Bloggang.com : พ่อพเยีย : พิษฉลาด

พิษฉลาด

ขอบคุณ ภาพจากอินเตอร์เน็ต (ที่ผมถ่ายเองไม่รู้อยู่ไหนแล้ว)

เห็ดพิษในเมืองไทย

เห็ดในโลกนี้มีมากมายหลายชนิดจนนับไม่ถ้วน แต่สำหรับผมแล้วจะแบ่งเห็ดออกเป็นสองชนิดเท่านั้น คือเห็ดที่รับประทานได้และเห็ดที่รับประทานไม่ได้ เห็ดที่รับประทานได้นั้นนับเป็นอาหารที่มีคุณค่ายิ่งตามหลักโภชนาการ ส่วนเห็ดพิษนั้นมีทั้งที่เมื่อรับประทานเข้าไปแล้วเมาและอาจถึงตาย

ช่วงหนึ่งที่ผมไปพักอยู่ที่วัดหนองยายดา อำเภอสว่างอารมณ์ จังหวัดอุทัยธานี บริเวณรอบๆวัดนั้นจะเป็นป่าละเมาะและบางแห่งก็เป็นจอมปลวก ชีวิตในแต่ละวันดำเนินไปอย่างเรียบง่ายไม่มีอะไรเร่งรีบ เช้าวันหนึ่งหลังจากรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้แล้ว ผมออกเดินถ่ายรูปเล่นตามป่าละเมาะและได้เห็นดอกเห็ดกำลังรับแสงแดดยามเช้า

ผมไม่รู้หรอกว่าเห็ดชนิดไหนรับประทานได้หรือไม่ ผมรู้แต่ว่าแสงแดดยามเช้าที่ส่องลงมากระทบดอกเห็ดที่กำลังผุดโผล่ขึ้นจากผืนดินนั้นเป็นภาพสิ่งมีชีวิตที่งดงามภาพหนึ่ง

เมื่อหวนระลึกถึงชีวิตนับตั้งแต่เกิดมาจนถึงวันนี้ ผมรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณคนโบราณที่เกิดมาก่อน พวกเขาได้ทิ้งสิ่งต่างๆที่เป็นประโยชน์เหลือคณานับไว้ให้แก่คนรุ่นหลังๆ ไม่ต้องพูดถึงเครื่องมือเครื่องใช้ความสะดวกสบายที่ได้ใช้อยู่ในทุกวันนี้ เพียงแค่เรื่องง่ายๆอย่างการตำน้ำพริกกะปิ ทำปลาร้า ฯลฯ

เรื่องเหล่านี้คนโบราณคิดและทำไว้ให้หมดแล้ว คนรุ่นหลังเพียงแต่ทำตามหรือปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนคนที่ฉลาดหลักแหลมก็คิดค้นพัฒนาและประดิษฐ์ส่งต่อกันต่อไป

การรับประทานเห็ดก็เช่นกัน ก่อนที่เราจะรู้ว่าเห็ดชนิดไหนรับประทานได้หรือไม่นั้น คนรุ่นก่อนๆก็คงตายเพราะเห็ดพิษไปไม่รู้เท่าไรแล้ว เรื่องเห็ดที่รับประทานได้นั้นก็ดูไม่ใช่เรื่องแปลกนัก แต่ที่น่าแปลกก็คือเห็ดบางชนิดมหัศจรรย์ เมื่อรับประทานเข้าไปแล้วออกฤทธิ์ต่างๆนานาอย่างไม่น่าเชื่อ !

รสเมาจากการบริโภคเห็ดนั้นแตกต่างไปจากการเมาเหล้าหรือกัญชาแต่คล้าย LSD เห็ดพิษชนิดนี้เรียกว่าเห็ดขี้ควาย เพราะเกิดขึ้นตามกองมูลควายแห้ง พบได้ทั่วไปแทบทุกภาคของประเทศไทย เป็นที่รู้จักกันในบรรดานักท่องเที่ยวต่างชาติในชื่อ "Magic Mushroom" มีการแพร่ระบาดอยู่ในกลุ่มนักท่องเที่ยวบางกลุ่ม และในบางพื้นที่ของประเทศ เช่น ภาคใต้

เห็ดนี้มีลักษณะเฉพาะคือ เมื่อหมวกเห็ดบานใหม่ๆจะมีลักษณะคล้ายร่ม และเมื่อบานเต็มที่จะโค้งขึ้นตรงกลางเว้าตื้น ผิวสีฟางข้าวอมเหลือง บนหัวร่มจะมีสีน้ำตาลเข้มจนถึงสีดำ บริเวณก้านใกล้ร่มจะมีแผ่นเยื่อบางๆลักษณะคล้ายวงแหวนแผ่ขยายรอบก้าน

ใช้บริโภคได้ทั้งสดและทำให้แห้ง ฤทธิ์ที่ออกขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของแต่ละบุคคล หลังจากบริโภคเข้าไปแล้วจะรู้สึกร้อนวูบวาบตามเนื้อตามตัว แน่นหน้าอก บางครั้งคลื่นไส้อาเจียน ประสาทหลอน เห็นภาพแสงสีต่างๆเป็นภาพลวงตา มีอาการเคลิ้มฝัน อารมณ์และบุคลิกแปรเปลี่ยน พวกที่ชอบรสเมาชนิดนี้ก็จะรู้สึกว่าเป็นความเพลิดเพลิน เมื่อใช้นานๆเข้าก็ต้องการปริมาณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

