Bloggang.com : พ่อพเยีย : 33 ปีนักเขียนเรื่องป่า 60 ปีวัธนา บุญยัง

33 ปีนักเขียนเรื่องป่า 60 ปีวัธนา บุญยัง

เท่าที่รู้ผมกับพี่วัธนามีความชอบเหมือนกันอย่างน้อยสองอย่าง หนึ่งคือรักการเขียนหนังสือและสองรักต้นไม้ ในรายละเอียดส่วนอื่น ๆ นั้นอาจแตกต่างกันบ้าง แต่อย่างน้อยความรู้สึกร่วมเพียงสองอย่างก็ทำให้เราคบหากันยืนยงมาถึงทุกวันนี้

ผมรู้จัก พี่วัธนา บุญยัง จากการอ่านเรื่องที่เขาเขียนก่อนที่จะได้รู้จักตัวจริง และการได้พบหน้ากันครั้งแรกนั้นผมจำไม่ได้ว่าเป็นที่ไหน แต่ที่จำได้แม่นยำและรู้สึกประทับอยู่ในความทรงจำก็คือเป็นช่วงที่ผมกำลังพยายามกลับมาเขียนหนังสือใหม่อีกครั้ง และครั้งนั้นผมได้รับการชวนเชิญไปงานเปิดตัวหนังสือของพี่วัธนาที่บ้านหลังที่สองของเขา

ในช่วงที่ผมพยายามจะกลับมาเขียนหนังสือใหม่ ๆ นั้น ผมยังไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอัน แค่ได้เขียนลงคอลัมน์ประจำในหนังสือรายปักษ์แต่ละปักษ์ก็แสนจะภาคภูมิใจแล้ว พี่วัธนาจะคอยพูดให้กำลังใจและให้คำแนะนำเสมอ นักเขียนนั้นใช้หัวใจทำงานมากกว่ากำลังกาย

พี่วัธนาเป็นนักเขียนซึ่งมีผลงานตีพิมพ์ออกมาจำนวนมาก ประเภทว่าถึงวันนี้ถ้าจะจากโลกนี้ไปก็ตายตาหลับแล้ว ผลงานแต่ละเล่มล้วนให้ความรู้ความบันเทิงแก่ผู้อ่านและมีนักอ่านติดตามอย่างเหนียวแน่นจนกล่าวได้ว่าไม่มีหนังสือเล่มไหนของพี่วัธนาที่ได้รับการพิมพ์ครั้งเดียว มีแต่พิมพ์ซ้ำหลายครั้งทั้งนั้น

เวลาผมมีหนังสือออกใหม่ก็จะส่งให้พี่วัธนาในฐานะญาติน้ำหมึก ส่วนพี่วัธนาก็จะส่งหนังสือออกใหม่ให้ผมเสมอแม้ผมจะไม่มีหนังสือออกใหม่เลยก็ตาม จนบางครั้งผมรู้สึกละอาย เพราะรู้ดีว่าผมไม่มีวันส่งหนังสือตอบแทนให้พี่วัธนาได้เท่ากับที่เขาส่งให้ผมอย่างแน่นอน

พี่วัธนา บุญยัง เป็นนักเขียนรุ่นพี่ที่มีชื่อเสียงและประสบความสำเร็จ แต่พี่วัธนาไม่เคยถือตัวว่าตัวเองเป็นนักเขียนรุ่นพี่หรือเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียง ถึงแม้เราไม่ได้พบหน้ากันบ่อยนักแต่เราก็ติดต่อพูดคุยกันทางโทรศัพท์อยู่เป็นประจำ

