It's too cold outside. For angels to fly...

เพลงของ Ed Sheeran แว่วเข้ามาในหัว เช้านี้ตื่นเช้ามาเห็นหิมะกองโต แหงละ ตกต่อเนื่องมาจากเมื่อวันอาทิตย์ ตอนเก้าโมงครึ่ง แต่งตัวรัดกุม คลุมตั้งแต่หัวยันนิ้วก้อยเท้า นี่ถ้าปิดตาเดินได้ คงจะปิดไปแล้ว เดินออกไปดื่มคาปูชิโน่ที่ร้านเดิมๆ กะจะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย อันเป็นกิจวัตรประจำตัวเวลาไปดื่มกาแฟตอนเช้า แต่ที่ร้านลูกค้าเต็มร้าน เลยต้องยืนดื่มอย่างรีบๆ เคลียร์พื้นที่ให้คนอื่นแทรกตัวเข้าร้านหาไออุ่นจากฮีทเตอร์ด้วย แต่ความจริงแล้ว ในขณะที่หิมะตกนั้น อุณหภูมิจะอยู่ราวๆ 0 องศา บวกลบไม่เกินหนึ่ง ก็ไม่ได้หนาวจนปอดแข็งอะไรหรอก เพราะปกติหลังหรือก่อนหิมะตกนั่นต่างหาก ที่จะหนาวไปมากกว่านี้ เช้าวันเสาร์วันนึงเจอ -6 องศาเข้าไป ก็แค่หน้าชาๆ แค่นั้นเอง 555

หลังจากดื่มกาแฟเสร็จ ทักทายคนโน้นคนนี้สองสามคน เดี๋ยวชาวบ้านจะหาว่าหยิ่ง เจอแล้วไม่ทัก อืม นะ ก็อยู่ที่นี่มานานแล้ว รู้จักเค้าไปทั่วแหละ แต่ไม่ได้ไปสนิทสนมอะไรกับใครเป็นพิเศษ เพื่อนสาวชาวอิตาเลี่ยนที่ถูกชะตาด้วย ก็ย้ายไปอยู่ในเมืองซะแล้ว 

เดินเข้าซุปเปอมาร์เก็ต แวะไปแผงเนื้อ ปรากฏว่าไม่มีอะไรเหลือสักอย่าง ของยังไม่เข้ามาเช้าเกินไปหรือหิมะตก รถเลยไม่มาส่งของ ต้องหยิบพวกไข่ ไส้กรอก โยเกิร์ต น้ำผลไม้ ถั่วอบ ส้ม มะเขือเทศและกะหล่ำปลีซอยดองในกระป๋องมาแทน ผักสดก็แทบจะไม่มีอะไร หมดๆๆ เจ้าของร้านบอกเช่นนั้น เป็นเช้าวันจันทร์ที่เร่ิ่มต้นอาทิตย์ใหม่อย่างไม่สวยหรูซะแล้ว 

เดินกลับมาบ้าน ถ่ายรูปรถพ่อสามีที่จอดหน้าบ้านหิมะท่วมให้เพื่อนฝูงที่ไทยดูกัน วันนี้เป็นวันหิมะตก(ปนฝน) แดดจะไม่มี ฟ้าปิด รูปที่ถ่ายมาได้ก็จะอึมครึมหน่อย เข้าบ้านปุ๊บ จัดเก็บของให้เรียบร้อย ก็เปลี่ยนเสื้อโค้ทเป็นตัวเก่า ใส่ถุงมือคู่เลอะ เดินหาพลั่วพลาสติกที่เก็บไว้โรงจอดรถ แล้วออกไปโกยขูดหิมะข้างบ้าน บนระเบียงบ้านและบันไดให้พ่อสามี กลัวแกจะลื่นล้ม หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ก็มิเสร็จค่ะ แขนเริ่มล้า หิวข้าวก็หิว แค่คาปูชิโน่แก้วเดียวนั้นเอาไม่อยู่ ก่อนจะออกไปโกยหิมะ หุงข้าวไว้แล้ว และตุ๋นต้มจืดไว้หม้อนึง เที่ยงกว่าๆ เข้าบ้านดีฝ่า เพราะเริ่มหนาวและหมดแรง เข้ามาซดน้ำต้มจืด ซึ่งเมนูนี้เป็นเมนูประจำตัวของอิชั้น ทำกินตั้งแต่เด็กยันหลานแต่งงานกระมัง กินข้าวเสร็จมานั่งหน้าคอม เหลือบไปเห็นและได้ยินเสียงเครื่องขูดหิมะอันเล็กๆ ที่น้องชายสามีซื้อไว้ วันนี้น้องชายไม่ทำงานเลยเอาเครื่องมาโกยให้หน้าบ้าน ข้างบ้าน และที่สำคัญหน้าโรงจอดรถ ไม่งั้นอิชั้นเอารถออกไม่ได้ค่ะ รถอิชั้นจอดอยู่ข้างใน 

ในวันอากาศแย่ๆ ก็ยังมีเรื่องดีๆ มีคนช่วยทุ่นแรง 

แว่วว่า พรุ่งนี้ยังจะตกอีกนิดหน่อย อืม ก็หน้าหนาวน่ะนะ จะไม่มีหิมะก็กระไรอยู่ ส่วนเราก็ยิ้มสู้ ตกได้ตกไป เราก็แค่ออกแรงโกย ออกกำลังกายไปในตัว ไม่กลัวหรอก ตกมาเล้ย ตกมา!

ปล. ให้กำลังใจตัวเองแบบนี้มา 11 ปีแล้ว และคงต้องพร่ำบอกตัวเอง ซ้ำๆแบบนี้อีกต่อไป