หากบริโภคมากเกินไป หรือผู้ที่มีภูมิต้านทานน้อย อาจทำอันตรายถึงแก่ชีวิตได้ จัดเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท 5 ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522

ทั้งที่ได้ชื่อว่าเป็นเห็ดเหมือนกัน เพียงแต่ต่างชนิดกัน แต่เมื่อนำไปรับประทานแล้ว ผลที่ออกมานั้นกลับแตกต่างกันคนละขั้ว
ผลของความแตกต่างระหว่างเห็ดธรรมดากับเห็ดพิษ ทำให้ผมนึกถึงถ้อยคำของท่านพุทธทาสภิกขุ

ท่านได้กล่าวถึงเรื่อง “ความฉลาดที่เป็นพิษ” ซึ่งแต่ก่อนนี้ผมแทบไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าความฉลาดของคนเรานั้นก็เป็นพิษได้ ท่านพูดถึง “ความฉลาดที่เป็นพิษ” ไว้ดังนี้ :

ฉลาดที่ปราศจากการบังคับจิต

ฉลาดที่ปราศจากศีลธรรมควบคุม

ฉลาดที่อยู่ใต้อำนาจกิเลส : ยิ่งกว่าโง่

ฉลาดของคนไม่รู้จักผิดชอบก็มีได้

ฉลาดที่ปราศจากอดทนมักตายด้าน

ฉลาดบางชนิดสู้ไม่ฉลาดไม่ได้

ฉลาดบางชนิดวกกลับมาฆ่าตัวเอง

ฉลาดที่ไม่มีเมตตายิ่งกว่ายักษ์โง่

ความฉลาดที่บังคับไม่ได้ : ขี่ม้าที่บังคับไม่ได้

คอมพิวเตอร์จะฉลาดไปกว่าคนใช้ไม่ได้

ทุกวันนี้เรานิยมยกย่องคนฉลาดจนเกือบจะลืมว่าความฉลาดนั้นต้องควบคู่ไปกับความดีด้วย ความฉลาดของคนบางคนนั้นสามารถเป็นพิษได้ต่อตัวเองและคนจำนวนมาก ซ้ำยังออกฤทธิ์ส่งผลร้ายได้รุนแรงมหาศาลยิ่งกว่าเห็ดพิษเสียอีก

ผมยังจำตอนที่ผมคุกเข่ากับพื้นดิน ก้มลงเอากล้องถ่ายรูปจ่อที่ดอกเห็ดในระยะใกล้เพื่อปรับโฟกัส เลนส์มาร์โคช่วยขยายภาพให้ดอกเห็ดดูใหญ่ขึ้น

ผมเห็นคราบฝุ่นดินเปื้อนติดอยู่ที่ดอกเห็ด ทำให้นึกถึงข้อความหนึ่งที่พูดถึงความตายเป็นมรณสติไว้ว่า “ดอกเห็ดที่โผล่พ้นจากพื้นดินก็พาเอาผงคลีดินติดขึ้นมาด้วยฉันใด สัตว์ทั้งหลายพอเกิดขึ้นมาก็พาเอาความตายติดตัวมาด้วยฉันนั้น”ที่สุดแล้ว...ไม่ว่าจะโง่เขลาหรือฉลาดเพียงใดทุกคนก็ต้องตายเหมือนกันหมด

ถ้าใครรู้ตัวว่าตัวเองเป็น “คนฉลาด” คุณเคยสำรวจตัวเองบ้างไหมว่า คุณเป็นคนฉลาดชนิดไหน ? และความฉลาดของคุณเป็นพิษเป็นภัยแก่ตัวเองหรือคนรอบข้างบ้างหรือไม่ ?

-----------------------------------------

ช่วงนี้ไม่มีอะไรที่จะเขียนบล็อก เพราะบรรยากาศบ้านเมืองยังไม่ผ่านพ้นไปเสียที จึงเอาเรื่องเก่าๆที่เคยตีพิมพ์แล้วมาให้อ่านกัน ใครอ่านแล้วก็ผ่านไปเลยครับ !

Create Date : 10 พฤษภาคม 2553

Last Update : 10 พฤษภาคม 2553 13:31:33 น.

37 comments

Counter : 3878 Pageviews.

ยังไม่เคยอ่านค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:46:43 น.

ทักทายคราฟ

โดย: nuyza_za

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:48:12 น.

เห็ดเป็นอะไรที่ดูยากมากค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:18:17 น.

พี่โดมจ้ะ รู้สึกหัวบล็อกอันงามนี้
จะมีผลทำให้โหลดเข้าบ้านพี่ได้ช้ามากกกกนะ ฮือๆ
ไม่รู้คนอื่นเป็นไหมนี่

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:11:58 น.

สวัสดีค่ะอาโดม
ยังไม่เคยค่ะเลยไม่ผ่านไปเสียเฉยๆ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:46:55 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เพิ่งฟื้นไข้ สบายตัวก็เข้ามาบล็อกตามปกติ

เรื่องการบ้านการเมืองที่เห็นและเป็นอยู่ก็ทำให้สนุกไม่ค่อยออกได้เหมือนกัน

กลัวบล็อกจะร้างก็เลยมาอัพไว้ก่อน

หวังว่าทุกท่านคงสบายดี

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ที่ทิ้งไว้
และที่คลิกมาอ่านเงียบๆก็ยินดีครับ

วันนี้ไปท่อง Youtube

ได้เพลงโปรดสมัยหนุ่มมาฝาก

ไม่รู้ว่าใครจะเคยรู้จักเพลงนี้มาบ้างหรือเปล่า

เป็นเพลงของ Man Citylion ผู้ยิ่งยง

เชิญคลิกฟังตามอัธยาศัยนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:20:09 น.

