BlogGang.com : : patthanid : CHIANGMAI :: แม่กลางหลวงในดวงใจ ตอนที่ ๕ ป่าปงเปี้ยงนาขั้นบันไดอันเหลืองอร่าม

ทางไปแม่แจ่มสุดยอดมากอ่ะ แคบและเลี้ยวโค้งได้สุดยอดจริงๆ ค่ะ ควรขับรถอย่างระมัดระวังนะคะ เพราะเป็นเส้นทางรถวิ่งสวนกันที่สำคัญขับกันเร็วมากค่ะ ขับตรงมาเรื่อยๆ ตามเส้นทางค่ะจนเจอป้ายหน่วยพิทักษ์แม่ปาน แบบในรูปด้านบนให้เลี้ยวไปเส้นถนนทางขวาค่ะ แล้วก็วิ่งต่อมาตามเส้นทางเรื่อยๆ ค่ะ ซึ่งจะแคบลงแคบลงเรื่อยๆ

จนถนนมีลักษณะเป็นอย่างที่เห็นแคบและขรุขระเพลานี้เริ่มสงสารรถขึ้นมาจับใจ ทางก็เล็กลงเรื่อยๆ ข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่มีใครเดาได้เลย แต่เวย์นี้มันมีถนนอยู่ก็ต้องเดินหน้ามันไปเรื่อยๆ เรียกว่ากลับตัวก็กลับไม่ได้แล้วล่ะ เอาวะมาขนาดนี้แล้วลุยกันต่อค๊า แล้วอุปสรรคก็เกิดขึ้นค๊า หลุม!! เอาแล้วโวยจะไปต่อไงเนี่ย

พวกเราเจอหลุมใหญ่แล้วเหอะ ปัญหาคือทางที่ล้อมันจะวิ่งเนี่ยมันไม่รู้จะลัดเลาะไงดี ก็ต้องช่วยกันบอกทางซ้ายขวา คนบอกก็บอกไป คนถ่ายรูปก็บันทึกภาพกันเป็นระยะ ก็ค่อยๆ หยอดกันจนพ้นหลุมไปได้ค๊า เย้ๆๆ ไปได้แล้ววว แต่มันยังไม่จบค๊า

โอ้ย...ตายแล้วตายแล้ว มีใครบอกตรูไหมเนี่ยว่าจะมาออฟโรดขนาดนี้เนี่ย หลุมมันใหญ่มากถึงขนาดที่ต้องส่งคนไปวัดความลึกเลยอ่ะ คิดสภาพไม่ออกเลยว่าถ้าติดหล่มในเนี่ยจะทำไงเนี่ย ถนนทั้งเส้นมีรถพวกเราคันเดียวเนี่ย .. ก็ค่อยๆ หยอดมาเรื่อยๆ ค๊าแล้วก็พ้นเหอะ เอาไปต่อๆๆ ทางก็ดีเหลือเกิ๊นนี่ขนาดไม่ใช่หน้าฝนนะยังดูไม่จืดขนาดนี้เลยอ่ะ แล้วพวกเราก็เจอป้าย "บ้านป่าบงเปี้ยง" ป้ายน่ากลัวอิบอาย จขบ.ถ้าตรูมาเองตรูกลับตั้งแต่ทางขรุขระแระ เหอๆๆ

พอเห็นป้ายบ้านป่าบงเปียงแล้วก็ขับตรงมาเรื่อยๆ ก็จะเจอป้ายเนี่ยอ่ะ (อ่านเอาเองนะคะกลัวสะกดผิด) ก็เลี้ยวซ้ายขึ้นตามทางคูนี่เลยค่ะ คู่โครตๆ สองล้อคู่ตรูเท่านั้นเลยอ่ะ เอาลุยต่อค๊า .. เวย์นี้ไม่อยากกลับทางเดิมเลยเหอะ แต่ไม่น่าเชื่อว่าพ้นเส้นคู่นี่ไปแล้วพวกเราจะเจอกับสิ่งนี้ค๊า

