หลังมื้อเที่ยงของวันนี้อิชั้นเลยแต่งตัวมิดชิด สวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่าออกเดินเล่น ก่อนที่พรุ่งนี้จะหนาวไปมากกว่านี้ กะว่าจะตากแดดให้ตัวอุ่นๆสักหน่อย แต่กับอุณหภูมิที่ 10 องศาพร้อมลมหนาวเบาๆ ยามแดดผลุบโผล่ๆก็ทำเอาจมูกแดง ขี้มูกไหลย้อยได้เช่นกัน 555 นี่ขนาดคลุมเนื้อคลุมตัวดีแล้วนะ

เดินได้สองชั่วโมง กลับบ้านเถอะ เพราะเริ่มแดดหาย ตอนสี่โมงเย็นแดดจะเริ่มไม่มีแล้ว ขากลับเจอพ่อสามีที่บาร์กาแฟ แกกำลังจะเดินไปที่รถ แกชวนกลับพร้อมกัน ไม่ดีกว่า เพราะถ้าพ่อสามีขับเอง อิชั้นจะลุ้นฉี่เล็ดเอา 555 หรือไม่ก็เสนอตัวขับเองยังจะดีกว่า แกอายุ 86 ปีแล้วค่ะ แต่ยังขับรถได้อยู่ ตอนไปต่อใบขับขี่ที่ต้องตรวจสุขภาพตากับคุณหมอ แล้วหมอยังให้แกผ่านอ่ะ  เฮ้อ แต่ก็คงเป็นปีสุดท้ายที่ให้แกขับแล้วนะ เพราะหูตาเริ่มไม่ดี และตอนนี้ก็ให้ขับเฉพาะในหมู่บ้านเรา ไม่ได้ขับไปไหนไกลๆ อยู่ในรัศมี 2-3 กิโลเมตรจากบ้าน 

มาดูรูปภูเขาแถวบ้านเรากันเถอะค่ะ อย่าว่อกแว่กไปเรื่องอื่นเลย รูปแรกเป็นภูเขาที่มีลานสกีซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางป่าสนพวกนั้น ตอนนี้มีแค่ยอดภูเขาที่มีหิมะคลุมอยู่ ส่วนตรงป่าสนคงต้องรอไปอีกสักระยะ 

ส่วนมุมนี้ ถนนที่อิชั้นชอบมาเดินเล่น ฝนที่ตกติดๆกันมาทำเอาถนนเปียก น้ำระเหยไม่ทัน ชุ่มฉ่ำไปหมด  ถ้าหิมะตกตรงนี้สวยมาก ไม่มีรถวิ่งผ่านเพราะเค้าห้ามวิ่งมาถึงตรงนี้ ยกเว้นรถที่มีใบอนุญาต 

เดินเลียบริมถนนบนพื้นหญ้าไปเรื่อยๆ รองเท้าผ้าใบคู่เก่า พื้นเริ่มพัง น้ำก็เริ่มซึมๆเข้ามา ไม่คิดว่าน้ำจะเยอะขนาดนี้ เลยใส่คู่เก่ามา

กระท่อมหินร้าง เสียดายเนอะ ถ้าเป็นของเรา จะโมดิฟายใหม่ ให้นักท่องเที่ยวเช่าซะเลย วิวภูเขาฝั่งโน้นสวยเด็ดขาดไปเลย

ส่วนหลังนี้ก็ไม่มีใครอยู่ แต่เจ้าของเอาบ้านผึ้งมาวางไว้ด้านหลังแทน 

เดินมาจนถึงบ้านตรงนี้ มองเห็นไปถึงกลุ่มภูเขาที่มีชื่อว่า  Adamello มีหิมะคลุมอยู่ลิบๆ  

หลังจากนั้นเดินลงไปถนนสายหลักข้างล่าง ตรงลานสำหรับจัดกิจกรรมของหมู่บ้าน เค้ากำลังสร้างกระท่อมไม้หลังเล็กๆไว้สำหรับงานตลาดนัดคริสต์มาส มีการเอาไฟระยิบระยับมาห้อยตรงถนนแล้วด้วย Christmas is in the air. แล้วซินะ 

แต่ละประเทศแต่ละท้องถิ่น เค้าก็มีงาน/เทศกาลที่เข้ากับภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ศาสนา ความเชื่อ วัฒนธรรมและประเพณีตามท้องที่นั้นๆ อิชั้นเองถึงแม้จะไม่ค่อยตื่นเต้นอะไรนักกับเทศกาลเหล่านี้ แต่มาอยู่ตรงนี้แล้ว ก็ปรับตัวปรับใจให้สนุกสนานไปกับเค้าได้นะ ถ้าเป็นคริสต์มาสที่กำลังจะมาถึง ถ้าถามว่ามีอะไรให้รู้สึกตื่นตาตื่นใจ ก็คิดถึงแสงสีจากไฟประดับมากกว่าของขวัญ แต่ที่คิดถึงมากกว่าสิ่งใดคือ มื้ออาหารมื้อเที่ยง มื้อใหญ่ กินทีไร อิ่มยันมื้อเย็น และคิดถึงเพลงคริสต์มาสที่เปิดกันตามห้างร้าน ฟังเพลินๆมันเข้ากับบรรยากาศหนาวๆและหิมะสีขาวดีนะ 

แล้วคุณๆล่ะคะ คริสต์มาสนี้ คิดถึงอะไรกันบ้าง...