ทุกครั้งที่ผมรำลึกถึงพี่วัธนาขึ้นมา สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่ในความทรงจำก็คือบ้านพักหลังหนึ่งที่พี่วัธนาสร้างไว้ และบ้านหลังนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อตัวเขาเองเท่านั้น
บ้านหลังนี้อยู่ในบริเวณเขาชะเมาชาเล่ต์ ตำบลเขาวงกต อำเภอแก่งหางแมว จังหวัดจันทบุรี ตัวบ้านตั้งอยู่บนเนินหันหน้าไปทางทิศตะวันตก มีครัวแยกหลังไปอีกต่างหาก มุมที่เรียกได้ว่าเป็น “จุดชมวิว” ของบ้านก็คือที่ระเบียงบ้านซึ่งทำเป็นเก้าอี้ยาวนั่งได้รอบทิศ นับเป็นจุดที่สามารถเปลี่ยนบรรยากาศได้ตามเวลาที่เคลื่อนไป

ตอนเช้าตรู่นั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้านข้าง ตอนเย็นนั่งมองพระอาทิตย์ตกลับภูเขา ยามค่ำคืนเป็นระเบียงชมจันทร์หรือชมดาวก็ได้ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าคืนนั้นเป็นคืนข้างขึ้นหรือข้างแรม

มีนักเขียนที่ผมรู้จักเพียงไม่กี่คนที่มีบ้านหลังที่สองไว้สำหรับนั่งเขียนหนังสืออย่างนี้ และหนึ่งในจำนวนน้อยนั้นก็คือ วัธนา บุญยัง พี่วัธนายึดอาชีพรับราชการครูมาตั้งแต่วัยหนุ่ม กอปรกับมีงานเขียนสม่ำเสมอ เขาจึงไม่ใช่นักประพันธ์ไส้แห้ง เขาท่องเที่ยวป่ามาทั่วเมืองไทย เก็บเอามาร้อยเป็นเรื่อง ทั้งเรื่องสั้นทั้งนิยายรวมแล้วหลายสิบเรื่อง

เขาลาออกจากการเป็นครูมานั่งเขียนหนังสืออยู่กับบ้านนับถึงวันนี้เป็นเวลาหลายปีแล้ว ปัจจุบันเขายังใช้ชีวิตโลดแล่นอยู่กับการเดินทางเป็นประจำ เขายังรักการผจญภัยในการเดินป่า มีสุขภาพแข็งแรงและมีครอบครัวที่อบอุ่น
ถ้าหากความสุขคือการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก

ผมคิดว่านักเขียนอย่างพี่วัธนา บุญยัง ก็น่าจะมีความสุขกับชีวิตที่เขาเลือก เพราะทุกวันนี้นอกจากหนังสือจะได้รับการตอบรับจากผู้อ่านเป็นอย่างดีแล้วเขายังได้เขียนในสิ่งที่เขาอยากเขียน ไม่ต้องเขียนหนังสือตามใจตลาดหรือตามกระแส

เมื่อครั้งที่ผมมีโอกาสได้ไปพักที่บ้านพักริมภูในราวไพรที่เขาชะเมา ผมยังจดจำถึงความงามของหยาดน้ำค้างบนกลีบลั่นทมขาวยามรุ่งอรุณ และสีเหลืองฝ้ายคำเจิดจ้าตัดกับท้องฟ้าครามยามสายซึ่งกลีบดอกกำลังร่วงโรยจวนจะหมดต้นแล้วได้เป็นอย่างดี

ผมได้เห็นแง่มุมเล็ก ๆน้อย ๆ จากการสังเกตว่า ดอกลั่นทมขาวนั้นแม้สีไม่โดดเด่นฉูดฉาดแต่ก็มีกลิ่นหอมละมุน ส่วนฝ้ายคำนั้นปราศจากกลิ่นหอมแต่ทว่ามีสีสวยสดกระจ่างตา ดอกไม้สองชนิดมีจุดเด่นแตกต่างกัน แต่ต่างก็เอื้อสิ่งที่ดีสุดของตนให้แก่ผู้ที่อยู่ใกล้ชิด

