สวัสดีค่ะพี่โดม อ.เนาวรัตน์
ยังหนุ่มหล่อเหมือนเดิม
เคยเจออ.เนาวรัตน์ตั้งแต่ที่
ปรายยังเด็กๆ 2 ครั้ง อ.เคย
เขียนกลอนให้ปรายเป็นที่ระลึกปรายเก็บไว้อย่างดีค่ะ

ดีใจจังได้เห็นรูปบก.ขวัญเรือน และคุณว.วินิจฉัยกุล
และขออวยพรให้คุณชมัยพรมีสุขภาพที่แข็งแรงตลอดไปนะคะ ปรายติดตามอ่านงานนวนิยาย
ในขวัญเรือนอยู่เหมือนกันค่ะ...

ป.ล.เพลงเพราะมากเลยค่ะพี่โดม เป็นงานที่อบอุ่นจริงๆ

"เล็กๆแต่อบอุ่น"
รู้สึกร่วมด้วยค่ะ จากภาพ

เวลาเราเจอผู้ใหญ่อยู่กันพร้อมหน้าหลายๆคน ญาติๆ หรือคนรู้จักกันนานๆมาเจอกันที อบอุ่นดีจังนะคะ

เพลงเพราะจังค่ะ

ได้เห็นหน้านักเขียนหลายท่าน อย่างอจ.รื่นฤทัย อ่านของท่านไปหลายเล่ม สวยแบบนี้เอง อ้าว..แล้วไม่แปะรูปตัวเองบ้างล่ะคะ อัพเดทความหล่อเข้มหน่อยสิ

ซ่อมบ้านเป็นไงบ้างคะ ใกล้เสร็จหรือยัง
ถักผ้าพันคอไว้หลายผืน ใกล้หนาวปีนี้ (ถ้ามี) อยากฝากไปให้เด็กๆที่วาวีจะได้ไหมคะ

สวัสดีจ้ะหนูปราย

วันนี้กำลังอยู่ในช่วงระบายสีบ้าน ก็อดแว้บมาอัพบล็อกไม่ได้ ตามประสาคนรักบล็อก คนติดบล็อกก็แล้วอต่จะว่า...

จริงๆแล้วติดคอมเม้นท์คนอ่าน แต่เกรงใจที่ไม่ค่อยได้ตอบในช่วงนี้


สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่า

พอ่พเยียเองก็เคยเห็นหน้าอาจารย์รื่นตั้งแต่ยังสาวปิ๊ง จำได้ว่า แก้ว ลายทองเคยเรียนกับอาจารย์ที่รามคำแหง

แต่พ่อพเยียไม่คุ้นเคยกับท่าน แต่วันเวลาล่วงไป อาจารย์เท่านั้นที่ไม่ยอมล่วงเลยไปตามกาล

สวัสดีค่ะพี่โดม คิดว่าคราวนี้ช่างคงระบายสีบ้านจนเสร็จโดยไร้อุปสรรคนะคะ

ช่วงนี้ปรายอ่านหนังสือหลากหลายค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่าเรารู้น้อยเท่านั้น บางสิ่งบางอย่างเราก็ทะนงในตนเองจนเกินไป...

ตอนนี้ปรายอ่านบทความของคุณภูสีครามอยู่ค่ะ
ชอบมากกับประโยคที่คุณภูสีครามเขียนว่า...

หลายครั้งเมื่อรู้สึกเร่งรัดจนเหนื่อยล้า ฉันคิดถึงแม่น้ำขึ้นมาจับใจ ลำน้ำทอดยาวไหลเรื่อยๆ ไม่เคยบ่นพ้อ
กับลมแม่น้ำเย็นรื่น โดยเฉพาะคืนที่ดวงจันทร์เขียนจดหมายรักถึงแม่น้ำ...

นอนหลับฝันดีค่ะพี่โดม...

