ฝันเฟื่องใต้ต้นมะเฟืองหวาน บ้านเพิงพเยีย มะเฟืองข้างบ้านต้นนี้แหละเขียนถึง (จักรยานคันนี้ที่หายไป) แค่เปลญวนใต้ต้นไม้ ถ้าเราพอใจก็เหมือนนอนเล่นในวิมานแล้ว ถ้อยคำของนโปเลียน ฮิลล์ผมเขียนไว้ที่ประตูเข้าบ้าน เพราะคำพูดประโยคนี้ที่ทำให้ผมลุกขึ้นมาได้ ผมยังจำเหตุผลที่ผมตัดสินใจซื้อมะเฟืองต้นนี้มาจากสวนจตุจักรได้ดี เป็นเพราะความรู้สึกฝังใจในวัยเด็กที่เคยไปเที่ยวสวนบ้านเพื่อนแล้วเห็นลูกมะเฟืองห้อยระโยงระยางอยู่เต็มต้น ลูกสุกสีเหลืองทองอร่าม ส่วนลูกที่ยังดิบอยู่ก็เขียวสดรูปทรงเป็นแฉกสวยงาม ซ้ำยังมีรสหวานอมเปรี้ยวที่ถูกใจนัก ตอนผมย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ ผมซื้อต้นไม้หลายชนิดมาปลูกในสวนเล็กๆข้างบ้าน มะเฟืองต้นนี้ก็นับว่าเป็นต้นไม้รุ่นแรกที่เริ่มปลูก และพูดได้ว่ามันเป็นต้นไม้ในบ้านผมต้นเดียวที่ออกดอกออกผลจนกระทั่งเหลือกินแบ่งปันเพื่อนบ้านได้ ซ้ำยามที่ลูกดกมากๆกินไม่ทันก็หล่นลงพื้นเต็มไปหมด ต้นมะม่วงเขียวเสวยที่ซื้อมาพร้อมกันกลับแคระแกร็น ไม่เคยออกลูกให้เห็นสักลูก แม้แต่ช่อก็ยังไม่เคยผลิ ผมเลยเลือกที่จะเด็ดยอดอ่อนมะม่วงไปจิ้มน้ำพริกแทนที่จะรอกินลูกของมัน ต้นมะดันที่ปลูกรุ่นราวคราวเดียวก็เช่นกัน ออกแต่ใบเต็มต้นนานๆจะมีลูกให้เห็นสักครั้ง แต่ก็แทบจะไม่ค่อยได้เห็นลูกมันเอาเสียเลย ต้นมะเฟืองหวานของผมจึงเป็นพระเอกในสวนข้างบ้าน เพราะมันสูงกว่าต้นไม้ต้นอื่นๆ นอกจากให้ร่มเงาแล้วยังออกลูกมาให้กินได้ ซ้ำยังมีรสหวานเจี๊ยบ เพื่อยืนยันความจริงที่คนขายเคยบอกกับผมไว้ว่ามันเป็นมะเฟืองหวาน นับว่าเป็นเวลานานพอสมควรที่กว่าผมจะรู้ว่าพ่อค้าคนนั้นพูดความจริง เพราะว่าตอนที่ผมซื้อนั้นต้นมันเล็กอยู่ ความสูงไม่ถึง 1 ฟุต ผมไม่มีทางใดจะพิสูจน์ความจริงได้ก่อนเลยว่า ต้นมะเฟืองต้นนี้มีรสหวานอย่างที่เขาบอกหรือไม่ ผมซื้อเพราะผมเชื่อในคำพูดของเขาเท่านั้น ! ผมดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ยมันเหมือนต้นไม้ต้นอื่นๆ ไม่ได้ดูแลอะไรเป็นพิเศษ ถ้าจะเทียบอายุมันแล้วก็พอๆกับอายุบ้านหลังนี้ บริเวณโคนต้นที่ลูกสุกร่วงหล่นลงมา อีกไม่นานก็จะมีต้นเล็กๆงอกขึ้นที่พื้นดิน เพื่อนบ้านบางคนก็มาขอไปปลูกบ้าง บางต้นก็ตายไปตามยถากรรมเพราะผมไม่ได้ใส่ใจที่อยากจะได้ต้นมะเฟืองใหม่ในสวนนี้อีก เมื่อราว 4 – 5 ปีที่ผ่านมา ผมกับภรรยาขวนขวายหารายได้เพื่อความอยู่รอดของครอบครัว ด้วยการให้ภรรยาผมทอดปลากรอบขายในยามว่างจากงานประจำ ที่มุมหนึ่งในสวนเราทำพื้นที่เล็กๆและทำหลังคาขึ้นมาเพื่อเป็นที่ทอดปลากรอบ บนหลังคาเราก็ทำปล่องสังกะสีสูงขึ้นไปเพื่อให้ถูกสุขลักษณะ เวลาทอดปลากลิ่นของมันก็จะถูกลมพัดขึ้นไปตามปล่องแล้วลอยไป ไม่รบกวนเพื่อนบ้าน หลังคาที่สร้างขึ้นใหม่เบียดกับต้นมะเฟืองพอดี หลังจากที่สร้างหลังคาขึ้นมาดูเหมือนว่าต้นมะเฟืองที่ถูกเบียดจะรีบเติบโตอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้ากิ่งและใบของมันก็ไปปกคลุมหลังคาและยังช่วยบดบังปล่องสังกะสีนั้น ทำให้มองดูนุ่มนวลขึ้น ทั้งที่ผมเป็นคนปลูกมันมากับมือ แต่พอมีลูกออกมาแล้วผมกลับไม่ได้พิศวาสรสชาติอะไรของมันนัก เพราะรสมันหวานจัดไม่อมเปรี้ยวเหมือนตอนที่ผมเคยได้กินที่สวนของบ้านเพื่อนเมื่อตอนเป็นเด็ก แต่รสชาติหวานเจี้ยบของมันเป็นที่ถูกปากถูกใจของภรรยาผมและเพื่อนบ้านนัก เมื่อเธอมีเวลาเธอก็จะเลือกมะเฟืองลูกสวยๆมาฝานเป็นชิ้นรูปดาวขนาดพอคำ แล้วแช่ตู้เย็นให้เย็นเจี๊ยบจิ้มกับพลิกเกลือ เป็นของกินเล่นที่เห็นแล้วชวนให้น้ำลายสอดีนัก มีอยู่ครั้งหนึ่งต้นมันถูกเพลี้ยลงเต็มต้น ผมตัดสินใจตัดกิ่งก้านและใบออกจนโกร๋น ในช่วงนั้นเองมีอยู่วันหนึ่งขณะที่ภรรยาผมทอดปลาในวันหยุดตอนกลางวัน เธอบ่นว่าวันนี้รู้สึกร้อนอบอ้าวเหลือเกิน เป็นจังหวะที่ผมเห็นต้นมะเฟืองที่อยู่ในทรงโกร๋นก็ให้ฉุกคิดขึ้นได้ว่า เป็นเพราะผมตัดกิ่งใบของมะเฟืองออกนั่นเอง จึงทำให้อากาศร้อนอบอ้าว เพราะในช่วงที่ต้นมะเฟืองเต็มไปด้วยกิ่งและใบ สถานที่เดียวที่ยืนอยู่กันตรงนี้จะร่มเย็นกว่าขณะนี้อย่างเห็นได้ชัด ผมเองก็ยังสัมผัสได้ ขนาดตัดต้นไม้ต้นเดียวข้างบ้าน ยังทำให้อากาศข้างบ้านร้อนขึ้นได้ขนาดนี้ ถ้าต้นไม้ในทั้งป่าถูกทำลายหมดโลกนี้จะร้อนขึ้นขนาดไหนหนอ ? ผมเคยฝันเล่นๆว่าประเทศไทยน่าจะมีกฏหมายให้ประชาชนทุกคน ต้องมีต้นไม้เป็นของตัวเองอย่างน้อยคนละหนึ่งต้น ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ยืนต้นหรือไม้ล้มลุกก็ตาม แล้วแต่ผู้เป็นเจ้าของมีสิทธ์เลือก ใครไม่มีต้นไม้เป็นของตัวเองจะถือว่าผิดกฎหมาย ส่วนจะถูกปรับหรือถูกจับอย่างไรนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แม้คนยากจนข้นแค้นอย่างไรก็จะต้องมีต้นไม้เป็นของตัวเอง ไม่มีพื้นที่ก็จะมีที่ทางรัฐจัดไว้ให้ปลูก แต่จะต้องมีหน้าที่ดูแลต้นไม้ไม่ให้ตาย หากใครทำต้นไม้ตายก็จะต้องหาต้นไม้ต้นใหม่มาดูแลต่อไปอีก มันก็แค่ฝันเฟื่องของคนรักต้นไม้คนหนึ่ง ความฝันบางอย่างก็มีเอาไว้แค่ฝันเล่นๆเท่านั้นแหละ เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีทางเป็นความจริงได้หรอก ! ----------------------------- ผมเขียนเรื่องข้างบนนี้ไว้ราว 6-7 ปีที่ผ่านมาแล้ว ไม่ว่าเวลาจะผ่านเลยไปนานเพียงไร ใจผมก็ยังรักต้นไม้เหมือนเดิม เมื่อเร็วๆนี้ผมตั้งใจปลูกต้นไม้ถวายในหลวงไว้ที่ดอยวาวี คลิกชม>>ด้วยรักและลงมือทำ และเมื่อไม่กี่วันนี้ผมทราบข่าวเรื่อง 1 ล้านกล้าถวายพ่อของปตท. คลิกชม >> 1 ล้านกล้าถวายพ่อ ผมรู้สึกดีใจที่คนไทยส่วนใหญ่หันมาสนใจร่วมปลูกต้นไม้กัน และหวังว่าคงไม่เป็นเพียงแฟชั่นหรือกระแสเท่านั้น รักต้นไม้รับรองว่าไม่มีคำว่าผิดหวัง ต้นไม้ไม่ทำให้อกหักได้เหมือนคน   Create Date : 25 มิถุนายน 2553 57 comments Last Update : 25 มิถุนายน 2553 8:31:51 น. Counter : 4791 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่โดม จากเรื่อง ต้นไม้กลายมาเป็นเรื่อง ของความรักชอบจังที่พี่โดม บอกว่า " ต้นไม้ไม่ทำให้ อกหักได้เหมือนคน " แต่ตอนนี้พอต้นมะนาวของ ปรายไม่มีลูกมะนาวเหมือน เมื่อก่อน ปรายก็รู้สึกอกหัก ยังไงไม่รู้?   โดย: ปราย IP: 118.172.172.123 25 มิถุนายน 2553 8:26:42 น.