โต๊ะเขียนหนังสือริมหน้าต่างซึ่งมองออกไปเห็นวิวเป็นรูปป่าเขาที่มีชีวิต ชั้นวางของซึ่งมีรูปเพื่อนฝูงบรรจุอยู่ในอัลบั้มหลายเล่ม และยังมีรูปที่ถ่ายร่วมกับเพื่อนฝูงขยายใหญ่ใส่กรอบประดับฝาผนังบ้าน ถ้อยคำประทับใจของบรรดาเพื่อน ๆ นักเขียนและนักอ่านซึ่งเขียนทิ้งไว้ในสมุดที่จัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

หลาย ๆ อย่างบ่งบอกถึงความเป็นคนโรแมนติกของเจ้าของบ้าน และชอบอยู่ในบรรยากาศไออุ่นของมิตรภาพ ความเป็นมิตรของเขาไม่ได้มีแต่เฉพาะกับเพื่อนนักเขียนเท่านั้น แต่รวมไปถึงนักอ่าน และกระทั่งคนแปลกหน้าด้วย
เมื่อได้สนทนากับผู้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แล้ว ผมรับรู้ด้วยความแปลกใจว่าผลงานทั้งหมดของเขานั้นไม่ได้เขียนที่บ้านหลังนี้แม้สักเล่ม เพราะเขาถนัดจะทำงานที่บ้านหลังแรกที่ฉะเชิงเทราเสียมากกว่า

บ้านหลังนี้จึงเป็นเสมือนที่พักผ่อน แต่เมื่อมาอยู่คนเดียวเขาก็รู้สึกเหงา ประตูบ้านจึงเปิดต้อนรับเพื่อนฝูงเนื่องในโอกาสต่าง ๆ เสมอมา แม้ตัวเขาไม่อยู่เพื่อนฝูงก็สามารถมาใช้สอยได้

เขาบอกว่าหากนักเขียนคนใดต้องการที่พักอาศัยเพื่อนั่งเขียนหนังสือในบรรยากาศเงียบสงบ เขายินดียกบ้านหลังนี้ให้นั่งทำงานด้วยความเต็มใจ เขาเป็นเจ้าของบ้านที่ไม่เคยหวงกุญแจบ้าน

ถึงแม้บ้านหลังนี้จะไม่ใหญ่โตหรูหราเหมือนบ้านสุดสัปดาห์ของเศรษฐี แต่บ้านหลังนี้ก็อบอุ่นและสวยงามในความหมายของมิตรภาพ เขาไม่ได้มีบ้านพักไว้ชื่นชมความงามของธรรมชาติเพียงคนเดียวหรือเฉพาะครอบครัวของเขาเท่านั้น ทว่าเขายังมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้อื่น และด้วยเหตุนี้นี่เองจึงทำให้บ้านเล็ก ๆ หลังนี้ดูโดดเด่นและงดงามยิ่งนัก

