่เดิมค่ะ เห็ดมันก็จะงอกอยู่ที่เดิมๆ จำต้นไม้ ตอไม้ กิ่งไม้หัก โขดหินอะไรก็ว่าไป 

และก่อนหน้านี้ เดือนพฤษภานั้น ฝนก็ตกแทบทุกวัน ตอนนี้ป่าเขาเลยเขียวขจี ดอกไม้ก็บานสะพรั่ง เป็นการเดินป่าที่เพลิดเพลินเหลือเกิน ไม่มีอะไรมากวนใจ ได้ยินแต่เสียงนกร้อง หรือวัวร้อง มอๆ สลับกับเสียงกระดิ่งที่ห้อยคอวัวไว้ (ตอนหลังเดินออกจากป่าไปแถวลานสกี เลยได้ถ่ายรูปวัวนมมาให้ดูกันด้วย)

และนางเอกของเราในเดือนนี้คือ ดอก Rododendro ค่ะ บานสะพรั่งในจุดป่าโปร่งๆเจอแดดดีๆ นางก็พากันบานฉ่ำเช่นนี้

สีสวยเชียวแหละ

และแน่นอนว่า เดินแวะไปดูเห็ดตรงที่เคยงอก ก็เจอนะ ออกมาเป็นตุ่มๆกันแล้ว

โอย อดใจไม่ไหวแล้วจริงๆ เนี่ย ต้องรอไปจนถึงต้นเดือนกรฏาคมเชียวนะ ถึงจะได้เดินหิ้วตะกร้าหวายเข้าป่า ว่าจะเปลี่ยนชื่อตัวเองละ ชื่อยายฉิม...ยายฉิมไปเก็บเห็ด  สุดท้ายแล้วตัดสินใจเดินออกจากดงป่าสน เพราะได้ยินเสียงกระดิ่งวัว สมองจึงประมวณผลได้ว่า น่าจะอยู่ฝั่งซ้ายของภูเขา เลยเดินตามเสียงออกมา เจอจริงๆด้วยแฮะ GPS ในหัวยังทำงานได้ดี เดินผ่านลำธารอันนี้ ที่พยายามจะถ่ายให้น้ำไหลออกมาแบบซอฟๆแต่ก็ถ่ายไม่ได้ ทำไมไม่อ่อนโยนเหมือนในรูปที่คนอื่นเค้าถ่ายกัน.

ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับมาทำความคุ้นเคยกับกล้องใหม่ รอบหน้าขอแก้มือค่ะ ส่วนตอนนี้เอารูปรังผึ้งที่เจ้าของเค้าเอามาวางตรงลานสกีไปดูกันก่อนค่ะ เนื่องด้วยตรงนี้มีดอกไม้ดอกหญ้าบานสะพรั่ง ทำเลดีเหมาะแก่การเอาบ้านผึ้งมาวางไว้ ให้ผึ้งงานออกไปดูดเกสรดอกไม้ และแน่นอนว่าน้ำผึ้งที่ได้ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนนี้ จะได้กลิ่นของดอกไม้นานาชนิด หอม+หวาน น่าทานยิ่งขึ้นจริงๆค่ะ

ในที่สุดอิชั้นก็เจอฝูงวัวนมประมาณ 20 ตัว ที่เจ้าของเค้าปล่อยให้กินหญ้าอยู่บนลานสกีใกล้ๆกับกระท่อมน้อยหลังนั้น ตอนแรกก็กะว่าจะเดินไปถ่ายรูปใกล้ๆ แต่ดันมีวัวตัวนึง ซึ่งหันมาเห็นแขกไม่ได้รับเชิญอย่างอิชั้น ฮีส่งเสียงร้อง มอๆ ไม่รู้ว่า ขู่ อย่าเข้ามาใกล้นะมรึง หรือเชิญชวนให้เข้าไปถ่ายรูปใกล้ๆ แยกเสียงวัวร้องไม่ออก เลยไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ซูมจากกล้องเอา 

อย่างที่เขียนไว้ข้างบนว่า น้ำผึ้งในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนของที่นี่จะมีรสอร่อยหอมหวานแล้ว รสชาติของน้ำนมวัวที่เลี้ยงในที่โล่งแจ้งแบบนี้ก็จะมีรสชาติที่ดีเช่นกัน ยิ่งเอาไปทำชีสเนี่ย จะได้กลิ่นดินกลิ่นหญ้า กลิ่นตามสภาพแวดล้อมนั้นๆ บอกไม่ถูกเขียนอธิบายลำบาก แต่อยากให้ลองมาชิมกันเหลือเกิน อ่ะ ใครอยากมาเดินเล่นแบบอิชั้น เดี๋ยวจะเป็นไกด์ให้ค่ะ พาไปเดินบนป่าเขา ชิมชีส ชิมน้ำผึ้งอย่างที่ว่า มาค่ะมา ติดต่ออิชั้นได้ อิชั้นมีห้องพักที่บ้าน เปิดให้นักท่องเที่ยวมาพัก 555 สรุปแล้ว นี่เป็นบล็อกขายของหรือบล็อกพาเที่ยวภูเขา? 

อ่ะ พอละ ขอจบบล็อกท่องเที่ยวแฝงโฆษณาไว้เท่านี้ก่อน บล็อกหน้าพาเที่ยวปารีสต่อดีไหม เขียนไว้สามบล็อกแล้ว ยังหาที่จบไม่ได้เล้ย เจอกันใหม่บล็อกหน้านะคะ Ciao Ciao สวัสดีค่ะ.