โอ้ว.. ค่อยคุ้มค่ากับการเดินทางอันแสนทรหดหน่อย สวยจริงๆ ค่ะแบบว่าต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองอ่ะ มันสวยสุดลูกหูลูกตาจริงๆ อ่ะ ร้อนก็ร้อนนะแต่ก็กดชัตเตอร์กันไม่ยั้ง เรียกว่าแวะตลอดทางเลยดีกว่า จริงๆ พวกเราอยากลงไปถ่ายในนาข้าว แต่เห็นทางลงแล้วยอมแพ้อ่ะแบบว่าไม่อยากเปียกง่ะ ก็เลยขอถ่ายมุมสูงดีกว่า เฉพาะแค่ระยะทางไม่ถึงกิโลเนี่ยเราใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเลยทีเดียวเพื่อถ่ายรูปเนี่ย จนเริ่มเย็นแล้ว พวกเราก็ต้องตัดสินใจอีกครั้งจะกลับทางเก่าหรือไปมันข้างหน้า ซาวเสียงแล้วทุกคนลงมติว่าเดินหน้าดีกว่าถอยหลังเหอะ

พวกเราดูจากทางข้างหน้าแล้วก็มีแอบกังวลใจอยู่เหมือนกันว่ามันจะแย่ไปกว่าเดิมหรือเปล่าฟ่ะ .. แต่โชคดีมากที่ทางข้างหน้าเป็นทางดีเหอะ เพื่อนๆ เคยเจอไหมแบบว่าเห็นถนนลาดยางแล้วดีใจโครตๆ อ่ะ เวย์นี้พวกเราเป็นเช่นนั้นเลย พอผ่านทางขรุขระเนี่ยมากเจอทางดีเนี่ย ถึงกับเฮกันยกคันเลยเหอะ เป็นประสบการณ์ที่ไม่ลืมเลยของ จขบ.เลยค๊า

จากนั้นพวกเราก็ขับไปเรื่อยไปทางแม่แจ่มเรียกว่าเวย์นี้ยอมอ้อมแม่แจ่มแล้ววกกลับมาอินทนนท์ยังดีกว่ากลับทางเก่ามีหวังได้นอนในป่าปงเปี้ยงแน่ๆ เลยเหอะ สองข้างทางก็เต็มไปนาข้างและนาข้าว แม่แจ่มเป็นอีกที่หนึ่งที่มีโฮมสเตย์นาขั้นบันไดเช่นกันค่ะ ตอนนี้ก็เย็นและเริ่มมืดลงเรื่อยๆ

ตอนแรกพวกเราจะหาทานข้าวกันที่แม่แจ่ม แต่ก็นะเปลี่ยนใจแวะมากินที่บ้านกลางหลวงดีกว่า ก็เลยแวะซื้อของในเซเว่นคู่คุณกินกันตายไปก่อน ซึ่งเป็นการคิดที่ผิดมากเพราะกว่าพวกเราจะมาถึงแม่กลางหลวงก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงเหอะ โค้วก็เยอะด้วยยิ่งมืดๆ ก็ต้องขับระวังปีบแตรไปตลอดทางเลยค่ะ แล้วพวกเราก็มาถึงแม่กลางหลวงร้านข้าวที่ตั้งใจว่าจะมากินก็ปิดแล้วดีนะที่มีเหลืออยู่ร้านหนึ่งอ่ะ เวย์นี้หิวมากๆ ด้วยเหอะ อากาศก็เย็นลงเย็นลงเรื่อยๆ

เวย์นี้ข้าวผัดกระเพราไข่ดาวก็เริ่ดแล้วอ่ะ เกือบไม่ได้กินแล้วตรู พอทานกันเสร็จก็กลับเข้าที่พักกว่าจะกลั้นใจอาบน้ำได้เนี่ยแทบแย่เหอะ หนาวมากดีนะที่บ้านพักมีเครื่องทำน้ำอุ่นอ่ะ ไม่งั้นให้ตายเหอะ ไม่อาบน้ำแน่นอนหนาวปานนี้ จากนั้นก็เข้าสู่เวลาความสุขของกะทิ กินเหล้าเคล้าแสงจันทร์และเสียงนุ่นอะคูเลเล่ย์และเอจังหวะนรกเหอๆ แล้วก็อำลาค่ำคืนอันเหน็บหนาว (หนาวมาก) เข้านอนกันค๊า ติดตามต่อตอนหน้า ตามรอยน้องนีแห่งธรณีนี่นี้ใครครอง ค๊า

Photo and Story By
Patthanid C.