---------------------------------------------

วัธนา บุญยัง กับนักอ่าน

(คนกลาง) อุเทน พรมแดง ขวาสุด จักษณ์ จันทร

(คนผมยาว) ฉมังฉาย

(เสื้อสีดำ) ขจรฤทธิ์ รักษา

กับปรารถนา รัตนะ

กับขจรฤทธิ์ รักษา

-----------------------

วันที่เสาร์ที่ 28 นี้ ผมกับพวกบ้าน(แถวบ้านผมเรียกแบบนี้)และมีหนอนเมืองกรุงด้วย
ตั้งใจว่าจะไปร่วมงานนี้ที่จัดขึ้นที่เขาชะเมา แถวๆจันทบุรี
ใครๆที่เป็นแฟนนักอ่านของพี่วัธนา บุญยัง
ก็เชิญไปร่วมงานได้นะครับ
ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะไปรถประจำทางอยู่แล้ว
เพราะไม่มีรถส่วนตัว และรถเพื่อนๆก็เต็มหมด
แต่นาทีสุดท้าย โชคดียังมีอยู่ ขจรฤทธิ์ รักษา
เพื่อนรุ่นน้องผู้มีน้ำใจโทรมาบอกว่า
ตอนนี้รถเขาว่างพอที่จะให้เราสามคนร่วมเดินทางไปด้วย
การเดินทางด้วยรถโดยสารสำหรับผมนั้น
ไม่ถือว่าเป็นความลำบากอะไรถ้าใจอยากไปจริง
แต่ถ้ามีรถส่วนตัวให้อาศัยก็ยินดีครับ
หากใครไม่มีรถแต่ใจยังอยากไป ผมขอชี้ทางให้นะครับ
เพราะผมสอบถามพี่วัธนาไว้แล้ว
จะนั่งรถตู้หรือนั่งรถประจำทางอะไรก็แล้วแต่ตรงไปทางจันทบุรี
แต่ให้ลงที่ตลาดนายายอาม (ต้องลงที่ตลาดเท่านั้น)
แล้วเดินไปที่ท้ายตลาด ขึ้นรถสองแถวที่จะไปลงหนองเจ๊กจ้อย
แล้วบอกว่าจะไปที่เขาชะเมา เฮลท์ รีสอร์ท
อาจจะให้เขาไปส่งต่ออีกนิด ให้ตังค์เขาอีกหน่อย
อย่างไรก็แล้วแต่จะตกลงกัน

แต่ถ้าถึงตรงนั้นก็เท่ากับถึงแล้ว

คลิกอ่านบทสัมภาษณ์ >>//www.kledthaishopping.com/article-th-14808-บทสัมภาษณ์++วัธนา+บุญยัง+สุภาพบุรุษนักเขียนเรื่องป่าผู้ยิ่งยง.html

เพื่อให้เข้าบรรยากาศกับเรื่องป่า ผมเอาเพลง "ป่าลั่น"มาฝากก็แล้วกัน

Create Date : 21 สิงหาคม 2553

Last Update : 21 สิงหาคม 2553 13:56:26 น.

25 comments

Counter : 4141 Pageviews.

ทดสอบ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:14:01:12 น.

ติดตามผลงานของท่านมานานค่ะ เลยตามมาชื่นชม

โดย: sawkitty

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:15:37:31 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม โดม
+==========+

จะรอติดตามชมภาพและเรื่องเล่าการเดินทาง
ผ่านตัวอักษรจากพี่โดมเช่นเคยค่ะ

อืม! ใจจริงอยากไปด้วยจังเลยค่ะ
จันทบุรี เคยไปเมื่อจบ ม. 6 (น๊าน นาน)
พักอยู่บ้านของเจ้านายของญาติค่ะ
ไปช่วงทุเรียนกำลังล้นตลาด
กินทุกวัน น้ำหนักตัวเพิ่ม 5 กก. ภายใน 7 วัน หุ หุ

พี่โดม ไปช่วงฤดูกาลนี้ คงมีผลไม้ให้กินไม่อั้นแน่ ๆ
ระวัง "อวบอ้วน" จะไม่หล่อนะค๊า อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:16:50:41 น.

ปล. รบกวนอีกเรื่องค่ะ
หากเจอ "อุเทน พรมแดง" ฝากบอกว่า
สาวบ้านนอก เพิ่งเห็นหน้าตา(ในบล๊อกพี่โดม)
ได้รู้จักชายคนนี้จากเรื่อง "อาทิตย์ลับฟ้า ณ หลวงพระบาง" ค่ะ
(ชื่อเรื่องเขียนถูกป่าวน๊า เล่มนี้หาไม่เจอค่ะ)

"ปีนภูดูดอกไม้" ยังอยู่ในชั้นหนังสือ ไม่ให้ใครหยิบไปอ่านแล้ว
ไม่งั้นอาจจะหายไปกับกลีบเมฆค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:17:16:16 น.

อาโดมค่ะ ฝากความเคารพไปถึงวัธนา บุญยังด้วยค่ะ ตาเคยไปเดินป่ากับแก หลายปีแล้ว

โดย: ดุสิตา (ดุสิตา

) วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:19:32:19 น.