คุณยิปซีคะ...ที่บ้านก้อมีปัญหาเข้าได้ช้ามากกก
คุณโดมคะ..ช่วยตอบหน่อยว่าส่วนไหนของประเทศที่ไม่ร้อนบ้าง...เหลือเชื่อนะคะว่าพฤษภาแล้วยังร้อนผ่าวขนาดนี้ ร้อนจนต้องถามเพื่อนๆว่าร้อนกันรึเปล่ากลัวตัวเองผิดปกติ...

โดย: รอนร้าว IP: 124.120.59.211 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:00:51 น.

ขอให้คุณโดมหายป่วยไข้เป็นปกติในเร็ววันนะคะ

ชอบเรื่องนี้ เพราะทันสมัยเข้ากับเหตุการณ์ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานของ กทม. ดี

นั่นสิคะ... เพิ่งรู้ซึ้งว่าทำไมพระท่านถึงมักเทศน์ให้ทุกคนคำนึงถึงมรณานุสติอยู่เสมอ คิดเอาเองว่าอาจจะเพราะทำให้เลิกเบียดเบียนผู้อื่นและเบียดเบียนตัวเองน้อยลง เพราะชีวิตนี้มันแสนสั้นนั่นเอง

อยากบอกว่าชอบ "ริมรั้วหัวใจ" เรื่อง "ชีวิตเล็ก ๆ ริมลำธาร" มากค่ะ หวนกลับมาคิดว่าคนเราคงจะมีความสุขในชีวิตได้มากขึ้น ถ้าเริ่มใส่ใจในรายละเอียดปลีกย่อยของชีวิตผู้อื่นบ้าง

ถึง คุณยิบซีสีน้ำเงิน

สำหรับที่บ้านแล้วสามารถโหลดเข้าบล็อกนี้ได้เร็วเหมือนเดิมค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.183.26 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:5:34:15 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณโดม

เครื่องที่บ้านเน็ตช้า เพราะฉะนั้น การโหลดเข้าบล็อกพ่อพเยียก็ช้าเป็นปกติ อิ อิ ช่วงไหนอารมณ์ร้อน รอโหลดไม่ไหวก็คลิกออกไปเลย (สามารถใช้เป็นเครื่องชี้วัดอารมณ์ตัวเองได้อย่างหนึ่งว่าเหมาะสมที่จะอ่านบล็อกนี้หรือไม่

)

ไม่ได้แวะมานานค่ะ เป็นโรคภูมิแพ้พิษบรรยากาศการเมือง....กว่าจะตั้งเนื้อตั้งตัวได้ก็แทบตาย...
แต่ก็ถือเป็นโชคดีที่ได้มีโอกาสสำรวจจิตใจ ทัศนะ และการมีสติรู้สึกตัวของตัวเอง โดยเฉพาะบางช่วงที่รู้สึกว่าบรรยากาศร้อน น น นนน..(สถานการณ์นะคะไม่ใช่อุณหภูมิโลก) ..เพราะตอนนั้นได้ตามดูใจตนเองว่าเลือกเสพข้อมูลแบบไหน ใช้สติตัดอารมณ์อะไรออกมาได้แค่ไหน (เริ่มรู้จักคำว่า พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสก็ตอนนี้เอง อิ อิ)

อ่านเจอคำถามของคุณรอนร้าวเรื่องมีส่วนไหนในประเทศไทยบ้างที่ไม่ร้อน ก็เลยอยากคุยอวดสักหน่อยว่ามีค่ะ เพิ่งไปเจอมาที่อำเภอตากฟ้า จังหวัดนครสวรรค์ แต่ไม่ใช่ในทุกพื้นที่นะคะ เป็นพื้นที่พิเศษที่เพิ่งค้นพบ !
แน่ะ ขอแถมภาพสักนิด

เงาต้นฉำฉา

หนุ่มน้อยที่สูงเลยแม่แล้ว ส่งภาพมาให้คุณโดมทายดูว่า ต้นฉำฉาสูงขนาดนี้น่าจะมีอายุกี่ปี (แน่ะ เล่นเกมมีรางวัลให้ซะด้วยเลย)

พื้นที่นี้ถูกเรียกว่าป่าชุมชนค่ะ (พวกเราเรียกกันเองเมื่อรู้ว่า มีใครเข้ามาใช้ประโยชน์อะไรอย่างไรบ้าง) ทั้งที่เป็นพื้นที่ที่มีเจ้าของ..แต่เพราะเจ้าของไม่เคยกลับบ้านเลย ไม่รู้เลยว่าในบ้านเก่าบ้านเกิดมีป่าน้อย ๆ ให้ชาวบ้านแถวนั้นใช้ประโยชน์ได้ ตอนแรกที่ไต่ลงเนินไปที่ป่าน้อย ๆ แห่งนี้ สัมผัสแรกที่ได้คือความเย็น เพราะตอนที่ถ่ายรูปมานี้ตะวันอยู่เกือบตรงหัว ค่ะ เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ขาดไปห้านาทีเอง ไม่น่าเชื่อว่าอากาศที่ร้อนจนขนลุกเมื่อครู่ เดินละไล่ลงเนินมาหน่อย อากาศจะเย็นได้ขนาดนั้น

เคยไปอยู่ป่ามานะคะ แต่ส่วนมากป่าทั้งป่าจะให้ความรู้สึกใกล้เคียงกันเพราะเป็นป่าผืนใหญ่ แต่เนื้อที่ป่าเล็ก ๆ ตรงนี้ ให้ความรู้สึกที่ตัดกันชึบชับระหว่างความร้อนกับความเย็นจากร่มไม้...เพิ่งเข้าใจความหมายที่แท้จริงของต้นไม้กับความร้อนตรงสัมผัสนี้เอง..

