หลังจากที่จองตั๋วกลับไทย ลงทะเบียนนู่นนี่นั่นเรียบร้อยปุ๊บ อิชั้นก็ป่วยทันทีเลยค่ะ เริ่มเจ็บคอ ไอจนเจ็บหน้าท้อง และมีเสมหะ จึงรีบไปหาหมอ เพื่อรักษาอาการป่วยนี้ให้ไวที่สุด นอนซึมเป็นหมาป่วยอยู่สี่ห้าวันเพราะกลัวหายไม่ทัน กลัวจะไม่ได้กลับไทย แต่พอเจ้าตัวก้อนสีดำขาวนี่แวะมาหา พร้อมกับหลานชายคนเล็ก ป้าที่ซึมซื่ออยู่หลายวันก็หายทันที เหมือนเป็นยาดี กำลังใจของคนป่วยค่ะ (ปล ยังไม่หายดีหรอก ยังไอนิดๆอยู่)

หลานชายถามว่า แล้วป้าจะกลับมาอิตาลีวันไหน ป้ายังตอบไม่ได้นะคะ เพราะจองตั๋วขาเดียว อยากอยู่ไทยให้นานที่สุด คิดถึงบ้าน คิดถึงทะเลและอาหารไทยรสแซ่บ ในเมื่อให้คำตอบหลานไม่ได้ ฮีก็เริ่มอารมณ์เสีย เพราะไม่มีป้า นั่นหมายถึงไม่มีคนคอยสปอยล์เอาอกเอาใจฮีไงคะ แหม่ ป้ารู้ทันแหละ ^__^

แล้ววันนี้ ฝนก็ตกพรำๆตั้งแต่เมื่อคืน แถมวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะมาถึงนี้ แว่วว่าหิมะจะตกอีก โอ้ย อะไรกันเนี่ย จะได้กลับไทยแล้วแท้ๆ ไม่อยากเห็นหิมะส่งท้ายเลย ในเมื่อควบคุมดินฟ้าอากาศไม่ได้ แต่เราควบคุมความรู้สึกเราได้ค่ะ ดูรูปหลานๆและน้องสร้อยวนไปค่ะ มีเหตุผลมากมายร้อยแปดพันเก้าที่จะทำให้เรายิ้ม made your day ได้ เอ้า หนึ่ง สอง สาม ชีสสสส...

 

Minimalist mindset :

There is always
a reason to smile.
Find it.

แต่จะให้ดีที่สุด

You are
somebody's reason
to smile.  ^__^

เห็นด้วยกับอิชั้นหรือเปล่าคะ?