สวัสดีจ้ะหนูปราย

ชอบใจที่หนูบอกว่า
ยิ่งอ่านมากยิ่งรู้ว่ารู้น้อย -
เป็นประโยคถ่อมตนที่น่ารักมาก

พลิกดูเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
ลูกสาวของภูสีครามเป็นเพื่อนกับลูกสาวพ่อพเยีย
สมัยที่เรียนเตรียมอุดม

ภูสีครามเธอเป็นคนเก่งทีเดียว โดยเฉพาะลูกสาวเธอเรียนเก่งมาก

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม


นักเขียนรุ่นใหญ่มากันเยอะเลยนะครับ

ตอนงานหนังสือได้เจอ อ.เนาวรัตน์ ผมซื้อหนังสือท่านมายกชุดเลยครับ
ตอนนี้อ่านไปได้หลายเล่มแล้ว

ท่านเขียนกลอนและบทกวีได้เก่งกาจมากจริงๆครับ

พี่โดม
เพลงรักนั้น ที่นำมาฝากเพราะมากค่ะ ไม่เคยฟังเลย

ชอบเสียงกีตาร์อะคูสติก แบบนี้

อบอุ่นดีนะคะ ทีเพื่อนมาร่วมงานวันเกิด มีแต่รอยยิ้ม
ไม่ต้องมีอาหารก็ได้ แค่กินความสุขเป็นอาหาร ก็อิ่มแล้ว

สวัสดีครับกะว่าก๋า

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ก็ถือว่าเป็นสุดยอดในทางกวีแห่งรัตนโกสินทร์แล้วหละครับ

คำยกย่องไม่ ได้กล่าวขึ้นมาลอยๆ ดูผลงานของท่านเป็นประจักษ์พยานได้

สวัสดีครับรักแรกคลิก

แต่วันนั้นมีอาหารนะ
และเยอะด้วย
ก็เห็นคนมีความ สุขกับการกินอาหารอยู่ไม่น้อย

แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้ากินความสุขแล้วรสชาติจะออกมา เป็นยังไงนะ

มาดูรูปนักเขียนค่ะพี่โดม

คาดหวังเล็กๆว่าจะเจอนักเขียนหัวก้าวหน้า อิสรชนคนรุ่นใหม่อย่างคำผกา...

ไม่มีเหรอคะ...ไม่เป็นไรค่ะ

รอดูงานอื่น...

เจอเธอเมื่อไหร่ ถ่ายรูปมาฝากแฟนคลับบ้างนะคะพี่โดม

แฮปปี้เบิร์ธเดย์กับคุณชมัยพรด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่โดม ปรายชอบจังคำว่า เป็นประโยคถ่อมตนที่น่ารัก แต่สำหรับปราย
ปรายไม่ได้ถ่อมตนเลยค่ะ
แต่พูดตามความจริงของ
ตัวปรายเอง...

โลกของเรามีอะไรให้เรียนรู้
เยอะแยะเลยนะคะพี่โดม
บางทีอาจจะไม่ได้มาในรูป
แบบของหนังสือ...

บังเอิญจังเลยนะคะพี่โดมที่
น้องเยียเป็นเพื่อนกับลูกของคุณภูสีคราม...ที่ใครๆ
เคยบอกไว้ว่าโลกของเรานั้นกลมน่าจะเป็นจริงนะคะ..

สวัสดีค่ะคุณโดม
ในงานดูอบอุ่นจริงๆ ค่ะ
เต็มไปด้วยรอยยิ้่มแห่งความจริงใจ

เห็นรูปหลายท่านแล้วคิดว่า รู้จักเกือบทั้งหมด ยกเว้นตากล้อง กับพิธีกรเท่านั้น ดีใจที่ได้พบนักเขียนทุกคน แม้จะเห็นเพียงรูป ก็ยังรู้สึกดีที่ได้เห็นพวกท่านมีสุขภาพแข็งแรงดีอยู่ สามารถทำงานเขียนได้อีกมากมาย

มีใครบางคนบอกว่า งานเขียนยืนยาว คนเขียนสามารถทำงานได้โดยไม่ต้องมีกำหนดเกษียณอายุ ยกเว้นแต่ท่านจะปลดตัวเอง

นักเขียนแต่ละคน เกิดมาเพื่อเป็นนักเขียนจริงๆ นะคะ เห็นได้จากท่านทำงานเขียนกันตั้งแต่หนุ่มๆ สาวๆ รวมถึงคุณโดมด้วย แม้จะหยุดเขียนในช่วงหนึ่ง แต่ก็ยังกลับมาเขียนได้อีก แสดงว่า เกิดมาเพื่อเขียนจริงๆ ไม่มีอะไรที่ทำแล้วมีความสุขเท่าการเขียน ใช่หรือไม่ค่ะ

ปล. แอบอยากไปร่วมงานจังค่ะ

สวัสดีจ้ะหนูปราย

สำหรับพ่อพเยียแล้ว
การอ่านให้เกือบทุกอย่างในชีวิต
นอกจากความรุและความรื่นรมย์แล้ว
ยังให้รู้จักคิด
ดีใจที่หนุชอบอ่าน

