BlogGang.com : : patthanid : CHIANGMAI :: แม่กลางหลวงในดวงใจ ตอนที่ ๔ นาขั้นบันไดกลางหุบเขา

แถมมีไอเดียในการวางท่อแบบไร้รอยต่อด้วยเหอะ ตรงไหนมีสิ่งกีดขวางก็หาวิธีแก้ไขไม่ใช่ทำลาย เนี่ยเป็นตัวอย่างของอนุรักษ์ได้ดีทีเดียวล่ะ หลายๆ สิ่งที่เราได้เห็นบนพื้นที่ของชุมชนแม่กลางหลวง เค้าพลิกผืนแผ่นดินให้มีประโยชน์ และไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมด้วยล่ะ ชาวบ้านอยู่ได้ ชุมชนยังยืน ไม่ต้องออกมาหางานทำในกรุงเทพฯ เผลอๆ รายได้ดีกว่าพวกเราอีกมั้งเนี่ย เอาล่ะกลับมายังเส้นทางเดินของพวกเรากันดีกว่าค่ะ

เส้นทางเดินกลับของพวกเราก็ขึ้นเขาลงเขาไปตลอดทางเนี่ยแหละ เดินง่ายสบายค่ะก็คิดซะว่าเดินชมความงามแล้วจะไม่รู้สึกเหนื่อยค่ะ ตอนแรก จขบ.ก็สงสัยทำไมให้เดินไกลเนี่ย แต่พอได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วบอกได้เลยว่า คุ้มค่าที่เดินมาจริงๆ นาข้าวขั้นบันไดสีทองกำลังออกร่วงชูช่อแบบเห็นไกลๆ เหมือนอยู่ในหุบเขาเลยอ่ะ

แล้วพวกเราก็ลุยเลยค๊านาขั้นบันไดอุตส่าห์ตะกายมา ไปยืนกันบนคันนาได้รู้ว่าคันนามันสูงก็ทริปนี้แหละ และเบื้องหลังของภาพสวยๆ เนี่ยต้องแลกกับความคันและความคมของใบข้าว แถมพื้นที่ก็มีจำกัดจะเดินหน้าเดินหลังก็ลำบาก แต่ด้วยความเป็นซุปตาร์บ้ากล้องอย่างพวกเราที่พร้อมปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา เอาไงดีล่ะเอางี้แล้วกันถ้าใครอยากถ่ายเดี่ยวก็ยืนขึ้น ที่เหลือนั่งลงเสียดายไม่มีภาพเบื้องหลังการถ่ายทำที่ต้องบอกว่ากว่าจะได้รูปสวยๆ ก็ต้องลงทุนบ้างไรบ้างเหอะ

หลังจากยืนตากแดดถ่ายรูปกันจนรู้สึกว่าหน้าร้อนเกินไปแระ ไปกันต่อเหอะข้างหน้าจะไกลหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี้อยู่ตรงไหนก็แม่กลางหลวงก็มิอาจบอกได้ รู้แต่ว่าไม่หลงหรอก ก็เดินกันไปผ่านน้ำตกก็ขอแอบแวะถ่ายรูปบ้างไรบ้าง เดินกันมาเรื่อยๆ เห็นหนอนยักษ์อยู่ไกลๆ นั่นอะไรอ่ะ

ไร่ดอกไม้กลางหุบเขาเลยอ่ะ ดอกไม้สีเหลืองอร่ามบานเป็นทิวแถวและที่ จขบ.เรียกว่าหนอนยักษ์ก็หลังคาพลาสติกที่คลุมดอกไม้นั้นแหละ ตอนกลางคืนเค้าจะเปิดไฟดูไกลๆ ก็เหมือนมีหนอนยักษ์อยู่บนเขา แต่ใครจะไปคิดเนอะว่าเบื้องหลังดอกไม้ที่เค้าส่งขายในกรุงเทพฯ จะปลูกอยู่ในหุบเขาขนาดนี้ ไกด์ถามพวกเราว่าจะแวะถ่ายรูปไหม? โอ้ย.. ไม่ไหวอ่ะคะ ไม่ไหวจะเคลียเริ่มเพลียขาแล้วเหอะ

จากนั้นไกด์ก็พาพวกเราเดินมาตามทางเรื่อยๆ จนมาโผล่ที่หมู่บ้านแม่กลางหลวงที่พวกเราพัก เฮ้ย.. มันโผล่ซีกนี้ได้ไงเนี่ยเหมือนเดินมาจากอีกฟากเลยอ่ะ เดินไปเดินมามาเจอร้านกาแฟอีกแห่งนี้บนแม่กลางหลวง เดินลงเขามานิดเดียวเลี้ยวซ้ายก็เจอบ้านพี่สมศักดิ์แล้วอ่ะ ป่ะ.. มาได้ไงฟ่ะ ไหนก็มาแล้วกาแฟสักแก้วดีฝ่า กาแฟที่นี่เค้าให้ทานฟรีค๊า อร่อยด้วยเหอะ