ต้นไม้ไม่ทำให้อกหักได้เหมือนคน น่าสนใจในคำพูดนี้ ทำไมละ เป็นเพราใจคนเราไม่ใช่รึ ที่คิดหวังต่าง ๆ นาๆ พอไม่ได้อย่างที่หวัง ก็รู้สึก เสียใจ สูญเสียความมั่นใจ จริง ๆ แล้วต้นไม้ ก็เหมือนกับคน ต้องการการดูแลเอาใจใส่ แค่เราเห็นต้นไม้เจริญเติบโต งอกงาม เราก็มีความสุข แล้วคนรักของเรา ถ้าเราแค่อยากจะเห็น เค้ามีความสุข ไม่คาดหวังอะไรมาก เราก็คง ไม่อกหัก ไม่เสียใจ พอใจในสิ่งที่มีอยู่และสิ่งที่เป็นไป   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 114.128.106.26 25 มิถุนายน 2553 8:57:47 น.

ชอบต้นไม้ ชอบเปลญวน ชอบถ้อยคำของนโปเลียน ชอบเขาสัตว์ที่แต่งบ้าน มุมนั่งเล่น ชอบความร่มเย็นจากกิ่งใบมะเฟือง ชอบเรื่องที่เขียน ชอบ ชอบ และ ชอบประโยคสุดท้าย แต่..ไม่เชื่อ มีจริงเหรอคะ คนที่ไม่เคยอกหักน่ะ   โดย: มะเฟืองเฟื่องฝัน IP: 118.172.63.171 25 มิถุนายน 2553 10:08:54 น.

ใครนั่งรถจากอนุสาวรีย์หลักสี่มุ่งตรงไปยังแจ้งวัฒนะผ่านราชภัฎพระนครอยู่ฝั่งซ้าย แล้วมองไปทางฝั่งขวาจะเห็นว่าเป็นพื้นที่ที่มีต้นโพธิ์สูง ๆ ขึ้นเยอะมาก ทั้งริมถนนและที่ถัดเข้าไปด้านใน แต่ปีที่แล้ว มีต้นหนึ่งใหญ่ขนาด 3 -4 คนโอบริมถนนถูกตัดโค่น เสียดายมาก เหมือนเจ้าของร้านจะขยายพื้นที่ทำกิจการอะไรสักอย่าง   โดย: J IP: 58.136.224.217 25 มิถุนายน 2553 10:59:17 น.

สวัสดีตอนเช้า สุขสันต์วันศุกร์ค่า อิอิ ^__^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 25 มิถุนายน 2553 11:06:31 น.

ที่บ้านมีต้นชมพู่ต้นนึงค่ะ มันขยันออกลูกมากแต่เพราะที่บ้านไม่ได้ฉีดยากันแมลง ลูกที่เต็มต้นเลยไม่ได้ได้ทานมันเลย นอกจากจะเป็นอาหารของแมลงและเป็ด แต่ก็ยังไม่คิดจะโค่นมันออกเพราะมันคือร่มเงาที่ดีมากๆ แถมยังมีนกมาอยู่อาศัยมากมายอีกด้วย   โดย: มัยดีนาห์ 25 มิถุนายน 2553 13:22:10 น.

ผมพึ่งอ่าน "ควันไฟและสายรุ่ง" จบไปเมื่อวันก่อน พอมาเห็นรูปกับอ่านฝันเฟื่อนใต้ต้นมะเฟืองหวาน รู้เลยว่า พี่โดมรักต้นไม้ขนาดไหน ไม่รู้ตอนนี้ยังพอเหลือกล้ามะเฟืองหวานอีกป่าวครับ   โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน 25 มิถุนายน 2553 14:59:44 น.

