มาเดอลีน มาเดอเลน เมเดอลีน

ทั้งสามคำเป็นชื่อเรียกขนมแบบเดียวกันหมด คือ Madeleine นั่นแหละ คำแปลที่ค้นมาได้ หมายถึงขนมเค้กเล็ก ๆ ที่จัดอยู่ในตระกูลเค้กสปองจ์ หรือเค้กที่ทำให้ขึ้นฟูด้วยการตีไข่ หยอดในพิมพ์รูปหอย หน้าตาน่ารัก

ขนาดพอเหมาะสำหรับการหยิบกินทีละชิ้น ละชิ้น

เผลอ ๆ ก็กินเข้าไปหลายชิ้นได้ ถ้ามีโอกาสได้กินขนมเค้กนี้ที่ออกมาจากเตาอบใหม่ ๆ ร้อน ๆ ผิวนอกยังกรอบ เนื้อข้างในนุ่ม

มีเมเดอลีนอยู่หลายสูตร ส่วนใหญ่จะต้องให้พักส่วนแบเทอร์ไว้ก่อนอบ บางสูตรให้พักค้างคืนเอาไว้เลย

เท่าที่สังเกตุดู มีอาหารและขนมหลายอย่างที่ทำด้วยแป้ง จะต้องมีการพักให้แป้งดูดซึมส่วนผสมอื่น ๆ เข้าไปซึ่งต้องใช้เวลา ก่อนที่จะนำมาทำให้สุก ไม่ว่าจะเป็นการเอาไปนึ่ง หรืออบ

ถ้าได้พักก่อน จะได้ขนมที่ออกมาดี

เรื่องแบบนี้บางทีในสูตรก็ไม่ได้บอกไว้

เคยคิดอยากทำเจ้าเค้กหน้าตาน่ารักนี้มาพักใหญ่ แต่ยังไม่มีพิมพ์ที่เป็นรูปเมเดอลีนคลาสสิค อันที่จริงก็เคยลองทำ แต่หยอดใส่พิมพ์เค้กจิ๋ว ๆ รู้สึกว่ายังไม่ค่อยถูกใจ ถึงเนื้อสัมผัสจะดี แต่รูปทรงยังไม่ใช่

เรียกว่ายังไม่ครบทั้ง รูป รส กลิ่น และสัมผัส ว่างั้น

ไปเห็นคุณตา ทำขนมนี้ไว้นานแล้ว ทำตามมาทีนึง แต่ยังไม่ค่อยดี เลยเก็บแอบเอาไว้เงียบ ๆ ตอนนี้ได้พิมพ์ราคาน่ารักมาก ๆ มาจากร้านทุกอย่างหกสิบบาท ได้ฤกษ์ทำซะหน่อย

ต้นฉบับไปดูได้ที่บล็อกภาพสวยสุดจิตของคุณตา และขอขอบคุณเจ้าของสูตรมา ณ ที่นี้ค่ะ

Japanese Milky Madeleine จากบ้าน Febie

ส่วนผสม

ตรงนี้มีเรื่องจะเล่าขำ ๆ เกี่ยวกับการชอบทำขนมสูตรใหญ่โตมโหฬารของตัวเองที่โดนเพื่อนล้อประจำ สูตรเดิมเขาก็ค่อนข้างใหญ่อยู่แล้ว สำหรับขนมชิ้นเล็ก ๆ แต่เราก็เผอิญไปเริ่มจากการชั่งเนยเอาไว้ก่อน แล้วเกินไปหนึ่งเท่า ด้วยความขี้เกียจเอากลับไปเก็บ เลยเพิ่มส่วนอื่นเข้าไปอีกกลายเป็นสองสูตร อบกันจนเบื่อไปเลย เพราะพิมพ์ขนมอันน้อย ๆ มี 5 ชิ้นต่อพิมพ์ ใส่ในเตาอบได้ครั้งละสองพิมพ์..