สำหรับโปรแกรมต่อไปพวกเราจะเดินทางไปยังป่าโปงเปี้ยงกันค่ะ ตามที่เค้ารีวิวบอกว่าเป็นอีกที่หนึ่งที่มีนาขั้นบันไดสวยๆ ค่ะ เอาล่ะได้เวลาไปอาบน้ำอาบท่าชิวๆ กันแล้ว ที่เดินมาครึ่งวันเช้าเนี่ยยังไม่ได้อาบน้ำกันเลยเหอะ แต่ด้วยความที่ที่นี่อากาศเย็นสบายเลยทำให้ไม่รู้สึกเหนียวตัวเลยอ่ะ

พวกเราใช้เวลาอาบน้ำกันไม่นานนักแต่กินขนมกันนานหน่อย เรียกว่าทริปนี้ชิลๆ เหอะ จากนั้นก็ขับรถขึ้นมาบ้านพี่สมศักด์ใหม่อีกครั้ง เพื่อทานกาแฟก่อนออกเดินทาง กาแฟที่นี่เป็นกาแฟดำแต่เชื่อป่ะ จขบ.กินแล้วง่วงนอนเชียวอ่ะ เกี่ยวกันไหมหว่า?

พี่สมศักดิ์เป็นเจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้และเป็นคนริเริ่มทำโฮมสเตย์ที่แม่กลางหลวงแห่งนี้ด้วย แล้วดูจากลักษณะแกแล้วเหมือนเป็นผู้นำชุมชน แต่พอถามพี่เค้าบอกว่า "ผมไม่ใช่ผู้นำชุมชนหรอก ทั้งหมดผมทำด้วยใจ ช่วยๆ กัน" แกมีคลื่นวิทยุชุมชนด้วยนะ เท่าที่รู้มาแกก็บริหารจัดการในชุมชนแห่งนี้เป็นการจัดการแบบยั่งยืนด้วยเหอะ ถือเป็นชุนชนตัวอย่างเลยล่ะ ระหว่างที่พวกเราคุยกับพี่เค้า แกก็ชี้ให้ดูต้นกาแฟ กาแฟที่นี่เค้าปลูกและคัดเลือกกันเองค่ะ โดยเก็บมาก็มีลักษณะแบบนี้ค่ะ

จากนั้นก็นำมาผ่านกระบวนการเอาเปลือกออกจนได้เป็นเมล็ดกาแฟอย่างที่เห็น พันธุ์ที่เค้าปลูกที่นี่เป็นพันธุ์อาราบิก้าที่มีรสชาติดีไม่เปรี้ยวเหมือนพันธุ์โรบัสต้า เมล็ดที่เห็นอยู่เนี่ยถ้านำไปคั่วเลยก็จะได้กาแฟที่รสชาตไม่ดีค่ะ เพราะหากจะได้รสชาติกาแฟที่ดีแล้วต้องคัดเมล็กดำๆ ออกค่ะให้เหลือแต่เมล็ดลักษณะอย่างนี้ ถึงจะเป็นกาแฟที่มีความหอมอร่อยค่ะ

เอาล่ะฟังขัั้นตอนกันมาแล้วก็มาลองบดกันบ้างค่ะ ที่บ้านพี่สมศักดิ์เค้ามีเจ้าเครื่องบดโบราณเนี่ยเป็นไฮไลท์ เรียกว่ามากันหลายกรุ๊ปเนี่ยก็ต้องมาถ่ายรูปกับเครื่องบดกาแฟอันนี้แหละ จขบ.ลองเอาเมล็ดกาแฟใส่แล้วหมุนที่บดก็บดง่ายดีนะ แอบชุมเมล็ดกาแฟคั่วมันก็มันๆ ดีแฮะแต่มันขมง่ะ พอได้ผงกาแฟเรียบร้อยแล้วก็เอามาใส่ในถุงกาแฟเทน้ำร้อนใส่น้ำตาลก็ทานได้แล้วค๊า จขบ.แอบนึกในใจนี่ถ้านมข้นหวานสักกระป๋องนมสดสักหน่อยนะ อร่อยเลยเหอะ ไว้คราวหน้ามาใหม่จะเตรียมมาชงให้เป็นกาแฟเย็นเลยเหอะ อิอิ

กาแฟที่เห็นเนี่ยพี่สมศักดิ์เค้ามีขายด้วยนะคะ ถุงละ 100 และ 200 บาท สนใจสั่งซื้อพี่สมศักดิ์ได้เดี๋ยวพี่เค้าจัดส่งให้ถึงบ้าน เพราะนอกจากที่นี่จะเป็นร้านกาแฟแล้วยังเป็นไปรษณีย์ประจำหมู่บ้านด้วยเหอะ แหม.. ครบวงจรเลยทีเดียว ใครสนใจก็สั่งได้ค๊าส่งถึงแน่นอน ตามนามบัตรพี่เค้าเลยค่ะ .. เอาล่ะสำหรับตอนหน้าจะพาไปเที่ยว ป่าโปงเปียง ค๊า

Photo and Story By
Patthanid C.