ชุมนุมนักเขียนมืออาชีพจริงๆ เลยนะคะเนี่ย
ฉัตรเป็นแค่คนอ่านหนังสือแผ่วๆ คนหนึ่ง นึกไม่ถึงว่ามาที่บล๊อกคุณพ่อพเยียแล้ว จะได้เห็นและรู้จักหน้าค่าตาของนักเขียนชั้นดีหลายคนเลย
แม้จะไม่คุ้นเคย หรือเคยได้อ่านงานหนังสือของท่านเหล่านั้น
แต่ก็นิยมชมชอบในความสามารถของผู้ที่เป็นนักเขียนจากใจจริงค่ะ

ตอนนี้รายงานผลการประกวดบล๊อกอวอร์ด เหมือนจะร้างไร้ไม่เป็นท่าค่ะ
เมื่อหน้างานเงียบเชียบเหมือนไม่เคยมีการจัดมาก่อนซะยังงั้น ไม่มีอะไรคืบหน้ามากไปกว่าวันสุดท้ายที่เราได้กดโหวตกันเลยค่ะ...

คุณพ่อพเยียสบายดีนะคะ แผลหายดีหรือยังคะนี่

โดย: ณ ปลายฉัตร

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:19:41:45 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ผมเคยอ่านหนังสือของคุณวัธนา บุญยัง ครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:21:20:27 น.

ตามอ่านหนังสือท่านมาเหมือนกันค่ะพี่โดม

โดย: อุ้มสี

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:21:42:14 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ช่วงนี้ผมทำงานเตรียมตัวเดินทางไปงานพี่วัธนา และวันนี้ต้องไปฉีดยาป้องกันพิษสุนัขบ้าตามกำหนด พรุ่งนี้ฉีดบาทะยัก

โอ้โฮ หมากัดแผลเล็กนิดเดียว แต่บริการหลังโดนกัดมากมายจริงๆ

ใครไปงานบ้านพี่วัธนาเสาร์นี้พบกันอย่าลืมทักทายกันบ้างนะครับ

แล้วค่อยคุยกันใหม่

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:8:21:01 น.

ภาษาเขียนของคุณวัธนามีเอกลักษณ์ค่ะ

เพิ่งเห็นหน้าจริงๆเขาชัดๆวันนี้ คิ้วดกดำหนา (เหมือนชินจังเลย)

โดย: Love At First Click

วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:11:01:59 น.

สวัสดีตอนเช้าครับพี่โดม

จะคอยรอดูรูปในงานและหน้าตานักเขียนบางคนที่ยังไม่รู้จักครับ

โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน IP: 116.58.231.242 วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:8:49:00 น.

ผลโหวตออกมาแล้วค่ะคุณพ่อพเยีย (ท่ามกลางสงครามของความสงสัยหน้างาน = = )
ขอแสดงความยินดีและดีใจกับเพื่อนบล๊อกแก๊งค์ทุกท่านที่ได้รางวัลด้วยค่ะ
ส่วนหลายๆ บล๊อกที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยแม้จะอยู่หน้าแรก...อันนี้ยังเสียความรู้สึกมากมายค่ะ

Education
BlogGang.com : : ALPHA FO :
BlogGang.com : : กะว่าก๋า

Entertainment
BlogGang.com : : อาคุงกล่อง

Home & Decor
BlogGang.com : : nature-delight
BlogGang.com : : กินๆ เที่ยวๆ
BlogGang.com : : puifaikpp
BlogGang.com : : praewa cute

Health, Sport & Family
BlogGang.com : : หมอหมู :
BlogGang.com : : จ้าว..จอม

Recreation
BlogGang.com : : กินๆ เที่ยวๆ

Shopping & Beauty
BlogGang.com : : PuPe_so_Sweet
BlogGang.com : : KiRaRi
BlogGang.com : : CinnamonGal
BlogGang.com : : A Princess