มองว่ามะเฟืองเป็นต้นไม้โรแมนติก... มีดอกกระจิดริดเป็นช่อสีชมพูอมม่วง เกาะติดตามกิ่งก้านไปทั่วต้น ดูมีเสน่ห์เฉพาะตัว เหมือนเป็นไม้ดอกมากกว่าไม้ผล เมื่อติดผลก็เป็นรูปแฉกสวยงาม จากสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีเหลืองนวล...ถึงเหลืองทอง เวลาสอยจะเลือกไม่ถูกว่าจะเก็บลูกไหนก่อนดี เพราะละลานตาเต็มต้นไปหมด เมื่อเอามาฝานขวางก็เป็นรูปดาวอย่างอัศจรรย์ รสชาติก็ ฮึมม..อร่อย หวานชื่นใจ ปลูกต้นไม้กันคนละต้นนะคะ จะได้ร่มรื่นทั้งกายและใจ... ถ้าต้องการกล้ามะเฟืองบ้านพ่อพเยีย ตอนนี้ใต้ต้นมีกล้าแข็งแรงให้ขุดไปปลูกต่อได้เป็นสิบต้นเลยค่ะ ^__^   โดย: แก้วเจียระไนย IP: 192.168.51.74, 58.136.74.208 25 มิถุนายน 2553 16:09:37 น.

เรื่องฝันเฟื่องใต้ต้นมะเฟืองหวาน เป็นเรื่องโปรดของหนูแป้งเธอเลยล่ะ จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่ได้ไปเก็บมะเฟืองหวานที่บ้านลุงโดม ถึงแม้จะเป็นลูกเล็ก ๆ แต่เธอก็รูสึกตื่นเต้นและมีความสุข จากวันนั้นถึงวันนี้ก็หลายปีแล้วล่ะ แต่เธอก็ยังเก็บหนังสือ "ริมรั้วหัวใจ" ปกเขียว ที่มีเรื่องของมะเฟืองหวานไว้ในลิ้นชักหนังสือเรียน (และในลิ้นชักแห่งความทรงจำ) วันดีคืนนี้ก็ยังหยิบขึ้นมาเปิดดูด้วยความชื่นบาน พอรู้ว่าลุงโดมกำลังซ่อมบ้าน เธอก็บอกว่าอยากไปเที่ยวบ้านลุงโดมอีกครั้ง และอยากเจอป้ากล้วยและพี่พเยียด้วยค่ะ คงไม่เป็นการฝันเฟื่องจนเกินไปเนอะ   โดย: หนอนฯ IP: 10.20.3.30, 202.28.180.202 25 มิถุนายน 2553 16:40:16 น.

น้าโดม... น้าเขียนถึงต้นมะเฟืองแล้วทำให้หนูนึกอยากจับมาหั่นแช่เย็นๆ จิ้มกินกับพริกน้ำตาลเกลือเสียจริง อึ๊ยยย นึกแล้วน้ำลายสอ   โดย: แพนด้ามหาภัย 25 มิถุนายน 2553 16:40:43 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน วันนี้ผมง่วนอยู่กับการจัดเรียงหนังสือทั้งวัน กว่าจะเสร็จก็เย็นย่ำพอดี พอมาเปิดบล็อก โอ้โฮ...ดีใจที่เห็นคอมเม้นท์ของทุกๆท่าน เป็นความสุขเล็กๆของคนเขียนบล็อกครับ สวัสดีจ้ะหนูปราย ช่วงนี้ยังไม่ได้เข้าไปอ่านนิยายรักของหนูที่บล็อกนักล่าน้ำตกเลยนะ ยังยุ่งๆอยู่ ประโยคที่ว่า..."รักต้นไม้รับรองว่าไม่มีคำว่าผิดหวัง ต้นไม้ไม่ทำให้ อกหักได้เหมือนคน" ก็พูดๆไปงั้นแหละ...รักต้นไม้น่ะก็ดีไปอย่างเย็นใจไม่รุ่มร้อน และมันก็บ่นไม่เป็นด้วย สวัสดีครับดอกหญ้าสีม่วง ไม่รู้คุณเกิดทันสุภาษิตเชยๆประโยคนี้หรือเปล่านะ "อกหักดีกว่ารักไม่เป็น" ความรักประเภทที่อยากเห็นเขามีความสุขโดยไม่เรียกร้องสิ่งใดนั้น เป็นความรักที่ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นอีก ดีจังเลยครับ ! ถ้ารักใครด้วยความรู้สึกแบบนั้น - หนักไปทางเมตตาแล้วครับ ! เพราะเมตตาแปลว่า ปรารถนาให้เธอเป็นสุข สวัสดีครับคุณมะเฟืองเฟื่องฝัน สงสัยคุณอ่านเร็วไปหน่อย ชอบประโยคสุดท้าย แต่..ไม่เชื่อ มีจริงเหรอคะ คน ที่ไม่เคยอกหักน่ะ ผมไม่ได้เขียนอะไรที่คุณเข้าใจแบบนั้นเสียหน่อย สวัสดีครับคุณ J ต้นไม้ต้นหนึ่งกว่าจะโตใช้เวลานานมาก แต่เวลาตัดแป๊บเดียวเอง ผมเองก็รู้สึกเสียดายทุกครั้งที่เห็นคนโค่นต้นไม้ใหญ่   โดย: พ่อพเยีย 25 มิถุนายน 2553 18:37:28 น.

สวัสดีตอนเย็นครับคุณหาแฟนตัวเป็นเกลียว หาแฟนเจอหรือยังครับ ? สวัสดีจะมัยดีนาห์ ที่ดอยวาวีอาก็ปลูกต้นชมพูมะเหมี่ยวไว้เหมือนกัน ชอบใบและลูกมันสวยดี ต้นไม้มีแต่ให้มนุษย์ทุกอย่างเลย - - ลองพิจารณาดูสิ สวัสดีครับคุณดอกหญ้า บนทางดิน ต้นกล้ามะเฟืองน่าจะพอหาได้ เพราะไม่ต้องเพาะ มันร่วงหล่นลงมาก็งอกเอง เมื่อสองสามวันนี้ผมต้องดค่นต้นที่สูงทิ้งต้นหนึ่ง เพราะมันไปขึ้นติดกับรั้วเพื่อนบ้าน เกรงว่าดตมีลูกแล้วจะมีปัญหา เสียดายก็เสียดายแต่ก็จำใจต้องตัดทิ้งถึงโคน สวัสดีจะแก้วเจียระไนย บอกแล้วให้ไปเขียนหนังสือก็ไม่ยอมลงมือสักที ปีนี้น่าจะลงมือเขียนได้แล้วนะ เพราะดูสำนวนแล้วน่าจะเขียนหนังสือได้ ถ้าเอาจริง อย่างน้อยเวลาเป็นคนเขียนหนังสือจะได้เข้าใจคนเขียนหนังสือมากขึ้น สวัสดีจ้ะหนอนฯ ยังจำได้ว่าหนูแป้งชอบเรื่องนี้ ชอบตอนที่ฝานเป็นรูปดาวแช่ตู้เย็นแล้วจิ้มพริกเกลือนั่นแหละ   โดย: พ่อพเยีย 25 มิถุนายน 2553 18:47:49 น.

สวัสดีจ้ะแพนด้ามหาภัย ได้ข่าวว่ากลับมาเมืองไทยแล้วใช่ไหม ? ช่วงนี้น้าไม่ได้ไปเยี่ยมที่บล็อกเลย พูดถึงมะเฟืองจิ้มเกลือแล้วน้ำลายสอ   โดย: พ่อพเยีย 25 มิถุนายน 2553 18:49:13 น.

แวะมาอ่าน แล้วนึกอยากทานมะเฟืองหวานจังค่ะพี่โดม เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปซื้อมาทานค่ะ แวะมาช่วยเชียร์บราซิล 3 ทุ่มค่ะ   โดย: อุ้มสี 25 มิถุนายน 2553 20:46:06 น.