ที่เขียนเล่าถึงนี้เพราะเห็นว่า ไม่ใช่เป็นพื้นที่ในจังหวัดไหนเลยที่จะ"ไม่ร้อน" แต่เป็นพื้นที่ที่เราช่วยกันสร้างขึ้นมาได้ หรืออย่างน้อยก็ไม่ทำลาย..

น้องชายเล่าว่า เห็นคนตัดไม้ใหญ่ขนาดนี้ไปขายทำเครืองเรือนเป็นรถ ๆ บอกราคาด้วยว่าตันละแปดร้อยบาท ตีราคาต้นไม้จากพื้นที่ก็น่าจะตกเจ็ดแปดพันขึ้นไปต่อต้น แล้วคนตัดก็เอาไปขายต่อคนกลางที่ราคาตันละหนึ่งพันบาท..พวกเรายืนมองต้นไม้ทั้งหมดในป่าน้อย ๆ แห่งนี้แล้วก็บอกว่า อย่าเผลอให้ใครเข้ามาตัดไปล่ะ

คนบางคนฉลาดทำเงินนะคะ แต่อาจจะมีพิษของความฉลาดมากไปหน่อย ก็เลยทิ้งร่องรอยของตนเองให้คนอื่นต้องพลอยรับผลของความฉลาดนั้นไปด้วย
แน่ะ วกเข้ามากับเนื้อความในเอนทรี่นี้หน่อย
พอจะไปด้วยกันได้ไหมคะ

ปล. สองภาพข้างบนงานศพใครคะ

โดย: kangsadal

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:32:29 น.

รู้สึกตัวเองจะใจลอย หรือไม่ก็เขียนข้อความไม่สมบูรณ์นะคะ

คำถามเรื่องงานศพคือสองภาพด้านบนของบล็อก
และสองภาพที่มีคำบรรยายน่ะ เอ้อ, บรรยายภาพผิดที่ค่ะ (แต่คิดว่าคนอ่านคงเข้าใจ

โดย: kangsadal

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:37:34 น.

ไม่ฉลาด แต่ชอบกินเห็ด : )

โดย: Love At First Click

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:42:34 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม
สบายดีนะคะ เมื่อคืนที่วาวีฝนตกค่ะ
ต้นไม้พี่โดมคงดีใจน่าดูค่ะ
เมลที่ติดไว้นะค่ะunchalees2009@hotmail.com

โดย: BANK IP: 111.84.155.88 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:47:43 น.

สวัสดียามบ่ายครับทุกๆท่าน

วันนี้เพิ่งเสร็จส่งงานเรียบร้อย คลิกเข้ามาอ่านคอมเม้นท์ของแต่ละคนตั้งแต่เช้าๆแล้ว

ในยามอากาศที่ร้อนรุ่มเช่นนี้ ไม่น่าเชื่อว่าการส่งความรู้สึกผ่านตัวหนังสือถึงกันก็ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจได้

ผมจึงกลับมาอ่านคอมเม้นท์ของแต่ละคนอีกครั้ง

สวัสดียิปซีและคุณรอนร้าว

คิดว่าที่โหลดช้าไม่น่าจะมาจากรูปที่หัวบล็อกเป็นเหตุ น่าจะเป็นเพราะสาเหตุอื่นมากกว่า

เพราะที่ใช้อยู่ก็ไม่ช้า แต่เป็นบางครั้งเท่านั้นที่ช้าบ้าง - ความเร็วของเน็ต 4 เม็กกะบิต (เรียกถูกหรือเปล่าก็ไม่รู้ คือล่าสุดที่ true เขาจัดให้นั่นแหละครับ)

เรื่องสถานที่ไหนไม่ร้อนบ้าง ง่ายนิดเดียว ในห้องแอร์ไง

โอ้โฮคิดได้ไงเนี่ยะ อายุก็50 กว่าแล้ว

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:22:06 น.

สวัสดีครับคุณบินหลาแสนสวย

ไม่ได้พูดคุยกันเสียนาน หวังว่าคงสบายดีนะครับ

ขอบคุณจริงๆที่ส่งข่าวให้รับรู้ว่าชอบเรื่อง "ชีวิตเล็กๆริมลำธาร"

คุณบินหลายังคงฝึกฝนเขียนหนังสืออย่างสม่ำเสมออยู่หรือเปล่าครับ ?