Travel & Photo
BlogGang.com : : ชานไม้ชายเขา

BEST
Bloggang.com : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"

หมายเหตุ-ฉัตรได้คัดเลือกมาแต่บล๊อกแก๊งค์นะคะ รางวัลที่ได้ไม่เรียงลำดับค่ะ

สำหรับรางวัล BEST นั้น จะได้แก่ Best Teen, Best Design และ Best Writing นอกจากนี้ยังมีรางวัล Best of the Best ซึ่งเป็นรางวัลแด่สุดยอดบล็อก โดยสามารถร่วมลุ้นรางวัลได้ที่งานประกาศผลรางวัล Thailand Blog Awards 2010 ณ ลานน้ำพุ ชั้น G ห้างเซ็นทรัลพลาซ่า ลาดพร้าว วันที่ 26 สิงหาคม 2553 ตั้งแต่เวลา 18.00 น. เป็นต้นไป

โดย: ณ ปลายฉัตร

วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:15:36:00 น.

สวัสดีครับพี่โดม

เคยอ่านงานของคุณวัธนามาบ้างบางเล่ม
แต่ผมอ่านงานของพี่ขจรฤทธิ์หลายเล่ม (ที่บ้านน่าจะมีงานของพี่ขจรฤทธิ์ประมาณ 6-8 เล่ม)
เพิ่งไม่ไ่ด้ตามอ่านตอนที่พี่เค้าหันมาเขียนนิยายครับ

ขอบคุณพี่โดมสำหรับกำลังใจในเรื่องของการประกวดบล็อกครับ
รอบแรกผมรู้สึกดีและสนุกมากครับกับการโหวตคะแนนของเพื่อนๆ

แต่พอเข้ารอบสอง
มีอะไรแปลกๆเยอะมากเลยครับ

ทั้งเกณฑ์การตัดสิน
ไปจนถึงการเลื่อนวันประกาศผล

ผมคงไม่ไ่ด้ลงไปร่วมงานประกาศผลด้วยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:22:06:49 น.

สวัสดีครับกะว่าก๋า

ผมได้รับความเคลื่อนไหวเรื่องบล็อกจากคุณ ณปลายฉัตรอย่างสม่ำเสมอ

พอจะเข้าใจความรู้สึกอยู่บ้างครับ

แต่ก็ปล่อยไปเถอะ

แบบหมื่นตาไงครับ...

เราก็เขียนบล็อกของเราต่อไป ไม่ว่าจะเคยมีการประกวดบล็อกหรือไม่มีก็ตาม

แต่ช่วงนี้ผมไปเพลินกับเฟซบุ๊คมากไปหน่อย
เพราะที่นั่นเอารูปลงได้เยอะโดยไม่ต้องย่อ ลงได้ครั้งหนึ่งถึง 200 รูป
ก็เลยเพลิดเพลินมากไปหน่อย

กับบล็อกก็ยังไม่เลิกในตอนนี้หรอก เพราะคิดว่าบล็อกก็ยังมีเสน่ห์อีกแบบ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:8:30:58 น.

แล้ววันหนึ่งก็มาถึง

วันที่ผมเหนื่อยเกินไปที่จะเดินทางไปไหนมาไหน

ก็ได้เพียงขอฝากใจไปกับใครต่อใคร

ถึงเขาชะเมา บ้านวัธนา บุญยัง(มี)ด้วยก็แล้วกัน

ส่วนลุงบูลย์ คงต้อง พันธเมือง

คือผูกพันอยู่กับหมอที่ในเมือง ชุมพร

(หมดโอกาสขับรถ หรือนั่งรถไปไหนมาไหนแล้ว)