ทางเหนือของเรา ก็มีประเพณีให้เด็กแรกเกิดฝากตัวเป็นลูกของต้นไม้ 1 ต้น และต้องดูแลต้นไม้ต้นนั้นเป็นอย่างดีตลอดชีวิต ด้วยนะครับ จำไม่ได้ว่าเป็นชาวเขาเผ่าไหน   โดย: วั ล น์ ภ พ IP: 118.173.62.2 25 มิถุนายน 2553 20:52:55 น.

สวัสดีค่ะพี่โดมนิยายที่ปราย เขียน ปรายเขียนถึงแง่มุม ของความรักทุกรูปแบบ เหมือนกับว่าเรากำลังดูหนัง เรื่อง Minute of love เล่าย่อๆให้พี่โดมฟังนิดนึง ค่ะ เป็นเรื่องของนักร้องที่ ชื่อเจฟกับเจน ทั้ง 2 คน ต้องคอยรับมือกับพวก นักข่าวปาปารัซซี่ รวมถึง มีเรื่องความรักเข้ามา เกี่ยวข้องด้วย... และกล่าวถึงอีกครอบครัว หนึ่งที่เปิดร้านขายกาแฟ และขายขนมไปด้วย... และทั้งหมดต้องเข้ามาเกี่ยว ข้องกัน ทั้งมาในรูปแบบ เรื่องการทำงานและเรื่อง ความรัก หลังจากนั้นจะเป็น อย่างไรต้องติดตามค่ะ... เรื่องนี้มีความรักหลายรูป แบบรักต่างวัย รักเพศเดียว กัน และรักที่สายไป กว่าจะ รู้ใจตัวเองเค้าก็ตายไปแล้ว   โดย: ปราย IP: 118.172.181.190 25 มิถุนายน 2553 21:00:33 น.

สวัสดีครับคุณอุ้มสี ฟุตบอลลโลกปีนี้เชียร์ทีมไหน - - ? สวัสดีครับคุณวั ล น์ ภพ เคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่ไม่ยืนยัน เมื่อซักถามเอาข้อมูลจริงๆ บางคนก็ว่าเป็นชาวอาข่า เพราะเมื่อตายแล้วจะต้องใช้ทำโลง แต่ถ้าทุกคนบนดอยมีต้นไม้ประจำตัวจริงๆ ดอยคงไม่โล่งเตียนหรอก คนเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่ป่าไม้เหลือน้อยลง สวัสดีจ้ะหนูปราย โอ้...โฮ เขียนถึงความรักได้หลายรูปแบบจัง สงสัยรู้จักความรักหลายรูปแบบมาจริงๆ   โดย: พ่อพเยีย 26 มิถุนายน 2553 9:13:01 น.

บ้านคุณโดม ร่มรื่นน่าอยู่จังค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเคยปลูกไว้ต้นหนึ่ง พ่อขุดหลุมให้ด้วยนะ พอถึงฤดูร้อนมันก็ตาย เพราะไม่ได้อยู่ดูแล อยากได้มะเฟืองมาปลูกใหม่ แต่หายาก ใช้เมล็ดเพาะจะขึ้นไหม แล้วใช้เวลานานเท่าไหร่กว่ามันจะให้ผล ไม่ได้อยากกินหรอกนะ แต่ชอบผลมันสวยดี เอาไว้ดูเล่น อีกอย่างชอบที่จะให้นกมันมาจิกกิน นครสวรรค์ฝนกำลังตกปรอยๆ ค่ะคุณโดม   โดย: nop IP: 222.123.238.162 26 มิถุนายน 2553 16:24:11 น.

หวัดดีค่ะ คุณโดม คุณแม่ท่านชอบทานมะเฟืองหวาน รวมทั้งแก้วมังกรและผลไม้สดอีกหลายชนิด นับว่าคนไทยโชคดีมากที่มีผลไม้รสชาติอร่อยมากมายหลายชนิด ในขณะที่ตัวเองกลับทานมะเฟืองหวานและแก้วมังกรไม่เป็นซะงั้น แต่ชอบทุเรียนและเงาะแทน ชอบปลูกต้นไม้เช่นกันค่ะ สมัยก่อนชอบไม้ใบ มาถึงเดี๋ยวนี้ชอบไม้ดอกมากกว่า โดยเฉพาะชบาและกล้วยไม้ เพราะออกดอกง่าย สีสวยดี ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องโรคจากแมลงน่ะค่ะ ปกติต้องทำงานที่เครียดมากอยู่ตลอดเวลา เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วได้ดูแลต้นไม้ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขขึ้น รู้สึกเหมือนมีใครหลายคนรอคอยเราอยู่ที่บ้านเสมอ หลายครั้งที่รู้สึกผิดเมื่อไม่มีเวลาดูแลเอาใจใส่ต้นไม้เท่าที่ควร แต่พวกเขาก็ยังผลิดอกออกใบมาให้ชื่นชมอยู่เสมอ ส่วนลูกสาวนั้นเคยคิดที่จะให้น้องเขามีต้นไม้เป็นของตัวเอง แต่ไม่สำเร็จเพราะเคยมีครั้งหนึ่งช่วงที่เขานั่งลงใส่รองเท้ารัดส้นที่เชิงบันไดบ้านพักสมัยอยู่จังหวัดยะลานั้น บังเอิญว่าโดนหนามอันแหลมคมของต้นแคตตัสทิ่มตำก้นเอาน่ะค่ะ หลังจากนั้นสังเกตได้ว่าน้องเขาไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับต้นไม้ทุกชนิดอีกเลย แต่ก็มีเรื่องขำคราวที่มีการตัดต้นไม้ใหญ่หน้าศาลากลางจังหวัดปัตตานี น้องเขายืนด่าดัง ๆ บริเวณซากต้นไม้ใหญ่ว่า "ตั้งแต่เกิดมาเคยปลูกต้นไม้มากี่ต้นน่ะ ทำไมถึงได้สั่งโค่นต้นไม้จนเหี้ยนเต้ซะขนาดนี้"   โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.182.71 27 มิถุนายน 2553 5:09:24 น.

มะเฟืองว่าหวาน อ้อยใจหวานกว่า ชริ ชริ   โดย: pi IP: 114.128.107.89 27 มิถุนายน 2553 9:44:38 น.

สวัสดีครับคุณ nop มะเฟืองปลูกง่ายมาก ใช้เมล็ดมันเพาะก็ขึ้น ที่บ้านผมปลุกต้นเดียว แต่ต้นต่อๆมามันขึ้นเองจนต้องขุดทิ้งเพราะมีเนื้อที่น้อย แบ่งให้เพื่อนบ้านเอาไปปลูกบ้าง บางคนเอาไปปลุกถึงต่างจังหวัดที่ไกลออกไปอีก เขาเล่าให้ฟังว่าออกลุกแล้ว - แค่นี้เรายังดีใจเลย   โดย: พ่อพเยีย 27 มิถุนายน 2553 9:46:41 น.