สวัสดีครับคุณกังสดาล

ขอบคุณจริงๆที่นำเรื่องและรูปมาเล่าสู่กันฟัง

ผมชอบชื่ออำเภอตากฟ้ามาตั้งแต่เป็นเด็กรุ่นๆแล้ว

ถ้าจำไม่ผิด คุณสุกัญญา มิเกล ก็เป็นเด็กตากฟ้า ตาคลี

แวง ชไม ก็เป็นคนตากฟ้า

ผมจได้ว่าช่วงปิดเทอมในช่วงเรียนอยู่ชั้นมัธยม (ม.ศ.3)

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเขาย้ายตามครอบครัวไปอยู่ตากฟ้า พี่ชายเขามีอาชีพขับรถสองแถว เขาเป็นเด็กท้าย ช่วงปิดเทอมผมก็ไปเป็นเด็กท้ายรถสองแถว มีเบี้ยเลี้ยงเล็กๆน้อยๆ มีข้าวกิน
ได้เที่ยวเล่น สนุกสนานไปวันๆ

ผมจำได้ว่าวิวข้างทางแถวนั้นในสมัยนั้นเป็นไร่ข้าวโพดและฉากหลังเป็นเขาลูกเตี้ยๆ

ได้โหนรถ ยกของขึ้นรถ ได้แอบมองผู้โดยสารสาวๆก็มีความสุขโดยไม่ต้องรู้จัก

เฮ้อ คนแก่พูดพล่ามถึงวัยหนุ่มนมเริ่มแตกพาน

คุรกังสดาลเงียบหายไปไหนมานาน - คิดถึงนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:35:46 น.

สวัสดีครับคุณรักแรกคลิก

คุณเป็นคนฉลาดอยู่แล้ว
ฉลาดแบบไม่มีพิษและโดยไม่ต้องกินเห็ดก็ได้

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:40:12 น.

สวัสดีครับคุณ BANK

เงียบหายไปนานเลยนะครับ
เวลาได้ข่าวว่าฝนตกที่วาวีทีไร

ผมอดดีใจไม่ได้สักที
ใช่ผมโทรไปถามคนดูแลต้นไม้แล้วเขาบอกว่าตอนนี้หญ้าเต็มไปหมด
และต้นไม้สดชื่นดี

ขอบคุณครับสำหรับอีเมล์

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:42:41 น.

เรื่องของพี่ กับเด็กหญิงข้างเสาธงในบล็อกรักแรกคลิก น่ารักสุดๆ ตามมาขอบคุณ และแอบวิ๊ดวิ้วถึงบ้านพี่เลยค่ะ : )

ขอบคุณค่ะ

โดย: Love At First Click

วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:52:03 น.

โห...เชื่อเลย ! เสียใจด้วยค่ะห้องแอร์ก้อเย็นไม่ทันใจ ( คนห้าสิบก้อใจร้อน ) ตอนนี้เปิดทั้งแอร์และพัดลม คิดเสมอว่าคนที่อยู่บ้านมุงสังกะสีจะร้อนขนาดไหน คงไม่มีเสียงฝนตกบนหลังคาสังกะสีแล้วล่ะ...ไม่ได้โหลดช้ามากกกกก แต่ช้ากว่าเดืมไงคะ...ขอบคุณคุณกังสดาลค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเย็นและร่มรื่นตามไปด้วยค่ะ ( มากกว่าอยู่ในห้องแอร์ซะอีก...อิ อิ ) จริงค่ะเหนื่อยๆล้าๆหัวใจจากหลายๆเรื่องเข้ามาอ่านบล็อกคุณที่ใครๆเขียนมาทำให้เพลินและมีความสุข ว่าจะเล่าเริ่องป่าที่เข้าไปเล่นในวัยเด็กซะหน่อยก้อกลัวใครๆเค้าจะรู้ว่า วัยใกล้เคียงกับคุณโดม ( อยู่ๆก้อ 50 ซะงั้น ) แต่คิดถึงความร่มรื่นและสนุกที่ได้เล่นในป่าจริงๆค่ะ

โดย: รอนร้าว IP: 124.120.44.29 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:26:24 น.

สวัสดีครับคุณรอนร้าว

อยู่กับอากาศหนาวที่ดอยวาวีมา 5 เดือน
พอเข้ามอยู่เมืองนนท์ก็เผชิญอากาศร้อนอย่างสุดๆ

แต่เมื่อสำรวจพิจารณาจิตใจตัวเองแล้วว่า ร้อนกายดีกว่าร้อนใจครับ

มีพัดลมมีแอร์น่ะเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุดแล้วสำหรับอากาศร้อนแบบนี้

ต้องสังเกตนิดนึงนะครับ ที่ว่าร้อนๆนะ วัย 50 ขึ้นนี่...?

อย่าผมนี่กำลังอยู่ในวัยทองคำขาวแล้วครับ !

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:38:25 น.

สวัสดีครับพี่โดม
สิ้นเดือนจะลงพัทลุง แต่ว่าจะแวะไปเขาสก คงเกือบถึงตะกั่วป่า บ้านพี่เลยครับ มีอะไรเที่ยวแถวตะกั่วป่าบ้างครับ

โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน

วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:45:48 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้แทบไม่ได้นั่งอยู่หน้าจอเลย
เพราะคอยดูแลช่างเปลี่ยนหลังคากระเบื้องหลังบ้าน

จากตอนสายถึงเย็นยังไม่เสร็จ

พรุ่งนี้มาต่อใหม่

สวัสดีครับคุณดอกหญ้า บนทางดิน

ถ้าไปแถวตะกั่วป่า
ลองไปเดินเล่นที่ตลาดเก่า
ถ้าคุณชอบบรรยากาศเก่าๆ
แวะกินกาแฟโบราณที่ร้านกาแฟชา...ย

ถ้าไปแถวขนส่งบขส.ตะกั่วป่า เชิญแวะไปกินกาแฟที่ร้านตะกั่วป่าโปสการ์ด

ที่บอกมาสองร้านนี่ ผมไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอกครับ
สองร้านนี่เป็นร้านของน้องเมียผมเอง 5 5 5

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.21.149 วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:58:59 น.

ถึง คุณโดม...