ฝากพ่อพเยียบอกวัธนา บุญยัง(มี)ด้วย ว่าคิดถึง

จะคอยอ่านตอนหลังวันเสาร์นี้ว่า มีคนไปกันมาก น้อยแค่ไหน

สำหรับผม วันแบบนี้น่าจะมีอยู่วันเดียวในชีวิต ฝากขอเชิญเพื่อน ๆ ไว้ล่วงหน้าด้วยก็แล้วกัน

(แฮ่ ๆ คงจะมีไปสัก ๑๐ คนน่าจะได้)

โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang

) วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:15:05:54 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม เคยโดนแต่หมางับ บริการหลังโดนงับเพียบพอๆ กับโดนกัดเลย เพราะงับจนทะลุ หายเร็วๆ นะคะ

โดย: ตาลจุง IP: 203.144.241.41 วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:16:50:21 น.

สวัสดีครับพี่บูลย์

ผมจะบอกพี่วัธนาให้นะครับ
แต่เดี๋ยวพี่ก็คงโทรคุยกันอยู่แล้ว

สวัสดีครับตาลจุง

เงียบหายไปเลย สบายดีนะ

โดย: พ่อพเยีย IP: 115.87.51.169 วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:21:24:59 น.

สบายดีค่ะพี่ เข้ามาอ่านบล็อกพี่กับของพี่ปะการังเป็นระยะๆ ค่ะ ระลึกถึงเสมอนะคะ

โดย: ตาลจุง IP: 115.31.165.197 วันที่: 27 สิงหาคม 2553 เวลา:8:10:06 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม ขอรบกวน
พี่โดมเรื่องน้องมิ้นท์นิดนึง
นะคะ พี่โดมมีที่อยู่น้องมิ้นท์
หรือเปล่าคะ?

รักษาสุขภาพด้วยค่ะพี่โดม
ระลึกถึงพี่โดมเสมอ

โดย: ปราย IP: 180.180.117.249 วันที่: 27 สิงหาคม 2553 เวลา:20:45:52 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

พรุ่งนี้เช้าออกเดินทางไปเขาชะเมาตอน 6 โมงเช้า ได้อาศัยรถขจรฤทธิ์ รักษา

แล้วค่อยคุยกันใหม่นะครับ

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.122.39.103 วันที่: 27 สิงหาคม 2553 เวลา:20:52:53 น.

มาส่งเทียบเชิญให้ไปฟังเพลง และอ่านกลอนย้อนอดีตที่บ้านครับ

วันนี้นำเสนอเพลง...

ลมลวง

แต่งไว้เมื่อสามสิบปีก่อนครับ...

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:10:48:47 น.

คุณพ่อพเยียไปเขาชะเมาซะแล้ว อิอิ
เดินทางด้วยความสวัสดิภาพนะคะ

ฉัตรแวะมาทักทายค่ะ

อ่อ..แผลหายหรือยังคะ แฮ่ๆๆๆ

โดย: ณ ปลายฉัตร

วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:13:26:04 น.

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:21:28:29 น.

ในฐานะที่เป็นแฟนพันธ์แท้ มีหนังสือของอ.วัธนา ครบทุกเล่ม

ก็ขอแสดงความยินดีกับ 60 ปีของพี่เค้านะคะ

ขอ่านงานเขียนเรื่องป่าๆต่อไป

พี่วัธนา คือแรงบันดาลใจให้นักล่าฯเป็นคนรักป่าและธรรมชาติ รวมทั้งทำให้อยากเขียนหนังสือเรื่องป่าๆด้วยค่ะ

ขอให้พี่เค้ามีความสุข มีพลัง สร้างสรรค์งานดีๆออกสู่บรรณภิภพต่อไป

อ้าว...พักนี้มัวแต่ติดเกมในเฟซบุ๊ก ยังไม่ได้ซื้อหนังสือ 60 ปีเล่มนี้เลย

งั้นต้องรีบซะแระ...

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:16:22:01 น.

คลิกดูรูปงาน 60 ปี วัธนา บุญยัง

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:22:56:17 น.