ส่วนเรื่องลูกสาวของภูสีครามเป็นเพื่อนกับลูกสาวพ่อพเยียนั้น

แต่เชื่อไหมว่า..ภูสีครามนั้น เรารู้จักกันมาตั้งแต่เป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว เพียงแต่ไม่ได้สนิทสนมกันมากเท่านั้นเอง

นานมาแล้ว เย็นวันหนึ่งขณะที่ลูกสาวติดรถเพื่อนมาลงที่บ้าน แม่เพื่อนของลูกสาวลงมาจากรถกล่าวคำทักทาย เกือบจำเธอไม่ได้ ว่าเธอคือภูสีครามนั่นเอง

บทกวีของเธอก็เยี่ยมเชียวนะจะบอกให้

สวัสดีครับคุณฝนดอกไม้

วันนั้นมีพิธีกรสลับสับเปลี่ยนหลายคนเหมือนกัน

แต่ก็ถือว่าเป็นงานวันเกิดที่ทำให้รู้สึกจดจำและประทับใจ

ความรักมีจริง
ความเมตตามีจริง
ความปรารถนาดีต่อกันนั้นมีอยู่จริง
ความจริงใจนั้นมีอยู่จริง

อยากบอกว่าถ้าคุณฝนดอกไม้อยากไปร่วงมงานวันนักเขียนหรือวันอะไรก็ช่างที่เกี่ยวกับการเขียน
ผมบอกแทนเลยก็ได้ว่านักเขียนทุกท่านยินดีต้อนรับ

เพราะในวงของเราก็เป็นวงเล็กๆอยู่แล้ว ถ้าเมื่อเทียบกับวงอื่น

พี่โดมถ่ายรูปชามตราไก่โบราณใบนั้นมาให้ดูบ้างนะคะ อยากเห็นเป็นบุญตา...

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะพี่

พี่โดมค่ะ

ขอย้ำอีกครั้งหนึ่ง

อบอุ่นจริงๆ ที่ได้เข้ามาที่บล๊อกพี่โดม ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ช่วงนี้งานซ่อมแซมบ้านคืบคลานไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แต่ทว่าก็ยังดีที่เคลื่อนไป

แต่คิดว่าคงอีกไม่นานนักก็คงจะเรียบร้อยแล้ว
จะได้มาเขียนบล็อก จะได้มาคุยกับคนโน้นคนนี้ตามประสาคนชอบคุย

คุณรักแรกคลิก
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย
เพราะต้องคอยดูแลช่างบ้าง
ทำงานบ้านบ้าง
ว่างแล้วจะถ่ายรูปชามตราไก่ใบนั้นให้ดู


คุณฝนดอกไม้่
ว่ายังไง บล็อกคุณไปถึงไหนแล้ว
หรือว่าถอดใจแล้ว
ไม่เป็นไรหรอก
มีความสุขจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไร ก็ขึ้นอยู่กัีบตัวเรา

แล้วคุยกันใหม่นะครับ

สวัสดีค่ะ

อบอุ่นทุกครั้งที่ได้เข้ามาดู
เห็นด้วยที่บอกอย่าความสุข
ขึ้นอยู่กับตัวเรา
และคิดว่าทุกคนคงมีความสุขที่ได้เข้ามาบล็อกนี้
ขอเป็นกำลังใจกับการซ่อมแซมบ้านของคุณค่ะ

สวัสดีครับดอกหญ้าสีม่วง

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้
เพราะการซ่อมบ้านครั้งนี้

ไม่ต้องใช้กำลังตัวเองก็จริง
แต่ต้องใช้กำลังใจในแง่อดทน ต่อความไม่ได้ดั่งใจบ้าง
อดทนต่อการรอคอยบ้าง

แต่ทุกอย่างได้เรียนรู้ไปด้วย
ซ่อมบ้านครังนี้ทำให้ผมรู้สึกฮึกเหิมขนาดคิดว่าอีกหน่อยผมจะทาสีเองได้