ช่วงนี้สบายดีค่ะ แม้ว่าบรรยากาศจะยังคงระอุร้อนด้วยไอสงครามเหมือนเดิมขอบคุณมากค่ะ

ถือว่าตัวเองโชคดีมากที่ไม่เจ็บไม่ไข้มานานหลายเดือนแล้ว ทั้งที่อากาศทางใต้ร้อนมาก ๆ ปีนี้ร้อนผิดปกติทีเดียว ที่น่าแปลกคือเกิดฝนตกในเดือนเมษายนด้วย

ส่วนเรื่องข้อเขียนของคุณโดมใน "ริมรั้วหัวใจ" นั้น ว่าไปแล้วคุณเขียนได้อย่างน่าอ่านน่าสนใจแทบทุกเรื่อง สามารถนำมาวัดค่าความพอใจส่วนตัวได้ที่ประมาณ 95 เปอร์เซ็นต์ค่ะ

ถ้านับว่าตัวเองก็เป็นนักอ่านตัวยงคนหนึ่งเหมือนกัน ต้องขอยอมรับว่าคุณคืออาจารย์ทางด้านงานเขียนที่สามารถลอกเลียนแบบได้อย่างสบายใจ ทุกเรื่องที่เขียนออกมาทำให้คิดไปถึงหนังสือ "เข็มทิศชีวิต" ของคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง เรื่องเกี่ยวกับแม่ค้าขายกระท้อนลอยแก้ว ซึ่งผู้เขียนบรรยายให้คนอ่านมองเห็นภาพของความเคารพในวิชาชีพ ความละเอียดประณีตในขั้นตอนการทำขนม โดยเฉพาะความสุขใจเมื่อแม่ค้ามองเห็นลูกค้าทานขนมที่แม่ค้าตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือด้วยความเอร็ดอร่อย

นี่ไม่ใช่คำชมที่เกินความจริง แต่คุณสมควรได้รับรางวัลที่เคยได้รับมาทุกชิ้นจริง ๆ นะคะ ก็เลยถือโอกาสนี้มาขอขอบคุณแทนวงการวรรณกรรมของไทยด้วยค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.183.226 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:2:52:37 น.

ส่วนเรื่องงานเขียนของตัวเองนั้น ได้พยายามที่จะเขียนกระทู้ในขวัญเรือนทุกวันเพื่อเป็นสนามการฝึกฝนฝีมือ แต่เนื่องจากไม่มีฟีดแบ็คกลับมา ทำให้ไม่สามารถพัฒนางานเขียนได้อย่างที่ควรจะเป็น เคยลองย้อนกลับไปอ่านงานเขียนเก่า ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่ได้ ยังไม่ใช่ที่เราต้องการ

ตั้งแต่ได้ย้ายไปทำงานที่ใหม่ ก็มีปัญหาเรื่องงาน และเรื่องเกี่ยวกับคนมากมายสารพัน ตอนนี้หนังสือที่ต้องศึกษาเป็นการด่วนคือ "บริหารเวลา บริหารชีวิต" หรือ "สูตรสำเร็จพิชิตงาน" ทำให้เรื่องการเป็นนักเขียนอาชีพคงต้องรอให้พร้อมกว่านี้ ก็เลยพยายามมาอ่านบล็อกของคุณโดมบ่อย ๆ เนื่องจากที่นี่เป็นที่ชุมนุมของนักเขียนแนวหน้าหลายท่าน เพื่อให้เกิดแรงบันดาลใจที่จะทำในสิ่งที่เรารักและอยากทำจริง ๆ ให้สำเร็จบ้างน่ะค่ะ

มีข่าวมาบอกต่อค่ะว่าคุณสุวดีเปรย ๆ ในกระทู้ที่ขวัญเรือน ไม่ทราบว่าพูดเล่นหรือเปล่าค่ะ ทำนองว่าจะเลิกเขียนหนังสือ แต่ไม่ยอมบอกเหตุผลที่จะเลิก ทำให้ส่วนตัวแล้วคิดว่าสำหรับนักเขียนที่มีหนังสือของตัวเองหลายเล่มแล้ว และมีแฟนคลับมากมายย่อมถือเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก

แต่พอได้อ่านเรื่องการจะเลิกทำรายการทีวีของคุณโอปราห์ วินฟรี่ย์ ในปีที่ครบรอบ 25 ปี ในหนังสือ "คู่สร้างคู่สม" แล้ว ก็ต้องยอมรับว่า "งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา" ค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.183.226 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:3:15:04 น.

สวัสดีครับคุณบินหลาแสนสวย

ขอตอบแบบรวบรัดเลยนะครับ

เพราะเดี๋ยวช่างก็จะมาทำงานที่ค้างไว้เมื่อวานนี้

ก่อนอื่นขอขอบคุณในคำชมทีมีให้ผมอยู่เป็นประจำ

ผมอยากเล่าให้ฟังนิ้ดนึงในเรื่องการเขียน

ตอนที่ผมกลับมาเขียนหนังสือใหม่ๆ หลังจากที่ล้มลุกคลุกคลานไปนานนั้น

ผมนั่งเขียนบนเว็บบอร์ดต่างจังหวัดอยู่ราวๆ 6 เดือน เขียนทุกวัน

ไม่ค่อยมีคนมาอ่านหรอก
ก็มีที่คุยเป็นประจำก็มีคุณหนอนคนหนึ่งละ

อย่าเพิ่งท้อใจ...และอย่าเพิ่งไปคาดหวังการตอบรับจากผู้อ่านอย่างรวดเร็วนัก

เราเขียนเพราะใจรักนั่นแหละ เขียนอย่างมีความสุข
ถ้าเราคาดหวังการตอบรับ บางทีก็อาจทำให้เราผิดหวังได้