สวัสดีครับคุณบิหลาแสนสวย ความสุขบางอย่างเป็นเรื่องง่ายๆและใกล้ตัวจริงๆ ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง กว่าเขาจะรู้ว่าเป็นคนรักต้นไม้ก็ต่อเมื่อก็ลูกโตเป็นหนุ่มแล้ว เธอบอกว่าไม่รู้เป็นอะไรเวลาอยู่กับต้นไม้หรืออยู่ในสวนแล้วรู้สึกมีความสุขกว่าเดินห้างเสียอีก หรือไม่ลองสังเกตเวลาเราอยู่ในป่าที่มีต้นไม้ กับเวลาที่เราอยู่บนถนนที่ไม่ต้นไม้เลย เราจะรู้สึกแตกต่างกันอย่างไร คุณบินหลาเองก็คงรู้ดีอยู่แล้วว่า...ต้นไม้ให้ความสุขสบายใจอย่างไรกับเราบ้าง คุณ pi คุณเป็นใครกันนะ ? พูดอีกก็ถูกอีก   โดย: พ่อพเยีย 27 มิถุนายน 2553 9:56:26 น.

วันนี้ มีเวลาว่าง ได้อ่านหนังสืออยู่บ้าน มีความสุขอีกแบบ มีรูปคุณลงใน เนชั่นสุดสัปดาห์ด้วย สงสัยในใจว่า เวลาถ่ายรูปคุณเคยยิ้มบ้างไหม   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 110.49.205.75 27 มิถุนายน 2553 10:39:54 น.

แวะมารายงานตัวค่ะ ยังติดตามอ่าน"ริมรั้วหัวใจ"ในขวัญเรือนอยู่เหมือนเดิม ขอให้มีความสุขทุกวันค่ะ   โดย: หกพันไมล์ 27 มิถุนายน 2553 10:55:36 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม แอบขำคำ พูดของพี่โดม... เขียนสิ่งที่ไม่รู้นั้นเขียนยาก เขียนสิ่งที่รู้นั้นเขียนง่าย อะคริ อะคริ ..^^.. (นิยามการเขียนของปราย) ป.ล. หวังว่าพี่โดมคงจะจัด บ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ คะ...อย่าลืมแวะไปอ่านนินึง นะคะพี่โดม บอกอีกทีเข้า บล็อกนักล่าน้ำตก คลิกที่ กรุ๊ปบล็อกนิยายแวะรัก กลางฤดูร้อน แล้วก็จะเจอ คำว่า นิยายของปราย...   โดย: ปราย IP: 118.172.176.80 27 มิถุนายน 2553 14:25:44 น.

สวัสดีครับคุณดอกหญ้าสีม่วง ตามปกติคุณอ่านเนชั่นสุดสัปดาห์ด้วยหรือครับ ? ขอบคุณที่บอกให้ทราบ พอดีผมรับเนชั่นสุดฯทุกสัปดาห์ เห็นรูปตัวเองแล้ว นั่นคงหลายปีมาแล้ว สมัยใส่เสื้อลายๆสีนั้นน่าจะแสดงว่ายังเมาอยู่แน่ๆเลย เวลาถ่ายรูปแล้วแอ็คชั่นยิ้มไม่เป็นน่ะครับ ต้องยิ้มๆออกมาจริงๆแล้วถ่าย แต่ยิ้มหรือไม่ยิ้มค่าก็คงพอๆกัน สวัสดีครับคุณหกพันไมล์ อยากทราบที่มาของชื่อล็อกอินว่า หกพันไมล์ จัง ว่ามีที่มาอย่างไร เล่าให้ฟังได้ไหมครับ ? สวัสดีจ้ะหนูปราย ว่างๆต้องเข้าไปดูแน่นอน ว่าหนูปรายพัฒนานิยายไปถึงไหนแล้ว ได้พี่เลี้ยงดีแล้ว สบายใจได้   โดย: พ่อพเยีย 27 มิถุนายน 2553 17:17:09 น.

สวัสดีครับพี่โดมสบายดีนะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ค่อยได้แวะมาผมสบายดีจะมาเชียงคำเมื่อไหร่บอกนะครับ   โดย: ภู ชัยภูมิ 27 มิถุนายน 2553 17:24:21 น.

สวัสดีค่ะ........ ความงามของหมอกและดอกไม้นั้นแสนสั้น ไม่ต่างจากชีวิต เรามีเวลาเบ่งบานในโลกนี้น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ช่วงโอกาสที่จะปรากฎความงามนั้นสั้นนัก จากริมรั้วหัวใจ เพิ่งอ่านจบตะกี๊นี้เองค่ะ ที่บ้านมีต้นตะลิงปลิง หายากนะคะ ถ้าต้องการจะแบ่งให้ค่ะ   โดย: จันท์เจ้า IP: 118.172.251.144 27 มิถุนายน 2553 20:39:30 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม เวลาที่ปราย ได้เขียนสิ่งที่อยากเขียน สิ่งที่จินตนาการไว้ในใจ แล้วถ่ายทอดออกมาเป็น ตัวอักษร ... ในช่วงเวลานั้น เหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่าง กำลังหยุดเคลื่อนไหว โลก ทั้งใบกำลังอยู่ในมือ... เงียบ...สงบ...ได้ยินเพียง แค่เสียงลมหายใจของตัว เอง รักษาสุขภาพด้วยค่ะ พี่โดม หลับฝันดีค่ะ...   โดย: ปราย IP: 118.172.173.144 27 มิถุนายน 2553 20:45:33 น.

"หกพันไมล์" คือการเดินทางหนึ่งเที่ยว ของความคิดถึง จากคนคนนี้ ถึงใครคนนู้น น่ะค่ะ คุณโดม ...(เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก...หวานซ้าาา)   โดย: หกพันไมล์ 28 มิถุนายน 2553 0:56:07 น.

พี่โดมครับ ผมตื่นมาแต่ตีสองกว่า นั่งทำอะไรก๊อกแก๊กๆ ซ้อมมือในบล็อก แวะมาบ้านนี้ ที่วาวีมีแต่คนบ่นคิดถึงลุงโดม... ฝนตก ตกตก หยุดหยุด ดีที่ผมไปลงกล้วยแล้ว ร้อยต้น ได้ไม่เท่าไหร่เองครับ สามแถวเอง จะมาวาวีเมื่อไหร่บอกผมนะครับ ขันอาสาไปรับเอง   โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 28 มิถุนายน 2553 4:19:56 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม เดือนนี้ ขวัญเรือนออกเร็วมาก ได้อ่าน 'สีแห่งสยาม'แล้วค่ะ ตอนที่ได้ยินชื่อนี้ครั้งแรก ก็นึกถึง 'รักแห่งสยาม' อ่านมาเรื่อย ๆ ก็มีหนึ่งคู่รักที่มีความทรงจำกับโรงหนังสยามด้วย ครั้นพอเห็นแต่ละภาพที่พี่ถ่ายมา ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง The Pianist ตอนที่พระเอกจมูกยาวเดินบนซากปรักหักพัง อารมณ์และฉากที่เห็นในหนังหดหู่มากค่ะ และตัวเขาก็เกือบจะถูกยิงเพราะใส่เสื้อของศัตรู ตอนนั้นก็ยังไม่เคยคิดเลยว่า เมืองไทยที่รักของเราจะอยู่ในสภาพนี้ได้ (ช่วงที่ดูตอนนั้น ยังคิดแค่ว่า วันนี้จะใส่เสื้อสีอะไรออกบ้าน) แต่ก็นั่นแหละ คำว่า ให้อภัย ไม่ใช่คำโต แต่เป็นคำที่ฟังอยู่บ่อย ๆ ถ้าปฏิบัติจริงก็เห็นประโยชน์กันถ้วนหน้าแน่นอน ชอบเพลงคุณประภาส ชลศรานนท์เพลงนี้ด้วยค่ะ 'บ้านเราจะเหมือนเดิม' เป็นความหวังที่ไม่เกินหวังหรอก ขอบคุณค่ะ :)   โดย: ภูเพยีย 28 มิถุนายน 2553 7:39:33 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน ขอเอาเพลงนี้มาฝากให้ฟังกันก่อน "รักวันเติมวัน"   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 8:27:31 น.