อายจัง ยังไม่ไปถึงไหน แต่จะไปจริงๆ ค่ะ

ช่วงนี้ก็ยุ่งเรื่องงานประจำ กลับถึงบ้านเกือบหมดแรง

แต่วันนี้มาเจอพี่โดมถามไถ่ ก็ถึงกับอมยิ้มด้วยความขวยเขิน ขอเวลาอีกสักนิดค่ะ อยากให้พี่โดมไปเยี่ยมชม เมื่อมีอะไรมาลงบล๊อกจริงๆ นะคะ

ช่วงนี้ แม้แต่เวลาจะอ่านหนังสือยังน้อย แต่ถ้ามีหนังสือร้อนๆ มาแนะนำอีก ก็คงจะวิ่งไปหาอีกแหละ เล่มล่าสุดคือ "เชื่อในหัวใจ เขียนให้ถึงแก่น ปลดปล่อยนักเขียนในตัวคุณให้เป็นอิสระ" หนังสืออะไรไม่รู้ ชื่อยาวมากๆ ใบเสร็จค่าหนังสือยังเขียนชื่อไม่หมดเลย

อ่านจบแล้วค่ะ แต่ก็หยิบ "หยดน้ำแห่งจินตนาการ" มาอ่านใหม่เป็นรอบที่สาม เล่มนี้อ่านเข้าใจง่าย เป็นขั้นตอน หนึ่ง สอง สาม แต่เล่มที่พี่โดมชอบมากที่สุด อ่านยาก แต่ถ้าเข้าใจแล้ว มันก็จะตรึงใจเรานะคะ

งานซ่อมบ้าน ทำให้เราต้องฝึกความอดทนเป็นอันมาก จริงๆ ค่ะ ความยากเกิดขึ้นตั้งแต่การหาช่างที่ทำได้ ทำดี ราคาพอสมควรแก่ฝีมือ งบประมาณของเรา เวลากำหนดเสร็จ พี่โดมซ่อมบ้านหรือซ่อมห้องน้ำค่ะนี่ นานแล้วเหมือนกันนะคะ

ปล. หนังสือพี่โดมหาซื้อยากจังเลยค่ะ แต่จะพยายามต่อไป

ขอบคุณสำหรับภาพในงานค่ะ เสียดายที่ไม่มีโอกาสไปร่วมในงานด้วย

เพิ่งมีโอกาสรู้จักอาจารย์ชมัยภรผ่านการอบรมของสมาคมเมื่อสองปีก่อน ประทับใจท่านมากค่ะ ท่านมีบุคลิกของผู้ใหญ่ที่น่ารักมาก เห็นความสำคัญของทุกคนและทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้รู้สึกดีไปด้วยได้อย่างธรรมชาติที่สุด ใครที่เคยไปร่วมงานของสมาคมคงสัมผัสความรู้สึกนี้ได้นะคะ เพราะสำหรับตัวเองแล้วจำได้ว่า แม้จะเป็นแค่คนที่เดินเจี๋ยมเจี้ยมเข้าไปร่วมงานอย่างเงียบ ๆ เพราะไม่รู้จักใคร ก็ยังได้รับการทักทายอย่างอบอุ่นมาแล้ว

และที่สำคัญ ท่านยังกรุณามากในการให้คำแนะนำในเรื่องงานเขียน ซาบซึ้งมากเมื่อส่งต้นฉบับไปให้ท่านตอนสามทุ่มแล้วท่านส่งคอมเม้นท์กลับมาตอนสี่โมงเช้า !!
โห คนส่งอึ้งไปเลย..

ฝากขอบคุณงาม ๆ มา ณ ตรงนี้อีกครั้ง และแม้ไม่มีโอกาสไปร่วมงานก็ขอส่งความสุขผ่านบล็อกพ่อพเยียไปถึงท่านด้วยค่ะ

พ่อพเยีย
มาชวนไปดูลูกสาวของหยกค่ะ หน้าเหมือนพ่อ แต่เธอสวยอะ

พี่โดม..ครับ

ขอบคุณมากที่พี่จี่พบใบ ร.บ. และหนังสือ อสท. สั่งทางร้านแล้ว เขาจะหามาให้ครับ..พอดีที่ร้านเขาขายหมดแล้ว เขาบอกว่ามีเรื่องของตะกั่วป่าด้วย...