แต่ถึงตอนนี้แล้วผมไม่อยากให้คุณทิ้งการเขียนหรอก ไม่ว่าจะได้เป็นนักเขียนหรือไม่ก็ตาม

คุณลองย้อนไปดูตอนที่คุณเริ่มเขียนใหม่ๆและเมื่อเทียบกับวันนี้ดูสิ ผมว่าคุณเขียนได้ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะแล้วนะ

ถ้าคุณเห็นหนังสือ หยดน้ำแห่งจินตนาการ เขียนโดยนายแพทย์วิธาน

ลองซื้อมาอ่านดูสิครับ - - ผมว่าการเขียนไม่ได้มีเป้าหมายเดียวเพื่อการเป็นนักเขียนเท่านั้น !

การเขียนหนังสือเป็นอะไรได้มากกว่าการเป็นนักเขียนเสียอีก
ขอส่งกำลังใจให้คุณผ่านไปทางอากาศนะครับ !

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:7:21:38 น.

โฮๆ จานสังกะสีเก่าลายดอกไม้
พี่โดมจำได้มั๊ยว่าให้ใครไป จะไปเอาคืน ๆๆ
(กำลังบ้าของเก่าจ้ะ พี่โดมเอามาอวดอีกนะ ชอบๆค่ะ)

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:49:07 น.

วัยทองคำขาว

ขอซื้อค่ะพี่ ชอบคำนี้จัง

โดย: Love At First Click

วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:00:58 น.

สวัสดีจ้ะยิปซี

เพิ่งให้เขาไปแล้วจริงๆ
ที่เสียดายก็เห็นจะเป็นจานวัดนั่นแหละ

เพราะเวลาเห็นจานใบนี้จะได้นึกถึงวัดวาบ้าง :D

สวัสดีจ้ะรักแรกคลิก

ก็วัยทองมันน้อยไปไง (ฮา)

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.28.186 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:42:37 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
พูดถึงเห็ด ปรายชอบทานเห็ดเข็มทองที่สุด...
พุดถึงความฉลาด ปรายคิดว่าปรายเป็นคนกึ่งโง่กึ่งฉลาดอะค่ะ 555++

ส่วนเรื่องนั้นที่บอกพี่โดมไป ปรายตัดใจได้แล้ว
กลับมาคิดดูอีกทีแค่ได้คุยกับเค้าทุกวันก็สุขใจและอบอุ่นใจเล็กๆแล้วค่ะ...

โดย: ปราย IP: 118.172.181.242 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:11:31 น.

ขอบคุณมากค่ะ คุณโดม... สำหรับกำลังใจเรื่องการเขียนและมีข้อคิดรวมทั้งคำแนะนำที่ดีให้เสมอเช่นกัน

นั่นสิคะ... เมื่อมีการตั้งเป้าหมายขึ้นมา ย่อมอยากไปให้ถึงจุดนั้นโดยเร็ว ต่อนี้ไปจะพยายามคิดใหม่ ทำใหม่ค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.182.125 วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:14:35 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
ขอเรียกพี่โดยไม่รออนุญาต
ก็เพิ่งจะทราบว่าอายุพี่โดมห้าสิบกว่า
คนเป็นน้องก็สี่สิบกว่าแล้วเช่นกัน
สวัสดีคุณบินหลาด้วยนะคะ
ข้อความของคุณบินหลา กำลังตรงใจทีเดียวค่ะ
ตอนนี้ก็กำลังฝึกฝนที่จะเขียนเช่นกัน
แล้วก็คิดเหมือนคุณบินหลาว่า
พี่โดมเขียนหนังสือได้น่าลอกเลียนแบบมากๆ
คงจะเป็นเพราะเราชื่นชอบสำนวนภาษา ความหมายในถ้อยคำ
เราก็อาจจะลอกเลียนมาได้บ้าง
เขียนๆ ต่อไป เราก็จะมีสำนวนเป็นของตัวเองค่ะ (มีคนบอกมา)
คุณบินหลาค่อยๆ เดินทางนะคะ แบบที่พี่โดมบอก เขียนทุกวันค่ะ
พี่โดมค่ะ อยากจะมีชีวิตแบบพี่โดมตอนนี้จัง ติดที่เป็นผู้หญิง
จึงไม่สามารถที่จะเดินทางไปไหนมาไหนด้วยตัวคนเดียวได้
ถึงจะกล้าไป ผู้คนจะมองเราด้วยสายตาแปลกๆ
อาจจะด้วยความเป็นห่วง หรือคิดว่า ผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรแถวๆ นี้ และอาจจะไม่ปลอดภัยต่อสวัสดิภาพของหญิงชราคนนี้ได้
ในอนาคตอันใกล้ จะขอเดินทางใกล้ๆ แบบไม่ต้องค้างคืน อาจจะในกรุงเทพฯ
แล้วเฝ้ามองสิ่งเล็กๆ ที่ใกล้ๆ ตัว
สองวันก่อนไปจ่อมจมอยู่ที่บล๊อกชบาฉาย
บรรยากาศแตกต่างกันมากมาย พี่โดมรู้สึกหรือไม่ค่ะ

โดย: ฝนดอกไม้ IP: 124.120.57.216 วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:49:43 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

คิดว่าส่วนใหญ่ก็คงติดตามข่าวสารบ้านเมืองกันอยู่นะครับ

ไม่ออกความเห็นอะไรดีกว่า เพียงแต่รอวันเวลาเหตุการณ์สงบ ค่อยได้คุยกันมากกว่านี้หน่อย

สวัสดีจ้ะหนูปราย

ดีใจด้วยที่บทกลอนได้ลงที่ขวัญเรือน

ขอให้เขียนต่อไปนะจ๊ะ

อะไรมีความสุขก็ทำไปเถอะ...