สวัสดีครับคุณภู ชัยภูมิ ระลึกถึงเสมอ เมื่อนึกถึงเชียงคำ และยังขอบคุณไม่รู้ลืมที่ขับรถไปรับผมลงจากดอยผาหม่นน้อย เพราะอยากลงแล้วไม่มีรถให้ลง สวัสดีครับคุณจันท์เจ้า ขอบคุณครับสำหรับต้นตะลิงปลิง ผมก็ปลูกไว้ริมรั้วต้นนึง พวกบ้าน - เธอชอบลักษณะลูกที่มันห้อยตามกิ่ง ผมเลยปลูกตามใจเธอ สวัสดีจ้ะหนูปราย ดีใจจังที่เห็นหนุปรายลงมือเขียนหนังสือ วันหนึ่งคงได้เห็นเป็นเล่มแน่นอน ถ้าไม่หยุดเขียนไปเสียก่อน มีความสุขในขณะที่เขียนก็ถือว่ากำไรแล้วจ้า สวัสดีครับคุณหกพันไมล์ หกพันไมล์ แค่ใจเอื้อม ฟังแล้วดูโรแมนติคดี ถ้าเป็นผมสงสัยจะเรียกว่าหกพันกิโลเมตร ฟังแล้วคงเชยๆน่ะ สวัสดีครับแก้มหอม คงอีกนานกว่าจะได้ไปดอยวาวี ขอบคุณสำหรับรูปต้นไม้ปัจจุบันที่ส่งมาให้ดู เอาไปลงเอ็นทรี่ด้วยรักและลงมือทำแล้ว วันหนึ่งต้องมีโอกาสได้นั่งรถเก๋งของแก้มหอมแน่นอน - ขอบคุณล่วงหน้าที่จะลงมารับ   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 8:37:11 น.

สวัสดีครับภูเพยีย ที่จริงตั้งชื่อเรื่องนี้ก็ได้ไอเดียมาจาก "รักแห่งสยาม" นั่นแหละ แต่เห็นว่ามีเรื่องสีหลายสีเข้ามเกี่ยวข้อง ก้เลยตั้งว่า สีแห่งสยาม ได้ดูเรื่อง The pianist แล้วนานมาแล้ว แต่จำได้ว่ามีฉากที่ประทับใจอยู่หลายตอน ที่ผ่านมาดูหนังหลายเรื่องเหมือนกัน แต่ที่ชอบมากมีสองเรื่องของจีนและเกาหลี เรื่อง To Live (คนตายยาก - เขียนโดย หยูฮัว) กำกับโดย จางอี้โหมว - กงลี่แสดงนำ ส่วนเกาหลีเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้ใครๆเขาก็คงดูกันแล้ว ถ้าใครยังไม่ได้ดูก็ถือว่าใหม่ - Frozen Flower ถือว่าเป็นหนังที่น่าดูเรื่องหนึ่ง ไม่ได้คุยกันเสียนาน -สบายดีนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 8:45:17 น.

สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่โดม พูดถึงหนังเรื่อง คนตายยาก ภูเพยียไม่ทราบเลยค่ะว่าเป็นภาพยนตร์ด้วย ได้อ่านหนังสือทั้งสามเล่มของหยูหัวค่ะ To Live นี่เค้าว่าเป็นมาสเตอร์พีซทีเดียว แต่ภูเพยียชอบเรื่องพี่กับน้องมากค่ะ เขียนรีวิวไปแล้วด้วยเพราะอ่านแล้ววางไม่ลง หนาก็หนา ยังมาคิดเลยว่า แต่ก่อนเวลาซื้อหนังสือเราไม่เคยขอที่คั่นหนังสือเลย เมื่อเวลาผ่านไปซื้อหนังสือถามหาที่คั่นหนังสือเพราะหลัง ๆ มานี่ อ่านหนังสือช้า ปวดตาง่าย ต่อให้กระหายอยากรู้แค่ไหนก็จะไม่ฝืนสังขาร รออ่านในวันต่อไปได้ จากที่เคยอ่านแบบบ้าระห่ำสุดก็คือเรื่องเพชรพระอุมา อ่านแบบไม่อยากนอน อาจจะเพราะตอนนั้นยังสาวอยู่ เนื้อเรื่องก็ชวนให้ไม่อยากวาง ส่วนเรื่อง Frozen Flower นี่ ครั้งแรกเป็นเพราะอ่านหนังที่คุณเกี๊ยงแนะนำ ที่ไหนสักแห่งแล้วจดไว้ หาแผ่นดูไม่ได้แล้ว จนกระทั่งรุ่นพี่ที่นับถือบอกว่า ดูในยูทิวบ์ก็ได้ เพราะแผ่นที่ยืมมาน่ะ ตัดฉากอีโรติก เสียอรรถรสหมด กอปรกับพี่ที่เป็นเกย์(รุ่นใหญ่) บอกมาว่า ดูซะเธอ..เขาดูแล้วร้องไห้ บอกว่าพระเอกทรยศต่อความรัก ตอนที่ฟังยังไม่ทราบว่า สองคนนี่ ใครพระเอกระหว่าง กษัตริย์กับเด็กที่เอามาเลี้ยงและจิตใจเป็นชายสมบูรณ์นั่น แต่ดูก็เศร้าจัง ชอบตั้งแต่เปิดเรื่อง เพลงประกอบ นางเอกสวยมาก ปิดฉากความรักได้สะเทือนใจที่สุด ฉากตัดกลับไปที่รูปออกรบเคียงข้างของกษัตริย์กับคู่รัก เห็นแล้วก็ร้องไห้ หนังสวยค่ะ กษัตริย์เก่งมาก ๆ พระเอกหล่อทั้งสองคนเลยค่ะ ก็ยังเป็นหนังแผ่นที่มีและส่งต่อให้เพื่อน ๆ ได้ดูอีกหลายคน หากเจอแผ่นดีวีดีคงหาเก็บไว้เหมือนกันค่ะ ชีวิตนี้คงได้ดูแต่หนังแผ่นแล้วค่ะ ลืมไปแล้วว่าดูหนังในโรงน่ะเป็นยังไง สำหรับเชียงใหม่ ก็มีโรงหนังแสงตะวัน ฟ้าธานี นครหินอ่อน ทิพเนตร ฯลฯนั่นก็สูญหายไปหมดแล้ว เห็นใครต่อใครกล่าวถึงโรงหนังสยามในความทรงจำ เรายังคิดเลยว่า เราก็มีนะ แต่เป็นความทรงจำกับพี่ ๆ เพื่อน ๆ และไม่เป็นที่รู้จักของใคร เรื่องที่จะเขียนถึงโรงหนังของเราคงจะจับใจเราและเป็นปัจเจกมากกว่าน่ะค่ะ วันนี้ใช้พื้นที่เยอะจริง ๆ อาจจะพูดถึงสิ่งที่เคยอ่านเคยดูน่ะค่ะ เกือบลืม..จะบอกว่า บ้านพี่โดมร่มรื่นจัง ต้นไม้เยอะเหมือนบ้านแม่ภูเพยียเลยค่ะ ภูเพยียสบายดีค่ะ ขอบคุณค่ะ :)   โดย: ภูเพยีย 28 มิถุนายน 2553 11:28:24 น.