วันนี้ที่ ตะกั่วป่า ฝนยังไม่ตก แต่ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดอีกแล้ว....ครับ

สวัสดีครับคุณฝนดอกไม้

ผมเองก็จำชื่อหนังสือทั้งหมดไม่ค่อยได้
แต่จริงๆชื่อหนังสือ แค่ "เชื่อในหัวใจ เขียนให้ถึงแก่น"

ส่วนที่ต่อออกมาเป็นคำขยายความ

แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่ค่อยชอบชื่อหนังสือเล่มนี้เท่าไร แต่ชอบเนื้อหาข้างในมากกว่า
ถ้าให้ผมตั้งชื่อหนังสือเล่มนี้ผมจะตั้งชื่อว่า "เขียนให้เข้ากระดูก"

แต่ก็ต้องขอขอบคุณคนแปลที่แปลเรื่องนี้มาให้ได้อ่านกัน


สวัสดีครับคุณกังสดาล

หวังว่าไม่วันหนึ่งก็วันใดคงได้พบคุณในวันนักเขียนนะครับ


เอาเพลงมาฝากให้ฟังกันครับ

หลงตัวหนังสือคุณเข้าแล้วสิ
ผู้ชายมีหนวด
อ่อนโยนและรักเด็ก

สวัสดีครับ โดม

บอกได้คำเดียวว่า
เสียดายที่ไม่ได้ไป!!

สวัสดียามเช้าครับทุกๆท่าน

เช้านี้ตื่นขึ้นมาก็เปิดบล็อกก่อน เพราะมีเรื่องที่อยากเขียนรออยู่หลังจากคิดได้เมื่อคืนนี้ก่อนนอน

แต่ตอนสายๆช่างตกปากรับคำว่าจะมาเทพื้นห้องน้ำชั้นบน และมีงานมากมายที่ผมต้องลงมือทำด้วยตัวเอง

กลัวว่าจะไม่มีเวลามาเขียนจึงชิงเข้าบล็อกเสียก่อน


สวัสดีครับคุณสองจุด (..)

เจ้าประคู้ณ
ขอให้คุณพูดจริงเถอะ !

คนเขียนหนังสืออย่างผมน่ะ เวลาใครบอกว่าชอบเรื่องที่ผมเขียน ผมก็มีความสุขแล้ว

แต่ก็ตั้งสติอย่าด่วนผลีผลามเชื่อว่าเขาจะพูดจริง
เขาอาจจะเย้าเล่นก็เป็นได้

คำพูดของคุณที่ว่า "หลงตัวหนังสือคุณเข้าแล้วสิ"

ฟังแล้วชวนเคลิ้ม น่าหลงตัวเองจริงๆ

ขอบคุณคร๊าบ !


สวัสดีครับปะการัง

ขอต้อนรับการกลับสู่ประเทศไทย
ไว้เราค่อยนัดพบกัน
และต้องมีวันที่คุณกับผมอยู่ในบรรยากาศเพื่อนๆบ้างนะครับ

วันนั้นผมอยากชวนคุณเหมือนกัน แต่เกรงว่าคุณยังคงไม่สะดวก ส่วนตัวผมเองก็ยังต้องอยู่กับเรื่องซ่อมแซมบ้านยังไม่จบ

แวะมาสวัสดีครับ

โห...ดูเหมือนว่าพี่ซ่อมบ้านนานเชียวนะครับเนี่ย หมดไปหลายป่าวครับ

สวัสดีค่ะ

ชอบจังคำว่าบรรยากาศแบบเพื่อน ๆ
ดูเหมือนความแตกต่างของงานเขียน
ไม่เป็นอุปสรรคของทุกสิ่ง
นกทุกตัวยังมีฟ้าให้บิน
ยังมีเสนห์ให้น่าหลงใหลเสมอ
จะมีโครงการ สองออกมาไหมค่ะเนี่ย

มีความสุขทุกวันกับชีวิตนะคะ

ดีครับ..พี่โดม

จุ้ย..ตัดหญ้าในที่ ไกล้เสร็จแล้ว
ชายค่อยถ่ายรูปมาให้ดูนะครับ

ไม่รู้ว่าต้นไม้ใหญ่ตรงกลางจะเอาไว้ไหมครับ...

สวัสดีค่ะพี่โดม คิดว่าคงระบายสีบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ...

ช่วงนี้ที่ตาคลีฝนตกหนักเกือบทุกวันเลยค่ะ เวลา
ฝนตกทีไรก็อดไม่ได้ที่จะ
แอบเหงาเล็กน้อยถึงปาน
กลาง...

เดี๋ยวต้องหาบทกวีของคุณ
ภูสีครามมาอ่านบ้างดีกว่า
นอนหลับฝันดีนะคะพี่โดม
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...