สวัสดีครับคุณบินหลาแสนสวย

คุณอยากเขียนอะไรก็เขียน
ไปเลย...

เช่นเดียวกัน คุณเขียน ผมเขียน ต่างคนต่างเขียน แต่เราจะเขียนไปด้วยกัน

คุณฝนดอกไม้

ผมว่าผมจำชื่อนี้ได้
แต่คุรหายไปจากบล้อกนี้นานเลยใช่ไหมครับ

เรื่องเขียนหนังสือ ผมไม่มีอะไรแนะนำนอกจากการลงมือเขียนทันที
อ้อ ! อีกอย่างอ่านให้มากด้วย

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:51:46 น.

ขอบคุณค่ะพี่โดม...

โดย: ปราย IP: 118.172.174.199 วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:20:18 น.

สวัสดีวันร้อนคืนร้าย
เห็นรูปฉำฉาต้นใหญ่ที่คุณกังสดาลนำลงแล้ว
นึกถึงฉำฉาป่าอุทยาน(หัวแหลมแม่ปืม)
ไม่ทราบว่าพ่อเพยียเคยไปเห็นไหมช่วงที่อยู่ทุ่งดาว

สวยมาก ร่มรื่น
โดนตัดเกลี้ยงแล้ว
เราเลยไม่มีห้องรับแขกแต่นั้นมา

ร้อนจริง ๆ
ไม่ที่ไหนในโลกใบนี้ที่ไม่ร้อนนะเราว่า

เตรียมอพยพไปอยู่ดาวอังคารได้แล้ว
555

โดย: ดาวส่องทาง

วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:28:27 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม
ใช่แล้วค่ะ ขอบคุณที่จำได้
เคยเข้ามาโพสข้อความไว้
แต่ก็หายไปสักพักหนึ่ง
แต่ก็เข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆ นะคะ
อีกทั้งยังติดตามอ่านในขวัญเรือนทุกปักษ์
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำในเรื่องการเขียน
หลายคนก็แนะนำแบบนี้
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เวลาต้องกรอกประวัติว่า ชอบทำอะไรเป็นงานอดิเรก
เป็นเืรื่องปกติที่จะตอบไปว่า อ่านหนังสือ
แต่ช่วงนี้ คงจะแค่อ่านผ่านๆไม่ได้แล้ว
จะต้องอ่านอย่างทุ่มเท และทำงานหนัก
เพราะรู้สึกว่า ตัวเองมีความรู้น้อยเหลือเกิน
เห็นความรู้ของท่านอื่นๆ แล้วเราก็ท้อใจ
คนอื่นรู้อะไรตั้งมากมายในเรื่องที่เราไม่เคยรู้เลย
แล้วนี่เราจะเอาอะไรสื่อออกไปกันล่ะ
หลายท่านบอกให้เขียนในเรื่องที่ใกล้ตัวเราเอง เรื่องที่เรารู้จริง
และลงมือเขียนทันที ทุกวัน อย่างทุ่มเท อย่างน้อยวันละ 1 หน้า
พอครบหนึ่งปี เราจะมีหนังสือของตัวเองหนึ่งเล่ม
ที่คุณโดมบอกว่า เขียนตามเวปบอร์ดต่างๆ ทุกวัน
เป็นเวลาหกเดือน อยากจะรู้รายละเอียดเพิ่มได้หรือไม่ค่ะ
ว่าเป็นพวกเวปบอร์ดแบบไหน หรือจะเป็นแบบบล๊อกคุณโดม ที่มีผู้คนมา comment ค่ะ

โดย: ฝนดอกไม้ IP: 124.122.130.99 วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:07:57 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ใจจริงอยากอัพบล็อกใหม่เต็มทีแล้ว

แต่สถานการณ์บ้านเมืองช่วงนี้กำลังเขม็งเกลียว

อีกทั้งที่บ้านก็กำลังซ่อมแซมหลายจุด

เลยขอแค่เข้ามาอ่านคอมเม้นท์ก่อนแล้วค่อยมาตอบใหม่นะครับ

ขอบคุณครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:21:48 น.

ตอบคุณฝนดอกไม้นี้ดนึง

เรื่องเว็บบอร์ดแต่ก่อนนี้ก็คือเว็บไซต์ท้องถิ่นทั่วๆไป ตอนนั้นของหรรษาด็อทคอม

หน้าตาเว็บบอร์ดแต่ก่อนนี้ก็เชยๆ ไม่มีรูปประกอบ ตัวหนังสือก็ตัวเล็ก ใช้คำสั่งอะไรไม่ได้

บล็อกปัจจุบันทันสมัยและสวยกว่าเยอะเลย

แล้วค่อยคุยใหม่นะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:24:23 น.

พี่ค่ะ หนูขอสรุป เรื่องนี้ให้หนูหน่อย ค่ะ หนูจะเอาเรื่องน้ะ ไปส่ง อาจาร์

โดย: Princess IP: 49.49.37.163 วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:10:04:44 น.