สวัสดีค่ะ ตามปกติเมื่อมีเวลาว่าง มักอ่านหนังสือ แบบตามใจฉัน คืออยากอ่านอะไรก็อ่าน นับเป็นความบังเอิญที่อ่านเนชั่นหลังจาก หันหลังให้เนชั่นไป ประมาณ 2 ปีกว่า พักหลัง อ่านมติชน สุดฯ กับวรรณกรรมเยาวชนเป็นส่วนมาก การได้อ่านหนังสือเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน การได้อยู่เงียบ ๆ กับตัวเองก็เป็นสิ่งที่ดี แม้บางครั้งความเหงาจะเข้ามาเป็นเพื่อนสนิทบ้าง หรือคุณว่าไงค่ะ   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 114.128.109.171 28 มิถุนายน 2553 14:35:32 น.

คุณภูเพยียคะ ดูเหมือนรสนิยมในการดูหนังของเราจะคล้ายๆกัน อ่านในบล็อกของคุณก็พูดถึงหนัง Season Change ซึ่งตัวเองก็ชอบ...และนึกถึงวัยมัธยมปลายเหมือนกัน To Live ก็สนุก Frozen Flower ดูแล้วก็สะเทือนใจ หนังดีๆบางเรื่องก็ช่วยจรรโลงใจ โดยเฉพาะถ้าได้ดูร่วมกับคนที่เรารัก... จุ๊ จุ๊ -- อยากบอกว่าระยะนี้มีความสุขกับการดูหนังกับคนที่รักทุกวันเลยค่ะ ^__^   โดย: แก้วเจียระไนย IP: 192.168.51.74, 58.136.74.208 28 มิถุนายน 2553 16:03:47 น.

สวัสดีครับภูเพยีย เป็นนักอ่านแล้วยังเป็นนักดูหนังอีก ขอแย้งนี้ดนึง คิดว่านางเอกเรื่องนี้ไม่ถึงกับ สวยหรอก ดูธรรมดามากกว่า แต่มีบางตอนที่ไม่ธรรมดาเท่านั้นเอง   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 16:20:59 น.

สวัสดีครับคุณดอกหญ้าสีม่วง ดีใจที่คุณชอบอ่านหนังสือ เพราะหนังสือทำให้โลกทัศน์ของเรากว้างขึ้น ผมได้อะไรหลายๆอย่างในชีวิตจากการอ่าน ผมชอบอยู่กับความเงียบสงบ และไม่เหงาเลยถ้ามีหนังสือที่ถูกใจอยู่ด้วย   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 16:25:55 น.

สวัสดีคุณแก้วเจียระไนย ใช้น้ำหล่อที่ขาโต๊ะคอมด้วยนะ ระวังมดจะขึ้น   โดย: พ่อพเยีย 28 มิถุนายน 2553 16:28:41 น.

ตะลิงปลิง กับ มะเฟืองๆ ต้นไม้ในดวงใจเหมือนกันจ้ะ พี่โดม บ้านงามเพราะคนอยู่ ชอบไอเดียเขียนคำคมที่ประตูมากๆ เก๋จริงๆ แต่ลายมือไม่สวย พี่โดมมาเขียนให้ได้ป่ะค่ะ อิอิ   โดย: ยิปซีฯ IP: 124.122.219.166 28 มิถุนายน 2553 17:22:25 น.

ช้าไปนิดแต่อยากบอกว่าชอบดอกมะเฟืองเหมือนกันค่ะ ดอกเล็กๆน่ารัก ตอนเด็กๆนั่งดูผ่านหน้าต่างที่มีผ้าม่านฉลุฝ่มือแม่ เฮ้อมีความสุข...เห็นด้วยค่ะว่าให้ทุกคนปลูกต้นไม้เพราะร้อนจนแปลกใจแล้ว..ปลูกต้นไม้เพิ่มดีกว่าจะได้ไม่อกหักเป็นครั้งที่พัน..อิอิ   โดย: รอนร้าว IP: 124.120.235.118 28 มิถุนายน 2553 21:38:12 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม บ้านพี่ดูเหมือนสวนป่าย่อมๆมากกว่าครับ มอบจากด้านนอกก็ครึ้ม มองจากด้านในก็เหมือนป่าเลยครับ ชอบคำนั้นนะครับ ใช่เลยครับ "ท่านทำได้" เพียงแต่ท่านจะทำหรือไม่ทำเท่านั้นเอง   โดย: กะว่าก๋า 29 มิถุนายน 2553 5:26:33 น.

จริงอยู่ว่าถ้าได้อยู่กับหนังสือที่ถูกใจสักเล่ม ก็ไม่เหงา แต่ต้องมีบางช่วงบางตอนที่ความเหงาเข้ามาทักทาย แต่ก็ยังรู้สึกดี ที่ได้รู้จักตัวและใจของตนเอง   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 112.142.120.229 29 มิถุนายน 2553 7:51:21 น.

ชอบป่าบ้านพ่อพเยียมาก อยากให้บ้านตัวเองครึ้มตะพึดแบบนี้บ้าง ดูยังไงก็ร่มเย็นไม่เห็นรก เห็นด้วยกับกฏหมายมีต้นไม้เป็นของตัวเอง ต้นเดียวน้อยไป ขอเพิ่มเป็นสามต้นกำลังดี บ้านเสร็จยังคะ....เหนื่อยอ่วมแน่ๆเลย   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.249.236 29 มิถุนายน 2553 11:08:15 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม ขอใช้คำว่าชอบอ่านและชอบดูหนังดีกว่าค่ะ นัก..นี่ดูมันมืออาชีพน่ะค่ะ ภูเพยียไม่ใช่น่ะค่ะ ขออนุญาตทักทายคุณแก้วเจียระไนยสักนิดนะคะ สวัสดีค่ะพี่แก้วเจียระไนย เรื่องบังเอิญมากกว่านะคะ ที่เราได้ดูหนังคล้าย ๆ กัน แต่ก็ดีใจที่ได้ดูหนังดี ๆ เหมือนกัน ปกติหนูดูหนังสะเปะสะปะ ดูเท่าที่พอมีเวลา ดูไม่บ่อยค่ะ ที่บ้านก็ดูหนังอาทิตย์ละครั้ง ดูก็ทั่ว ๆ ไปเช่น รักแห่งสยาม ,ความจำสั้นฯ, สะบายดี หลวงพะบาง,หนังตลก เดี่ยว 8 หรือทุกเดี่ยวของโน้ส อุดม มิส พ็อตเตอร์ ,หนังไทยที่เด็ก ๆ และสามีอยากดู ส่วนหนังดี ๆ ที่หนูชอบน่ะ ต้องคะยั้นคะยอสามีดูค่ะ ไม่ใช่แค่หนังนะที่ต้องคะยั้นคะยอ เพราะหนังสือ เค้าก็ไม่อ่าน สมัยเป็นแฟน บีบคออ่านฟ้าจรดทราย รัศมีจันทร์ ทรายสีเพลิง เค้าก็อ่าน แต่พออยู่ด้วยกันแล้ว ไม่อ่านอะไรเลยค่ะ เดี๋ยวนี้ดีหน่อย อ่านงานของนิ้วกลมค่ะ เค้าว่าอ่านง่าย แต่ไม่เคยได้ยินเค้าชมนะคะว่าดีหรือไม่ดี.. มาเข้าเรื่องหนังต่ออีกนิดนะคะ^^ ตอนแรกก็เหมือนจะดูกันสองคนนะ แต่พอเปิดแผ่นไปสัก 5 นาที ก็จะมีเสียงในฟิล์มเป็นเสียงเรือ(กรน)ไฟ พ่อคุณกรนสนั่น (ฮา) เอาเป็นว่า ที่ต้องดูคนเดียว เพราะเหตุฉะนี้แล 555 ไม่มีบรรยากาศโรแมนติกแบบพี่เลยค่ะ หนูเลยต้องดูหนังดีคนเดียวด้วยความจำเป็น และรู้สึกจรรโลงใจมากกว่า เนื่องจากไม่ต้องการเสียงซาวด์แทร็กของคุณเธอน่ะค่ะ :) แต่ดูบอลคุณสามีไม่เป็นอย่างนี้นะคะ มีตั้งนาฬิกาปลุกชวนลูก ๆ เชียร์อีกค่ะ พี่แก้วฯ ดูบอลมั้ยคะ เชียร์ทีมไหนพิเศษหรือเปล่า :)   โดย: ภูเพยีย 29 มิถุนายน 2553 11:44:38 น.