คุณโอจะแซวไปอีกนานแน่นอน

ขอลงสูตรเท่าที่เราทำละกันนะคะ

แป้งเค้ก 240 กรัม

แป้งข้าวโพด 40 กรัม

นมผง 45 กรัม (เราไม่มีวิปปิ้งครีมเลยเพิ่มนมผงมากหน่อย)

ผงฟู 1 ช้อนชา

น้ำผึ้ง 30 กรัม
น้ำร้อน 2 ช้อนโต๊ะ
เนยสด(จืด) 200 กรัม
นมสด 100 กรัม

หยอดประมาณนี้

อย่างที่บอก เราทำแบทเทอร์เยอะมาก จนต้องใช้พิมพ์ซิลิโคนเล็ก ๆ มาใส่ด้วย เพราะชักขี้เกียจรอแล้ว 

ล็อตแรก ๆ สีเข้มมาก ๆ แต่อร่อยดีค่ะ เปลือกกรอบ ๆ

อบออกมาได้ขี้เหร่แบบนี้ ยังกล้านำเสนอนะ

อันนี้เป็นแบบใส่พิมพ์เค้กซิลิโคนเล็ก ๆ 

หลังจากใช้พิมพ์รอบสอง เริ่มทาพิมพ์ได้ไม่เรียบร้อย เคาะแป้งไม่ดี ผิวขนมเริ่มเกิดสิว

แต่ก็ยังหาได้แคร์สื่อไม่  เอาออกมาโชว์กันไป

ชุดข้างล่างนี้ ผิวปานโลกพระจันทร์เลยค่ะ เหมือนมีหลุมสิวที่โดนแกะไปแล้ว  แฮ่..

ชุดท้าย ๆ นี้ อุณหภูมิในเตาเปลี่ยน กลายเป็นได้ขนมมีขอบสีน้ำตาลเข้มด้วยแหละ ตั้งใจยังทำให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เลยนะเออ

แต่เราคิดว่า รักกันจริง ต้องสามารถที่จะยอมรับได้ ในสิ่งที่เพื่อนทำ หรือในสิ่งที่เพื่อนเป็น 

ไม่ได้ต้องการเห็นหรือแสดงแต่สิ่งที่สวยงามเพียงด้านเดียว ไม่มีใครสวยไปทุกมุม หรือดีไปหมดทุกเรื่องหรอกในชีวิตจริง  ถ้าคาดหวังว่าจะได้เห็นแต่เรื่องดี ๆ อาจะผิดหวัง 

หรือคนที่พยายามแสดงให้เห็นแต่มุมที่แสนดี แสนสวยของตัวเอง ก็จะเกิดความรู้สึกไปเป็นธรรมชาติ ไม่นานจะเหนื่อย แล้วคนข้าง ๆ ก็จะรู้สึกได้อยู่ดี  คนเราล้วนแต่มีผลกระทบที่ต่อเนื่องซึ่งกันและกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ ยอมรับได้หรือไม่ได้ก็ตาม  มนุษย์เป็นแบบนั้น

สุดท้ายเจ้ามาเดอลีนที่ไปวางท่าสะสวย(หรือนั่น) ในจานชามต่าง ๆ นานา ก็กลับมาคืนสู่สามัญในที่ที่ควรอยู่ คือลงไปรวมกันในกล่องมีฝาปิด  นับเป็นที่เหมาะที่ควร ประหยัดพื้นที่จัดเก็บ  และคงสภาพอยู่ได้ตามอายุขัยของมัน  อาจจะไม่สวยสะตลอด แต่อยู่ในที่ที่เหมาะสมกับความจำเป็น สมเหตุผลและฐานานุภาพของมัน

ขอให้มีความสุขทุก ๆ วันกับการทำอะไรเล่นที่บ้านนะคะ

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาใช้เวลาด้วยกัน ณ ที่นี้เสมอค่ะ