ชอบชื่อเอนทรี่นี้   โดย: Love At First Click 29 มิถุนายน 2553 15:39:39 น.

หวัดดีน้าโดมครับ...ผมเองก็ชอบตันไม้ครับปีหน้าคงไปปลูกตันไม้ทีบ้านของผมทีเชียงใหม่ครับ   โดย: จุมพล หิรัญยานนท์ tum IP: 125.25.47.109 29 มิถุนายน 2553 19:00:08 น.

สวัสดีโดม รูปหัว มุมนี้คงต้องลงไปข้างล่างใช่ไหม ดูกรุงเทพฯวันอาทิตย์ฉบับนี้(ที่ผ่านมาสิ)หรือเปล่า มุมเดียวกัน แต่เราเห็นคอกวัวหนะ รูปที่สองที่ไปวาดที่บ้านวาวี เห็นรูปบ้านเพิงเพยียแล้วก็รำลึกความหลัง ยังกะเมื่อวานนี้นะ ที่ไปยักแย่ยักยันถอยรถจอดรถกันเป็นงานช้าง ซุ้มไม้สวยน่ารื่นรมย์ใจจัง แต่ระวังงูเขียวหางไหม้ไว้บ้าง เขาชอบซุ้มเซิงจัง   โดย: ดาวส่องทาง 29 มิถุนายน 2553 19:03:21 น.

สวัสดียามค่ำครับทุกๆท่าน ขอตอบเป็นรายบุคคลก็แล้วกัน สวัสดีครับคุณดอกหญ้าสีม่วง ถ้ารู้จักตัวเอง ผมถือว่าเป็นการรู้จักที่มีค่ามาก เพราะคนที่รู้จักยากที่สุดนี่แหละคือตัวเรา เพราะเรารักตัวเราเหลือเกิน เราจึงไม่ค่อยเป็นกลางกับตัวเรา สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่าผู้น่ารัก ยังไงก็สวยร่มรื่นสู้แถวบ้านตะเบบูญ่าไม่ได้หรอกน่า วันนี้หนูปลูกต้นไม้แล้วหรือยัง ?   โดย: พ่อพเยีย 29 มิถุนายน 2553 19:40:06 น.

สวัสดีจ้ะยิปซี ไม่น่าเชื่อเลยว่าประโยคที่เขียนด้วยชอล์ค ผ่านมาตั้งหลายปีไม่ลบเลือนเลยนะ ตอนนี้เพิ่งลบไปแล้ว เพราะทาสีประตูใหม่ ย้ายไปเขียนไว้ที่หัวใจเรียบร้อยแล้ว สวัสดีครับคุณรอนร้าว คุณเก่งจัง มีโอกาสอกหักได้ตั้งพันครั้ง   โดย: พ่อพเยีย 29 มิถุนายน 2553 19:55:33 น.

สวัสดีครับภูเพยีย เรื่องเวลานอนดูหนัง ถ้าหลังเอนมากเกินไปเมื่อไร ก็อาจเผลอหลับได้ทั้งนั้นแหละครับ ต้องเป็นเรื่องที่ตั้งอกตั้งใจดูจึงจะไม่เผลอหลับ   โดย: พ่อพเยีย 29 มิถุนายน 2553 19:57:51 น.

สวัสดีครับคุณจุมพล คุณอยู่เชียงใหม่ อยูนเมืองเลยหรือว่าอยู่นอกเมืองออกไปครับ ? สวัสดีครับพี่ปอน รูปหัวรูปนี้ มุมที่ผมยืนถ่ายรูปคือต้องไปยืนอยู่ที่สวนชาอู่หลงตรงข้ามระเบียงบ้านผมนั่นแหละครับ วันอาทิตย์นี้จะรอดูในกรุงเทพวันอาทิตย์ครับ รูปนั้นผมจำได้ว่าที่มีคอกวัว พี่ปอนเขียนสวย ผมก็ถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย น่าจะใช่รูปเดียวกัน ที่บ้านเพิงพเยีย ปัจจุบันยิ่งหาที่จอดรถยากขึ้นกว่าเดิมอีกครับ โชคดีที่ผมมีแค่จักรยาน เลยไม่มีปัญหาเรื่องที่จอดรถ   โดย: พ่อพเยีย 29 มิถุนายน 2553 20:03:51 น.

ขอบคุณมากครับพี่โดม ความจริงตอนสัมภาษณ์คุยยาวมากเลยครับ แต่พอตัดคำสัมภาษณ์ออกมา ดูไม่เยอะเลยครับ 555 ผมเองก็ดีใจครับพี่ ผมทุกข์มาเป็นสี่ห้าปี เพื่อที่จะได้รู้ว่า ความทุกข์ของเรามันเล็กน้อยมาก เมื่อเทียบกับธรรมชาติครับ ผมคิดว่าการได้รู้จักตัวเอง เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดสำหรับการเกิดเป็นมนุษย์ เมื่อไหร่ที่เรารู้ว่าเราเกิดมาเพื่อทำหน้าที่อะไร แล้วทำหน้าที่นั้นอย่างดีที่สุด ผมว่าเราไม่จำเป็นต้องเกิดอีกแล้ว เพราะเราได้ทำชีวิตนี้อย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว เท่าที่คนๆหนึ่งพึงกระทำน่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 มิถุนายน 2553 20:10:57 น.

ชื่อโรงหนังบ้านพี่อลังการมากค่ะ ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง แถวเมืองชลฯมีแต่ชื่อเรียบๆ เช่น เพชรรามา เมืองชลรามา ต้องมีคำว่า รามา ต่อท้าย ไม่งั้นไม่ขลัง   โดย: Love At First Click 30 มิถุนายน 2553 8:24:31 น.

ชอบที่คุณเขียนจัง คิดตรงกันที่น่าจะมีการปลูกต้นไม้คนละต้น   โดย: ตะพานหิน IP: 223.207.132.233 25 ธันวาคม 2554 19:13:20 น.